ลานเวลา

หลายเดือนก่อน ต้องเดินทางไปประชุมต่างจังหวัด
จัดในโรงเรียนประจำที่นักเรียนส่วนใหญ่เป็นเด็กชนเผ่า
ไปถึงแต่เช้า จึงทันได้เห็นชีวิตเด็กประจำในวันหยุด ที่พากันเล่นฟุตบอลกันเต็มสนาม
สังเกตเห็นเด็กสองสามคน นั่งขอบสนามรุมจ้องแก้วน้ำพลาสติกอยู่เป็นนาน
พาลให้นึกสงสัยจึงเร่เข้าไปคุย..

“เลี้ยงมดคับ..”
ในแก้วบรรจุดินและทราย เต็มไปด้วยมดสีดำตัวใหญ่นับร้อย
ที่หนุ่มน้อยช่วยกันใช้กระดูกไก่ที่กินเหลือวางล่อบนปากหลุม
ให้มดไต่ขึ้นมา แล้วเก็บมารวมกันไว้ทีละตัว ทีละตัว
ได้พอแล้ว ก็นั่งดูมดใต่บนไม้ที่ปักไว้เป็นเสาเล็กๆ
เฝ้ามองมดขุดรูอยู่ข้างแก้ว คอยลุ้นว่าจะขุดลึกไปถึงไหน ขุดอย่างไร

ขอถ่ายรูปด้วยความสนใจ และยังให้หนุ่มๆ ได้ดูภาพ
จึงได้ของแถมด้วยการสาธิตวิธีจับมดอย่างแคล่วคล่องให้ดูเป็นขวัญตา
พาให้ทึ่งในการหาวิธีเล่น ที่แฝงไปด้วยการเรียนรู้อย่างเป็นธรรมชาติ
ที่อาจต้องแลกมาด้วย เล็บที่เปื้อนดำ และรอยย้ำจากเขี้ยวมดบ้างเล็กน้อย

เมื่อรู้ว่าที่โรงเรียนของตัวมีกลุ่มนักเรียนที่สนใจอยากรู้เรื่องมด
จึงเฝ้าคอยติดตามดู ด้วยอยากรู้วิธีคิด วิธีเรียนตามวัยของเด็ก
ซึ่งเจ้าตัวเล็กทำงานจริงจัง ทั้งนั่งวาดสิ่งที่สังเกตเห็น ทั้งผลัดกันเป็นฝ่ายหามด
กว่าสองสามสัปดาห์ ที่เห็นมาเดินขวักไขว่อยู่แถวๆ สนาม และแวะเวียนอยู่ตามใต้ต้นไม้
เพราะตั้งใจทำเป็นโครงงานสำรวจมด

วันหนึ่งเห็นเจ้าหนูน้อยชะเง้อดูอะไรริมระเบียง
ชะเง้อ..แล้ววาด  ชะเง้อ..แล้ววาด อยู่คนเดียว จึงเดินเลี้ยวเข้าไปทักทาย
อ้อ..แซนด์วิชใครหล่นอยู่  เจ้าหนูกำลังเฝ้าดูฝูงมดง่ามที่ตามมากินขนมปัง
เด็กกะครู มุ่งความสนใจอยู่กับการซักถาม
“มดอะไรลูก..หนูรู้จักมั้ย..มันทำอะไรอยู่..หนูสำรวจได้กี่ชนิดแล้ว..
แซนด์วิชนี่หนูเอามาเองเหรอ  ทำไมใช้อันใหญ่นักล่ะลูก..”ฯลฯ

ว้ายๆๆ !!!!..ไปแล้ว..ไปแล้ว..
มัวแต่คุยไม่ได้ระวัง  คุณซูซี่โผล่มาจากไหนไม่ทันทราบ
โผล่มาแล้วคาบ  คาบแล้วกลืน เอื๊อก!!..
อุปกรณ์ในการสำรวจมด…หายวับไปกับตา…ชั้นหนึ่ง..
เฮ้อ..ดีนะที่แซนด์วิชมีขนมปังสองชั้น..และซูซี่ปากไม่กว้างนัก
ถ้าคาบแล้วกลืนหมดเกลี้ยงเลย ครูจะทำยังไงเนี่ยยยย…
เฮ้อ..วงแตก…#@%^&*?!!!

หมายเหตุ..ขออภัย หากชื่อบันทึกนี้ทำให้เข้าใจผิดว่าเรื่องนี้คง..วิชาก๊าน..วิชาการ..

« « Prev : ก็ยังดี..ที่ไม่เสีย “สาว”

Next : แค่นี้เอง.. » »