ลานถัง

วันนี้ วันสุดท้ายของเดือนมีนาคมแล้ว  จะไม่เขียนอะไรบ้างรึงัย? เจ้าถัง!!

อันที่จริง ดิฉันได้สติ เพราะ พี่ธงชัย  ชนะรัตน์  โทรมาหา

พี่ธงชัย  เป็นรุ่นพี่รังสีเทคนิค ศิริราช ที่จบก่อนดิฉันหลายปี

สมัยก่อน นักศึกษาสาขารังสีเทคนิคแต่ละรุ่น  มีกันเพียงสิบกว่า ยี่สิบกว่าคน

ดังนั้นจึงรู้จักสนิทสนมกันเป็นอย่างดี  แม้จะห่างกันหลายรุ่น

แต่ถึงอย่างไร…..พี่ธงชัย  ก็ใช่ว่าจะสนิทกับดิฉันมากมายอะไรนัก  นานๆที ก็เจอกันในที่ประชุมวิชาการบ้าง

แล้ววันนี้  พี่ธงชัย โทรมาได้ยังงัย  รู้เบอร์โทรดิฉันได้อย่างไร?

พี่ธงชัยบอกว่า…..เล่นเน๊ตไปเจอเข้า (คงจะเจอ Blog ที่ดิฉันเขียน) ก็เลยอ่านดู  …..(แล้วสะดุดอะไรก็ไม่ทราบ) ….เลยโทรมาคุยด้วย

ดิฉันดีใจมาก…..พี่ธงชัยบอกว่าดิฉันเขียนได้ดี  ไม่ค่อยออกแนว Negative (แน่ละซี….บางทีดิฉันก็ออกแนวเพี้ยน)

พี่ธงชัยยังคงธรรมะธรรมโมเหมือนเดิม (ทราบว่าพี่เค้าเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่ตอนเป็นหนุ่ม)  เราจึงได้เสวนาธรรมกัน

อันที่จริงพี่ธงชัยเป็นฝ่ายให้ข้อคิดดิฉันมากกว่า

ด้วยเหตุนี้เอง……ทำให้ดิฉันหยิบกุญแจไขประตูลาน  เข้ามาปัดกวาดหยักไย่  ณ นาทีนี้

ดิฉันหายไปนาน  ไม่ใช่เพราะไม่มีเรื่องเขียน  ไม่ใช่เพราะไม่มีเวลา  แต่ขาดแรงบันดาลใจ

พี่ธงชัยบอกว่า….ช่วงชีวิตที่ประสบกับปัญหา  ช่วงที่มีเรื่องทำให้ไม่เบิกบานใจ  ก็น่าจะเขียนบันทึกไว้

เขียนให้คนอ่านได้ทราบว่า  เราผ่านช่วงเวลาเหล่านั้นมาได้อย่างไร

มันดีกว่าช่วงที่มีความสุข  และบันทึกไว้เสียอีก

จริงสินะ……

ดิฉันควรบันทึกเพื่อตัวดิฉันเองด้วย  เพื่อเรียนรู้และไตร่ตรองการกระทำต่างๆ ที่ผ่านมา

บทพิสูจน์ อิทัปปจยตา….เหตุเพราะบันทึกใน Blog  นำพาซึ่งคำตอบดีดี  แรงบันดาลใจดีดี  จากพี่ธงชัยในวันนี้

ดิฉันควรเขียนบันทึกต่อไป

ขอบคุณนะคะ…..พี่ธงชัย

โลกนี้…มีแต่คนดี ดี 

« « Prev : มาดูซิว่า…รถไฟประเทศไหนทันสมัยที่สุด

Next : การติดตามประเมินผลการดำเนินงานตามนโยบายของอธิการบดี » »