ลานเวลา

หมู่นี้..หลายเรื่องราวที่พบพานพาให้อ่อนล้า
จึงรู้ว่าถึงเวลาต้องหาวิธีไขลานใจให้กับตัวเอง

คิดจะทำฝันให้เป็นจริงเสียที
ด้วยอยากลองวาดภาพสีน้ำมานานแล้ว
ดูท้องฟ้า ดูเมฆ ครั้งใด ก็ให้อัศจรรย์ในสีสันที่ราวกับมีใครจงใจแต่งแต้ม
อยากรู้ว่า ถ้าวาดภาพก้อนเมฆ และ ท้องฟ้าจะทำได้ไหม

วันนี้..ตั้งใจไปหาซื้อสีและพู่กัน ชนิดทุ่มทุนสร้าง..
หาซื้อแถวร้านของใช้นักเรียน..ก็พอทุ่มทุนได้..^^
หากไปร้านของบรรดาศิลปินตัวจริง คงไม่ค่อยมีทุนพอจะทุ่ม..

ข้าวของพร้อม..ชวนครูรุ่นเยาว์..เจ้าหนูเสื้อสีส้มไปเริ่มงาน
ด้วยพื้นฐานศิลปะของตัว ออกจะน่าสยดสยอง
ผลงานวาดเขียนในยามเด็ก มองออกเป็นแนวสีเน่าออกปานนั้น
ครั้นจะมาถักโครเชต์เมื่อคราวเป็นนักศึกษา
ผลก็ปรากฏเป็นแผ่นผ้าถักแข็งปั๋งราวกระสอบข้าวสาร จนต้องทิ้งงานกลางคัน

ทำงานในบรรยากาศฟ้าหม่น ชื้นไอฝน อาจิบกาแฟ หลานจิบไมโล
ปรึกษาคุณหลานเป็นระยะ สีไหนดี ลงสีอะไรก่อน หลัง
ได้รับคำตอบที่ขึ้นต้นด้วย  คุณครูบอกว่า..มาหลายประโยค
เผลอถามไปว่า วาดแบบนี้ถูกไหม..
เลยได้คำตอบ..อ้าว..ไหนอาบอกว่า ศิลปะไม่มีถูก ไม่มีผิด..เออ..ใช่..

สังเกตใจที่จดจ่อกับงาน กับ การได้เห็นสีปรากฏขึ้นบนแผ่นกระดาษ
ลองแตะแต้ม วน วาด ในทิศทางต่างๆ อย่างเบามือ
ได้รู้ว่า..วาดเมฆ..ไม่ต้องคิดมาก จาก คำของหลาน
เมฆมันเปลี่ยนเป็นรูปร่างต่างๆ ได้อยู่แล้วนะอา..
ได้รู้ว่า..มีความสุขกับการได้เห็นสิ่งที่ปรากฏขึ้นมาทีละนิด ก็พอแล้ว

เมื่อมองดูผลงานของคุณหลาน ก็เห็นความแตกต่าง
เมฆของเธอ ก่อเกิดขึ้นอย่างอิสระตามจินตนาการ
ทั้งยังผสานสิ่งที่อยากจะสื่อความตามใจฉัน
เป็นประเด็นอันทันสมัยในความคิดของเธอ
จึงพบเจอป้ายบอกราคาน้ำมันที่แพงลิบลิ่วสูงเสียดฟ้า
เพื่อเน้นว่าน้ำมันที่ควรจะใช้อยู่ที่ประเภทใด

และแล้วก็เปลี่ยนใจไปวาดสนามกีฬาและสัญลักษณ์โอลิมปิก
เมื่อเบื่อแล้วก็เลิก..ง่ายๆ..สบายใจ

วันนี้จึงได้..วาง..และ..พัก..
ต้องยกความดีให้คุณหนูเสื้อสีส้ม..ที่ส่งเสียงแจ้วๆ เป็นระยะให้เพลิดเพลิน
ทั้งยังคอยเดินไปเติมน้ำ คอยผสมสี แถมยังมีการให้กำลังใจอยู่เป็นระยะ
จึงได้ชื่นชมกับผลงาน ที่อาจต้องขอร้องให้มองโดยวิธีหรี่ตาลงบ้าง..^^
ก็จะเห็นความงาม..เช่นนี้..

เฮ้อ..อย่างน้อยก็น่าจะพอมองเห็นเป็นรูปเมฆน่ะนะ

ว่างๆ ลองไขลานใจกันแบบนี้กันไหมคะ..

« « Prev : เรื่องของศักดิ์ศรี

Next : มองมุมเดียว..งานนี้มีบ่น.. » »