ลานทับทิม๒๕๕๓

เช้าวันเสาร์ที่ ๓๐ มค. ๒๕๕๓ วันแห่งการรอคอยก็มาถึง อาม่าตื่นเต้นเหมือนกัน องุ่นที่ล้างแล้วเก็บแช่ในตู้เย็นตั้งแต่เมื่อคืน เช้ามาจักการตัดใบเตยหอม -สายน้ำผึ้ง เพื่อต้มน้ำเก็กฮวยสูตรอาม่า  แล้วทิ้งไว้ให้เย็นกรองใส่โถ พร้อมเสิร์ฟ เตรียมแก้วน้ำ และไม่ลืมที่จะเตรียมกาแฟไว้ด้วย ทุกอย่างพร้อม เหลือเวลาที่รอคอย

ก่อนเที่่ยงเล็กน้อยได้รับข้อมูลว่าคณะก่อการดี กำลังแวะไห้วหลวงพ่อโตที่สีคิ้ว คงใช้เวลาพอสมควรตามอัธยาศัย บ่ายสองโมงกว่า ได้รับโทรศัพท์ว่าถึงโรงแรมแล้ว ล้างหน้างตาเสร็จ ล้อจะหมุ่นทันที่ ถามเส้นทางมาบ้านอาม่า  สักครู่กะเวลาได้พอดี เปิดประตูรั้วบ้านออกมายืนคอยหน้า ก็เห็นรถตู้ชลอแถวหน้าหมู่บ้าน ก็เลยโบกมือให้สัญญาณ รถเข้าเลี้ยวเข้ามาจอดในบ้านทันที แอดไวซี ชาวจีออ 17 ก็ทะยอยลงมาพร้อมเข้าของเต็มมือ พอวางของลงมหกรรมกอดก็เกิดทันที กอดกันด้วยความรักความพูกพันและความคิดถึง วันแห่งการรอคอยของทุกคน ที่รอมาถึงสามสิบสองปีมาถึงแล้ว ประทับใจปลื้มใจ ปิติใจเป็นที่สุด ลูกศิษย์จำวันที่กินข้าวที่บ้านอาม่า ในมช.ครั้งสุดท้ายเมื่อ 21 มค.เมื่อสามสิบสองปีที่แล้ว อามายังจำไม่ได้เลย ความโหยหาถึงบรรยากาศเก่าๆ  บวกกับ ความรัก ความระลึกถึง ส่งผ่านการกอด ผ่านดวงตา ผ่านหัวใจที่ตรงกัน มันไม่สามารถบรรยยายออกมาเป็นคำพูดใดๆได้

คราวนี้มหกรรมของฝากเพี๊ยบ ตกใจมากเห็นขนลงจากรถยังกะจะสร้างครอบครัวใหม่  ถังโพมแช่เย็นกล่องเบ่อเล้อ พร้อมเสียงบอกของเจ้า มีปลาหิมะ ปลาแซลมอล มีใส้กรอก มีเนย แล้วมองขนมปังฝรั่งเศส ของที่จัดไว้อย่างครบครัน ลืมจนได้ขนมปังฝรั่งเศสที่อร่อยที่สุดจาก…อยากให้อาจารย์ลองชิม จากนั้นก็มีเนยและแยม พร้อมผลใไม้ต่างประเทศอีกถุงใหญ่  ส่วนตะกร้าหวายบุผ้าขลิบลูกไม้ สวยงามดูดีมากๆ บรรจุกล่องคุ๊กกี้สองกล่องสวยงาม ฝีมือที่สุดยอด ทั้งรูปแบบแพคเกจจิ้ง พร้อมแยมโรลในกล่องที่สวยงามอีกเช่นเคย อีกสองกล่องใหญ่ จากเป้า จีออรุ่นพี่ฝากมากราบอาจารย์ เป็นอะไรที่เข็มขัดสั้นจริงๆ จากนั้นก็เห็นกล่องของขวัญทะยองเรียงเป็นแถว พูดไม่ออก …วันนี้ต่างกับเมื่อสามสิบสองปีที่แล้ว ที่ลูกศิษย์จะโดนดุ ….พ่อแม่ส่งมาให้มาเรียน เงินทองต้องรู้จักใช้เพื่อการเรียน และการใช้ชีวิตที่จำเป็น  อย่านำค่าใช้จ่ายมาซื้อของให้อาจารย์ เอาไว้ให้หา้เงินได้เองเสียก่อน แล้วอาจราย์จะไม่ว่า…… แต่เอาเข้าจริงๆ อดบ่นไม่ได้อยู่ดี… ทำไมมันมากมายขนาดนี้ แล้วทำไมรู้ว่าชอบกินปลาแซลมอลปลาหิมะละ ก็หนูอ่านบล็อกของอาจารย์ แล้วใช้วิชาการสังเกตุศาสตร์ จดจำ ตามที่อาจารย์เคยสอนค่ะ อึ้งจริงๆ…. ว่าเมล็ดพันธุ์ที่เราบรรจงปลูก ได้เติบใหญ่เป็นผู้ใหญ่ที่สวยงามเหลือเกิน ปลื้มสุดๆค่ะ  เอ้าถ่ายรูปเป็นหลักฐานก่อนอาจารย์จะได้เก็บไว้เขียนบล็อก ไปโพสในเวปบอร์ดรุ่นของพวกเรา

คุยๆๆๆๆๆๆ กันให้หายคิดถึง จนลืมชวนเข้าบ้าน พอนึกได้ลูกศิษย์พากัน กุลีกุจอนำของกินที่ควรเก็บไว้ในตู้เย็น เข้าไปในครัวทั้งสามสาว นิด แมว พาณี แป๊บเดียวทุกอย่างถูกจัดเก็บ อย่างมือโปร ปลาเก็บช่องฟรีต ไส้กรอกเก็บในชั้นลิ้นชักตู้เย็น ….จัดสรรพื้นที่ในตู้เย็นด้วยความชำนาญ นี่หรือเด็กนักศึกษา ที่จากบ้านมาเรียนเสียไกลถึงเชียงใหม่ เมื่อสามสิปสองปีที่แล้ว เดี๋ยวนี้เธอคือ…นางฟ้าของลูก เป็นเทพธิดาของเพื่อน เป็นกัลยาณมิตร เป็นคนดีของสังคมที่อาจารย์ภาคภูมิใจมาก นี่แหละคนดีที่ชาติต้องการ

องุ่นที่เตรียมไว้ ถูกลืมไปสนิท  มัวแต่คะยั้นคะยอให้ดื่มน้ำเก็กฮวย แบบช่วยตัวเอง เสียงเข้าครัวของพวกผู้ชายสี่คน โกเหลา เปี๊ยก เดชา และโต๋ กุลีกุจอหากาน้ำต้มน้ำร้อนชงกาแฟ หมียักษ์ก็ตื่นเต้นจนลืมเสียบปลั๊กกระติกน้ำต้มน้ำร้อน แต่ก็นึกได้ เลยต้มทั้งใช้กาต้มน้ำธรรมดา คุยกันจนลืมกินองุ่น

« « Prev : พลัดพรากกันมานาน

Next : เราก็ศิษย์มีครู » »