ควันหลงจากเมืองขอนแก่น
อ่าน: 2506
(เจ้าเป็นไผ 1-2 อยู่ในมือพระอาจารย์แล้วนะครับ)
..อยากเห็นเธออารมณ์ดีรู้ไหม?
ขอได้ไหมหน้าเปื้อนยิ้ม
เสียงหัวเราะใส ๆ ในแต่ละวัน
หน้าตาดีมีแววสุขภาพกายใจแข็งแรง
ร่าเริงเหมือนเดินอยู่บนเนินเขา
กางมือออกต้อนรับแสงแดดแสงดาว
คิดดีคิดใหม่ไฉไลสุดบรรเจิด
เมื่อวานนี้ตาลีตาเหลือกตื่นตี 4 เผ่นไปที่สุวรรณภูมิ ไปถึงดวงอาทิตย์ยังอาบน้ำทาแป้งไม่เสร็จ ท้องฟ้าหรุบหรู่ เข้าไปเช็คตั๋วเจอคณะจากกระทรวงสาธารณสุขกว่า 15 ชีวิต นำทีมโดยอาจารย์หมอประเวศ วะสี ยกก๊วนไปประชุมเรื่องนโยบายสุขภาวะด้านกำลังคนที่จังหวัดขอนแก่น ทักทายแล้วผมก็ทำการบ้านทันที! เอาหนังสือเจ้าเป็นไผ1-2 บอกว่า..”อาจารย์ครับของฝากจากชาวเฮฮาศาสตร์ ที่อาจารย์เมตตาเขียนคำนำให้” รอให้อาจารย์ยิ้มเสร็จ ผมก็ยื่นบันทึกความเห็นเรื่องชุมนุนความคิดแผนสุขภาวะชุมชน ที่ถ่ายเอกสารรวบรวมความคิดเห็นพวกเรามอบให้อาจารย์ด้วย ..บอกแล้วไง ความคิดเห็นของเรามีความหมายเสมอถ้าพวกเราช่วยกันลงขันความรู้ ก็ขอขอบคุณทุกความเห็นไว้ในที่นี้ด้วย
กว่าเครื่องจะโผบินดวงอาทิตย์แรกแย้มค่อยๆโผล่ออกมาให้ถ่ายรูป ระว่างทางมีคลื่นเมฆประปราย มองหาฝนดาวตกคงยากแล้วคืนนี้ ไปถึงสนามบินขอนแก่น ท่านเล่าฮูกับท่านบางทรายมารอรับ ผมแยกตัวไม่ตามคณะไป ร.พ.น้ำพอง ดิ่งไปร้านป้าหวาน ไปเจอรอยยิ้มสบายๆที่มาพร้อมกับเข็มแหลมเปี๊ยบ! ผมกับท่านบางทรายอยู่ในโผอยู่แล้ว แต่ ดร.แสวง รวยสูงเนิน ผู้ซึ่งกลัวเข็มยิ่งกว่ากลัวเสือก็โดนด้วย หลังจากนั้นก็ชวนกันไปชิมเลือดหมูเจ้าดัง อิ่มแล้วยังมีเวลา จึงชวนกันไปชมที่นาท่านเล่าฮู
ไปดู ดร.ทำนาแบบไม่ไถไม่หว่าน
พระอาจารย์เล่าฮูบอกว่าเหลือขั้นตอนเกี่ยวข้าวกับขนขึ้นยุ้งฉาง
ไม่อย่างนั้นจะเป็นการทำนาที่เจ้าตัวไม่ต้องทำอะไรเลย
พื้นที่แห่งนี้เป็นแปลงทดลองทำนาหาวิธีการใหม่ ๆ สนุก ๆ
เราจึงเห็นเบื้องหลังที่พลึกพิลั่นหลายเรื่อง
ไม่เลี้ยงปลาแต่มีปลามาให้ดักตลอดปี
ขนเปลือกผลไม้มาทิ้งลงน้ำให้ปลากิน ทิ้งบนผิวดินให้เป็นปุ๋ย
ปลูกกล้วย ปลูกต้นไม้มากมาย
ปีนี้ปลูกข้าวอินทรีย์สายพันธุ์หอมที่สุดในโลก
ยังไม่ได้ชิมหรอกนะ
รอตากสัก 2 แดดถึงจะไปสีเป็นข้าวกล้อง เฮ้อ
แต่ก็มีข้าวกล้องปีที่แล้วแจกให้คนละ 2-3 กระสอบเล็ก
ออกจากนาอาจารย์แสวง เราโทรฯชวนป้าหวานมาชิมอาหารมังสวิรัติในเครือของญาติธรรม ร้านนี้สุดยอดจริง ๆ กินก็ได้ห่อก็ได้ ขายอาหารบริบาลอนามัย จำหน่ายหนังสือดี ๆ มียาและอุปกรณ์ถนอมสุขภาพด้วย เมื่อสุขภาพดีทั่วหน้า เราก็พากันไปฟังการประชุมเรื่อง“ขับเคลื่อนยุทธศาสตร์นโยบายกำลังพลด้านสุขภาพ กระทรวงสาธารณสุขและภาคอีสาน” ที่ผมเป็นกรรมการอยู่ด้วย คนสนใจเข้าร่วมประชุมเต็มห้อง วงในเป็นที่นั่งของปลัดกระทรวงฯ คณะกรรมการนโยบายและแผนฯ ผู้บริหารกรมกองในส่วนกลางและส่วนภูมิภาค มีนายแพทย์สาธารณสุขจากหลายจังหวัด ผู้อำนวยการโรงพยาบาล คุณหมอธารทิพย์ คุณหมออภิสิทธิ์ ธารงวรางกูล แห่งโรงพยาบาลอุบลรัตน์ ชวนคณะมาออกนิทรรศการย่อย ไม่รู้ไปกินยาขยันยี่ห้ออะไร แข็งแรงแข็งขันกันทั้งปีทีทั้งชาติ ..ใครที่เซ็งกับหน้าที่การงานมาปรึกษาคุณหมอหัวใจไตตาเนี่ยมคู่นี้ได้
หลังจากฟังดนตรีคู่ลุงกับหลานจบลง
..เปิดรายการด้วยการชมวีดีทัศน์
มีเสียงข้าน้อยลอยละล่องออกมาเป็นไตเติ้ล..
มีหน้าโผล่ออกมาแว๊บ ๆ
ก็ตอนที่ไปนั่งบันทึกภาพที่บ้านป้าจุ๋มนั่นแหละ
แต่ฝ่ายเทคนิคถ่ายเอาเฉพาะใบหน้ากับคำพูด เฮ้อ..
การประชุมวันนี้
ประเมินจากความเห็นของป้าหวาน-ท่านบางทราย-และท่านเล่าฮู
ป้าหวาน..บอกว่าเขาคิดเหมือนที่อุ๊ยเขียนเลย
ท่านเล่าฮู..บอกว่านี่แหละอิงระบบขนานแท้
ท่านบางทราย..ชื่นชมที่เห็นการเอาจริงเอาจังประสานมือกันทุกระดับ
สรุป..คิดได้ไง!
รายการสัมมนาเลิก 5 โมงเย็น คณะแซ่เฮก็แยกวงอีกครั้ง คราวนี้เปลี่ยนไปกินมื้อเย็นที่ร้านข้าวต้มก๊ก 25 น. คุณแม่บ้านและคุณหมอลูกสาวท่านเล่าฮูบึ่งจากสารคามมาเจี๊ยะและเป็นเจ้าภาพด้วย เราแอบนินทาคุณหลานว่า..ทำไมหน้าตายังกะนางเอกหนังอินเดีย ถ้าบอกว่ามาจากเมืองบอมเบย์คนเชื่อสนิทเลยนะ ตอนนี้เรียนแพทย์ปี 3 แล้ว ปีหน้าจะไปฝึกงานที่โรงพยาบาลกาฬสินธุ์ เป็นลูกรักสุดสวาทขาดใจ เป็นทุกสิ่งทุกอย่างที่พ่อแม่อยากให้ได้ให้เป็น ในอนาคตก็จะเข้าทำนอง “ลูกสาวสวยพ่อตาดุ” คิดแล้วขนแขนสะแตนอัพ คิ คิ..
อิ่มแล้วชวนกันไปสนามบิน จราจรคับคั่งที่สุวรรณภูมิเสียเวลาไป 15 นาที แต่ก็ดีที่ได้คุยกันนาน ท่านบางทรายเอาเมล็ดมะรุมมาฝากด้วย เกือบ 2 ทุ่ม ร่ำลาบ่ายหน้าเข้าบางกอก มองผ่านหน้าต่างท้องฟ้ามืดมิด เห็นดาววับ ๆ แวม ๆ แต่ฝนดาวตกไม่รู้ไปตกที่ไหน กลับมาถึงเหนื่อยนอนสลบไสล เพิ่งตื่นมาต๊อก ๆ รายงานประจำวันนี่แหละ
เหลือเวลาน้อยแล้ว
ยังจะอ้อยอิ่งอ้อยสร้อยอยู่กับเรื่องบวมๆไปทำไม
ยกเครื่องหัวใจกันดีกว่า
แต่งแต้มต่อเติมให้จิตใจฟิตเปรี๊ยะ
อยู่กับความดีความงามความจริง
ละทิ้งละวางเรื่องรกรุงรังในสมอง
เคลียพื้นที่หัวใจเว้นวรรคเว้นว่างบ้าง
น้ำเต็มแก้ว ถ้าไม่เทออกเสียบ้าง
เราจะใส่น้ำใสใจจริงลงไปได้อย่างไร
ลดตัวตนมาดูแลตนเองระยะประชิดกันเถิด
ถามว่าเกิดมาทำอะไรไปบ้าง ทำอะไรไว้บ้าง
มีอะไรที่อยากทำ
ถ้าอยากกอด ก็จะช้าทำไมล่ะ
รักกันไว้เถิด ก่อนที่จะไม่ได้รัก
ฮุนเซน บุกยึดเมืองไทยเมื่อไหร่
เธอเอ๋ย.. ตัวใครตัวมันนะตัวเอง
ขอบคุณป้าหวาน
ขอบคุณเล่าฮู
ขอบคุณท่านบางทราย
ขอบคุณผู้ที่อยู่เบื้องหลังการถ่ายทำ
จบข่าว อิ อิ
« « Prev : Todo Tag: เป็นไข้ใจ จะเอายาอะไรมารักษา
Next : วาระ “วันดวลสะเดา 52 ” » »
2 ความคิดเห็น
ขอบคุณค่ะ ครูบา ได้อ่านก็เหมือนได้ไปร่วมเหตุการณ์ด้วย
แหม..แหม….แล้วที่ป้าหวานว่าเขาคิดเหมือนที่อุ๊ยเขียนน่ะ…เรื่องไรบ้างคะ…อยากรู้ด้วยได้ไหมคะ
สวัสดีค่ะ พ่อครูและอุ้ยที่รัก
มีเรื่องประทับใจอยากเล่าแต่ตอนนี้งานที่นี่ยังไม่เสร็จเลย
ไว้ป้าหวานจะมาเล่าเสริมที่ลานความเข้าใจนะคะ
เพราะอยากให้บุคคลากรทางสาธารณสุขได้ทราบเรื่อง
กันโดยทั่วไปค่ะ เป็นเรื่องน่าชื่นชม น่ายินดีและยกย่อง
อีกทั้งจะขยายแนวคิด การปฎิบัติ ให้แพร่ขยายไป
วันนี้ไปเจอข่าวนี้ค่ะ เอามาฝากไว้ให้ชมกัน
แต่ในที่ประชุมมีดีๆกว่านี้เยอะเลย…อิอิ
http://76.nationchannel.com/playvideo.php?id=66042