ลานไผ่

รูปบนขวาเป็นรูปเก่า แสดงบริเวณอนุสาวรีย์ท้าวสุรนารี ที่เรามีแขวนอยู่ที่บ้าน

       เมื่อวานชวนท่าน ผบทบ. ไปไหว้ย่าโม เพื่อเป็นสิริมงคล โดยครั้งแรกคิดจะเดินทางไปในวันพ่อแห่งชาติ แต่นึกอีกที คงมีคนหนาแน่นมากจึงเปลี่ยนมาเป็นหลังวันพ่อแห่งชาติหนึ่งวันคือ วันที่ 6 ธันวาคม 2552 แทน  เมื่อขับรถมาตามถนนสายกลางที่ตรงมาถึงบริเวณหน้าอนุสาวรีย์ของท่านท้าวสุรนารี (คุณหญิงโม หรือ คุณย่าโม ที่ชาวโคราชเรียกขานท่านเป็นส่วนใหญ่) ใจแป้วไปเยอะคิดว่า สงสัยจะต้องวนหาที่จอดรถหลายรอบ เหมือนเมื่อสัปดาห์ก่อนมาเที่ยวงาน BBQ Festival@Korat 2009 เสียแล้ว เพราะมีรถบัส (ทัวร์) ขนาดใหญ่จอดอยู่บริเวณหน้าอนุสาวรีย์ เรียงต่อกัน 4-5 คัน ผมเลี้ยวซ้ายตามการบังคับเดินรถทางเดียว ผ่านบริเวณข้างลานย่าโม พบว่ามีรถยนต์จอดอยู่เต็มตลอด  และได้เห็นป้าย งานสัปดาห์เทิดไท้องค์ภูมิพล 3-6 ธันวาคม 2552 ณ ลานย่าโม  เห็นเวทีการแสดงและต่อด้วยเห็น การออกร้านหนังสือและร้านอาหารต่าง ๆ ตลอดแนวลานย่าโม รวมทั้งป้ายงานสัปดาห์หนังสือโคราช 3-6 ธันวาคม 2552 ณ ลาย่าโม เช่นเดียวกัน ยิ่งทำให้หนักใจมากขึ้นว่าจะมีโอกาสได้ที่จอดรถได้บริเวณข้างลานย่าโมหรือไม่ เพราะมีรถจอดอยู่เต็มตลอดแนว

        ผมค่อย ๆ ขับรถไปอย่างช้า ๆ มองหาที่จอด  แต่ไม่มีวี่แววว่าจะมีช่องว่างเหลือให้จอดรถได้ ผ่านแยกแรกที่ปกติจะให้เลี้ยวขวาแต่ก็มีการปิดถนนเพื่อใช้เป็นที่จัดงาน  ผมขับต่อไปเรื่อย ๆ จนเกือบจะสุดบริเวณลานย่าโม ถึงถนนทางแยกที่สามารถให้เลี้ยวขวาเพื่ออ้อมลานย่าโมได้  แต่เหมือนมีปาฏิหารย์ครับ  จังหวะที่รถผมจวนจะถึงทางแยกอยู่แล้ว  มีรถเก๋งที่จอดอยู่คันหนึ่งเปิดสัญญาณไฟเลี้ยวซ้ายเพื่อที่จะออกจากที่จอด  ผมชะลอรถและเปิดสัญญาณไฟเลี้ยวขวาและจอดรอ เพื่อแสดงว่าผมต้องการเข้าจอดแทนที่ทันที  เราโชคดีอย่างไม่น่าเชื่อครับที่ได้มีที่จอดข้างลานย่าโม  ได้ไปไหว้ท่านท้าวสุรนารี ตามที่ตั้งใจมา แล้วก็ได้ชมงานวันสุดท้ายของทั้งสองงานข้างต้นด้วย แถมได้ซื้ออาหารอีกหลายอย่างที่ขึ้นชื่อของโคราช ทั้งเพื่อไปรับประทานเองและฝากคุณแม่อีกด้วย  เราโชคดีหลายชั้นครับ

     เนื่องในโอกาสวันพ่อ 5 ธันวาคม  2552  ปีนี้มีเวลาอยู่กับบ้านแบบสบาย ๆ   นึกถึงคุณพ่อที่จากพวกเราไปนานหลายปีแล้ว  คุณพ่อเป็นต้นแบบของผมและลูก ๆ ในเรื่องความขยันหมั่นเพียรและการดูแลเลี้ยงดูลูก ๆ 

      จำได้ว่าตอนสมัยที่ผมยังเด็ก ๆ เรียนอยู่ในชั้นประถมศึกษา  คุณพ่อกับพี่ชายจะตื่นแต่เช้า ตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง  ออกจากบ้านไปเพื่อไปรอรับซื้อของที่ชาวบ้านจะนำมาขายยังตลาด แต่คุณพ่อกับคุณพี่จะไปรอดักซื้อก่อนที่ชาวบ้านจะเดินทางมาถึงตลาด   อุปกรณ์ที่นำติดตัวไปก็จะมีตาชั่งแบบเก่าที่เป็นคันด้ามยาวเพื่อไว้ชั่งน้ำหนักของที่จะซื้อ  ของที่ซื้อก็จะมีทั้งข้าวเปลือก เป็ด ไก่ และ ของป่าต่าง ๆ ที่ชาวบ้านเอามาขาย  พอฟ้าสว่างก็จะกลับมาเปิดร้านที่เป็นร้านค้าปลีก ที่มีทั้งของใช้ต่าง ๆ เครื่องมือสำหรับทำการเกษตร เสื้อผ้า และของอื่น ๆ อีกมาก  เรียกว่าถ้ามีคนมาถามหาอะไรที่ไม่มีขาย  คุณพ่อก็จะพยายามไปหาซื้อว่าไว้ขาย โดยเดินทางจากตัวอำเภอไปซื้อมาจากร้านค้าขายส่งที่อยู่ในตัวจังหวัด

        คุณพ่อจะดูแลเรื่องอาหารการกินและการไปโรงเรียนของลูก ๆ อย่างดี  คุณพ่อจะเป็นคนไปซื้ออาหารจากตลาดเอง ไม่ว่าจะเป็นผักผลไม้  เนื้อหมูและปลา นำมาให้คุณแม่เป็นผู้ทำให้พวกเราได้ทานก่อนที่จะไปโรงเรียน  และในตอนกลางวันคุณพ่อก็จะเป็นผู้นำอาหารใส่ปิ่นโต ปั่นจักรยานไปส่งให้เราได้รับประทานกันที่โรงเรียนทุกวัน คุณพ่อจะนั่งดูเราทานจนอิ่มแล้วจึงนำเอาปิ่นโตกลับบ้าน  ดังนั้นพวกเราจึงได้รับประทานทั้งอาหารเช้าและอาหารกลางวันอย่างเต็มที่   คุณพ่อจะซื้ออาหารที่ดี ๆ มาให้พวกเราทานกันอย่างสม่ำเสมอ  คุณพ่อพูดกับพวกเราเสมอว่า “คนเรา ถ้าได้รับประทานอาหารที่ดีมีประโยชน์ ก็จะทำให้ร่างกายสมบูรณ์แข็งแรง มีสมองที่ดีและเฉลียวฉลาด“  ดังนั้นเรื่องอาหารการกิน คุณพ่อจะเลือกแต่อาหารที่ดีมีคุณภาพให้พวกเราได้รับประทานกัน  และพวกเราก็ไม่ทำให้คุณพ่อผิดหวังครับ  ลูกของพ่อทุกคนเรียนดี สอบได้ที่หนึ่งของชั้น หรือที่หนึ่งของโรงเรียนกันแทบทุกคน  มีชื่อติดบอร์ดของโรงเรียนกันหลายคน

       ขอบพระคุณ คุณพ่อ ที่ทำให้ลูก ๆ มีวันนี้ คุณพ่อที่เป็นทั้งผู้ให้ และเป็นแบบอย่างที่ยอดเยี่ยมของพวกเราทุกคน…..ระลึกถึงพ่อครับ

     ตามที่ได้เล่าให้ฟังว่าที่บ้านชานเมืองของเรา มีทั้งพืชพรรณไม้ที่หลากหลาย ทั้งไม้ดอก ไม้ประดับ และไม้ผล  ทางด้านสัตว์ก็มีทั้งที่เลี้ยงไว้และไม่ได้เลี้ยงแต่แวะมาเยี่ยมเยือนให้เราได้ชื่นชมและศึกษา  ในบรรดาสัตว์ทั้งหมด จะมีอยู่พวกหนึ่งที่มีความหลากหลายเป็นพิเศษ มีทั้งขนาดเล็กกลางใหญ่  มีสีสรรมากมาย  เป็นสัตว์ที่ว่องไว ฉลาด เสียงดี  นอกจากนั้นยังมี นิสัยและลักษณะพิเศษต่าง ๆ มากมายที่เราต้องเรียนรู้ เพื่อให้เกิดสติปัญญา  แต่ก็ยังไม่สามารถเรียนรู้ได้หมด เป็นสัตว์ชั้นสูงสองเท้า ที่มีสติปัญญาเป็นเลิศ มีความสลับซับซ้อนอย่างมาก  ในนิสัยใจคอและในการแสดงออก มีการเคลื่อนไหวและการเปลี่ยนแปลง ที่ยากที่จะคาดเดาได้  การเรียนรู้จากสัตว์พวกนี้จำเป็นต้องเรียนรู้อย่างตั้งอกตั้งใจ ด้วยความมีสติ   เป็นการเรียนรู้ตลอดชีวิต

          เนื่องจากผมไม่มีกล้องซูมดี ๆ อย่างมืออาชีพ มีเพียงกล้อง Cybershot ธรรมดา  จึงไม่มีความสามารถถ่ายภาพชัด ๆ ของสัตว์พวกนี้มาให้ชมได้ครับ  ขอให้ผู้อ่านจินตนาการเอาเองนะครับว่า สัตว์พวกนี้รูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร….อิอิ

          สุขสันต์วันพ่อ…..สุขสันต์วันพ่อ…..สุขสันต์วันพ่อ…..อิอิ

        สัตว์ชนิดต่าง ๆ ที่มาเยี่ยมเยือนบ้านเราหลายอย่างเราไม่อยากให้มาโดยเฉพาะสัตว์เลื้อยคลานอย่างงู  แต่มีสัตว์อีกหลาย ๆ อย่างที่เราอยากเห็นเขาให้บ่อยเท่าไหร่ยิ่งดี อย่างเช่นพวกแมลงต่าง ๆ โดยเฉพาะพวกผีเสื้อ ที่มีหลากหลายในขนาดและสีสรรอันสวยงามต่าง ๆ กัน  เขาจะผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันมาเยี่ยมบ้านเรา  ผมชื่นชอบและได้เพลิดเพลินไปกับเหล่าผีเสื้อเหล่านี้ ที่ได้เห็นเขาบินชื่นชมดอกไม้ใบไม้จากดอกนี้ไปดอกนั้น  บางทีก็เห็นเขาบินโฉบเฉี่ยวเหมือนกับไล่ตามกันเป็นคู่  เห็นแล้วทำให้มีความสุขและสบายใจไปกับเหล่าผีเสื้อเหล่านี้ด้วย  ดูเขาช่างมีความสุขเหลือเกิน บินจากดอกโน้นไปดอกนี้ ได้ดมกลิ่นหอมของดอกไม้และชิมน้ำหวานจากดอกไม้เหล่านั้นอีกด้วย เรียกว่าได้ทั้งอาหารกายและอาหารใจไปพร้อม ๆ กัน  นึกถึงว่าถ้าเราเป็นผีเสื้อได้คงมีความสุขสุดยอดจริง ๆ 

(หมายเหตุ : ภาพล่างซ้าย เป็นภาพโดย ท่าน Lin Hui)

      อาจจะเป็นด้วยเหตุนี้หรือเปล่าที่คนโบราณหรือศิลปิน มักเปรียบเทียบว่า ผู้ชายเหมือนผีเสื้อส่วนผู้หญิงเหมือนดอกไม้ เป็นของคู่กัน  แต่คิดไปอีกทีไม่น่าจะใช่นะ เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นจริง  ผีเสื้อจะเป็นฝ่ายเลือกดอกไม้ข้างเดียว  ดูดดมชมดอกไม้หลาย ๆ ดอกได้ตามใจชอบ  แต่สำหรับผู้ชายกับผู้หญิง (ในปัจจุบัน)  ต่างมีสิทธิในการเลือกชื่นชมซึ่งกันและกันได้อย่างเท่าเทียมกัน  หรือว่าในสมัยโบราณ  ผู้ชายมีสิทธิเลือกผู้หญิงฝ่ายเดียวและสามารถมีผู้หญิงได้หลาย ๆ คนอีกด้วย…..

       ท่านมีความคิดเห็นอย่างไร กับการเปรียบเทียบว่า  ”ผีเสื้อกับดอกไม้ เหมือน ผู้ชายกับผู้หญิง”  ทั้งในอดีต ปัจจุบัน

      นอกจากสัตว์(ไม่)เลี้ยงที่ไม่มีขาอย่างพวกหอยทากแล้ว ในบางโอกาสเรายังมีสัตว์ไม่ได้เลี้ยงที่ไม่มีขาอีกอย่างดังในรูปที่มาเยี่ยมเยือนเรา  มีหลายขนาดและหลายสี จะมาบ่อยในช่วงหน้าฝน มันอาจจะต้องการหลบฝนหรือไม่ก็อาจจะเป็นเพราะว่าช่วงหน้าฝนมีอาหารอุดมสมบูรณ์ แถวบริเวณต้นไม้ที่เจริญงอกงามดีเป็นพิเศษ

เป็นงูอะไร ? มีพิษหรือไม่ ? ท่านใดทราบบ้างครับ

       ถ้าเป็นสมัยเมื่อหลายปีก่อน เมื่อพบสัตว์พวกนี้ในบริเวณบ้าน ก็จะต้องดำเนินการอย่างเด็ดขาดเพื่อกำจัดมัน   กรณีที่เป็นตัวโตมากก็ต้องไปตามเพื่อนบ้านมาช่วยกัน  แต่ในระยะหลังได้เรียนรู้ธรรมชาติมากขึ้น เข้าใจธรรมชาติมากขึ้น มีจิตใจที่มีความเมตตาต่อเพื่อนร่วมโลกมากขึ้น เมื่อพบมันอยู่ในบริเวณบ้านก็จะแผ่เมตตาให้มัน พยายามไม่รบกวนมัน ปล่อยให้มันค่อย ๆ เคลื่อนย้ายไปที่อื่นเอง ท่านผู้ชำนาญการ (ผบทบ) บอกว่า  สัตว์พวกนี้โดยธรรมชาติจะกลัวเรา และจะไม่ทำร้ายเรา ถ้าเราไม่ไปทำให้เขาตกใจหรือทำให้เขาเข้าใจว่าเราจะไปทำร้ายเขา ดังนั้นการแผ่เมตตาและไม่รบกวนเขา เขาก็จะค่อย ๆ หลบไปตามทางของเขาเอง….สาธุ ๆ….ขออย่าได้มาให้เห็นบ่อยก็แล้วกัน….อิอิ

       นอกจากเรามีสัตว์เลี้ยงยอดนิยมประเภท 4 ขาคือ เจ้าเหมียวที่เป็นสุดรักสุดโปรดของเจ้าของแล้ว  ที่บ้านชานเมืองของเรายังมีสัตว์เลี้ยงอีกหลายชนิด วันนี้นำภาพสัตว์เลี้ยงไม่มีขามาให้ชมครับ   อันนี้ก็แล้วแต่มุมมองของเจ้าของบ้านนะครับว่า มันเป็นสัตว์เลี้ยงหรือสัตว์ไม่ได้เลี้ยง   มันจะทำหน้าที่ควบคุมจำนวนต้นไม้บางชนิดไม่ให้มีมากเกินไป โดยการกินใบและยอดเป็นอาหาร อย่างเช่นต้นสมุนไพร (ง๊อก) ที่เจ้าของนำมาปลูก ตามในรูป (ซ้ายบน)   หลาย ๆ ต้นถูกมันกินใบจนหมด บางต้นก็สามารถแตกใบใหม่ออกมาทดแทนได้ แต่บางต้นก็แห้งตายไป  ทีแรกผมไม่เชื่อนะครับว่าเจ้าสัตว์ไม่มีขานี้สามารถปีนป่ายขึ้นไปถึงยอดต้นไม้สูงเป็นฟุตได้ เพราะส่วนใหญ่เคยเห็นแต่มันเดินอยู่บริเวณพื้นดินหรือพื้นซีเมนต์ข้างบ้าน (ตามรูปล่างขวา)  แต่ท่านผู้ชำนาญการควบคุมปริมาณสัตว์ (ไม่ได้เลี้ยง) ชนิดนี้บอกว่า ต้องออกมาดูตอนดึก ๆ หรือ เช้า ๆ จึงจะได้เห็นมันออกปฏิบัติการ  ผมพยายามเฝ้ามองหาอยู่หลายวัน จึงสามารถเห็นกับตา (ตามภาพ)  โอ้โหมันเป็นสุดยอดนักปีนป่านจริง ๆ ครับ  คราวนี้จับได้คาหนังคาเขาขณะมันกำลังปฏิบัติการกินทั้งใบและยอดจริง ๆ ครับ

         พบว่ามีทั้งหอยเล็กหอยใหญ่ หลายขนาดด้วยกัน เรียกว่าหอยอะไรบ้าง ? มีวิธีกำจัดหอยพวกนี้อย่างไร ? ใครเป็นผู้ชำนาญการ ช่วยด้วยครับ  มันเป็นสัตว์ที่เราไม่อยากจะเลี้ยง….อิอิ

        เอ….แต่มันก็น่าจะมีประโยชน์ เพื่อการสร้างสมดุลย์ในระบบนิเวศน์นะ  และการมองดูมันก็สามารถเตือนสติเราได้เหมือนกันนะ…..มันไม่มีมือมีตีน มันยังสามารถปีนป่าย เดินทาง เพื่อหาเลี้ยงชีพได้  เรามีตั้ง  2 มือ 2 เท้า (ตีน) จะต้องสู้ชีวิต ทำมาหาเลี้ยงชีพให้ได้ จะได้ไม่อายหอยมัน…..5555

      เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาหยิบหนังสือ ทำ(ธุรกิจ)อะไรดีหลังเกษียณ ? ที่ได้รับเป็นของขวัญปีใหม่ปีที่ผ่านมาจากลูก ขึ้นมาอ่านอีกครั้ง  ได้เห็นข้อที่เหมือนกันของคนสูงอายุ (ญี่ปุ่นและไทย) อีกอย่างคือ การเลี้ยงแมวเป็นเพื่อน  ในหนังสือเขียนไว้ว่าเขามีแมวถึงสองตัวเป็นเพื่อน แต่เรามีเพียงตัวเดียว  แสดงว่าแมวอาจจะเป็นสัตว์เลี้ยงที่ผู้สูงอายุนิยมเลี้ยงเป็นเพื่อนมากที่สุดในญี่ปุ่นก็ได้ผู้เขียนจึงนำมาใส่ไว้  เราก็มีสัตว์เลี้ยงยอดนิยมของ สว. เหมือนกัน….อิอิ

       อ่านต่อ »