ลานไผ่

         วันนี้ได้อ่านบันทึกของ ท่านหลินฮุ่ย เรื่องการใช้น้ำจากการซักผ้า ด้วยเครื่องซักผ้า (ที่เห็นอยู่ในรูปแรก) อย่างสุดคุ้ม เพื่อช่วยลดภาวะโลกร้อน เลยนึกถึงเครื่องซักผ้าคู่บุญเครื่องนี้ เคยถ่ายรูปไว้และคิดจะนำมาเล่านานแล้ว แต่ก็ลืม  เลยเข้าไปค้นหารูปเอามาให้ดูครับ

          เครื่องซักผ้าเครื่องนี้ เป็นเครื่องที่เราซื้อตั้งแต่สมัยมีลูกคนแรกครับ (ปี พ.ศ. ๒๕๑๘) ก็เป็นเครื่องซักผ้าที่คิดว่าสุ๊ดยอดในตอนนั้นครับ  เพราะเขาโฆษณาว่า เป็นเครื่องซักผ้าระบบควบคุมโดยอัตโนมัติด้วยคอมพิวเตอร์ (Automatic Computer Controlled) มีโปรแกรมตั้งการทำงานได้มากถึง ๑๒ โปรแกรม  ซักแล้วปั่นแห้งได้เอง ถึงราคาค่อนข้างแพง ต้องใช้เงินเดือนถึง ๕ เดือนถึงจะซื้อได้ แต่เพื่อให้สมศักดิ์ศรี ดร. หนุ่มจากประเทศอังกฤษ  ตัดสินใจถอยเครื่องนี้ออกมาจากห้างใหญ่ที่สุดในเชียงใหม่ ในสมัยนั้น เพื่อลดภาระการซักผ้าด้วยมือครับ  

          มาถึงวันนี้ ก็ต้องบอกว่า คุ้มจริง ๆ ที่ตัดสินใจในครั้งนั้น  เครื่องซักผ้าเครื่องนี้รับใช้เรามาเป็นอย่างดี ตั้งแต่อยู่ที่ มช. เชียงใหม่  เรามาอยู่ ที่ มทส. ก็หอบหิ้วมารับใช้เราต่อ  ย้ายออกจาก มทส. มาอยู่ที่ บ้านชานเมือง หมู่บ้านรุ่งนิรันดร์ ก็หอบหิ้วออกมารับใช้เรา จนถึงปัจจุบัน

          ตลอดระยะเวลาที่ยาวนาน ก็มีบางส่วนชำรุดไปตามอายุการใช้งาน ช่วงแรกก็ไปหาร้านตัวแทนจำหน่าย ให้เขามาเปลี่ยนอาหลั่ยให้ แต่ช่วงหลังไป ทางร้านบอกว่าอาหลั่ยของรุ่นนี้เขาเลิกทำแล้ว ก็ต้องดัดแปลงและซ่อมไปเท่าที่จะทำได้ แต่ก็ยังสามารถใช้การได้ดี ยกเว้นท่อน้ำทิ้งรั่วไม่สามารถซ่อมได้  จนลูก ๆ ทนไม่ไหวไปถอยเครื่องซักผ้ารุ่นใหม่ มาให้เมื่อปีที่แล้ว  แต่เราก็ยังคงใช้เครื่องเดิมของเราในการซักผ้าอยู่ต่อไป………อย่างนี้เรียก ช่วยลดโลกร้อน หรือ ช่วยลดอะไร ?.…..อิอิ

« « Prev : เรียนจากปฏิทิน : ทรงสถิตในใจชนโดยแท้

Next : แนวคิดกับการปฏิบัติ » »