ลานทับทิม(อาม่า)

อาม่าได้รับเชิญให้เป็นวิทยากร ในหัวข้อ ร้อยเรื่องเล่าและก้าวต่อไป การส่งเสริมสุขภาพและอนามัยสิ่งแวดล้อม เป็นผู้เล่าผู้เล่า ในนามของเครือข่ายของผู้สูงอายุ ภาคเช้าวันที่ 8 ของงานมหกรรม สร้างสุขภาพเพื่อสังคม “เติมความรู้ต่อความดี ปีที่ 2 “ ที่จักขึ้นระหว่างวันที่วันที่ 7-8  กย. 2552 ณ โรงแรมสีมาธานี ซึ่งเป็นมหกรรมใหญ่ประจำปีของ กลุ่ม นครชัยบุรินท์ คือ นครราชสีมา ชัยภูมิ บุรีรัมย์ สุรินทร์

เช้าวันที่ 7 กย. มีนิทรรศการ จากเกลุ่มเครือข่ายสี่จังหวัด ซึ่งล้วนตื่นตาน่าชมทั้งสิ้น จะมีบูธแสดงผลงาน ของ

เครือข่ายสายใยรักแห่งครอบครัว

เครือข่ายเด็กและเยาวชน

เครือข่ายคนไร้พุง

เคือข่ายผู้สูงอายุ

เครือข่ายชมรมผู้ประกอบการค้าอาหาร เขต 5

เครือข่ายองค์กรปกครองท้องถิ่น

เครือข่ายศูนย์เด็กเล็กน่าอยู่

เครือข่ายที่ปรึกษาภาคประชาชนศูนย์อนามัยที่ 5

อ่านต่อ »

พระนอนที่วัดป่าวิเวก

เป็นพระที่งดงามมาก อาม่าอยากทราบความยาวของพระนอนองค์นี้ ซึ่งมีความสำคัญมากเพื่อใช้เปรียบเทียบกับพระนอนองค์อื่นๆ ซึ่งมักจะพูดว่าเป็นองค์ใหญ่ที่สุดใน…..สำหรับอาม่าไม่ปล่อยให้มันผ่านไปโดยไม่คิด หรือหาคำตอบให้กับตัวเอง เมื่อถามใครก็ตอบไม่ได้     ก็แปลกใจเหมือกัน  ทั้งๆที่พระนอนในศาลาวัดป่าวิเวกองนี้งามมาก   เป็นผีมือชาวบ้านหว้านใหญ่ ที่ออตใช้เป็นสถานที่จัดค่ายฮูบแต้ม ซึ่งเป็นค่ายศิลปกรรมลุ่มน้ำโขง ตอน”ฮูบแต้มแคมของ”เป็นสิ่งที่น่าสนใจมาก เป็นที่แปลกใจมากสำหรับอาม่าไม่มีใครอยากรู้อยากทราบ  ขนาดความยาวของพระนอนองค์นี้ อาม่าอยากรู้ จึงถามหลายๆคน แต่ไม่มีใครทราบ ทุกคนบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าจำไม่ได้ แต่มีอยู่ในหนังสือ แล้วจะไปค้นมาให้คำตอบพรุ่งนี้ หลายคนที่พูดก็จำไม่ได้ว่าสัญญาไว้อย่างไร จนบัดนี้ก็ไม่มีคำตอบ

แต่สำหรับอาม่ารู้คำตอบความยาวคร่าวๆ ขององค์พระนอนรูปนี้ตั้งแต่นาที่แรกที่เห็น เผอิญได้คุยกับ คนที่ร่วมมือลงแรงสร้างพระนอนองค์นี้ด้วยสองมือของตัวเอง ก็จำไม่ได้ค่ะ เพราะตอนที่สร้างพระนอนนั้น เขาอยู่ชั้นประถม พระนอนสร้างเมืิ่่่อ ปี 2501 ฉะนั้นท่านผู้นี้ก็คงจะอายุ ประมาณ 62 ปี สิ่งที่ท่านผู้นี้จำฝังใจ คือโครงรูปร่างภายในของพระนอนใช้ไม้ไผ่ชนิดหนึ่ง ซึ่งมีอยู่ที่ฝั่งลาว ต้องพายเรือไปช่วยขนไม้ไผ่ชนิดนี้มาให้ที่วัด เพราะมีคุณสมบัติพิเศษคือ เหมาะกับการดัดให้โค้งงอสร้างรูปร่าง แล้วโบกปูนขึ้นรูปร่างที่ต้องการ ทำให้องค์พระน้ำหนักเบา และคงทนแข็งแรงจนมาถึงทุกวันนี้ก็ประมาณ 52 ปีแล้ว อ่านต่อ »

มุกดาหารเป็นเมืองสงบน่าอยู่มากค่ะ มีวัดวาอารามที่น่าสนใจมากค่ะ  โดยเฉพาะวัดศรีมหาโพธิ์ ที่มีสิมไม้เก่าแก่ มีจิตกรรมฝาผนังที่เป็นฝีมือชนชาติเผ่าพันธุ์เดียวกัน กับพวกเราชาวอิสาน เพียงแต่มีลำน้ำโขงไหลผ่านแบ่งเส้นเขตประเทศ แท้ที่จริงรากเง่าวัฒนธรรมเดียวกัน วิถีชีวิตที่เหมือนกัน แต่ที่น่าเสียดายยิ่งคือการปรับปรุงพื้นที่ การบูรณะวัดแห่งนี้ควรได้รับการพิจารณาให้เหมาะสม สอดคล้องกับศิลปดั้งเดิมซึ่งเป็นเอกลักษณ์เด่น ของพี่น้อง บ้าน หว้านใหญ่ อ.หว้านใหญ่ จ.มุกดาหาร

อาม่าเลยสรุปวัดศรีมหาโพธิ์ ด้วยภาพมาให้ดูนะค่ะ มีโบราณสถานที่สำคัญ มีอาคารเก่าแก่ที่งดงาม ขณะเดียวกันก็มีสร้างเพิ่มเติม ที่ดูแล้วขัดกับความงามของศิลปวัฒนธรรมดั้งเดิมค่ะ โดยเฉพาะตัวสิม หรือโบสถ์ที่เก่าแก่ ที่มีภาพวาดล้ำค่า อันเป็นที่มาของค่าย ศิลปกรรมลุ่มน้ำโขง ตอน”ฮูบแต้มแคมของ” ของน้องออต ซึ่งอาม่าได้มาแลกเปลี่ยนเรียนรู้มากมายเหลือเกิน อาม่าไม่ละเลยที่จะให้ข้อมูลทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี่ ซึ่งช่วยงานศิลปได้ค่ะ และสอนให้น้องออต ผู้ที่นอกจากไม่ชอบตัวเลข กลับมาชอบตัวเลข และนำตัวเลขมาใช้กับงานศิลปได้อย่างคล่องแค่ลว โดยหลีกเลี่ยงศัพท์ที่สูงส่ง(คณิตศาสตร์) ที่ส่งผลต่อเด็กที่ไม่ชอบคณิตศาสตร์เป็นอย่างมากค่ะ อาม่าใช้ได้ผลกับคนที่ไม่ชอบคณิตศาสตร์ ให้กลับมาใช้ตัวเลขอย่างมีความสุข เด็กๆ ได้เรียนรู้รากเง่าของบรพบุรุษที่สั่งสมความอัจฉริยภาพมาช้านาน สืบทอดกันมาจนได้ชื่นชมกัน ซึ่งก่อให้เกิดภาคภูมิใจ อ่านต่อ »

การไปมุกดาหารครั้งนี้ เป็นงานไปช่วย ค่ายศิลปกรรมลุ่มน้ำโขง ตอน”ฮูบแต้มแคมของ” 1-3 กันยายน ของน้องออต เป็นการเติมเต็มเรื่องออกกำลังกายค่ะ เลยได้นำกิจกรรมที่ได้รับจาก การฝึกออกกำลังกาย ภายใต้โครงการ 9 สัปดาห์ สู่สุขภาพดี ของโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพ ศูนย์อนามัยที่ 5 จ. นครราชสีมา มาใช้สอนฝึกการออกกำลังกายให้เด็กๆ  และสอนให้เด็กๆ ที่มาเข้าค่ายฯ. ฝึกสมาธิง่ายๆ ฝึกให้รู้จักคิด รู้จักถามเพื่อหาคำตอบ อย่างมีเหตุและมีผล กล้าคิด กล้าถาม ประกอบกับผู้จัดค่ายที่ชำนาญและมีประสิทธิภาพ โดยเฉพาะ ทีมงานคนหนุ่มคนสาวที่มีพลัง ที่สามารถดึงพลังความสามารถของเด็กๆ ออกมาได้เกินความคาดหมายจริงๆ ค่ะ

ก่อนที่อาม่าจะเล่าเรื่องค่าย ฯ อยากนำเที่ยวชมมุกดาหารด้วยภาพก่อนค่ะ อาม่าร่วมเดินทางไปกับน้องบางทราย ออกจากขอนแก่น วันที่31 สิงหาคม 2552 ประมาณ 8.30 น.คุยกันตลอดทาง น้องบางทรายคงลดความเร็วรถเพราะมีอาม่ามาด้วย ถึงที่ทำงานของน้องบางทราย ประมาณ สิบโมงกว่า ที่ทำงานโครงการฯ อยู่ในอาคารเดียวกับสำนักงานปฏิรูปที่ดินจังหวัดมุกดาหาร ทำงานจนถึงเที่ยง จึงจะออกไปกินข้าวมื้อกลางวันในตัวเมืองมุกดาหาร น้องบางทรายแลกตังต์ค่ะ เสร็จแล้วกลับมาทำงานต่อจนถึงเย็นเลิกงาน พวกเรามีนัดกินอาหารค่ำกับออต และหมอปุ๋ม หลังจากมาพบกันแล้วก็พากัน ขับรถชมวิว จุดแรกไปชมวิวที่ภู มโนรมณ์

อ่านต่อ »