มีหน่วยงานส่งสารให้สมัครเข้าโครงการคลังสมองของชาติ
อ่านแล้วตับหดเลยละขอรับ
อย่างผมนี่เป็นได้แค่เศษสมองกระปลกกระเปลี้ย
มิอาจเอื้อมไปทำอะไรที่เลิศประเสริฐศรีอย่างนั้นหรอกนะครับ
จึงขอบาย.. เหมือนอุ้ยขอส่งกุญแจคืนคณะฯนั่นแหละ อิ อิ..
นึกว่าจะจบ
เหมันตฤดูล่วงไปแล้ว วสันตฤดูเปลี่ยนมือมาทำหน้าที่แทน ฝน-หนาว-ร้อน-เย็น เป็นไปตามวัฏจักรของธรรมชาติ แผ่นดินปกคลุมไปด้วยหญ้าเขียวขจี ราวป่ามีดอกไม้บานสะพรั่ง มรรคาก็เหมาะแก่การเดินทาง ฤดูนี้เป็นฤดูที่ไม่หนาวนัก ไม่ร้อนนักอากาศเย็นสบาย เมื่อฝนตกต้องตามฤดูกาล ชาวนาก็ไถหว่านพืช ท้องนาเขียวระบัดใบด้วยต้นข้าวปูพรมผืนดิน ได้ยินเสียงกบเขียดร้องระงมเล่นน้ำฝน ปลาตั้งท้องมองหาที่วางไข่ แมลงเม่าบินมาเล่นไฟแล้วชวนกันไปขยายพันธุ์ ทุกอย่างที่เป็นธรรมชาติยังดำเนินไปตามปกติ
ช่วงหัวค่ำฝนเทลงมาอย่างหนัก ถามว่าตกมากแค่ไหน ก็อึ่งอ่างออกมาร้องนั่นแหละครับ ถ้าไม่มีน้ำนองให้ว่ายเล่น อึ่งจะไม่ออกมามาหรอกนะครับ ชาวบ้านมีวิธีวัดปริมาณน้ำฝน ด้วยการประเมินประมาณเอาจากปรากฏการที่เกิดขึ้นในธรรมชาติ แทนที่จะฟังผ่านไปเฉยๆ ก็สังเกตเอาประโยชน์ด้วยภูมิปัญญาตามประสาคนบ้านป่า แต่ฝนคราวนี้เกิดเรื่องแปลกอยู่อย่างหนึ่งคือ เสียงฟ้าร้องจะมาหลังจากที่ฝนผ่านไปแล้ว และส่งเสียงครืนครางต่อเนื่องกันยาวนานมากเท่าที่เคยมีมา ไม่ทราบว่าฟ้าส่งรหัสอะไรมาเตือนมนุษย์หรือเปล่า
(เห็ดแครงที่ขึ้นบนตอตาล เป็นอาหารเมนูเด็ดเที่ยงนี้)
ตื่นเช้าออกมายืดเส้นยืดสายท่ามกลางแสงแดดอุ่น
ไม่มีรูปแบบกายบริหารตายตัว
เป็นแต่ยกมือขึ้นสูง บิดซ้ายบิดขวา โยกหน้าโยกหลัง เบาๆ
ยังไม่ถึงกับเหงื่อซึมก็ไปอาบน้ำ
แล้วเด็ดใบกระเพาสดมาใส่ถ้วยน้ำร้อน
จิบตอนอุ่นๆเป็นน้ำชาสดหอมชื่นใจ
แล้วนั่งคิดงานในเช้านี้..จะทำอะไรบ้าง
(ตัดไม้ไผ่ล้อมแปลงหญ้าแทนการใช้ลวดหนามหรือรั้วไฟฟ้าปล่อยวัวไปกินบุปเฟ่ย์)
ในระหว่างที่เกิดกรณีตัดต้นไม้เพื่อขยายถนนขึ้นเขาใหญ่ กระทรวงทรัพยากรแห่งชาติ กับ กระทรวงคมนาคม เป็นคู่กรณี กำลังโบ้ยกันมาไปมาแบบเด็กอมมือ แสดงว่า..มาตรการต่างๆกฎระเบียบกฏหมาย หรือแผนแม่บทเกี่ยวกับการบริหารจัดการทรัพยากรของชาติมันหน่อมแน้มเต็มที ป่วยการที่จะไปส่งเสริมการปลูกป่าแบบที่ผ่านมา ในเมื่อส่วนจัดการของภาครัฐบาลยังไร้พลังขนาดนี้ ประเทศนี้มักง่ายกับเรื่องต้นไม้-ป่าไม้อย่างอเน็จอนาถ เฮ้อ..บ่นไปก็เท่านั้น..
