ลานทับทิม(อาม่า)

เป็นธรรมดาโลก ที่ต้องพบกับความพลัดพราก หลายคนก็เคยพบผ่านความพลัดพรากมาแล้ว แแต่คราวนี้มันเป็นการพลัดพรากอย่างกระทันหัน ดวงใจน้อยๆ ของหนูเฌวา เด็กตัวเล็กๆ แสนจะน่ารัก ที่พ่อหนานเกียรติรักปานดวงใจ แล้วพ่อก็จากไปไม่มีวันกลับ น้องหนูเฌวา เธอจะเจ็บปวดสักเพียงใด บางคนแค่เห็นจากดวงตาเธอที่ซ่อนไว้ซึ่งความเศร้า แต่หัวใจดวงน้อยๆ มีร่องรอยความเจ็บปวด พวกเราที่เป็นเพื่อนพ้องน้องพี่ และเป็นผู้ใหญ่ที่รักน้องหนานเกียรติ คงจะช่วยกันประคับประคองหนูเฌวา และแม่ ให้อยู่บนโลกใบนี้ อย่างเป็นสุขได้ ถึงไม่เท่าน้องหนานเกียรติเคยทำ ก็ขอได้ทำหน้าที่กัลยาณมิตรที่ดีตลอดไป

อ.แพนด้าขับรถพาอาม่าเข้าเมืองไปโอนเงินสมทบทุนเพื่อหนูเฌวา ๑,๐๐๐ บาท เมื่อวานไม่สามารถขับรถเข้าเมืองได้เพราะฝนฟ้าคะนองน่ากลัวมาก เมื่อฟ้าเปิดอ.แพนด้าก็รีบขับรถให้ทันที่ แต่ขากลับฝนฟ้าเทลงมายังกะฟ้ารั่ว จนถนนกลายเป็นคลอง พอมาถึงบ้านฝนซาลงค่ะ

ความเห็น

ลบ

namsha (ความเคลื่อนไหวล่าสุด) 26 กรกฎาคม 2554 18:13 #2496286

แม้จะรู้ว่า มันเป็นธรรมดา แต่มันก็เจ็บปวดนะคะ เราเป็นคนนอกยังรู้สึกได้ คนในครอบครัวคงยิ่งกว่า

เป็นกำลังใจให้กับครอบครัวหนานเกียรติค่ะ

ลบ

นาง นงนาท สนธิสุวรรณ (ความเคลื่อนไหวล่าสุด) 26 กรกฎาคม 2554 18:15 #2496288

ขอบคุณค่ะ..ร่วมด้วยช่วยกันเพื่อครอบครัวของคนดีของพวกเรานะคะ

“เฌวา ลูกยอดปรารถนาของพ่อหนานเกียรติ-แม่กวาง”

http://www.gotoknow.org/blog/nongnarts/450291

ลบ

จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร (ความเคลื่อนไหวล่าสุด) 26 กรกฎาคม 2554 18:36 #2496302

อาม่าครับ

เอกต้องขอบคุณอาม่าเเละ อ.เเพนด้า มากๆครับ ที่เมตตาสมทบทุนกองทุนการศึกษาของ น้องเฌวาครับ

ผมได้รับการเเจ้งโอนเเล้วครับ

ขอบพระคุณมากๆครับ

อิงจันทร์ บ้านกลอนไฉไล (ความเคลื่อนไหวล่าสุด) 26 กรกฎาคม 2554 19:11 #2496320

สวัสดีค่ะ

นำดอกไม้ที่ de’ Musoi ฝีมือการถ่ายภาพของน้องหนานเกียรติฝากค่ะ

๒๒ กค. ๒๕๕๔ วันนี้มีการประชุมวุฒิอาสาธนาคารสมอง จ.นครราชสีมา ซึ่งได้รับแจ้งทางโทรศัพท์ แต่ไม่มีแจ้งวาระการประชุม หลังจากประธานวุฒิอาสา ผศ.ถนอมศรี ปรารถนาดี ไปทำการหาเสียงเลือกตั้งสส.รายชื่อของพรรครักสันติ ลำดับที่ ๓๔ ของ ร.ต.อ.ปุระชัย พรรคนี้ไดรับเลือกตั้งคนเดียวคือคุณปุรชัย

เสร็จหน้าทีแล้วจึงมีการเชิญประชุมทางโทรศัพท์ กระทันหัน ซึ่งปกติจะส่งหนังสือเชิญประชุมทั้งทางไปรษณีย์ และทางอีเมล์

เผอิญวันนี้มีเรื่องเกี่ยวการให้ความช่วยเหลือน้องต้นกล้า ชาวนาวันหยุด เนื่องจากพี่ชายเป็นไข้เลือดออก เสียเลือดมาก จนเกล็ดเลือดต่ำมาก หมอต้องการเติมเกล็ดเลือดด่วน เผอิญเกล็ดเลือดกรุ๊ป B ของโรงพยาบาลหัวหินขาด น้องต้นกล้าโทรฯ มาปรึกษา อาม่าเห็นว่าเป็นเรื่องที่สำคัญมาก มันเกี่ยวกับชีวิตจึงตัดสินใจ หาทางช่วยเหลือน้องต้นกล้าทันที

อันดับแรกบอกน้องต้นกล้าติดต่อชาว G2K ที่อยู่ใกล้ที่สุด จำได้ว่าผอ.โสภณ อยู่แถวๆไกลกังวล หัวหิน เลยให้น้องต้นกล้าติดต่อโดยตรง

ส่วนอาม่ารีบโพสข้อความช่วยเหลือในเฟสบุ๊ค และในทวิตเตอร์ทันที่ พร้อมทั้งรีบโทรฯ หาเเครือข่ายพื่อนที่เป็นวุฒิอาสาธนาคารสมอง จ.เพชรบุรี ท่านคือ คุณวรรณ แสงเจริญวัฒนะ MPA 13 นิด้า, พยาบาลวิชาชีพ ท่านเป็นผู้สื่อข่าวอำเภอชะอำ ทันที่ที่รับสายและรู้ความประสงค์ในการขอความช่วยเหลือ ท่านรีบออกข่าวให้ทันที่ จากนั้นไม่นาน มีน้องผู้หญิงสองคน คือน้อง มณนิชา และน้องปริษนาโทรฯกลับมาพร้อมที่จะไปบริจากเลือดกรุ็ปบีให้ คุณวรรณจะติดต่อมาหาอาม่าคลอดเวลา และบอกข่าวดีมาโดยตลอด และเธอขับรถพาน้องทั้งสองจากเพชรบุรี ไปบริจากเลือดกรุ๊ป B ที่โรงพยาบาลหัวหิน เมื่อบ่ายสองโมงกว่า อาม่าประสานงานให้น้องต้นกล้าทราบตลอดเวลาเช่นกัน น้องต้นกล้าพบกับคุณวรรณที่เพชรบุรี แล้วไปโรงพยาบาลหัวหินพร้อมๆกันค่ะ

น้องต้นกล้าก็ได้ประสานงานกับเพื่อนศิษการบิน และเพื่อนที่ทำงาน ทำให้มีผู้ไปบริจากเลือดในครั้งนี้ถึง ยี่สิบคนค่ะ ตอนนี้ได้เลือดเพียงพอแล้ว น้องต้นกล้าขอให้อาม่า โพสข้อความยุติขอบริจากเลือดในเฟสบุ๊คด้วย อาม่าจัดการเรียบร้อยแล้วค่ะ

นี่แหละคือความงดงามของน้ำใจหมู่มิตรแท้ ที่มีจิตใจประเสริฐช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ เป็นสิ่งที่น่ายกย่องอย่างยิ่ง

ไม่เป็นไร ขาดการประขุมฯ แต่ได้มีส่วนช่วยเหลือ ชีวิตเพื่อนมนุษย์นั้นเป็นสิ่งพึงกระทำมิใช่หรือ

อาม่าขอบขอบพระคุณทุกคนที่มาบริจากเลือดกรุ๊ป B ที่โรงพยาบาลหัวหิน ให้คุณฉัตรชัย ปิติวุฒิ พี่ชายของน้องต้นกล้า ชาวนาวันหยุด เครือข่ายของอาม่าค่ะ

ช่างมีน้ำใจเหลือเกิน

เสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้น อาม่ารีบไปรับสาย เพราะคนที่จะโทรฯมาเบอร์นี้ คือญาติๆ ลูกๆ และเพื่อนสนิทจริงๆ ที่จะคุยนานจะได้ประหยัดค่าโทรฯ..อิอิ พอได้ยินเสียงก็ดีใจเพราะเป็นเจ้าประจำที่โทรฯ มาหา เรื่องของเรื่องคือเป็นเพื่อนวุฒิอาสาธนาคารสมองโคราชด้วยกัน ชอบพออัธยาศัยกัน นิสัยคล้ายๆกัน เป็นนายช่าง(ผู้หญิง) รพช.เก่า ไปมาหาสู่เป็นประจำ เมื่อกลางกุมภาพันธ์ ๒๕๕๔ เธอปรึกษาเรื่องการรักษามะเร็งเต้านม ที่เธอเพิ่งทราบจากการไปตรวจที่โรงพยาบาลมหาราช   หมอบอกให้ตัดออกทันที่รอไม่ได้แล้ว เธอขอเวลาทำใจ เธอจิตตกมากโทรฯ มาปรึกษาอาม่า ซึ่งปกติก็จะปรึกษาเกือบทุกเรื่อง ตั้งการปลูกพืชปลอดสารพิษ เรื่องการรักษาสุขภาพด้วยการกินอาหารที่เหมาะกับร่างกายวัยแและจิตใจ อาม่าพอมีข้อมูลการรักษาโรคภัยไข้เจ็บของแพทย์ทางเลือกในปัจจุบันที่ก้าวหน้าไปมาก ซึ่งมักมีผู้คนที่เคารพนับถือเอาหนังมาให้อ่าน ประกอบกับการค้นคว้าช้อมูลเพิ่มเติม ก็พอจะทราบวิธีการรักษาแบบต่างๆ และได้พูดคุยกับคนที่รักษาตัวด้วยวิธีนี้รอดชีวิตมาก็หลายคน(มะเร็งขั้สุดท้าย)

อาม่าเข้าใจความรู้สึกของเธอดี จึงพูดคุยให้เธอสบายใจ แล้วก็เล่าเรื่องดีๆให้ฟัง หาข้อมูลแพทย์ทางเลือกที่รักษาโรคมะเร็งในสภาพต่างๆให้ฟัง พร้อมทั้งให้ข้อมูลชื่อหมอ พร้อมเบอร์โทรศัพทย์ เพื่อจะได้คุยกันก่อน  และให้หาข้อมูลการรักษาของแพทย์แผนปัจจุบัน ซึ่งเธอมีหลานที่เป็นหมอทำงานที่รพ.มหาราช เพื่อให้มีข้อมูลจากหลายๆ แหล่ง ข้อมูลจากหลานซึ่งเป็นหมอ เป็นประโยชน์มากเพราะค้นหาข้อมูลระบบการรักษาทั้งของต่างประเทศและในประเทศ แล้วสรุปความคิดเห็นว่า น่ารักษาด้วยแพทย์ทางเลือก และเอาข้อมูลทางการรักษาแพทย์ทางเลือกมาให้ดู   ซึ่งตรงกับข้อมูลอาม่าที่มีอยู่ อย่างน้อยที่สุดมีเสียงสนับสนุนตรงกันทั้งสองฝ่าย และด้วยความบังเอิญพี่อ้อยซึ่งเป็นสมาชิกชมรมผูสูงอายุฯ เป็นเพื่อนนักเรียนสุรนารีกับเธอ พอทราบข่าว พี่อ้อยพาไปพบหมอที่อาม่าเคยบอกไว้ทันที่ เธอตัดสินใจรับการรักษาตามแพทย์ทางเลือก และทำการรักษาตัวอย่างเคร่งครัดครบสามเดือน ตอนนี้เป็นการรักษาขั้นที่สี่แล้ว ไปไหนมาไหนได้ตามสบาย แต่ต้องดูแลเรื่องอาหารอย่างเคร่งครัด อาม่าขอสารภาพความจริงว่า อาม่าไม่คยไปเยี่ยมเธอที่บ้านแม้แต่ครั้งเดียว อาม่าใช้วิธีโทรศัพท์หาเธอเป็นระยะๆ ตลอดมา เวลาเธอจิตตกก็จะโทรฯมาบอกว่าจิตตก อาม่าก็หาวิธีทำให้เธอหายโดยหันเหความไม่สบายใจ โดยชวนคุยในเรื่องดีๆ สนุกๆ จนได้ยินเสียงหัวเราะ

เมื่อวานเธอโทรฯ มาบอกว่าจะมาหา เธอมาพร้อมของฝากที่เป็ผลไม้ที่อาม่าชอบมาก สละสองช่อใหญ่ๆ ไม่พูดพร่ามทำเพลงเธอแกะสละทั้งสองช่อจนหมดเก็บใส่กล่องสองกล่องใส่ตู้เย็น ทีเหลืออาม่ากินคนเดียว เพราะเป็นข้อห้ามของเธอ เธอจำได้ว่าอาม่ากลัวสละและปอกไม่เป็นแต่ชอบกิน และมีต้นสละตัวเมียโดดเดี่ยวที่บ้านด้วย อาม่าทำอาหารเย็นให้เธอกิน เราคุยกันจนมือค่ำ ความสุขเล็กๆ ที่แบ่งปันให้กัน เธอช่างมีน้ำใจจริงๆ เธอบอกว่าอยากมาหาให้เห็นด้วยตาจริงว่าเธอมีสุขภาพเป็นอย่างไร เราไม่คุยเรื่องนี้เลย กลายเป็นคุยเรื่องราวสนุกๆ จนเพลินค่ะ นี่แหละน้ำใจ การรักษาใจเป็นหัวใจในการรักษากายค่ะ

วัฒนธรรม ลูกศิษย์- อาจารย์ที่ปรึกษาจีออ มช.

อาม่ากล้าใช้คำว่า วัฒนธรรม เนื่องจากระบบอาจารย์ที่ปรึกษาของมหาวิทยาลัยเชียงใหม่เป็นระบบที่มีมายาวนานกว่า ๔๗ ปี
อาจารย์ที่ปรึกษาทำหน้าที่ดูแลให้คำปรึกษา ตลอดหลักสูตร(สี่ปีอย่างต่อเนื่อง)

ให้คำปรึกษา เรื่องการเรียน: วางแผนการเรียนที่เหมาะสมกับความสามารถ ของนักศึกษา ให้ประสบความสำเร็จ จบการศึกษา ตามกฏเกณฑ์ ของหลักสูตร(สีปี) แต่สามารถใช้เวลาเรียนเต็มที่ถึง แปดปี ภายใต้ข้อกำหนดกฏเกณฑ์

ให้คำปรึกษา : ดูแลช่วยแก้ไข ปัญหาที่เกิดขึ้น นอกเหนือจากการเรียน ที่เกิดขึ้นจากการใช้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยตลอดสี่ปี ตามหลักสูตรปกติ แต่บางคนอาจใช้เวลามากกว่านั้น ก็ต้องติดตามดูแลจนจบหลักสูตรทุกคน บางคนก็แนะนำหรืออนุญาต ให้ย้ายสาขาฯ  หรือคณะฯ ตามความถนัดและความตั้งใจ  ถึงแม้จบการศึกษาในสาขาหรือคณะใหม่ก็ตาม ก็ยังคงผูกพันธุ์กับอาม่าไม่เปลี่ยนแปลง แม้เวลาจะผ่านไปนาน มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เขาแนะนำตัวเจ้าบ่าวว่าจบป.ตรี เศรษฐศาสตร์ อีกแล้วหรือ…อิอิ

อาม่า เคยเป็นเด็กมาก่อนเคย ได้รับการดูแลใส่ใจจากอาจารย์ที่ปรึกษามาก่อน จึงรู้ว่าอะไรที่เราชอบ และเราไม่ชอบ จึงจดจำสิ่งดีๆเอาไว้ และหลีกเลี่ยงสิ่งที่เราไม่ชอบ

มันเป็นกรรมการกระทำของอาม่าที่ทำหน้าที่ตามธรรมชาติ มาโดยตลอด เพราะถือว่าเป็นการปฏิบัติหน้าที่ โดยไม่เคยคิดว่าสิ่งที่ทำนั้นเป็นการเกินหน้าที่ หรือคนอื่นเขาไม่ทำกัน ไม่เคยรู้จริงๆ ว่าคนอื่นเขาไม่ทำเหมือนที่อาม่าทำ อาม่ามีพ่อแม่ แล้ว อาม่าก็มีลูก จึงเอาใจเขามาใส่ใจเรา ไม่อะไรที่จะทำให้พ่อแม่ภาคภูมิใจ และมีความสุขเท่าเห็นลูกประสบความสำเร็จเรียนจบและเป็นคนดี

แต่กรรมสนองอาม่าเข้าแล้ว ลูกศิษย์ในความดูแลของอาม่า ไม่ว่ารุ่นไหน ต่างมีความรักความผูกพันธุ์กับอาม่าเหมือนญาติสนิท เหมือนลูกแท้ๆ ของอาม่า แล้วขยายวงออกไปสู่รุ่นน้องๆ และเพื่อนของลูกศิษย์ เมื่ออาม่ามีโอกาสเข้ามากรุงเทพ ไม่ว่างานอะไร ก็จะมาดูแลจับเป็นตัวประกันเสมอ คราวนี้มางานแต่งงานของลูกศิษย์ ซึ่งอาม่าจะทำเป็นประจำ ถ้าบอกอาม่าจะไป เพื่อไม่ให้เกิดความน้อยเนื้อต่ำใจกัน จะให้ความสำคัญกับทุกคน จนเป็นที่รู้กัน พองานเลี้ยงแต่งงานจบลง ก็ถูกลูกศิษย์ยึดเป็นตัวประกัน แล้วก็พาไปเที่ยวกลางคืนจนร้านปิด จึงเอาตัวประกันมาส่งบ้าน เราใช้เวลาสองสามชั่วโมงที่มีคุณค่า ในการเล่าสารทุกข์สุขดิบ การใช้ชีวิตและการทำงาน มีการเติมเต็มประสบการณ์ และแลกเปลี่ยนกันอย่างน่าฟังยิ่ง แต่สิ่งหนึ่งไม่เปลี่ยนคือผลัดกันฟ้อง ผลัดกันแซวเป็นเด็กๆ สร้างความสุขให้กับทุกคน เหมือนชาร์จแบตเตอรี่ให้กับทุกๆ คน  พอรู้ว่าอาม่าจะกลับในวันรุ่งขึ้น ป้ออาสาจะขับรถมาส่งถึงโคราช จนอาม่าขอร้องว่าอย่าทำ เพราะให้รินไปรับที่บ้านมาส่งขึ้นรถทัวร์ซึ่งสะดวกอยู่แล้ว ขอให้ทุกคนทำงานตามปกติเพราะเป็นวันทำงาน เอาเป็นว่าตามนี้นะ ออกจะเป็นคำสั่งเด็ดขาด  ทุกคนรู้จักอาม่าดี ยอมปฏบัติตามโดยดี อาม่ารู้ว่าทุกคนอยากทำสิ่งดีๆ ที่สุดให้อาม่า แต่อาม่าจะพิจารณาว่ารับได้หรือไม่ขึ้นอยู่กับสถานะการณ์ งานนี้เจอลูกศิษย์ จากหลายจังหวัด อุดร เชียงใหม่ นตรปฐม กรุงเทพ และปริมณทล ความสุขเล็กๆ ที่อบอุ่นที่ทำได้ก็แค่นี้แหละ

ขอบคุณวันหยุด ลูกๆ กลับมาเยี่ยมพ่อแม่ และอาม่าที่ปักธงชัย

พอลูกๆ มาถึงบ้าน สิ่งแรกที่แม่ทุกคนมักจะปฏิบัติเหมือนๆกัน คือจะเตรียมทำอาหารที่ลูกชอบ ” วันนี้อยากกินอะไร? “ สำหรับที่บ้านวรารักษ์แล้วจะมีน้ำเก๊กฮวย(สามสหาย สายน้ำผึ้ง เตยหอม และเก็กฮวย) เตรียมไว้ในตู้เย็นอย่างพอเพียง ชื้อขนมจีนน้ำยาที่ลูกชอบไว้ เที่ยวนี้มีของโปรดที่ลูกๆ ชอบ ตั้งใจเคี่ยวน้ำปลาหวานไว้กินกับมะม่วงดิบ(งามเมืองย่ากำลังกิน) มื้อเย็นมีผัดดอกชมจันทร์กับกุ้ง ต้มจืดเกี๊ยมไฉ่ น้ำพริกปลาฉลาดกับผักต้ม ผัดเห็ดภูฐาน และปลาสลิดทอด เสร็จมื้อเย็น สักพักก็มะม่วงน้ำปลาหวาน นี่แหละความสุขที่กินได้

มืดค่ำทุกคนก็มีงานของตัวเอง จึงหามุมที่เหมาะทำงานกัน ลูกคนโตทำพาวเวอร์พอยท์ให้บริษัท ลูกคนเล็กซ่อมฮาร์ดดีส  ส่วนอาม่าไม่ได้ทำอะไรเลยนอนก่อน ตื่นเช้าตั้งใจจะชวนลูกๆ ไปตลาดในชุมชนไม่ไกลจากบ้านมากนัก ลูกคนกลางบอกว่าทั้งน้องและพี่ทำงานจนดึกมากคงอยากนอนมากกว่า

อาม่าจึงไปจ่ายตลาดกับลูกสาวคนกลาง ที่ตลาดโคกกรวด ได้ไข่เป็ดสดๆ มาต้ม(ไข่ต้มยางมะตูม) ได้ผักพื้นบ้านสดๆ พร้อมใช้สำหรับทำแกงไตปลาครบตามสูตรลับของบ้านวรารักษ์ที่ต้องใส่เห็ดเผาะด้วย แล้วก็ได้ปลาดุกอ้วนๆ มาแกงเหลืองกับยอดฟักทองอวบๆน่ากิน ได้มะม่วงกะล่อน (บางบ้านเรียกมะม่วงตอแหล)มะม่วงป่าที่หากินยากแล้วในตอนนี้ และได้มะม่วงน้ำดอกไม้สวยๆ เพิ่มอีก วันนี้มีวาสนาดีจริงๆ ได้กล้วยเล็บมือนางมาอย่างไม่คาดคิดจากตลาดเล็กๆ  สิ่งที่เลำ่ลือคือข้าวทอดที่แสนอร่อยของโคกกรวด ก็ได้มาอีกเช่นกัน ซื้อขนมถั่วแปป และข้าวเหนียวมูลมาด้วย  กลับมารีบลงมือทำอาหารมื้อกลางวัน  และอาหารที่จะเอากลับไปกินที่กรุงเทพ

ภาพสุดท้ายนี้ เป็นฝีมือลูกสาวคนกลาง ที่ถ่ายรูปดอกไม้ต้นไม้ ตอนที่มาถึงแถมเก็บภาพที่แม่กำลังสอนชินจังลูกชายหมอหยก ที่พ่อแม่มาฝากไว้ก่อนเที่ยง หลังจากกินมื้อเที่ยงแล้วมาช่วยย่า(ซึ่งชินจังเีรียก อาม่าว่า “ย่า”) เตรียมดินปลูกต้นไม้แล้วยังช่วยปอกหัวหอมไว้ใช้ซอยใส่ในน้ำปลาหวาน  เพื่อเตรียมเป็นของว่างรับ พวกอาๆ ที่กำลังเดินทางจากรุงเทพ จะมาถึงในช่วงบ่ายวันที่ ๑๕ พค. หลังจากนั้นชินจังยากประดิษฐ์ดอกไม้จากใบไปไม้แบบต่างๆ ซึ่งชินจังไปเห็นที่วางอยู่บนโต๊ะ ย่าก็สอนให้ ทำดอกกุหลาบจากใบเตยหอม เป็นความสุขเล็กๆ ที่แบ่งปันให้กันและกันค่ะ ลูกๆทุกคนรักและเอ็นดูหนูชินจังมาก และดีใจที่ชินจังมาช่วยทำให้อาม่าไม่เหงา