ลานเวลา

ปีนี้หลานชายคนพิเศษถึงเวลาเกณฑ์ทหาร..
ใช้เวลาเตรียมการมาพอสมควร  ก็เพราะรู้.. “เธอเป็นคนพิเศษ” มาตั้งแต่เด็ก
กว่าจะเติบโตมา จนพอจะทำอะไรได้เช่นในวันนี้ ก็อาศัยความเมตตาเกื้อหนุนจากผู้คนรอบข้าง
ช่วยฝึก ช่วยสอน ช่วยให้ความเข้าใจ ช่วยให้มีที่ทางในสังคมเล็กๆ ของตน

แม้เชื่อได้ว่าอยู่ในข่ายยกเว้นไม่ถูกเกณฑ์เป็นพลทหาร
แต่ก็ต้องเตรียมการ ทั้งตรวจวัดพัฒนาการ ทั้งทำเอกสารให้ถูกต้อง
ส่วนเจ้าตัวก็คับข้องใจอยู่ไม่น้อย ..
ถ้าไปเป็นพลทหาร ใครจะทำอาหารให้กินล่ะ แล้วจะได้ดูทีวีไหม
แล้วใครจะนอนกับแม่..สารพัดเรื่องเล็กน้อยที่คอยกังวล..
แม้จะฝึกฝนกันมานาน แต่การมีชีวิตที่ต้องเป็นรูปแบบซ้ำๆ บางเรื่องที่เคยชินยังคงมีอยู่
อ่านต่อ »

นับตั้งแต่รู้จักและติดตามงานของออต..เจ้าของลานบ้านชนบถพิบูลย์..
ที่ชื่นชมในในการถ่ายทอดเรื่องราวด้วยภูมิรู้ และจิตใจอันละเมียดละไม
ทั้งในงานค่าย งานสอน งานศิลปวัฒนธรรม และ การใช้ชีวิต
ติดตามต่อเนื่องมาจนถึงเรื่องราวของ Hug School
ซึ่งเปรยๆ กับใครหลายคนว่าอยากไปดูจัง..

ต่อเมื่อได้ข่าว มินิเฮ..กับชาวฮัก..ความอยากไปร่วมงานก็พุ่งปรี๊ด..
แอบขวนขวายหาช่วงเวลาเผื่อจะสับหลีกการงาน ทั้งที่ความเป็นไปได้ออกจะน้อย
ด้วยเวลานัดหมายอยู่ในช่วงการสอบที่ได้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่ร่วมกับหน่วยงานอื่น
กว่าจะหาลู่ทางได้เรียบร้อยก็จวนเวลา ทั้งน้าอึ่งและอุ้ยสร้อยต่างติดธุระ
คณะผู้ร่วมทางจึงมีเพียงสามคน

เดินทางกันยามบ่ายจวนเย็นย่ำ ตั้งใจจะใช้วิธีค่ำไหนก็นอนนั่น
เก็บระยะมาถึงเพียงครึ่งทาง จึงแวะพักที่พิษณุโลกโดยไม่ได้บอกเจ้าถิ่น^^
วันรุ่งขึ้น โอ้เอ้เอ้อระเหยกันจนสาย ถึงได้พาคุณหลานไปกราบพระพุทธชินราช พระพุทธชินสีห์
ก่อนให้คุณพี่จี(พีเอส)นำทางไปถึงขอนแก่น เมื่อจวนเวลาเต็มที
อ่านต่อ »