ลานสวนป่า

หลังจากทำงานหนักแล้ว ควรให้รางวัลชีวิตด้วยการพักผ่อนกับธรรมชาติบ้าง เอะอะก็จะเข้าห้างๆ เคยคิดเข้าไปเดินเล่นในป่าบ้างไหมละ บรรยากาศสด ๆ แดดอุ่น ๆ ลมเบา ๆ นั่งเอาหัวใจตากอากาศบ้างปะไร การพักผ่อนกำลังกายด้วยการปลูกผักปลูกต้นไม้ เป็นบทที่1ที่เข้าถึงเข้าใจโลกผู้มีพระคุณ ใจที่ห่อเหี่ยวเปรี้ยว ๆ บูด ๆ ดูดซับความทุกข์ไว้พะเรอ ก็เอามาปลดทิ้งได้ ให้มันเป็นปุ๋ยบำรุงป่าเขาลำเนาไพร เคยฟังไหม..เอาความขมขื่นไปทิ้งแม่โขง ให้มันไหลลงๆทะเล..ความขื่นขมจะอมพะนำไว้ทำไม ปลดระวางออกไปเรื่อย ๆ หัวใจก็จะมีพื้นที่เตรียมพร้อมรับความสดใส ทุกข์สุขก็อยู่ในใจนี่แหละ ถ้าทางเข้าทางออกทางมันก็ไม่ตัน ท่อทุกข์มีที่ทะลุทะลวง ทุกอย่างก็เป็นปกติ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเข้าทางซ้ายออกทางขวามันก็สามารถบำบัดทุกข์บำรุงสุขได้ในสภาพที่สมดุล อ่านต่อ »

(กล้าม-ป๊อบอาย ของคุณหมอภาคภูมิ)

ถ้าชีวิตคือการเรียนรู้

ผมก็เรียนมาจนโข่งค่อนชีวิต

โง่ดักดานก็ทำมาแล้ว

เซ่อมหาเซ่อจนเพ้อเจ้อก็แสดงมาแล้ว

ซื่อบื้อเป็นไอ้เบื้อกก็ผ่านมาแล้ว

ทำเรื่องไม่เข้าท่าเรื่องเหลวไหลเหลวแหลกก็ไม่น้อย

ยังจะอะไรอีกละ

ในเมื่อสลัดความโง่ไม่ออก

อ่านต่อ »

(เจ้าเป็นไผ 1-2 อยู่ในมือพระอาจารย์แล้วนะครับ)

..อยากเห็นเธออารมณ์ดีรู้ไหม?

ขอได้ไหมหน้าเปื้อนยิ้ม

เสียงหัวเราะใส ๆ ในแต่ละวัน

หน้าตาดีมีแววสุขภาพกายใจแข็งแรง

ร่าเริงเหมือนเดินอยู่บนเนินเขา

กางมือออกต้อนรับแสงแดดแสงดาว

คิดดีคิดใหม่ไฉไลสุดบรรเจิด

อ่านต่อ »

ถ้าเรา..

ได้อาบแดดอุ่นยามเช้าเคล้าหมอกบาง ๆ

อยู่ท่ามกลางสายลมเย็นพาอ็อกซิเจนมารุมล้อมตัวเรา

ท่อหายใจไล่ไปจนถึงปอดฟอกโลหิตปกติ

ยามบ่ายเดินยืดเส้นยืดสายไปทักทายต้นไม้

ค่ำคืนตื่นมาฟังนกเค้าแมวละเมอ..

โอ้หนอชีวิต มาแล้วก็ไปกันทุกคน

ถึงกระนั้นก็กระเหี้ยนกระหือรือกันเหลือเกิน

ทำยังไงจะใจเบาๆบางๆห่างความอยากได้บ้างหนอ..

รัก โลภ โกรธ หลง มีกันเป็นธรรมดา

แต่ถ้ารักง่าย โลภยาก โกรธยาก หลงบ้างนิดหน่อยก็พอทำเนา

หาเวลาว่าง เขียนบันทึกบ้าง พอให้หายคิดถึงก็ยังดี

อ่านต่อ »

นโยบายเศรษฐกิจพอเพียง ดำเนินงานมานานพอประมาณแล้วนะครับ เกิดกรณีตัวอย่างดีๆทั่วแผ่นดิน แต่กระนั้นก็เถอะ หลายองค์กรหลายหน่วยงานก็ยังพยายามต่อยอดให้เกิดเป็นรูปธรรมมากขึ้น แต่หลายแผนงานก็ยังไม่รู้ที่จะเพิ่มประสิทธิผล เข้าไปดลใจของเป้าหมายให้เกิดจุดระเบิดในวิถีชีวิตประชาคมได้อย่างไร? อ่านต่อ »