ลานทับทิม๒๕๕๓

รักที่ไม่มีเงื่อนไข คือความบริสุทธิ์ที่ผุดผ่อง มองไปทางไหน ก็สว่างสดใส

19 กุมภาพันธ์ เป็นวันที่ลุงเอกของชาวเฮ ( พลเอก เอกชัย ศรีวิลาส)จัดงานแต่งงานลูกสาวคนโต เลี้ยงฉลองแบบคอกเทล ที่โรงแรมมิราเคิลแกรนด์ กรุงเทพมหานคร เวลา 18.00 น งานเลี้ยงคอกเทล คอนเซปงาน ชมพูเขียว

อาม่า เป็นคนบ้านน้อก บ้านนอก ต้องออกจากโคราชตั้งแต่เช้า หมียักษ์ขับรถมาส่งที่บขส. กะว่าจะขึ้นรถเที่ยว 8.30 น. เผอิญรถไม่ติด ถึงบขส.ประมาณ 8 โมงเช้า จึงขึ้นรถเร็วกว่ากำหนด ถึงกรุงเทพลูกศิษย์มารับไป ทานมื้อเที่ยงที่ ร้านเหนือน้ำ จ.ปทุมธานี กุ้งนาง ตัวโตกว่าลอบสเตอร์ นานๆจึงจะเจอกุ้งนาง(พญา)ที่มีขนาดใหญ่แบบนี้ ทานอาหารที่บรรยากาศริมน้ำ อาหารอร่อย ถูกใจที่สุดค่ะ

แล้วไปทำบุญที่วัดหงส์ปทุมมาวาส และไปเลี้ยงอาหารปลาบริเวณท่าน้ำของวัด

กลับมาชื่นชมสายน้ำ และวิถีชีวิตที่ใช้ลำน้ำเป็นแหล่งทำมาหาเลี้ยงชีพ ที่หลากหลาย จนสมใจ แล้วช่วยลูกศิษย์ตกแต่งภาพ ให้ได้ขนาดที่ต้องการเพื่อใช้โพส ในบล็อก หรือ เวปบอร์ด ที่ต้องการ จากนั้นก็ล้างหน้าล้างตา เปลี่ยนเสื้อผ้า ไปงานแต่งงานลูกสาวลุงเอก ที่มีคอนเซปงาน “ชมพูเขียว”

ลูกศิษย์ไปส่งที่โรงแรมมิราเคิล ก่อนหกโมงเล็กน้อย หมอจอมป่วนและ นายช่งใหญ่รอรับอาม่าตามเวลานัด หกโมงตรงทั้งสามคนก็เข้าไปในงานทันที อาม่าร่วมงานได้แค่ชั่วโมงเดียว เพราะมีงานเลี้ยงที่ลูกศิษย์จัดให้ที่แดรี่ควีน ตอนหนึ่งทุ่ม พอถึงเวลานัด ลูกศิษย์ก็มารับไปงานลูกศิษย์ค่ะ บรรยากาศงานที่ลูกศิษย์จัดให้ติดตามได้ ที่นี่ค่ะ

ศิษย์มีครู เป็นคำโบราณบอกกล่าวไว้ เพื่อให้กำลังใจศิษย์ เพื่อให้ศิษย์หึกเหิม ระลึกถึงคำสั่งสอนของครูบาอาจารย์ แล้วนำความรู้มาปรับใช้อย่างชาญฉลาด ให้เหมาะกับยุคกับสมัย อย่างมีสติรู้ตัว สามารถพัฒนาปัญญา แล้วนำมาใช้ ให้บังเกิดผล รู้เขารู้เราย่อมชนะ(ใจ)ไปแล้วกว่าครึ่ง ปัญญานั้นต้องพัฒนาตลอดชีวิต
ใครทำใครได้ แค่ฟังแค่รับรู้ ไม่พอต้องพัฒนามาปรับใช้ แล้วจะรู้ว่าปัญญาสามารถพัฒนามาใช้ได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุดค่ะ

อ่านต่อ »

เช้าวันเสาร์ที่ ๓๐ มค. ๒๕๕๓ วันแห่งการรอคอยก็มาถึง อาม่าตื่นเต้นเหมือนกัน องุ่นที่ล้างแล้วเก็บแช่ในตู้เย็นตั้งแต่เมื่อคืน เช้ามาจักการตัดใบเตยหอม -สายน้ำผึ้ง เพื่อต้มน้ำเก็กฮวยสูตรอาม่า  แล้วทิ้งไว้ให้เย็นกรองใส่โถ พร้อมเสิร์ฟ เตรียมแก้วน้ำ และไม่ลืมที่จะเตรียมกาแฟไว้ด้วย ทุกอย่างพร้อม เหลือเวลาที่รอคอย

ก่อนเที่่ยงเล็กน้อยได้รับข้อมูลว่าคณะก่อการดี กำลังแวะไห้วหลวงพ่อโตที่สีคิ้ว คงใช้เวลาพอสมควรตามอัธยาศัย บ่ายสองโมงกว่า ได้รับโทรศัพท์ว่าถึงโรงแรมแล้ว ล้างหน้างตาเสร็จ ล้อจะหมุ่นทันที่ ถามเส้นทางมาบ้านอาม่า  สักครู่กะเวลาได้พอดี เปิดประตูรั้วบ้านออกมายืนคอยหน้า ก็เห็นรถตู้ชลอแถวหน้าหมู่บ้าน ก็เลยโบกมือให้สัญญาณ รถเข้าเลี้ยวเข้ามาจอดในบ้านทันที แอดไวซี ชาวจีออ 17 ก็ทะยอยลงมาพร้อมเข้าของเต็มมือ พอวางของลงมหกรรมกอดก็เกิดทันที กอดกันด้วยความรักความพูกพันและความคิดถึง วันแห่งการรอคอยของทุกคน ที่รอมาถึงสามสิบสองปีมาถึงแล้ว ประทับใจปลื้มใจ ปิติใจเป็นที่สุด ลูกศิษย์จำวันที่กินข้าวที่บ้านอาม่า ในมช.ครั้งสุดท้ายเมื่อ 21 มค.เมื่อสามสิบสองปีที่แล้ว อามายังจำไม่ได้เลย ความโหยหาถึงบรรยากาศเก่าๆ  บวกกับ ความรัก ความระลึกถึง ส่งผ่านการกอด ผ่านดวงตา ผ่านหัวใจที่ตรงกัน มันไม่สามารถบรรยยายออกมาเป็นคำพูดใดๆได้

อ่านต่อ »

แอดไวซี ภูมิศาสตร์มช.รหัส ๑๗ ทีได้พลัดพรากจากกันมานานกว่า ๓๒ ปี ได้กฤษ์ดีวันนี้ รวมตัวกันก่อการดียกพล(เพื่อนร่วมรุ่น) ขึ้นที่ราบสูงโคราช อย่างองอาจ ประกาศให้ ชาวโลกรู้ทั่วว่า ศิษย์มีครู …..แล้วครูเป็นไผ บ่ได้เดาเน้อ….พอเอาเองกั๋นเต๊อะ….

ว่าฮากันแค่ไหนในภาพแค่เป็นส่วนหนึ่ง นักศึกษาที่เป็นแอดไวซี  เพียงแค่ลมพัดกิ่งไม้ไหวก็ฮากันได้แล้วค่ะ ให้ความรักก่อนให้ความรู้ ภาคปฏิบัติค่ะ

อ่านต่อ »