ลานทับทิม(อาม่า)

โครงการความมั่นคงทางอาหาร นอกจากเราจะต้องอนุรักษ์เมล็ดพันธุ์พืชพื้นบ้านแล้ว ต้องหมั่นเอามาขยายพันธุ์ให้มากพอ และแจกจ่ายให้เกษตรกรในชุมชนที่เข้าร่วมโครงการนำไปใช้ปลูกเพื่อกิน และกระจายแบ่งปันเพื่อนเกษตรกรต่อๆ ไป จะทำให้พันธุ์พืชพื้นบ้านไม่สูญายหายไปจากท้องถิ่น

อาม่ามีความพยายามที่จะช่วยเปลี่ยนเกษตรกรเคมี มาเป็นเกษตรอินทรีย์แบบค่อยเป็นค่อยไป ทีมงานอาม่านั้นศักยภาพสูง เราทำงานร่วมมือกันอย่างใกล้ชิดกับเกษตรกร เอาปัญหาของเกษตรกรมาศึกษาวิเคราะห์ แล้วแก้ปัญหาเป็นขั้นเป็นตอน ส่วนใหญ่เกษตรกรที่เคยชินกับการใช้สารเคมีจะใจร้อน มักจะทำแบบเดิมๆ …อ้างว่าไม่มีเวลา……นี่คือปัญหาหลัก แต่เราก็ไม่ย่อท้อทำให้ดูและช่วยเหลืออย่างใกล้ชิด ให้เกษตรกรที่ให้ความร่วมมือ เมื่อผลผลิตออกมาแล้ว….นั่นคือคำตอบ อาม่าบอกเสมอว่าให้ผลงานแทนคำพูดเถิด คนเราไม่เหมือนกันสอนคนที่เราสอนได้ก่อน….

ผลสรุปของทีมงานหลังจากลงมือทำงานศึกษาวิเคราะห์แล้ว ลงพื้นที่อย่างต่อเนื่องเป็นเวลานานพอสมควร  จึงตกลงกันว่าต้องผลิตสารจากสมุนไพร ที่มีประสิทธิ์ภาพ แทนสารเคมีที่เกษตรกรใช้ ทุกชนิด ตอนนี้ทีมงานพร้อมแล้ว ตั้งแต่ปุ๋ยอินทรีย์ชีวภาพ ที่มีคุณภาพเหมาะกับพืชแต่ละชนิด และแต่ละช่วงอายุ ปริมาณการใช้น้อยมาก/ไร่ ต้นทุนต่ำมาก  ได้ผลผลิตไม่ต่ำกว่าการใช้สารเคมีเป็นอย่างน้อย สารสมุนไพรกำจัดโรคพืช แมลงศัตรูพืช ตลอดจนสารสมุนไพรกำจัดหญ้าแต่ละชนิด ผลพลอยได้คืออนุรักษ์จุลินทรีย์สิ่งมีชีวิต คืนระบบนิเวศน์เล็กๆ และคืนระบบห่วงโซ่อาหารกลับคืนสู่ ท้องไร่ท้องนาเกษตรอินทรีย์ ชีวีก็มีสุข และที่สำคัญที่สุดเป็นมิตรกับธรรมชาติสิ่งแวดล้อม แน่นอนที่สุด ปลอดภัยต่อชีวิตรเกษตรกร

เมื่อวานทีมงานไปพบกับน้องต้นกล้า(สุภชัย ปิติวุฒิ) ชาวนาวันหยุด คนดังเกษตรอินทรีย์ผสมผสานเทคโนโลยีแห่ง G2K

เช้าวันนี้น้องต้นกล้ารายงานอาม่าดังนี้ค่ะ
“จัด rotary weeder ฝากไปกับหมอหยก กับหมอแหลมแล้วครับ ขอบคุณอาม่า สำหรับชุด จัดการหอย และเเมลงในเเปลงนา กับสารอินทรีย์ชีวภาพ ครับ จะลองเอาไปใช้ และแจ้งผลให้ทราบครับ”

อาม่าเลยส่งสารสกัดสมุนไพรไปให้น้องต้นกล้ากำจัดหอยเชอรี่และปูนา ไม่อันตรายต่อสัตว์เลี้ยง และเกษตรกรค่ะ

น้องเหมียวเป็นแมวที่เข้ามาในชีวิตของอาม่า เป็นแมวตัวแรกที่รับเลี้ยงด้วยความรักและเมตตา เธอทำให้อาม่ามีความสุข ตั้งแต่เจอจนจาก ครั้งเมื่อจนพรากจากไป อาม่าได้ทำวีดิโอเมื่อ 21กุมภาพันธ์ 2552 ประมาณสองปีกว่าๆ

My Pretty Cat

เพื่อเล่าชีวิตความเป็นมาของน้องเหมียว มาถึงวันที่เขาจากอาม่าไป คงเหลือไว้แต่ความทรงจำที่ดีในใจของอาม่าตลอดไปค่ะ

บัวฉัตรได้บานโรยลาก่อนน้องเหมียวจากไปหนึ่งวัน

พร้อมกับดอกโฮย่า ธรรมชาติที่งดงาม เกิดขึ้นอย่างช้าๆ สร้างความงดงามเบิกบาน ตั้งอยู่ในใจ แล้วก็จากไปกลับสู่ธรรมชาติ แม้จะเข้าใจแต่ก็สะเทือนใจค่ะ ต้องตั้งสติ ไม่เพิ่มความทุกข์ใจค่ะ

ปีนี้ฝนมาล่า แต่ไม่ยอมลาสักที่  ทั้งๆที่ทุกปีฝนเริมลาเมือลมหนาวเริ่มพัด ปีนี้กลางเดือนตุลา ยังไม่มีท่าที่จะยอมจากไปเสียที่ ปรากฏการ์ฝนตกต่อเนื่องสามวันสามคืนต่อเนื่อง สลับหนักเยา แต่ไม่ขาดเม็ด ระดับน้ำเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ระบายไม่ทัน ดินชุ่มน้ำเต็มที่ ไม่ที่ว่างพอจะซับน้ำเพิ่ม หากพระอาทิตย์หลบหน้า ไม่ยอมออกมแย้มายิ้ม แบ่งปันหน้าที่รับน้ำที่แผดเผาให้ไปเป็นไอน้ำ เอาไว้บนฝากฟ้าบ้าง รับรองว่าต้องแย่กว่านี้แน่นอนค่ะ

น้ำท่วมโคราชเกืบทุกที่  โดยเฉพาะบ้านที่ปักธงชัย  โดนน้ำท่วมครึ่งเข่าแล้วค่ะ ย้ายอาม่าขึ้นไปอยู่ชั้นสอง พร้อมขนย้ายสิ่งของเครื่องใช้ที่จำเป็น หนีให้พ้นระดับน้ำ ทำได้เพีียงบางส่วน ระดับน้ำสูงขึ้นเรื่อยๆ จนน่ากลัวว่าจะไม่สามารถขันรถหนีระดับน้ำได้ทัน หมียักษ์จึงรีบขับรถกลับเข้าโคราช รถมาติดน้ำท่วมบนถนนมิตรภาพ หนีเข้าปั้มน้ำมัน รถเครื่องดับสตาร์ทไม่ติด

วันนี้ได้รับทั้งข้อความและโทรศัพท์ มาถามเรื่องน้ำท่วมด้วยความห่วงใยเกือบทั้งวัน อาม่าขอขอบคุณและซาบซึ้งใจ ในความห่วงใยที่มีให้อาม่า่และครอบครัว  ตอนนี้หมียักษ์กลับมาถึงบ้านแล้วค่ะ ที่บ้านน้ำท่วมแค่สนามค่ะ ต้นไม้คงสำลักน้ำบ้างเป็นเรื่องธรรมดา ระดับน้ำยังไม่ท่วมลานจอดรถค่ะ ขอให้มีแดดเสียที่ จะช่วยให้ระดับน้ำลดได้มากทีเดียวค่ะ

อาม่าก็เป็นอีกคน ที่กำลังเรียนรู้ตลอดชีวิต ใช่ว่าจะรู้ไปหมดเสียทุกอย่าง ซึ่งก็มีหลายเรื่องที่อาม่ารู้คนอื่นอาจไม่รู้ก็ได้ อาม่าก็บอกว่า “รู้แล้วชี้” ก็จะบอกเล่า หรือรู้แล้วชี้ อายุไม่ได้รับประกันความรู้ความสามารถเสมอไปนะคะ เป็นแค่หลักฐานว่าอยู่บนโลกใบนี้นานแค่ไหนเท่านั้นเอง

วันนี้เจอแมลงตัวหนึ่งกำลังไต่บนใบชะพลู ไม่เคยเจอมาก่อน จึงต้องรีบเก็บภาพเป็นหลักฐานไว้เขามาเยือนสวนเราในวันนี้ เธอไต่ไปมาไม่หยุดนิ่ง

เคลื่อนไหวตลอดเวลา ถ่ายภาพตามความเคยชินก็ได้แค่นี้เองค่ะ อยากทราบชื่อแมลงตัวนี้ค่ะ มีพิษมีภัยหรือไม่ จะได้เข้าใจและแบ่งพื้นที่กันอยู่คะ่

ขอขอบคุณล่วงหน้าสำหรับผู้ให้ข้อมูลแมลงตัวนี้ค่ะ

ด้วยความตั้งใจว่า สักวันอาม่าจะตอนต้นดอกไม้ที่อาม่ารักให้ได้

วันนั้น ก็คือวันนี้ วันที่รอคอยมาเป็นเวลา 45 วัน นับตั้งแต่ อาม่าลงมือตอนกิ่งดอกมณฑาทิพย์ ด้วยความตั้งใจ ความพร้อมทั้งด้านข้อมูล ที่ค้นคว้าหาจากอินเตอร์เน็ต และกูรูผู้รู้ เชี่ยวชาญเรื่องการตอนต้นไม้ แม้กระทั้งร้านขายต้นไม้ ไม้ดอกไม้ประดับโคกกรวด  ที่อาม่าเป็นลูกค้าประจำ ได้ข้อมูลมามากมาย จนต้องตั้งสติ สะกัดข้อมูล แล้วนำมาปรับใช้ เพื่อเหตุผลในการทดลองตอนกิ่งดอกไม้ เป็นครั้งแรกในชีวิตของอาม่า

1. ตอนกิ่งมณฑาทิพย์เพียงกิ่งเดียว ด้วยความไม่ประมาท หากพลาดพลั้งก็เสียแค่กิ่งเดียว

2. ตอนกิ่งสายหยุด 5 กิ่ง เพื่อเหตุผลการทดลองเช่นกัน ในการคิดเป็นเปอร์เซนต์ ไม่ว่าสำเร็จหรือไม่

หลังจากตอนกิ่งดอกไม้ทั้งสองชนิดแล้ว เวลามีผู้คนที่มีความรู้ที่เคยตอนต้นไม้ มาเยี่ยมก็จะพาไปดูกิ่งตอน และบอกเล่าวิธีการที่ตอนที่อาม่าใช้  ต่างคนก็ยิ้มและหัวเราะลั่น……และบอกด้วยความเกรงใจว่า…ไม้น่าจะสำเร็จนะ กิ่งก็เล็ก วิธีการก็ไม่เหมือนที่เขาทำ ถึงตอนได้ก็คงนานกว่าจะเลี้ยงให้โตและออกดอก…..อาม่าเข้าใจในความหวังดี และวิธีการให้กำลังใจแบบนี้ เพราะเป็นความสนิทสนม และความจริงใจค่ะ

ผลการทดลองตอนกิ่งตอน

กิ่งมณฑาทิพย์ ประสบความสำเร็จมีรากให้เห็นชัดเจนในเวลา ประมาณหนึ่งเดือน วันนี้ครบ 45 วัน จึงตัดกิ่งชำลงกระถาง

แต่ที่ดีใจมาก คือเห็นดอกตูมแล้วค่ะ จะคอยดูต่อไปว่าจะบานเมื่อไหร่ แล้วจะเก็บภาพมาให้ดูอีกค่ะ

ส่วนกิ่งสายหยุดทั้ง 5 กิ่ง ยังไม่มีรากให้เห็น แต่กิ่งที่ตอนทุกกิ่ง ก็ยังคงแตกใบอ่อนตามปกติ ช่วงนี้หน้าฝนต้นไม้มีความสุขค่ะ