ลานสวนป่า

ตอนหัวค่ำฝนกระหน่ำจนแฉะ ไม่รู้จะทำอะไร เปิดไฟอ่านหนังสือ..แมลงเม่าก็เข้ามาเซ้าซี้ บินตอมโน่นนี้แล้วตกลงมา เดี๋ยวมดดำก็มาตอม..ปิดไฟนอนฟังเสียงหัวใจเต้นดีกว่า..ตึ๊กตัก ตึ๊กตัก ไม่กี่ตึ๊กก็ม่อย..หลังจากหลับไปยกหนึ่งก็ตื่นมาเปิดไฟ แมลงเม่าหายไปหมดแล้ว ลุกมาเปิดคอมฯ..

..เจอต้อม..รำพัน ในFB.ว่ากำลังดูพิธีเปิดโอลิมปิกสนุกสนาน แถมยังบอกว่า..ยังไม่จบยังมีเวลา ผ ม ก็ รี บ เ ผ่ น ไ ป บ้ า น ห ลั ง ใ ห ญ่  พอเปิดทีวีหา..หน้าจอบอกว่า “คณะ กรรมการควายอะไรสักอย่าง ไม่อนุญาตให้ทีวีจอดำเปิดชมรายการได้ เนื่องจากคณะกรรมการโอลิมปิคสากล (ไอโอซี) กำหนดให้การถ่ายทอดสดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกส์เกมส์ ลอนดอน 2012 ครอบคลุมพื้นที่และรับสัญญาณโทรทัศน์ผ่านทางสาบอากาศในประเทศไทยเท่านั้น สถานีขออภัยในความไม่สะดวกมา ณ ที่นี้”

ขออภัยในความไม่สะดวก

แล้วเมื่อไหร่ มึ-จะสะดวกละเว๊ยเห่ยยย!

แหม..ถ้า ไอ่คนที่ขออภัยอยู่ใกล้ๆ ผ ม จ ะ ถี บ ใ ห้ หั ว ค ะ มำ  แทนที่มันจะคิดแก้ไขบริการประชาชนให้ได้รับฟังข่าวสารและการกีฬา มันกลับมาเล่นแง่งอนกันเรื่องผลประโยชน์ ไอ่พวกหากินกับจานดาวเทียมก็ไม่ยอมควัก หน้าด้านขายจานอย่างเดียว เมืองไทยเรามีเรื่องอย่างนี้เยอะ เช่น เรื่องระบบสัญญาณโทรศัพท์ 3G.-4G. อะไรนั้น ประเทศลาวเขามีใช้ตั้งแต่ปีมะโว้แล้ว แต่บ้านเรามันยังกัดกันไม่เลิก แทะกันไปเห่ากันไปกรรโชกกันไป พวกตาดำๆก็ทนกันไป ทำไมพวกเสื้อสีต่างๆมันไม่ชุมนุมแก้ไขในเรื่องสร้างสรรค์อย่างนี้บ้าง ไปเผาทำไมศาลากลาง ไปเผาที่ทำงานเผาบ้านไอ่พวกคณะกรรมการบริหารระบบโทรคมนาคมสื่อสารจะไม่เข้า ท่ากว่ารึ!

แหม..พูดเรื่องนี้แล้วคิดถึงคุณบี คนหน้าหวาน

ห า ย งั ว เ งี ย แ ล้ ว ลุ ก ขึ้ น ม า ช่ ว ย อั ด พ ว ก นี้ ห น่ อ ย เ ถ อ ะ

ผม ไม่ดูทีวีมาหลายเดือนแล้ว ตั้งแต่ออกมาปลีกวิเวกอยู่บ้านกระต๊อบ หนังสือพิมพ์ก็ไม่ได้อ่าน เว้นแต่นิตยสารและพ็อกเก็ตบุกส์ก็อ่านบ้างตอนเดินทางโดยรถทัวร์  แต่ก็ยังเห็นว่าทีวีเป็นสื่อที่เราติดตามดูข่าวสารได้สะดวก บอกให้ช่างมาติดตั้งจานดำให้แล้ว แต่ทีวียังไม่ได้ฤกษ์ยกมา เมื่อพวกหากินกับระบบการถ่ายทอดเป็นอย่างนี้ ก็คงเฉยๆต่อไปจนกว่าทุกอย่างจะลงตัว

บ้านเมืองเรานี่นะเธอ ไอ่พวกแปดสาแหรกเอางบประมาณแผ่นดินไปวางโครงสร้างระบบการคมนาคมทุกรูปแบบหลายแสนล้านบาท เงินภาษีพวกเราทั้งนั้น เอาไปแล้วแทนที่มันจะบริหารให้ประโยชน์ตกอยู่กับสังคมและประเทศชาติ มันก็เอาไปซิกแซกหากินในรูปของเงื่อนไขและกฎบ้าๆบอๆที่มันแฝงเร้น ค่าโทรศัพท์ น้ำมัน ไฟฟ้า ค่าทางด่วน ค่าจิปาถะ มันมีค่าอีแอบแฝง กันทั้งนั้นละครับ แล้วค่าพวกนี้เราก็ไม่รู้ที่ไปที่มา ตั้งชื่อย่อไว้ยุ่งๆเยอะๆให้เวียนหัว เอาแค่เรื่องน้ำมันในอ่าวไทยและบนผืนแผ่นดินไทย จะมีสักกี่คนที่รู้ว่ามันแด๊กซ์กันตรงไหนอย่างไร? กอบโกยไปแล้วยัง ทะลึ่งไปสร้างปัญหาให้บ้านเมืองไม่จบสิ้น ตราบใดที่มันเอาประเทศนี้เป็นสมบัติของครอบครัวไม่ได้ ไ ท ย แ ล น ด์ มั น ก็ เ ป็ น แ ด น ม ห า วิ บั ติ ยั ง งี้ ล ะ เ ธ อ ..

พูด ไปก็เหมือนเห่าใบตองแห้ง ..มาคุยเรื่องหมาๆดีกว่า ผมมีหมาอยู่2ตัว ทำหน้าที่องครักษ์พิทักษ์นาย ชื่อเจ้ามอมกับเจ้าดอก นิสัยต่างกันมาก แต่ชอบที่จะมานอนด้วย ผมนอนอยู่ที่ไหน มันก็จะมานอนเฝ้าแถวๆนั้น ไม่ว่าผมจะลุกขึ้นตอนไหม มันพร้อมจะลุกด้วย ตอนตี4ผมถีบจักรยานไปดูที่วีบ้านหลังใหญ่ มันก็ลุกวิ่งนำหน้า จะหาสิ่งมีชีวิตอะไรที่ขยันเท่าเจ้า2ตัวนี้ไม่ได้แล้ว ไม่รู้ว่ามันทำหน้าที่หรือมันชอบวิ่งตามก็ไม่รู้นะ

เช้าๆผมถีบรถจักรยานออกกำลัง มันก็วิ่งเยาะออกหน้า

ไปไหนไปด้วย เป็นเพื่อนที่แสนจะอนาทรต่อเพื่อน

ถ้าเธอ..หาแฟนเอาใจใส่ได้เหมือนเจ้า2ตัวนี้

ไม่ทราบว่าเธอจะชอบ หรือเธอจะรำคราญ..

โฉมยงเล่าว่า..รถยนต์จอดที่ไหน มันก็จะไปนอนเฝ้าที่นั่น

ช่วงที่ผมไปบางกอก..มันก็จะวนเวียนมาดูมาดมกลิ่น..

ไม่มีกลิ่นก็แสดงว่า..ไม่มีตัวตน

ไปไหนมา..ปะหน้า..มันก็จะแสดงความยินดียกใหญ่

เปล่งเสียงในลำคำคองิ๊ดๆง๊าดๆ..

เหมือนจะถามว่า..ทำ ไ ม ไ ป น า น นั ก ล่ ะ   . .

เจ้าความคิดถึงนี่นะเธอ..มันมีคุณค่าต่อจิตใจมากเลยนะ

เหมือนที่ผมกำลังคิดถึงคนที่อ่านหนังสือ “โมเดลบุรีรัมย์”ตอนนี้ ไม่ทราบว่ารู้สึกอย่างไรบ้าง..ไม่สะท้อนความคิดเห็นมาให้ฟังบ้างเลย เว้นแต่บางท่าน..ที่กรุณาสนใจหนังสือ “คนนอกระบบ” ที่หมดไปแล้ว ยังสองจิตสองใจว่าจะพิมพ์ใหม่แบบผสมกับเหตุการณ์ในปัจจุบันดี หรือคงสภาพเนื้อหาเดิมไว้ ผมอยากจะเขียนเรื่อง “คนอิงระบบ” อยากจะเขียนถึงคนสวยที่รู้จักในตอนนี้ว่า..ผมมองเห็นจุดงามในจิตใจ จุดพิเศษที่เธอแสดงออก จุดอึ้งกิมกี่ที่เธอมี ความดีความงามในชีวิตของแต่ละคนมีเสน่ห์มากนัก เพียงแต่เจ้าตัวกักไว้ด้วยความขัดเขินที่จะเขียนบอกเล่าเอง ต้องมีคนมากะเทาะออกให้..ใช่ไหมละครับ

เ รื่ อ ง ท ำ น อ ง นี้ ใ ช่ เ ร า ไ ม่ เ ค ย คิ ด แ ล ะ ท ำ

ถ้าท่านอ่านหนังสือเจ้าเป็นไผ1-2

จะเห็นความผุดพรายที่เจ้าตัวเล่าเองอย่างบรรเจิด

แต่ก็นั่นแหละเธอ..จะมีสักกี่คนที่ยอมเขียนเรื่องดีๆของตนเองให้เราอ่าน

ต้องยั่วยุซ้ำแล้วซ้ำเล่า กี่เล่ากี่ยุๆๆๆ..

ที่ผมเว้าวอนให้คุณคนสวยช่วยๆ “คอมเมนท์” ก็ เพื่อเป็นจุดเริ่มให้ท่านค่อยๆสะสมความเคยชินในการแสดงออกความคิดเห็น คิดไปเขียนไปเดี๋ยวท่านก็อยากจะเขียนเรื่องของตนเองยาวขึ้น เมื่อได้รับการขานรับจากเพื่อนๆแล้ว อีกหน่อยท่านก็จะเขียนเป็นเรื่องเป็นราว จากความรู้จากประสบกรณ์และทักษะชีวิตของแต่ละคน

ความรู้ในตัวคนนั้นธรรมดาที่ไหนละเธอ

เรามาช่วยกัน ..

ทำ เ รื่ อ ง ธ ร ร ม ด า ใ ห้ เ ป็ น เ รื่ อ ง พิ เ ศ ษ ดีไหมละครับ?

ใครจะลงมือเขียนก่อน..อย่าไหว้ครูนานนักเลย

กดแป้นพิมพ์ผัวะผะได้เลยนะบัดนี้

เมื่อวานนี้ ยุ่งอยู่กับการเทพื้นด้านหน้าบ้านให้เป็นลานสาวกอด..เอ๊ย! ลานอเนกประสงค์ที่มีพื้นที่กว้างประมาณสนามบาสเก็ตบอล มีต้นไม้ใหญ่ขนาบอยู่2ฝั่ง ตะวันตก-ตะวันออก พื้นที่ส่วนกลางที่เป็นลานโล่งๆโปร่งๆ แดดส่องได้บ้าง ลมพัดโชยได้ทุกด้าน ปรับใช้เป็นพื้นที่ฟื้นฟูสุขภาพดีนักแล เช่น จัดเป็น..

• ลานโยคะ
• ลานเต้นแอร์โรบิค
• ลานทำกิจกรรมต่างๆ
• ลานกีฬา ตะกร้อ แบตบินตัน ปิงปอง
• ลานเสวนา
• ลานปูเสื่อนอนเล่น
• ลานจิบน้ำชา
• ลานรับประทานอาหาร

ถัดมาเป็นกลุ่มบ้านเล็กที่พัฒนามาจากกระต๊อบ สร้างด้วยไม้ที่เราปลูกเองกับมือ เพื่อสนับสนุนแนวคิดบ้านหลังเล็ก เ ป็ น ธ ร ร ม เ นี ย ม ข อ ง ผ ม เ อ ง ย้ า ย ไ ป อ ยู่ ที่ ไ ห น ผ ม ช ว น ส ว น ค รั ว ต า ม ไ ป ด้ ว ย พื้นที่ข้างบ้านทางด้านทิศตะวันออกตะวันตก จึงมีแปลงผักเล็กๆขึ้นทั้ง2ฝั่ง

พื้นที่ ด้านล่างเป็นแปลงผักขนาดใหญ่ที่ปลูกผักสารพัดชนิด  มุมด้านบ้านด้านทิศตะวันออกผมตั้งเป็นครัวเล็กๆ ที่พร้อมจะปรุงอาหารได้อย่างฉับพลัน มีโต๊ะยาวปูกระเบื้องแผ่นใหญ่ติดล้อเป็นโต๊ะอาหาร อยากจะชิมเมนูไหนก็หิ้วตะกร้าเดินฉับๆไปเด็ดไปตัดพร้อมกับฮำเพลงปาปาย่า ป๊อกๆ

เก็บผักมาล้างมาตำมาหั่นมาซอยแล้วแต่จะทำอาหารอะไร

เพื่อความฉับไวก็เปิดเตาแก๊สสิเธอ

ปรุงอาหาร 3 อย่างๆละ7นาที รวมเวลา 21 นาที

ด้วยเวลาประมาณนี้เชิญแขกไปนั่งยิ้มรอที่โต๊ะได้เลย

อาหาร สดๆปรุงร้อนๆเรียกน้ำย่อยได้โดยไม่ต้องง้ออายิโน๊ะโม๊ะโต๊ะ เรายังมีกระบวนการติดโช๊คอัพให้ชีวิตสนุกไปกว่านั้นอีก โดยการคิดค้นเมนูอาหารแปลกๆ ด้วยเหตุผลที่ว่า..ทำไมจะต้องรับประทานอาหารซ้ำซากจำเจ ช่วยกันค้นหาสูตรอาหารแปลกๆมาทดลองทำในวาระที่มาพักผ่อนกันนี่แหละ

โธ่! ต อ น เ ด็ ก ๆ เ ร า ยั ง เ ค ย เ ล่ น ห ม้ อ ข้ า ว ห ม้ อ แ ก ง กั น

ทำไมตอนที่โตๆจะหวลกลับมาเล่นอีกไม่ได้เล่า

แต่การเล่นระยะหลังนี้เรามีประสบการณ์อยู่แล้ว

ถ้าจะดัดแปลงไปสู่การเล่นแบบประสบเกินจะยากอะไรเล่า

ใ ค ร ๆ ไ ด้ ท ด ล อ ง กิ จ ก ร ร ม นี้ จ ะ ส นุ ก ม า ก

พี่แต๋วพี่ต้อยพี่เล็กแม้แต่เจ้าแห้วก็สนุกกับวิชาที่ชิมได้เหล่านี้

ผมคนจัดรายการก็ปลื้มไปสิครับ อ้อ! ยังอิ่มท้องอิ่มอกอิ่มใจอีกนะเธอ

วิชาที่ชิมได้นี้ คงไม่กระจุกตัวอยู่กับการทำอาหารหวานคาวหรอกนะเธอ เรื่องของผลไม้ น้ำปั่นสมุนไพรก็สนุกไม่เบา ในส่วนที่เป็นของหวานมีการคิดค้นเมนูใหม่ๆแปลกๆสะสมไว้ไปเรื่อยๆ ตัวเมนูเคลื่อนไปตามชนิดของผักและผลไม้ในช่วงนั้นๆ ยกตัวอย่าง เช่น ช่วงผลเสาวรสออกมาเยอะ เราก็ทำน้ำปั่นเสาวรสเข้มข้นใส่ตู้เย็น ไว้ดื่มเป็นน้ำผลไม้ประจำวันอยู่นานหลายเดือน ช่วงลูกกระสังออก เราก็นำมาทำน้ำปั่นใส่น้ำแข็งได้รสแจ๊ดจี๊ดจ๊าดอย่างอร่อย โฉมยงยังดัดแปลงไปใส่ต้มยำปลาและไก่ได้อย่างเด็ดสะระตี่

ช่วง นี้มะกรูดออกเยอะมาก ลูกโตๆหล่นเกลื่อนพื้น มะกรูดที่นี่มีช่วงผลแก่ทยอยหล่นอยู่หลายเดือน นอกจากจะเก็บมาปรุงอาหารแล้ว โฉมยังจะเก็บมาทำน้ำแชมพูปั่นไว้สระผมและอาบน้ำ บรรจุใส่ขวดเล็กใหญ่ให้ใช้กันทั้งบ้าน แต่ถึงกระนั้นมะกรูดก็ยังร่วงจากต้นใหญ่ๆ10กว่าต้นอยู่ดี ผมก็ไปเก็บเอาผลสดมาผ่าอาบน้ำบ้าง เร็วๆนี้ยังขนไปแจกแถมกับหนังสือที่โรงแรมรามาการ์เด็นท์

แต่ ก็นั่นแหละเธอ..คุณพยาบาลส่วนใหญ่เธอมองข้าม เพราะเคยชินกับเครื่องประเทืองผิวสำเร็จรูป บางคนไม่รู้ว่าจะเอาผลมะกรูดไปทำอะไร อั น ที่ จ ริ ง ทิ้ ง ไ ว้ ใ น ร ถ..ก็ โ ช ย ก ลิ่ น ห อ ม ส ด ชื่ น ใ ห้ ผ่ อ น ค ล า ย ได้แล้วนะเธอ แต่กับคนที่เคยใช้เคยรู้จักคุณสมบัติ มะกรูดดี ..ผ่าครึ่งแล้วเอาไปถูตัวสระผมตอนอาบน้ำ ก็ จ ะ รู้ สึ ก ว่ า ร่ า ง ก า ย ส ะ อ า ด ส ะ อ้ า น มี ก ลิ่ น ส ด ชื่ น ติ ด ตั ว

ไม่ต้องมองหาเสน่ห์ยาแฝด

มาใส่ให้แฟนหลงไหลหัวทิ่มหัวตำที่ไหนหรอกนะเธอ

ใช้มะกรูดนี่แหละทำอย่างที่บอก..

พ่อเจ้าชู้ไก่แจ้ที่หมางเมินไปนานก็จะหวลกลับมาป้วนเปี้ยน

ที่เล่านี้ ไ ม่ ใ ช่ จ ะ ใ ช้ ไ ด้ เ ฉ พ า ะ สุ ภ า พ ส ต รีศรีสมรหรอกนะเธอ

แม้ผู้ชายผ่ายผอมโซอย่างผม..แม่บ้านก็ยังแอบชมว่าเนื้อตัวสะอาดสะอ้าน

ทำให้เรามีกำลังใจที่จะใช้มะกรูดทะนุบำรุงกายาอย่างชื่นมื่น

เมื่อ วานนี้ ทดลองเอาถังพลาสติกรูปวงรีที่เขาใช้ผสมปูนซีเมนต์เคลื่อนที่มาใช้ใส่น้ำอาบ ผมเห็นว่าเป็นอ่างพลาสติกราคาถูกแถมยังแข็งแรงทนทานอีกต่างหาก จึงสั่งมา2ใบ กะยกให้โฉมยงใบหนึ่ง จะได้มานั่งอาบน้ำถูมะกรูดให้กัน ที่ไหนได้! ..เธอบอกว่าจะเอามาไว้ล้างเสื้อผ้ายามที่ซักจำนวนมาก..โธ่ๆๆและโธ่ !!!

ถึงยังงั้นก็เถอะ..ความตั้งใจก็คือเอาใจมาตั้ง

ตั้ ง แ ล้ ว ก็ ตั้ ง ห น้ า ตั้ ง ต า ทำ ต า ม นั้ น สิ เ ธ อ

ผมเดินไปเปิดน้ำใส่อ่างที่วางไว้ข้างแปลงปลูกผักใหม่ข้างบ้าน แล้วเดินเก็บมะกรูดโตๆ10ลูกมาผ่าครึ่ง พบว่าแต่ละผลมีเมล็ดมากมาย จึงเก็บไปโปรยตามแปลงผักใกล้ๆนั่นแหละ อีกหน่อยเมล็ดเกิดเป็นต้นอ่อนค่อยจิ้มไปใส่ถุงเพาะชำ กลับมาน้ำเต็มอ่างพอดี แก้ผ้า..เอ๊ย! ตอนบ่ายๆทำยังงั้นได้ไง ใส่กางเกงเลขาสั้นลงไปนั่งแช่..แหม..มันชื่นสะดือยิ่งกว่าไปร้านสปาที่ไหนๆ ในโลก

เปิดสปาที่บ้านเราเองแบบง่ายๆนี่แหละจ๊าบส์จะตาย

เอาใยบวบ..ม า ถ้ อ ย ที ถ้ อ ย อ า ศั ย ช่ ว ย กั น ผ ลั ด ขั ด ขี้ ไ ค ล

สิ่งนี้แหละ..จะเป็นกาวใจให้ชีวิตคู่กลับมากระหนุงกระหนิง

ทำเป็นเล่นไป..

พลังมะกรูดนี่นะ ส ย บ ใ จ ค ล อ น แ ค ล น ใ ห้ อ ยู่ ห มั ด ม า นั ก ต่ อ นั ก แ ล้ ว

ไม่เชื่อก็ลองดู เ ดี๋ ย ว จ ะ ห า ว่ า ห ล่ อ ไ ม่ บ อ ก เ ค ล็ ด ลั บ  อิ อิ..

ไปบางกอกคราวนี้ไม่ได้เขียนบันทึกทุกวัน เพราะโน๊ตบุกค์มันเดี้ยง เชื่อมต่ออินเตอร์เน็ทไม่ได้จึงต้องชะลอความคิดมาจนถึงวันนี้ หลังจากรับประทานมื้อเย็นกัน3คน คุณชายพยายามจะแก้ปัญหาเรื่องลงรูปภาพให้ แต่ไม่สะดวกเรื่องการมอง จึงยกยอดไปพรุ่งนี้เช้า

ในการอภิปรายให้สถาบันรับรองคุณภาพสถานพยาบาล(องค์กรมหาชน)ที่โรงแรมรามาการ์เด็นท์ครั้งนี้ นับเป็นการประชุมที่เต็มไปด้วยสิ่งสวยๆงามๆ โดยเฉพาะบุคคลากรที่มาร่วมงาน เต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งมิตรไมตรี เห็นแล้วอยากจะขนกลับสวนป่าเสียทั้งหมด ยิ้มหวานๆทั้งนั้น.. จะเป็นเพราะตื่นเต้นที่ได้พบคนสวยหรืออย่างไรไม่ทราบได้ ทำ ใ ห้ ผ ม ลื ม บ อ ก เ ล่ า เ กี่ ย ว กั บ ก า ร ค้ น พ บ จุ ด พิ เ ศ ษ ใ น ธ ร ร ม ช า ติ

นั่นก็คือสิ่งที่ผู้หญิงทุกคนอิจฉามดแดง..

ทำ ไ ม ต้ อ ง อิ จ ฉ า ม ด แ ม ล ง !

จะไม่อิจฉายังไงละครับ..

ใ น เ มื่ อ ม ด ทุ ก ตั ว มั น มี เ อ ว ม า ต ร ฐ า น

เ ธ อ เ ค ย เ ห็ น ม ด แ ด ง ตั ว ไ ห น พุ ง พ ลุ้ ย ไ ห ม ล ะ . .

มดแต่ละตัวหุ่นเช้งวับกันทั้งนั้น อิ อิ..

ขอขอบคุณคณะดำเนินงานประชุมในครั้งนี้ จัดได้ดีเหลือเกิน ประทับใจมากนะแม่ต้อยและหนูพอลลา..ทำเอาผมแทบไม่อยากกลับบ้าน ท่านที่มาอุดหนุนหนังสือ ถ า ม ดู แ ล้ ว ล้วนมาจากจังหวัดโน้นจังหวัดนี้ ลงเวทีมาได้มอบลายเซ็นให้บางท่าน แต่งานนี้มีเรื่องแปลกใหม่ที่คาดไม่ถึง..

มีหลายท่านมาขอถ่ายรูปด้วย

แ ล ะ มี บ า ง ท่ า น โ น้ ม ศี ร ษ ะ ล ง ม า ใ ห้ เ ค า ะ โ ป๊ ก . .

บอกว่า..อยากได้กำลังใจแบบหนักหน่วง

เอาละสิ ! ถ้าจะอย่างนั้น..ส น อ ง ไ ป ห ล า ย โ ป๊ ก !

ขอให้เจริญๆ ประสบสุขและบุกบ่าฝ่าอุปสรรคไปได้ด้วยดีเถิดแม่คุณ!

บ่ายวานนี้ ศ า ต ร า จ า ร ย์ ท า ง ด้ า น รั ฐ ป ร ะ ศ า ส น ศ า ส ต ร์ เจ้าของตำราตำรับรัฐประศาสนศาสตร์เปรียบเทียบที่เกษียณแล้วท่านหนึ่ง อยากจะคุยด้วยแล้วชวนให้ไปเที่ยวที่บ้าน รายการพิเศษอย่างนี้มีรึจะไม่เจ้นไปหา ชวนเจ้าดร.ฝนไปเป็นพี่เลี้ยง..หลังจากโทรศัพท์ถามเส้นทางรู้แล้ว..บอกเท็กซี่บึ่งไป และแล้วก็ได้เจอกัน ได้รับเลี้ยงอาหารว่างที่อร่อยๆ ได้เดินชมห้องทำงาน ไปเห็นวิธีทำงานและกระบวนการทำงานที่อึ้งกิมกี่.. อาจารย์กำลังเขียนตำราพจนานุกรมทางด้านรัฐประศาสนศาสตร์ ร อ บ โ ต๊ ะ จ ะ มี ถุ ง ติ ด เ ท ป ห้ อ ย ล้ อ ม ร อ บ ที่มุมห้องตรงกันข้ามเต็มไปด้วยถุงเอกสารอีกกองเบ่อเร้อ

โอ้แม่เจ้า..

กว่าจะเป็นตำราวิชาการสักเล่มหนึ่งมันช่างมโหรทึกเหลือเกิน

ผู้เขียนจะต้องใช้ความอุตสาหพยายามอย่างยิ่งยวด

ผมนึกไปถึงคนที่เอาไปศึกษา..อ ย่ า ท้ อ ถ้ อ ย

ถ้ า ท่ า น ท ร า บ ที่ ไ ป ที่ ม า จ ะ เ ห็ น ค ว า ม เ ห นื่ อ ย ย า ก ข อ ง ผู้ เ ขี ย น มันทบเท่าทวีคูณความยากกว่าการนำเอาวิชาความรู้ไปใช้ไปอ้างอิงไม่รู้กี่ร้อยกี่พันเท่า ผมจึงไม่แปลกใจเลย ที่ทำไมประเทศของเราชอบไปลอกตำราฝรั่งมาสอน กว่าที่จะผลิตตำราสายพันธุ์แท้ของเราขึ้นมาสักหนึ่งเล่ม มั น ลำ บ า ก แ ส น เ ข็ น จ น เ ลื อ ด ต า แ ท บ ก ร ะ เ ด็ น

กลับมาถึงที่พักยังไม่หายหอบแดด ขาใหญ่ไล่ตามมาติดๆ ชวนไปเลี้ยงมื้อเย็นที่ร้านเบียร์หิมะ ได้พบได้รู้จักนักพัฒนาระบบไอที3-4จีซึ่งจะทำให้ไอเพดที่แจกเด็กประถมทั่วประเทศใช้งานได้ ระหว่างที่ท่านผู้เชี่ยวชาญปรึกษาหารือกัน ผมก็ก้มหน้าก้มตาเจี๊ยะกุ้งหอยปูปลา พ ร้ อ ม กั บ ป ล ง อ นิ จ จั ง ไ ป ด้ ว ย คิดถึงผักหญ้าอาหารแบบพื้นบ้านของเราเองเป็นบ้า

เออหนอ..จ ะ มี ค น ก รุ ง สั ก กี่ ค น

ที่คิดจะเลี้ยงเพื่อนๆด้วยอาหารปลอดสารพิษ

เลือกเมนูผักมากกว่าเลือกอาหารทะเล

รึ..ถ้ า ร า ค า ไ ม่ แ พ ง ดู ไ ม่ ดี ไ ม่ มี ส กุ ล . .

ปู บ า ง ก อ ก ตั ว ใ ห ญ่ ๆ ก้ า ม โ ต ๆ ..ตัวละพันกว่าบาท..

ปู น า บ้ า น ผ ม อย่างมากก็ ตัวละบาท . .

คนบางกอกจึงอยู่กับสินค้าราคาแพง

เปลืองงบประมาณกระเป๋า และฟุ่มเฟือยทางด้านจิตใจเป็นบ้า..

ตอนนี้โน๊ตบุกส์ผมมีปัญหาเรื่องการลงภาพ

ขออนุญาตโพสต์ภาพผ่านมือถือไปพลางๆก่อนนะครับ

หมู่นี้ค้นพบวิธีการเดินทางที่สะดวกสบายอย่างมาก ผมก็เพิ่งทราบว่ามีรถตู้วิ่งประจำเส้นทาง สตึก-กทม. ไปกลับวันละหลายเที่ยว รถใหม่นั่งสะดวกสบาย คนโดยสารมาไม่มาถึงเวลาจะออกทันที คิดดูสิ วันนี้ผมนั่งมากับผู้โดยสารอีกท่านหนึ่ง มันยิ่งกว่าเช่าเหมาตู้อีกนะเธอ

อยากจะชวนแห้วว่า..รถเที่ยวสุดท้ายออก 16.00 น.

วันสุดสัปดาห์เคลียงานให้ปลอดโปร่งเปลี่ยนกระโปรงแล้วกระโดดขึ้นรถ

เสื้อผ้าไม่ต้องขนมา..นุ่งผ้าถุงสวมเสื้อบักกะแหล่งก็สบายเหลือล้น

3ทุ่มมาถึงสวนป่า

ตอนนี้ลานซีเมนต์ข้างบ้านเสร็จเรียบร้อยแล้ว พร้อมที่จะปรับเป็นลานอเนกประสงค์ จะเต้นแอร์โรบิค-เล่นโยคะ-เตะตะกร้อ-ตีแบตบินตัน-ตีปิงปอง-ปูเสื่อนั่งเสวนา-นอนชมดาวก็ยังได้ ยังมีโปรแกรมง่ายๆให้เลือก..

ตื่นเช้าๆ..เราจะได้ขี่จักรยานออกกำลังพอเหงื่อซึมๆ

วกกลับมาอาบน้ำรับประทานผักสดๆจากแปลงข้างบ้าน

ช่วยกัน-เก็บ-หั่นๆ-ซอยๆ-ผัด-ต้ม-ยำ-ตำ-แกง

ประเดี๋ยวเดียวก็ควันโฉ่หอมฟุ้งออกจากหม้อจากกะทะแล้ว..

หลังจากนั้นก็จะได้ผ่อนพักใจไปจนถึงเย็นวันอาทิตย์

เดินทางกลับเที่ยว16.00น.ไปถึงบางกอก3ทุ่ม

ยังเหลือเวลานอนพักผ่อนเอาแรงไปสู้งานวันจันทร์ได้..

วิธีนี้ช่วยย่นย่อระยะห่างระหว่างหัวใจกับหัวใจได้นะเธอ ไม่ต้องปวดหัวจัดตารางการเดินทางวุ่นวะวุ่นวายเช่นเมื่อก่อน ไม่แน่นะต่อไปเครื่องบินโดยสารก็อาจจะมาบริการทำนองนี้ สวนป่านี่นะ..อยู่ห่างจากสนามบินบุรีรัมย์10กม.เท่านั้นจิบอกไห่ มีบางคนเย้าว่าครูบามีสนามบินส่วนตัว..อิ อิ..แต่ตอนนี้มีรถตู้โดยสารบริการเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

จะชักช้าให้ความคิดถึงขึ้นสนิมเขรอะก็ตามใจ..

สำหรับญาติมิตรที่อยู่แดนไกลจากเหนือจรดใต้ ก็มีช่องทางสะดวกขึ้นมาก เชียงใหม่-ภูเก็ต-อุบล-ระยอง ฯลฯ มีรถทัวร์นครชัยแอร์วิ่งถึงบุรีรัมย์ทุกวัน ไม่ต้องกัลวลเรื่องขับรถมาเองให้เมื่อยตุ้ม มาเมื่อไหร่คุณชายอาสาไปรับเองเลยนะครับ คิ คิ..

ที่เล่าเรื่องนี้

ก็เพื่อชี้ชวนให้ เห็นพัฒนาการเรื่องคุณภาพชีวิตเชิงบูรณาการ

ไ ม่ ใ ช่ อ ย า ก จ ะ ม า ๆ ๆ .. มัวแต่โอ้เอ้วิหารราย..

ผมละเสียดายโอกาสชีวิตของคนเธอเป็นบ้า ..

จะมีเวลาลังเลในชีวิตของเราไปได้อีกนานสักเท่าไหร่ครับ

ไ ม่ รั ก ไ ม่ บ อ ก ห ร อ ก น ะ เ ธ อ

ด้วยวิธีเดินทางในปัจจุบัน พบว่า..

ข้อดี..ถ้าเราอยู่ในระหว่างทางผ่าน โชเฟอร์ก็จะแวะไปส่งไปรับได้ด้วยถ้าท่านพักอยู่ถนนสายวิภาวดีจะสดวกมาก ผมพักอยู่พหลโยธินเพลส์ ไม่ต้องเดินทางไปขึ้นรถที่อนุเสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ถึงจะอยู่นอกเส้นทางก็โทรฯประสานให้รถคอยตรงจุดนัดพบได้

ข้อดี..นอกจากไม่ต้องวิ่งมาลงรถทัวร์ในตัวจังหวัดบุรีรัมย์แล้ว ถ้าไปกันเป็นหมู่คณะอาจจะเจรจาให้ไปส่งถึงสวนป่าได้ด้วย ก็เท่ากับว่าสวนป่ามีรถตู้วิ่งประจำเส้นทางแล้วนะสิเธอ..

ข้อดี..ท่านไม่ต้องขับรถมาเอง เดินทางโดยวิธีนี้ไม่เหนื่อย ทันใจ ไม่หลงทาง แถมประหยัดอีกต่างหาก ค่ารถ 380 บาท/เที่ยว

ข้อเสีย..รถวิ่งเร็วมาก บางกอก-สวนป่า ใช้เวลา6ชั่วโมง สำหรับท่านที่หัวใจสั่นคลอนควรพกยาหม่องยาดมติดตัวไว้

รายละเอียดมีดังนั้นครับ

เบอร์โทรประสานกลาง 084-9318759

กทม.-สตึก เบอร์โทรประสาน 090-820-9869

สตึก-กทม.- เบอร์โทรประสาน 090-821-1981

มีวันละ 5 เที่ยว -7.00น.-9.00น.-11.00น.-13.30น.-16.00 น.

ขากลับเที่ยวนี้ ผมเลือกเวลาออกจากบางกอก9.00น.มาถึงสตึกบ่าย2

จะเห็นว่า..ถึงจะไม่ได้ออกมาอยู่สวนป่านานๆแบบคุณชาย

แต่เธอก็มีช่องจะคลิกชีวีให้มีชีวาสดใสได้

ข น เ อ า ค ว า ม ข ม ขื่ น ใ น ก รุ ง ม า ทิ้ ง ล ง ห ลุ ม ปุ๋ยผักที่นี่

ยังจะมีอะไรที่ดีกว่านี้รึคนสวย..

ตื่นเช้าๆชวนกันถีบจักรยานสูดโอโซน

อาบน้ำ ปะ แ ป้ ง ม อ ง เ ล่ ย ะ ..ให้สดชื่น

แล้วนั่งจิบน้ำชาอาบแดดอุ่นฟังเสียงนกเขาขันท่ามกลางลมเย็นสบาย

นั่งทอดอารมณ์..อ่านหนังสือ เล่นFB..รึจะลุกไปปลูกผัก

ทำขนม ทำกับข้าว นั่งเม๊าท์กัน คิ คิ..

ก็ ล อ ง ถ า ม ใ จ ตั ว เ อ ง ดู น ะ เ ธ อ . .

จะจ่อมจมขมขื่นกับการทรมานขับรถฝ่าจราจรจราจลทุกวัน

รึจะนั่งรถสบายๆเป็นคุณนายเฉิดฉายมาเที่ยวสวนป่า..