ลานสวนป่า

การจัดงานรวมพลคนแซ่เฮแต่ละครั้ง

มีจุดพิเศษที่ควรค่าแก่การจดจำไม่ซ้ำรอยใจ

เกิดความประทับใจเชิงเอกลักษณ์ที่นอนอยู่ในก้นบึ้งนิจนิรันดร์

ย้อนคิดครั้งใดก็จำได้ จำทน จำแม่น จดจารไว้ความคิดคำนึง

นึกถึงคราใดก็ยังวาบวับแวม

• แป๊ดอุ้มลูกอีนุงตุงนังมาจากภาคใต้โน้น เจ้าตัวเล็กนอนละเมอตกจากที่นอนชั้นบน รฟท.
• หมอจอมป่วนทำสารพัด ลงทุนไปพิมพ์รูปเราลงกระป๋องแมลง
• เบิร์ดพาไปชมพิพิธภัณท์อูบคำ นั่งชิมชาจักรพรรดิ์ในมุมที่สวยสงบสะอาดมีเพลงพื้นเมืองคลอเบา ๆ
• อัยการชาวเกาะ บอกข่าวเพื่อนว่าพวกเราไป ชาวภูเก็ตแบกหมูย่างทั้งตัวมาออกร้าน เอากันให้อ้าปากค้่าง
• ไปนอนดงหลวง อ้ายปา-ลี-ยอน กับท่านบางทราย นัดสหายจะดับหัวกะทิมาล้อมวงสนทนาจนดึกดื่น

ขืนเล่าทั้งคืนก็ไม่จบ

อ่านต่อ »

ไม่รู้จะร้องไห้หรือหัวเราะดี

เรื่องจัดงานวันตีแตกอีสานนะสิครับ

ค่อย ๆ แกะปมในหัวใจของใครต่อใครทีละเปลาะ ๆ

เรื่องวิทยการ ได้รับความกรุณาจากมิตรสหายดังนี้

อ่านต่อ »

(พูดกันจัง เด็กคืออนาคตของชาติ ชาตินี้ หรือชาติหน้าก็ไม่รู้)

หลังจากที่ชาวแซ่เฮได้ไปเยี่ยมโรงเรียนครูคิม

ทำให้ความตั้งใจเก่า ๆ ต่อยอดออกมาได้อีก หลังจากฟุบแฟบไปนาน

เรื่องการสร้างโอกาสให้เด็กไทยที่ไร้ปัจจัยชีวิต

จากที่เคยฝากเด็กให้เรียนให้เข้าทำงานในบริษัทต่าง ๆ

ไม่ค่อยจะประสบผลสำเร็จเท่าที่ควร

เพราะมีปัจจัยหลายอย่าง เช่น ค่านิยม นิสัยหยิบโหย่ง เหยาะแหยะ ไม่สู้ชีวิต เป็นลูกแหง่

เก่งแต่แบมือขอ ใจคอแข้งกระด้าง หลงแสงสี ฯลฯ

อ่านต่อ »