คนคนนั้น บอกกับฉัน…

โดย mimography เมื่อ 15 เมษายน 2009 เวลา 12:36 (เช้า) ในหมวดหมู่ ไม่ได้จัดหมวดหมู่ #
อ่าน: 1550

ครั้งหนึ่งมีคนบอกกับฉันว่า

เธอเป็นคนที่น่าสงสาร

เธอเป็นคนที่อ่อนไหว

บางทีเธออ่อนแอ…ร้องไห้

 คนคนนั้น…บอกกับฉัน

ให้ดูแลเธอ…

ให้ใส่ใจความรู้สึกของเธอ

ให้อยู่เป็นเพื่อนเธอยามเธออ่อนแอ

และคนคนนั้น…บอกให้ฉัน

รักเธอให้มากๆ

  

จากวันนั้นถึงวันนี้…

ฉันทำอย่างที่คนคนนั้นบอก

ฉันดูแลเอาใจใส่ต่อความรู้สึกของเธอ

ฉันปลอบโยนเธอเมื่อเธอร้องไห้

ฉันอยู่เป็นเพื่อนยามเธออ่อนแอ

 

 ฉันพร้อมจะทำทุกอย่าง..

เพื่อให้เธอรู้สึกดี

ฉันทำทุกอย่างให้เธอมีความสุข

 

และแล้ววันนี้

หัวใจของฉันก็มีเธอเข้ามาอยู่โดยไม่รู้ตัว

และนานวันฉันก็รักเธอขึ้นเรื่อยๆ

โดยที่ฉันไม่รู้ว่าเธอรู้สึกกับฉัน

เหมือนที่ฉันรู้สึกกับเธอหรือเปล่า

 

วันนี้เธอมีความสุข

เธอหยุดร้องไห้ เธอไม่อ่อนแอ

 

แต่…ฉันวันนี้

ฉันกำลังอ่อนแอ…ฉันกำลังร้องไห้

ฉันอยากให้เธอปลอบ

อยากให้เธออยู่เคียงข้างกัน

ดูแลหัวใจของฉันเหมือนที่ฉันเคยทำกับเธอ

 

แต่วันนี้

เธออยู่ไหน ทำอะไร

ในยามที่ฉันร้องไห้และอ่อนไหว

เช่นคืนนี้…

 

ปล.ส่งข้อความไปให้เธอในยามดึก แต่ไม่หวังว่าเธอจะได้อ่าน

เพราะเธอคงเป็นกรมอุตุฯไปแล้ว 

ส่วนฉันก็นั่งเพ้อรำพันต่อไปคนเดียว…

อิอิ

ข้อคิดที่ได้จากการเขียนบันทึกนี้ คือ

อย่านอนดึก ไม่งั้นจะฟุ้งซ่านแบบนี้แหละ

แป่ว!!!

« « Prev : มารยาทในสังคมออนไลน์…โลกเสมือนจริง

Next : เห็นฉันนิ่ง….อย่าตัดสินว่าฉัน ดื้อ » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

4 ความคิดเห็น

  • #1 pa_daeng ให้ความคิดเห็นเมื่อ 15 เมษายน 2009 เวลา 3:26 (เย็น)

    อิอิอิ

    บันทึก สีแดง น่ารักจัง

    ง่วงๆๆค่ะ แต่ อุตุ ไม่ได้ เพราะใกล้ค่ำ เดี๋ยวมึนหัว

  • #2 mimography ให้ความคิดเห็นเมื่อ 15 เมษายน 2009 เวลา 3:45 (เย็น)
    หวัดดีจ้าป้าแดง..
    เปลี่ยนธีมใหม่ค่ะ ให้เข้ากับกระแสเหตุการณ์บ้านเมือง
    จ๊ากกกกกกกกกก

    แต่ไม่ได้เป็นพวกเสื้อแดงนะคะ อย่าเข้าใจผิด
    อิอิ คิดถึงป้าแดงจัง กลับเชียงใหม่เมื่อไรค่ะ

    ง่วงก็นอนสักงีบก็ได้ค่ะ หรือทนง่วงไปก่อน
    เดี๋ยวเป็นแบบมิม นอนกลางวันกลางคืนนอนไม่หลับ
    เลยต้องมาเพ้อรำพันเป็นบันทึกนี้งัยค่ะ 55

  • #3 sompornp ให้ความคิดเห็นเมื่อ 17 เมษายน 2009 เวลา 8:10 (เช้า)

    วันดี..ไม่สามารถเกิดขึ้นได้ทุกวัน
    …….
    เมื่อก่อนเคยคิดว่า
    เรา..อยากมีใครสักคนอยู่เคียงข้างเรา เมื่อเราท้อ เมื่อเราต้องการกำลังใจ
    เมื่อชีวิตผ่านไป
    ทำให้เกิดการเรียนรู้ว่า
    ไม่ว่าจะสุข จะทุกข์ จะล้ม จะยืน จะเซ จะเหงา จะเศร้า…
    เราก็ต้องยืนอยู่บนสองเท้าของเราเอง
    อาจด้วยวัย และเวลาที่ได้ก้าวผ่านในช่วงของชีวิตที่มองว่าแสนสาหัสไปแล้ว
    ดังนั้น…จะมีเหตุอื่นแห่งทุกข์ทีทำให้เกิดทุกข์นั้น…น้อยลง และน้องลง
    และยังอาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้มองเห็นเหตุแห่งทุกข์ของผู้อื่นเป็นเรื่องธรรมดา
    เกิดได้….ก็ดับได้
    เราอาจใช้ใจในการดูแลผู้อื่นน้อยลง
    ด้วยเหตุดังกล่าว อาจทำให้ใจเหมือนไม่ยินดี ยินร้าย ในสิ่งที่เกิดขึ้นรอบข้างทั้งตัวเองและผู้ที่เกี่ยวข้องผ่านในชีวิต
    ……
    เหตุดังกล่าวข้างต้น
    ……
    อาจจะเป็นเหตุผลที่คนคนนั้น ของน้องมิม กำลังเป็นอยู่ก็เป็นได้
    อย่างไรก็ตาม คิดว่าวันนี้
    น้องมิมคงผ่านความรู้สึกของค่ำคืนนั้นไปได้ อีกระดับหนึ่ง
    ลองมาทบทวนดูก็ได้นะว่า
    ระหว่างอารมณ์วันนั้น กับอารมณ์ตอนนี้เป็นเช่นไร
    น้องมิมอาจจะได้คำตอบว่า
    “มันเป็นเช่นนั้นเอง” ก็เป็นได้
    ….
    เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ

  • #4 krupu ให้ความคิดเห็นเมื่อ 10 พฤษภาคม 2009 เวลา 7:55 (เย็น)

    สาธุ น้าอึ่งอ๊อบ
    กั่ก ๆๆๆๆ
    แว่ป!


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.2841420173645 sec
Sidebar: 0.10099506378174 sec