ลานสวนป่า

 

 

คนบ้านป่าได้รับการชี้ชวนให้มองเมืองไทยในอนาคต20ปีข้างหน้า นับว่าเป็นโจทย์ที่น่าใคร่ครวญไม่เบาเลยนะครับ ล อ ง ค า ด ห วั ง สิ ว่ า ป ร ะ เ ท ศ ของฉัน จ ะ เ ป็ น ฉั น ใ ด ? . . มองสังคมมองประเทศไม่เหมือนมองคนสวยหรอกนะเธอ มันมีมุมให้พิเคราะห์พิจารณายุบยับไปหมด โดยเฉพาะการมองแบบคาดการณ์นี่สิ ถึงตอนนั้นผมไม่มีโอกาสได้ทราบผลการคาดคะเนที่ว่าไว้ จะใกล้เคียงหรือเอนเอียงไปสุดกู่ประการใดก็ไม่อาจทราบได้

อีก20ปี ใ น ห มู่ เ ร า รุ่ น เ ก๋ า ส์ กึ๊ ก ก็ ค ง แ ย ก ย้ า ย ไ ป เ ป็ น ธ า ตุ อ า ก า ศ ที่ ไ ห น ก็ ไ ม่ รู้ จะยังชีพอยู่ก็แต่รุ่นสวยสะพรั่งตอนนี้ แต่ตอนนั้นก็คงนมยานจนเอาพาดบ่าได้แล้วละ เรื่องอย่างนี้มองคนเดียวไม่กระจ่างหรอก มั น ย า ก ก ว่ า ต า บ อ ด ค ลำ ช้ า ง ห ล า ย เ ท่ า นั ก ..เมื่อรับการบ้านมาก็ต้องทำการบ้านสิเธอ แต่มีปัญญาแค่หางอึ่งจะทำอะไรได้ จึงมองหาตัวช่วย..สมาชิกชาวFB.และลานปัญญาโปรดสะท้อนทัศนคติช่วยผมด้วย อย่าปล่อยให้คนป่าไปขายขี้เท่อบนเวทีเลยนะแม่คุณ

 

เมื่อเร็วๆนี้ได้รับซองเอกสาร เปิดอ่าน..สะดุ้งโหยง!..เรื่อง ขอเรียนเชิญไปเป็นองค์ปาฐกถาบรรยายพิเศษ ..ด้วยวโรกาศมหามงคลที่พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มหิตลาธิเบศร์รามาธิบดี จักรนฤบดินทร สยามมินทราธิราช บรมราชบพิตร เจริญพระชนมพรรษา 84 สำนักงานสภาการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการอุดมศึกษา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลทั้ง9แห่งทั่วประเทศ และหน่วยงานที่เกี่ยวข้องจึงพร้อมใจกันจัดกิจกรรมเฉลิมพระเกียรติภายใต้โครงการประชุมสัมมนาวิชาการนานาชาติ “การยกระดับคุณภาพชีวิตและภูมิปัญญาท้องถิ่น อาเชียน” ครั้งที่ 1 (International Symposium on Local Wisdom and Improving Quality of Life) ในระหว่างวันที่ 8-11สิงหาคม 2555 ณ อุทยานหลวงราชพฤษ์ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ โดยเชิญชวนภาคประชาชน ผู้ปฏิบัติ นักวิชาการ และผู้ทรงคุณวุฒิ จากประเทศกลุ่มประชาคมอาเชียนและประเทศภูฐาน,จีน,ญี่ปุ่น,อินเดีย,เกาหลี,ไต้หวัน,มานำเสนอผลงานและแลกเปลี่ยนความคิดเห็น อาทิ Mr. Muhammad Yunus ผู้ก่อตั้งธนาคารกรามีน (Grameen Bank) ในการบรรยายเรื่อง”การพัฒนาระบบการเงินภาคประชาชน”

หลายปีผ่านมานี้ ผมไปเกี่ยวข้องกับงานคล้ายๆกันนี้ในหลายเวที สิ่งใดที่เป็นงานถวายเทิดพระเกียรติพ่อหลวงของเรา ผมยินดีไปขยายขี้เท่อสุดฤทธิ์สุดเดช แต่ด้วยข้อจำกัดของสติปัญญาที่จำกัดจำเขี่ยและร่อยหรอบริบททางวิชาการ ก็ได้แต่น้อมถวายความจงรักภักดีพ่อหลวงตามมีตามเกิด ทั้งๆที่ตั้งใจไว้เปี่ยมล้นที่จะทำหน้าที่พกนิกรที่ดีของพระองค์

แต่ก็นั่นแหละเธอ..

บ้านเราตอนนี้มีพสกนิกรหลายสายพันธุ์

พูดไปก็กระเทือนทรางกันเปล่าๆ

เรามาช่วยกันเทิดพระเกียรติพ่อพระในดวงใจสไตล์เราๆชาวFB.ดีไหมครับ

 

เท่าที่สนทนาเบื้องต้น ผมเห็นความมุ่งมั่นที่จะสนองพระราชดำริเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินอย่างเต็มสติปัญญาก็น่าชื่นใจ เมื่อวานให้เจ้าหนูฝนไปประสานงาน ก็ได้งานมาเต็มหน้าตัก ดร.ฝน เล่าว่ามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนาต้องการจะสรุปงานในหลายรูปแบบ โดยเฉพาะในบทสรุปของ20มิตรประเทศที่สะท้อนความเห็น จึงทาบทามมาว่าเราจะอาสารับทำให้ได้ในรูปของพ็อกเก็ตบุกส์ให้ได้ไหม?

เห็นไหมละครับ..วิธีคิดของฝ่ายดำเนินงานบรรเจิดขนาดไหน?

ในฐานะตัวแทนประเทศไทย ถ้าผมสรุปมุมมองประเทศใน20ปีก็คงงั้นๆแหละ แต่ถ้าพี่น้องชาวFB.และลานปัญญาช่วยกันลงขันความคิดช่วยผม เขยเชียงใหม่คงจะไม่ตกม้าตายที่ดอยสุเทพแน่นอน ช่วยๆเขยเชียงใหม่หน่อยนะครับ

เพียงแค่แย้มพรายเรื่องออกมานิดๆ..

ใบหน้าของพี่น้องก็ลอยฟ่องมาเต็มอากาศ

ท่านใดจะอาสา ขอได้โปรดเอามือลง..

แล้วก็เริ่มวางศิลากฤษ์เบิกตัวอักษรได้เลย

รีบๆตะครุบ..ระวังตัวหนังสือจะกระโดดออกมาจากหน้ากระดาษ!

 

อนึ่ง. ช่วงที่เขยเชียงใหม่ไปอยู่หลายวัน น้าอึ่งอ๊อบ ครูอึ่ง ครูอาราม อุ๊ยจันตา เจ้าหนูฝน ฯลฯ อยู่ในพื้นที่อยู่แล้ว คงไม่ยากนักที่จะไล่กอด ยังหนักใจแต่ญาติทางไกล ทำยังไงจะนัดมาพบปะกันสักวันหนึ่ง ในช่วง7-11 สิงหาคมนี้ เ ร า ม า ก ร ะ ดี๊ ก ร ะ ด๊ า กั น ดี ไ ห ม ค รั บ ? คุณหมอจอมป่วน เจ้าตาหวาน พี่บางทราย ท่านอัยการชาวเกาะ รอกอดส์ หมอเบริด์ หมอเจ๊ แหม..ถ้าจะให้ล่ารายชื่อทั้งหมดคงไม่ต้องกินข้าวเช้าแน่ ผมคิดไปถึงลุงเอก พระอาจารย์ไร้กรอบแห่งนาซา และผองญาติในลานปัญญาทุกท่าน ไม่ให้กระเด็นเล็ดลอดหายไปได้สักคนหรอกหนา อยากจะขออนุญาตจับเข่าถามว่า..มาเที่ยวเชียงใหม่กันไหม?

 

เ ป็ น ไ ป ไ ด้ ไ ห ม ค รั บ ที่เราจะนัดจัดงานวันเฮฮาศาสตร์ ฉบับมินิในช่วงดังกล่าว ถ้าตัดสินใจร่วมกันว่าจะลุย ท่านที่มีเวลาก็มาเที่ยวมาชมและมาคุยงานกัน หลังจากจบงานนี้ก็ค่อยไปนั่งละเลียดความครุ่นคิดคำนึง ดึงเอาความรักความคิดถึงมาแชร์กันคนละเข่งสองเข่ง

เรื่องนี้สำคัญนะครับ มุมที่มองต่างอาชีพและประสบการณ์นั้นมีเสน่ห์ยิ่งนัก โ ด ย เ ฉ พ า ะ ค ว า ม มี อิ ส ร ะ แ ห่ ง ตั ว ต น ..ไม่ได้เขียนเสนอผลงานวิชาการ หรือเขียนแบบรายงานเจ้าสำนัก แต่..เป็นการเขียนตามใจฉันที่เห็นและเข้าใจ ขออนุญาต..ฉ ะ อ้ อ น ฉ อ เ ล า ะ ม า ถึ ง ที่ รั ก ส ม่ำ เ ส ม อ เมื่อบรรลุจุดประสงค์ปลงใจแล้ว ทั้งรูปหล่อและรูปสวยกรุณาบอกกล่าวเล่าแจ้งFB.และลานปัญญาด้วยเถิด

โปรดเปลี่ยนความเข้าใจ ให้เป็นความตั้งใจโดยพลัน ! อิ อิ..

 

ผมโชคดีที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาจนถึงวันนี้ ถึงชีวิตจะลุ่มๆดอนๆเพราะโดนสังคมจับเหวี่ยงจนกายาบอบช้ำ แต่หัวใจยังกระชุ่มกระช่วยกระยิ่มยิ้มย่องได้อยู่นะเธอ ..ก่อนที่จะมองไปข้างหน้า20ปี ก็ขอมองย้อนหลังไป20-30-40ปี ในช่วงชีวิตของเราๆท่านๆนี่แหละ สังคมไทยเปลี่ยนแปลงแบบพุ่งกระฉูด หลายเรื่องเป็นเสมือนมีอภินิหาร แต่หลายเรื่องก็พาลพาโลจนเกินความคาดหมาย ตอนผมเป็นเด็กๆ เตี่ยแม่ได้สร้างบ้านเป็นลักษณะร้านค้าเล็กๆในตัวกิ่งอำเภอที่ไกลปืนเที่ยง เป็นบ้าน2ชั้นด้านล่างเทพื้นปูนซีเมนต์

<· เจ้าพื้นซีเมนต์นี่แหละครับที่มันบ่งบอกความหัศจรรย์อย่างเอกอุให้แก่คนชนบท ผู้คนแถบนั้นตั้งแต่เกิดมาก็เพิ่งจะได้เห็นพื้นบ้านแข็งแกร่ง-ดูเรียบและเย็น-เ ด็ ก ๆ ช า ว บ้ า น ต่ า ง พ า กั น ม า ลู บ ม า น อ น ก ลิ้ ง เอาไปโจดขานกันเป็นเรื่องแปลกใหม่

<· <!–[endif]–>วิทยุก็เข้ามา ยุคที่ใช้ถ่านไฟฉายเป็นลังๆนั่นละครับ ชาวบ้านก็มารุมดูกันอีก แปลกใจตู้อะไรนะทำไมมันรายงานข่าว/ร้องเพลง/ประกาศเลขหวยออกอากาศ

<!· <!–[endif]–>ต่อมามีทีวีมันยิ่งมาขยายความอึ้งทึ่งๆและทึ่ง สมัยนั้นใช้ไฟปั่น ยังแพร่ภาพออกอากาศเป็นขาว-ดำ เด็กๆตื่นเต้นมาเฝ้าดูกันจนไม่กินข้าวกินปลา เลิกง้อรถหนังขายยา ไม่ต้องวิ่งตามโฆษกประกาศรอบหมู่บ้าน..ฮัลโหลๆ..คืนนี้จะฉายหนังกลางแปลงที่หน้าสุขศาลา กินข้าวกินปลาแล้วรับมากันนะครับ

<· <!–[endif]–>พาหนะใช้เกวียนบรรทุกสิ่งของ ต่อมาก็มีรถจิ๊ปลากไม้ รถมอเตอร์ไซด์ มาแทนรถจักรยาน ก่อนที่จะรู้จักรถอีตุ๊กอีแต๋นอยู่หลายสิบปี

<!· <!–[endif]–>เจ้าหน้าที่ กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน มาประชุมประจำเดือน ล้วนขี่ม้าบักจ้อนมาประชุม หน้าที่ว่าการอำเภอจะมีหลักสำหรับผูกม้าไว้ใต้ร่มไม้ เด็กๆไปเกี่ยวหญ้าม้ามาขาย หอบละ50 สตางค์ อีตอนเลิกประชุมทุกคนต่างกลับบ้านนี่สิครับ มีม้าวิ่งฝุ่นตลบออกทุกทิศทุกทาง มองดูคล้ายๆกับในหนังคาวบอย

สภาพการณ์ดังกล่าวนี้ มีมาก่อนหน้าเพลงผู้ใหญ่ลีตีกลองประชุม พ.ศ.2504 หลังจากนั้นแผนพัฒนาเศรษฐกิจสังคมแห่งชาติฉบับต่างๆก็ทยอยออกมา ในช่วงแผนพัฒนาฉบับที่8 ก่อนหน้าช่วงฟองสบู่แตก ในแผนฯมุ่งเน้นไปที่การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ แต่พอเศรษฐกิจมีปัญหาเราก็ปรับแผนฯมาเน้นเรื่องความเป็นนิกส์ ลดความสำคัญของการพัฒนาการศึกษา ผลเป็นประการใดท่านทั้งหลายก็คงจะทราบกันดีอยู่แล้ว

 

ดังนั้นถ้าจะตั้งข้อสังเกต พอให้ได้ข้อสรุปหยาบๆในการพิจารณาวันข้างหน้า ก็คงจะมองสภาพการณ์บ้านเมืองในเวลานี้กระมังครับ สังคมบ้านเรามีข้อดีข้อด้อยประการใด มันก็จะไปส่งผลในอนาคตภายหน้าครบเครื่องเรื่องกลไกของสังคม พอจะประมาณได้ว่า

“ถ้าจะดูวันหน้า ก็ควรดูวันนี้”

“ทำวันนี้ให้ดี วันข้างหน้าก็จะออกมาดี”

<!· วันนี้..เราทำหน้าที่พลเมืองไทยแล้วหรือยัง!<!–[endif]–>

<!· วันนี้<!–[endif]–>..เราเป็นพกสกนิการที่ดีแล้วหรือยัง!

<!· วันนี้<!–[endif]–>..เธอเล่นบทไหนในฐานะประชาชนคนไทย!

อย่างน้อยคนไทยก็ควรทำหน้าที่ 2 ประการ

1 ทำ ห น้ า ที่ ก า ร ง า น ข อ ง ต น ใ ห้ เ รี ย บ ร้ อ ย ไม่ว่าจะอยู่ในตำแหน่งอะไรก็ขอให้มีความรับผิดชอบ

2 ทำ ห น้ า ที่ พั ฒ น า แ ล ะ ดู แ ล สั ง ค ม ถ้ายังเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ ปล่อยให้กระแสเถื่อนลากจูงสังคมเข้ารกเข้าพง สร้างความปั่นป่วนวุ่นวาย ถามว่าสังคมเราเกิดอะไรกันครับ

“ถ้าเราลอยเพสังคม สั ง ค ม ก็ จ ะ ล อ ย เ พ เ ร า ”

สั ง ค ม ที่ ถู ก ล อ ย เ พ วั น นี้ วันข้างหน้าจะไม่เพแตกรึครับ!

หลายท่านอาจจะตัดช่องน้อยแต่พอตัว ฉันรวย ฉันพร้อมเผ่น ฉันพร้อมแก้ปัญหาด้วยตนเอง เรื่องของสังคมก็ปล่อยให้เป็นสวะลอยไปในน้ำเน่าปล่อยให้เหตุการณ์บ้าๆบอๆล้วงควักประเทศชาติกันไป บางกลุ่มคนก็อึ้งกิมกี่ด้วยไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ได้แต่เข้าวัดเข้าวาสงบจิตสงบใจ บางกลุ่มก็ถือโอกาสชุลมุนแย่งชิงฉกฉวยประโยชน์ สถาบันต่างๆคลอนแคลน เกิดสภาวะวิกฤติศัทธา กาวใจไร้ประสิทธิภาพ ทั้งๆที่ประชาชนคนไทยโชคดีที่สุดในโลก ก็ลองนึกดูสิเธอ

<!1. คนไทยมีสถาบันพระมหากษัตริย์ ที่พระประมุขทรงทุ่มเททำงานให้แก่คนไทยตลอดพระชนชีพของพระองค์ ทรงยอมเหนื่อยยากเพื่อให้พกสกนิกรกินอิ่มนอนอุ่น ทรงทำหน้าที่พระมหากษัตริย์จนเป็นเลิศเป็นแบบอย่างทั้งโลก ได้รับการยกย่องและชื่นชมเสมอมา ทั้งในระดับราชวงศ์ ระดับประมุขของประเทศ และระดับสหประชาชาติ

<!2. คนไทยมีสถาบันศาสนา เป็นสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจ ศาสนาเป็นวินัยทางสังคมที่ผู้คนน้อมปฏิบัติ มีวัฒนาธรรมจารีตประเพณีและครรลองครองธรรมเป็นหลักชัยให้ดำเนินรอยตาม

<!3. คนไทยมีความเป็นชาติ ชาติที่มีความพร้อมมีอัตลักษณ์ มีความเป็นไท มีปัจจัยพื้นฐานที่จำเป็นต่อการดำรงชีพและพัฒนา

<!4. คนไทยมีความเป็นไท ยิ้มสยามเป็นตัวชี้วัดคุณภาพของจิตใจและอารมณ์ มีความเอื้ออาทรกัน “ข้าวบ้านเหนือ เกลือบ้านใต้” บ่งบอกถึงความสมานไมตรีจิตทุกระดับ มีภูมิปัญญาคอยดูแลวิถีไทให้ปกติสุขเรื่อยมา

<!5. คนไทยอาศัยอยู่ในพื้นที่ๆมีความหลากหลายทางชีวภาพ จึงมีสภาพแวดล้อมที่อุดมสมบูรณ์ ดินฟ้าอากาศความชุ่มชื้นพอเหมาะต่อการเพาะปลูก ภาคการเกษตรได้ทะนุบำรุงภาคอุตสาหกรรมจนรุ่งเรือง

<!6. คนไทยมีศักยภาพที่จะพัฒนาตนเองให้ก้าวทันโลกภายนอก ชนบททุกวันนี้มีไฟฟ้าทุกซอกทุกซอย มีประปาหมู่บ้าน มีถนน2เลน4เลนบรรจบกันทั่วประเทศ มีวิทยุทีวีไม่รู้กี่ร้อยช่อง มีอินเตอร์เน็ท และกำลังแจกเท็บเล็ทให้เด็กนักเรียนชั้นประถมทั่วประเทศ มีสพานข้ามแม่น้ำเชื่อมประเทศเพื่อนบ้านหลายจุด มีสนามบินทันสมัยไม่แพ้ประเทศใดในโลกนี้

ถ้าพิเคราะห์ถึงต้นทุนและปัจจัยในการพัฒนาประเทศ โดยเปรียบเทียบกับประเทศเพื่อนบ้านแล้ว ประเทศของเราได้เปรียบทางด้านกายภาพมาก ถ้ารัฐบาลและคนไทยใส่ใจเรื่องเทคโนโลยีที่เหมาะสม ส่งเสริมการผลิตบุคลากรทางด้านเทคนิคอย่างเป็นรูปธรรม โดยพิจารณาโครงสร้างทางด้านการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ ลูกหลานไทยที่ศึกษามาทางด้านอาชีวะ นอกจากจะไม่เป็นปัญหาสะสมให้ระบบการพัฒนาสังคมแล้ว ยังเป็นตัวคูณที่ไปเสริมสร้างความเข้มแข็งที่ทรงพลัง ไปเกื้อหนุนให้แรงงานช่างที่ขาดแคลนในประเทศและในต่างประเทศ จุดสำคัญดังกล่าวนี้จะช่วยการสร้างงานสร้างชาติให้ดำเนินไปได้อย่างเท่าทันกับสถานการณ์โลก

ถ้าระบบการศึกษาเน้นมาทางด้านสายอาชีวะ มากกว่าที่จะไปเน้นทางสายสังคม ที่ผลิตกันจนเกร่อแถมยังด้อยคุณภาพอีกต่างหาก ขอเสนอให้ปรับปรุงบางสถาบันที่สอนสายสังคม ให้เปลี่ยนมาสอนสายอาชีวะให้ได้สัดส่วนระหว่างอาชีวะกับสายสังคม70:30 ไม่อย่างนั้น ประเทศนี้จะสะสางเรื่องแรงงานช่างเทคนิคขาดแคลนด้วยวิธีไหนละครับ

ปัญหาอยู่ที่..ค่านิยมเต่าล้านปีของผู้ปกครอง ต้องการให้ลูกเรียนสายสามัญ -เรื่องเงินค่าหัว ทำให้แต่ละโรงเรียนกักเด็กไว้นาน ไม่แนะนำให้เด็กไปเรียนปวช.ปวส. –นโยบายเชิงโครงสร้างของสถาบันอาชีวะควรได้รับการแก้ไขอย่างจริงจัง-ข่าวด้านลบของเด็กอาชีวะ ทำให้เกิดภาพพจน์ที่ไม่ดีในสายตาสังคม -วิธีการเรียนการสอนเน้นทฤษฎี ทำให้เด็กมีคุณสมบัติเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ไม่สนใจทำงานที่ใช้แรงงาน ไม่นิยมไปฝึกงานฝึกทักษะ ต้องการเรียนแบบจบง่ายๆได้กระดาษเปื้อนหมึกพอใจแล้ว หลังจากนั้นก็ถูลู่ถูกังกระเสือกกระสนเอาตัวไม่รอด ตกงาน เลือกงาน อู้งาน เบื่องาน แบบมือขอตังส์ ให้พ่อแม่เลี้ยงไปจนโข่ง

 

จุดยักแย่ยักยันเรื่องการผลิตบุคลากรทางด้านสายอาชีวะ

จะยกเครื่องกันอย่างไร? ใครเป็นพระเอก ใครเป็นพระรอง

นโยบายที่เป็นรูปธรรม ความรับผิดชอบ มีประสิทธิผลแค่ไหน?

ในยุคของการเปลี่ยนแปลงอย่างดุเดือดนี้ การแข่งขันขึ้นอยู่กับคุณภาพของทรัพยากรมนุษย์ในประเทศนั้นๆเป็นสำคัญ

ถามว่า คุณภาพคนไทยอยู่ในระดับไหน มีศักยภาพเป็นอย่างไร?

ใ ค ร จ ะ เ ป็ น ค น รับผิดชอบ ต อ บ คำ ถ า ม นี้ ?

จุดเปราะบางของสังคมไทยอยู่ที่ความรู้ไม่พอใช้ ทำให้เราต้องนำเข้าวิชาความรู้ นำเข้าอุปกรณ์เครื่องมือ นำเข้าเทคโนโลยี นำเข้าทุน นำเข้าแม้กระทั้งวัฒนธรรมประเพณีที่มีทั้งเหมาะสมและซับซ้อน ที่ควรคำนึงก็คือ..เรายังนำเข้าปุ๋ยเคมีสารเคมี ยาฆ่าแมลง เครื่องจักรกลการเกษตร พันธุ์พืชพันธุ์สัตว์และเมล็ดพันธุ์มีมูลค่าปีละหลายแสนล้านบาท หักลบกลบนี้แล้วคงจะเหลือแต่ถุงกระดาษ ที่ซ้ำร้าย..เรายังนำเข้าพืชผักผลไม้เพิ่มมากขึ้นทุกปี นี่แหละหนอความล่าช้าของการพัฒนาฝีมือแรงงาน

สิ่งที่น่าเป็นห่วงก็คือการสอนวิชาทิ้งถิ่น

ลูกหลานไทยเรียนไปแล้วหาทางกลับบ้านไม่เจอ

ภาคการเกษตรกำลังง่อยเปลี้ยเสียขา

เด็กรุ่นใหม่ไม่นิยมศึกษาภาคการเกษตร

หรือที่ศึกษาจยไปแล้วก็ไม่ทราบว่าหายไปหาย

ปล่อยให้ภาคการเกษตรต่ำต้อยเป็นลูกเมียน้อย

ต้องแบมือขอทุน ขอความเอื้ออาทรอย่างน่าเวทนา

ถ้าเปลี่ยนจากลบเป็นบวกไม่ได้ เจ้าประคุณเอ๋ยไม่รู้จะออกหัวออกก้อย

อย่ามาชวนเป่าหยิงฉุบนะตัวเอง..

สรุปว่า..เราพัฒนามาจนถึงขั้นเลือกจะโชว์เบอร์โชว์ใจกันแล้ว ต่อไปจะเป็นยังไงคงต้องขอเวลาเขียนทบทวนอีกสักตั้ง ในชั้นนี้ขอรายงานช่วงจังหวะเวลาที่นัดพบปะ จะได้ไม่คลาดเคลื่อนและคลาดครากัน

ผมมีภาระกิจดังนี้

วันที่ 8 สิงหาคม 2555 บรรยายพิเศษกลุ่มย่อย หัวข้อ “ผู้ปฏิบัติจริงในชุมชนท้องถิ่น” เวลา 13.00-14.30 ณ อุทยานหลวงราชพฤษ์ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่

วันที่ 9 สิงหาคม 2555 บรรยายพิเศษในประเด็น “วิถีชีวิตชุมชนอยู่กันอย่างไร หากมองไกล 20 ปี” ในมุมมอง

v มิติต่างประเทศ โดย Mr. Muhammad Yunus ผู้ก่อตั้งธนาคารกรามีน

v มิติประเทศไทย โดย หม่อมราชวงค์ดิศนัดดา ดิสกุล

v มิติชุมชนท้องถิ่น โดย ครูบาสุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์

เวลา 09.00 เป็นต้นไป ณ อุทยานหลวงราชพฤษ์ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่

วันที่10สิงหาคม 2555 ร่วมประชุมเสวนาโต๊ะกลม เพื่อกำหนดแนวทางการยกระดับคุณภาพชีวิตและภูมิปัญญาในกลุ่มภูมิภาคอาเซียนในหัวข้อ “ชุมชนท้องถิ่นจะอยู่กันอย่างไร หากมองไกล20ปี” กับผู้นำในระดับชาติและกลุ่มอาเซียนประมาณ20-30คน เวลา 09.00-16.00น.ณ อุทยานหลวงราชพฤษ์ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่

วันที่11จะกลับบางกอกไฟล์บ่าย หรือจะเอ้อระเหยยังบ่แน่บ่นอน

 

ง า น นี้ ห นั ก ห น่ ว ง ทั้ ง ต อ น อ ยู่ บ น เ ว ที และ ล ง เ ว ที

ตั้งแต่นี้ไปคงต้องทำการบ้านแล้วละเธอ

ถ้าคนสวยว่างช่วยไปหิ้วปีกลงจากเวทีด้วยเน้อ มี ใ ห้ เ ลื อ ก ถึ ง 3 วั น

อิ อิ..

เมื่อวานนี้ ยุ่งอยู่กับการเทพื้นด้านหน้าบ้านให้เป็นลานสาวกอด..เอ๊ย! ลานอเนกประสงค์ที่มีพื้นที่กว้างประมาณสนามบาสเก็ตบอล มีต้นไม้ใหญ่ขนาบอยู่2ฝั่ง ตะวันตก-ตะวันออก พื้นที่ส่วนกลางที่เป็นลานโล่งๆโปร่งๆ แดดส่องได้บ้าง ลมพัดโชยได้ทุกด้าน ปรับใช้เป็นพื้นที่ฟื้นฟูสุขภาพดีนักแล เช่น จัดเป็น..

• ลานโยคะ
• ลานเต้นแอร์โรบิค
• ลานทำกิจกรรมต่างๆ
• ลานกีฬา ตะกร้อ แบตบินตัน ปิงปอง
• ลานเสวนา
• ลานปูเสื่อนอนเล่น
• ลานจิบน้ำชา
• ลานรับประทานอาหาร

ถัดมาเป็นกลุ่มบ้านเล็กที่พัฒนามาจากกระต๊อบ สร้างด้วยไม้ที่เราปลูกเองกับมือ เพื่อสนับสนุนแนวคิดบ้านหลังเล็ก เ ป็ น ธ ร ร ม เ นี ย ม ข อ ง ผ ม เ อ ง ย้ า ย ไ ป อ ยู่ ที่ ไ ห น ผ ม ช ว น ส ว น ค รั ว ต า ม ไ ป ด้ ว ย พื้นที่ข้างบ้านทางด้านทิศตะวันออกตะวันตก จึงมีแปลงผักเล็กๆขึ้นทั้ง2ฝั่ง

พื้นที่ ด้านล่างเป็นแปลงผักขนาดใหญ่ที่ปลูกผักสารพัดชนิด  มุมด้านบ้านด้านทิศตะวันออกผมตั้งเป็นครัวเล็กๆ ที่พร้อมจะปรุงอาหารได้อย่างฉับพลัน มีโต๊ะยาวปูกระเบื้องแผ่นใหญ่ติดล้อเป็นโต๊ะอาหาร อยากจะชิมเมนูไหนก็หิ้วตะกร้าเดินฉับๆไปเด็ดไปตัดพร้อมกับฮำเพลงปาปาย่า ป๊อกๆ

เก็บผักมาล้างมาตำมาหั่นมาซอยแล้วแต่จะทำอาหารอะไร

เพื่อความฉับไวก็เปิดเตาแก๊สสิเธอ

ปรุงอาหาร 3 อย่างๆละ7นาที รวมเวลา 21 นาที

ด้วยเวลาประมาณนี้เชิญแขกไปนั่งยิ้มรอที่โต๊ะได้เลย

อาหาร สดๆปรุงร้อนๆเรียกน้ำย่อยได้โดยไม่ต้องง้ออายิโน๊ะโม๊ะโต๊ะ เรายังมีกระบวนการติดโช๊คอัพให้ชีวิตสนุกไปกว่านั้นอีก โดยการคิดค้นเมนูอาหารแปลกๆ ด้วยเหตุผลที่ว่า..ทำไมจะต้องรับประทานอาหารซ้ำซากจำเจ ช่วยกันค้นหาสูตรอาหารแปลกๆมาทดลองทำในวาระที่มาพักผ่อนกันนี่แหละ

โธ่! ต อ น เ ด็ ก ๆ เ ร า ยั ง เ ค ย เ ล่ น ห ม้ อ ข้ า ว ห ม้ อ แ ก ง กั น

ทำไมตอนที่โตๆจะหวลกลับมาเล่นอีกไม่ได้เล่า

แต่การเล่นระยะหลังนี้เรามีประสบการณ์อยู่แล้ว

ถ้าจะดัดแปลงไปสู่การเล่นแบบประสบเกินจะยากอะไรเล่า

ใ ค ร ๆ ไ ด้ ท ด ล อ ง กิ จ ก ร ร ม นี้ จ ะ ส นุ ก ม า ก

พี่แต๋วพี่ต้อยพี่เล็กแม้แต่เจ้าแห้วก็สนุกกับวิชาที่ชิมได้เหล่านี้

ผมคนจัดรายการก็ปลื้มไปสิครับ อ้อ! ยังอิ่มท้องอิ่มอกอิ่มใจอีกนะเธอ

วิชาที่ชิมได้นี้ คงไม่กระจุกตัวอยู่กับการทำอาหารหวานคาวหรอกนะเธอ เรื่องของผลไม้ น้ำปั่นสมุนไพรก็สนุกไม่เบา ในส่วนที่เป็นของหวานมีการคิดค้นเมนูใหม่ๆแปลกๆสะสมไว้ไปเรื่อยๆ ตัวเมนูเคลื่อนไปตามชนิดของผักและผลไม้ในช่วงนั้นๆ ยกตัวอย่าง เช่น ช่วงผลเสาวรสออกมาเยอะ เราก็ทำน้ำปั่นเสาวรสเข้มข้นใส่ตู้เย็น ไว้ดื่มเป็นน้ำผลไม้ประจำวันอยู่นานหลายเดือน ช่วงลูกกระสังออก เราก็นำมาทำน้ำปั่นใส่น้ำแข็งได้รสแจ๊ดจี๊ดจ๊าดอย่างอร่อย โฉมยงยังดัดแปลงไปใส่ต้มยำปลาและไก่ได้อย่างเด็ดสะระตี่

ช่วง นี้มะกรูดออกเยอะมาก ลูกโตๆหล่นเกลื่อนพื้น มะกรูดที่นี่มีช่วงผลแก่ทยอยหล่นอยู่หลายเดือน นอกจากจะเก็บมาปรุงอาหารแล้ว โฉมยังจะเก็บมาทำน้ำแชมพูปั่นไว้สระผมและอาบน้ำ บรรจุใส่ขวดเล็กใหญ่ให้ใช้กันทั้งบ้าน แต่ถึงกระนั้นมะกรูดก็ยังร่วงจากต้นใหญ่ๆ10กว่าต้นอยู่ดี ผมก็ไปเก็บเอาผลสดมาผ่าอาบน้ำบ้าง เร็วๆนี้ยังขนไปแจกแถมกับหนังสือที่โรงแรมรามาการ์เด็นท์

แต่ ก็นั่นแหละเธอ..คุณพยาบาลส่วนใหญ่เธอมองข้าม เพราะเคยชินกับเครื่องประเทืองผิวสำเร็จรูป บางคนไม่รู้ว่าจะเอาผลมะกรูดไปทำอะไร อั น ที่ จ ริ ง ทิ้ ง ไ ว้ ใ น ร ถ..ก็ โ ช ย ก ลิ่ น ห อ ม ส ด ชื่ น ใ ห้ ผ่ อ น ค ล า ย ได้แล้วนะเธอ แต่กับคนที่เคยใช้เคยรู้จักคุณสมบัติ มะกรูดดี ..ผ่าครึ่งแล้วเอาไปถูตัวสระผมตอนอาบน้ำ ก็ จ ะ รู้ สึ ก ว่ า ร่ า ง ก า ย ส ะ อ า ด ส ะ อ้ า น มี ก ลิ่ น ส ด ชื่ น ติ ด ตั ว

ไม่ต้องมองหาเสน่ห์ยาแฝด

มาใส่ให้แฟนหลงไหลหัวทิ่มหัวตำที่ไหนหรอกนะเธอ

ใช้มะกรูดนี่แหละทำอย่างที่บอก..

พ่อเจ้าชู้ไก่แจ้ที่หมางเมินไปนานก็จะหวลกลับมาป้วนเปี้ยน

ที่เล่านี้ ไ ม่ ใ ช่ จ ะ ใ ช้ ไ ด้ เ ฉ พ า ะ สุ ภ า พ ส ต รีศรีสมรหรอกนะเธอ

แม้ผู้ชายผ่ายผอมโซอย่างผม..แม่บ้านก็ยังแอบชมว่าเนื้อตัวสะอาดสะอ้าน

ทำให้เรามีกำลังใจที่จะใช้มะกรูดทะนุบำรุงกายาอย่างชื่นมื่น

เมื่อ วานนี้ ทดลองเอาถังพลาสติกรูปวงรีที่เขาใช้ผสมปูนซีเมนต์เคลื่อนที่มาใช้ใส่น้ำอาบ ผมเห็นว่าเป็นอ่างพลาสติกราคาถูกแถมยังแข็งแรงทนทานอีกต่างหาก จึงสั่งมา2ใบ กะยกให้โฉมยงใบหนึ่ง จะได้มานั่งอาบน้ำถูมะกรูดให้กัน ที่ไหนได้! ..เธอบอกว่าจะเอามาไว้ล้างเสื้อผ้ายามที่ซักจำนวนมาก..โธ่ๆๆและโธ่ !!!

ถึงยังงั้นก็เถอะ..ความตั้งใจก็คือเอาใจมาตั้ง

ตั้ ง แ ล้ ว ก็ ตั้ ง ห น้ า ตั้ ง ต า ทำ ต า ม นั้ น สิ เ ธ อ

ผมเดินไปเปิดน้ำใส่อ่างที่วางไว้ข้างแปลงปลูกผักใหม่ข้างบ้าน แล้วเดินเก็บมะกรูดโตๆ10ลูกมาผ่าครึ่ง พบว่าแต่ละผลมีเมล็ดมากมาย จึงเก็บไปโปรยตามแปลงผักใกล้ๆนั่นแหละ อีกหน่อยเมล็ดเกิดเป็นต้นอ่อนค่อยจิ้มไปใส่ถุงเพาะชำ กลับมาน้ำเต็มอ่างพอดี แก้ผ้า..เอ๊ย! ตอนบ่ายๆทำยังงั้นได้ไง ใส่กางเกงเลขาสั้นลงไปนั่งแช่..แหม..มันชื่นสะดือยิ่งกว่าไปร้านสปาที่ไหนๆ ในโลก

เปิดสปาที่บ้านเราเองแบบง่ายๆนี่แหละจ๊าบส์จะตาย

เอาใยบวบ..ม า ถ้ อ ย ที ถ้ อ ย อ า ศั ย ช่ ว ย กั น ผ ลั ด ขั ด ขี้ ไ ค ล

สิ่งนี้แหละ..จะเป็นกาวใจให้ชีวิตคู่กลับมากระหนุงกระหนิง

ทำเป็นเล่นไป..

พลังมะกรูดนี่นะ ส ย บ ใ จ ค ล อ น แ ค ล น ใ ห้ อ ยู่ ห มั ด ม า นั ก ต่ อ นั ก แ ล้ ว

ไม่เชื่อก็ลองดู เ ดี๋ ย ว จ ะ ห า ว่ า ห ล่ อ ไ ม่ บ อ ก เ ค ล็ ด ลั บ  อิ อิ..

ไปบางกอกคราวนี้ไม่ได้เขียนบันทึกทุกวัน เพราะโน๊ตบุกค์มันเดี้ยง เชื่อมต่ออินเตอร์เน็ทไม่ได้จึงต้องชะลอความคิดมาจนถึงวันนี้ หลังจากรับประทานมื้อเย็นกัน3คน คุณชายพยายามจะแก้ปัญหาเรื่องลงรูปภาพให้ แต่ไม่สะดวกเรื่องการมอง จึงยกยอดไปพรุ่งนี้เช้า

ในการอภิปรายให้สถาบันรับรองคุณภาพสถานพยาบาล(องค์กรมหาชน)ที่โรงแรมรามาการ์เด็นท์ครั้งนี้ นับเป็นการประชุมที่เต็มไปด้วยสิ่งสวยๆงามๆ โดยเฉพาะบุคคลากรที่มาร่วมงาน เต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งมิตรไมตรี เห็นแล้วอยากจะขนกลับสวนป่าเสียทั้งหมด ยิ้มหวานๆทั้งนั้น.. จะเป็นเพราะตื่นเต้นที่ได้พบคนสวยหรืออย่างไรไม่ทราบได้ ทำ ใ ห้ ผ ม ลื ม บ อ ก เ ล่ า เ กี่ ย ว กั บ ก า ร ค้ น พ บ จุ ด พิ เ ศ ษ ใ น ธ ร ร ม ช า ติ

นั่นก็คือสิ่งที่ผู้หญิงทุกคนอิจฉามดแดง..

ทำ ไ ม ต้ อ ง อิ จ ฉ า ม ด แ ม ล ง !

จะไม่อิจฉายังไงละครับ..

ใ น เ มื่ อ ม ด ทุ ก ตั ว มั น มี เ อ ว ม า ต ร ฐ า น

เ ธ อ เ ค ย เ ห็ น ม ด แ ด ง ตั ว ไ ห น พุ ง พ ลุ้ ย ไ ห ม ล ะ . .

มดแต่ละตัวหุ่นเช้งวับกันทั้งนั้น อิ อิ..

ขอขอบคุณคณะดำเนินงานประชุมในครั้งนี้ จัดได้ดีเหลือเกิน ประทับใจมากนะแม่ต้อยและหนูพอลลา..ทำเอาผมแทบไม่อยากกลับบ้าน ท่านที่มาอุดหนุนหนังสือ ถ า ม ดู แ ล้ ว ล้วนมาจากจังหวัดโน้นจังหวัดนี้ ลงเวทีมาได้มอบลายเซ็นให้บางท่าน แต่งานนี้มีเรื่องแปลกใหม่ที่คาดไม่ถึง..

มีหลายท่านมาขอถ่ายรูปด้วย

แ ล ะ มี บ า ง ท่ า น โ น้ ม ศี ร ษ ะ ล ง ม า ใ ห้ เ ค า ะ โ ป๊ ก . .

บอกว่า..อยากได้กำลังใจแบบหนักหน่วง

เอาละสิ ! ถ้าจะอย่างนั้น..ส น อ ง ไ ป ห ล า ย โ ป๊ ก !

ขอให้เจริญๆ ประสบสุขและบุกบ่าฝ่าอุปสรรคไปได้ด้วยดีเถิดแม่คุณ!

บ่ายวานนี้ ศ า ต ร า จ า ร ย์ ท า ง ด้ า น รั ฐ ป ร ะ ศ า ส น ศ า ส ต ร์ เจ้าของตำราตำรับรัฐประศาสนศาสตร์เปรียบเทียบที่เกษียณแล้วท่านหนึ่ง อยากจะคุยด้วยแล้วชวนให้ไปเที่ยวที่บ้าน รายการพิเศษอย่างนี้มีรึจะไม่เจ้นไปหา ชวนเจ้าดร.ฝนไปเป็นพี่เลี้ยง..หลังจากโทรศัพท์ถามเส้นทางรู้แล้ว..บอกเท็กซี่บึ่งไป และแล้วก็ได้เจอกัน ได้รับเลี้ยงอาหารว่างที่อร่อยๆ ได้เดินชมห้องทำงาน ไปเห็นวิธีทำงานและกระบวนการทำงานที่อึ้งกิมกี่.. อาจารย์กำลังเขียนตำราพจนานุกรมทางด้านรัฐประศาสนศาสตร์ ร อ บ โ ต๊ ะ จ ะ มี ถุ ง ติ ด เ ท ป ห้ อ ย ล้ อ ม ร อ บ ที่มุมห้องตรงกันข้ามเต็มไปด้วยถุงเอกสารอีกกองเบ่อเร้อ

โอ้แม่เจ้า..

กว่าจะเป็นตำราวิชาการสักเล่มหนึ่งมันช่างมโหรทึกเหลือเกิน

ผู้เขียนจะต้องใช้ความอุตสาหพยายามอย่างยิ่งยวด

ผมนึกไปถึงคนที่เอาไปศึกษา..อ ย่ า ท้ อ ถ้ อ ย

ถ้ า ท่ า น ท ร า บ ที่ ไ ป ที่ ม า จ ะ เ ห็ น ค ว า ม เ ห นื่ อ ย ย า ก ข อ ง ผู้ เ ขี ย น มันทบเท่าทวีคูณความยากกว่าการนำเอาวิชาความรู้ไปใช้ไปอ้างอิงไม่รู้กี่ร้อยกี่พันเท่า ผมจึงไม่แปลกใจเลย ที่ทำไมประเทศของเราชอบไปลอกตำราฝรั่งมาสอน กว่าที่จะผลิตตำราสายพันธุ์แท้ของเราขึ้นมาสักหนึ่งเล่ม มั น ลำ บ า ก แ ส น เ ข็ น จ น เ ลื อ ด ต า แ ท บ ก ร ะ เ ด็ น

กลับมาถึงที่พักยังไม่หายหอบแดด ขาใหญ่ไล่ตามมาติดๆ ชวนไปเลี้ยงมื้อเย็นที่ร้านเบียร์หิมะ ได้พบได้รู้จักนักพัฒนาระบบไอที3-4จีซึ่งจะทำให้ไอเพดที่แจกเด็กประถมทั่วประเทศใช้งานได้ ระหว่างที่ท่านผู้เชี่ยวชาญปรึกษาหารือกัน ผมก็ก้มหน้าก้มตาเจี๊ยะกุ้งหอยปูปลา พ ร้ อ ม กั บ ป ล ง อ นิ จ จั ง ไ ป ด้ ว ย คิดถึงผักหญ้าอาหารแบบพื้นบ้านของเราเองเป็นบ้า

เออหนอ..จ ะ มี ค น ก รุ ง สั ก กี่ ค น

ที่คิดจะเลี้ยงเพื่อนๆด้วยอาหารปลอดสารพิษ

เลือกเมนูผักมากกว่าเลือกอาหารทะเล

รึ..ถ้ า ร า ค า ไ ม่ แ พ ง ดู ไ ม่ ดี ไ ม่ มี ส กุ ล . .

ปู บ า ง ก อ ก ตั ว ใ ห ญ่ ๆ ก้ า ม โ ต ๆ ..ตัวละพันกว่าบาท..

ปู น า บ้ า น ผ ม อย่างมากก็ ตัวละบาท . .

คนบางกอกจึงอยู่กับสินค้าราคาแพง

เปลืองงบประมาณกระเป๋า และฟุ่มเฟือยทางด้านจิตใจเป็นบ้า..

ตอนนี้โน๊ตบุกส์ผมมีปัญหาเรื่องการลงภาพ

ขออนุญาตโพสต์ภาพผ่านมือถือไปพลางๆก่อนนะครับ

หมู่นี้ค้นพบวิธีการเดินทางที่สะดวกสบายอย่างมาก ผมก็เพิ่งทราบว่ามีรถตู้วิ่งประจำเส้นทาง สตึก-กทม. ไปกลับวันละหลายเที่ยว รถใหม่นั่งสะดวกสบาย คนโดยสารมาไม่มาถึงเวลาจะออกทันที คิดดูสิ วันนี้ผมนั่งมากับผู้โดยสารอีกท่านหนึ่ง มันยิ่งกว่าเช่าเหมาตู้อีกนะเธอ

อยากจะชวนแห้วว่า..รถเที่ยวสุดท้ายออก 16.00 น.

วันสุดสัปดาห์เคลียงานให้ปลอดโปร่งเปลี่ยนกระโปรงแล้วกระโดดขึ้นรถ

เสื้อผ้าไม่ต้องขนมา..นุ่งผ้าถุงสวมเสื้อบักกะแหล่งก็สบายเหลือล้น

3ทุ่มมาถึงสวนป่า

ตอนนี้ลานซีเมนต์ข้างบ้านเสร็จเรียบร้อยแล้ว พร้อมที่จะปรับเป็นลานอเนกประสงค์ จะเต้นแอร์โรบิค-เล่นโยคะ-เตะตะกร้อ-ตีแบตบินตัน-ตีปิงปอง-ปูเสื่อนั่งเสวนา-นอนชมดาวก็ยังได้ ยังมีโปรแกรมง่ายๆให้เลือก..

ตื่นเช้าๆ..เราจะได้ขี่จักรยานออกกำลังพอเหงื่อซึมๆ

วกกลับมาอาบน้ำรับประทานผักสดๆจากแปลงข้างบ้าน

ช่วยกัน-เก็บ-หั่นๆ-ซอยๆ-ผัด-ต้ม-ยำ-ตำ-แกง

ประเดี๋ยวเดียวก็ควันโฉ่หอมฟุ้งออกจากหม้อจากกะทะแล้ว..

หลังจากนั้นก็จะได้ผ่อนพักใจไปจนถึงเย็นวันอาทิตย์

เดินทางกลับเที่ยว16.00น.ไปถึงบางกอก3ทุ่ม

ยังเหลือเวลานอนพักผ่อนเอาแรงไปสู้งานวันจันทร์ได้..

วิธีนี้ช่วยย่นย่อระยะห่างระหว่างหัวใจกับหัวใจได้นะเธอ ไม่ต้องปวดหัวจัดตารางการเดินทางวุ่นวะวุ่นวายเช่นเมื่อก่อน ไม่แน่นะต่อไปเครื่องบินโดยสารก็อาจจะมาบริการทำนองนี้ สวนป่านี่นะ..อยู่ห่างจากสนามบินบุรีรัมย์10กม.เท่านั้นจิบอกไห่ มีบางคนเย้าว่าครูบามีสนามบินส่วนตัว..อิ อิ..แต่ตอนนี้มีรถตู้โดยสารบริการเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

จะชักช้าให้ความคิดถึงขึ้นสนิมเขรอะก็ตามใจ..

สำหรับญาติมิตรที่อยู่แดนไกลจากเหนือจรดใต้ ก็มีช่องทางสะดวกขึ้นมาก เชียงใหม่-ภูเก็ต-อุบล-ระยอง ฯลฯ มีรถทัวร์นครชัยแอร์วิ่งถึงบุรีรัมย์ทุกวัน ไม่ต้องกัลวลเรื่องขับรถมาเองให้เมื่อยตุ้ม มาเมื่อไหร่คุณชายอาสาไปรับเองเลยนะครับ คิ คิ..

ที่เล่าเรื่องนี้

ก็เพื่อชี้ชวนให้ เห็นพัฒนาการเรื่องคุณภาพชีวิตเชิงบูรณาการ

ไ ม่ ใ ช่ อ ย า ก จ ะ ม า ๆ ๆ .. มัวแต่โอ้เอ้วิหารราย..

ผมละเสียดายโอกาสชีวิตของคนเธอเป็นบ้า ..

จะมีเวลาลังเลในชีวิตของเราไปได้อีกนานสักเท่าไหร่ครับ

ไ ม่ รั ก ไ ม่ บ อ ก ห ร อ ก น ะ เ ธ อ

ด้วยวิธีเดินทางในปัจจุบัน พบว่า..

ข้อดี..ถ้าเราอยู่ในระหว่างทางผ่าน โชเฟอร์ก็จะแวะไปส่งไปรับได้ด้วยถ้าท่านพักอยู่ถนนสายวิภาวดีจะสดวกมาก ผมพักอยู่พหลโยธินเพลส์ ไม่ต้องเดินทางไปขึ้นรถที่อนุเสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ถึงจะอยู่นอกเส้นทางก็โทรฯประสานให้รถคอยตรงจุดนัดพบได้

ข้อดี..นอกจากไม่ต้องวิ่งมาลงรถทัวร์ในตัวจังหวัดบุรีรัมย์แล้ว ถ้าไปกันเป็นหมู่คณะอาจจะเจรจาให้ไปส่งถึงสวนป่าได้ด้วย ก็เท่ากับว่าสวนป่ามีรถตู้วิ่งประจำเส้นทางแล้วนะสิเธอ..

ข้อดี..ท่านไม่ต้องขับรถมาเอง เดินทางโดยวิธีนี้ไม่เหนื่อย ทันใจ ไม่หลงทาง แถมประหยัดอีกต่างหาก ค่ารถ 380 บาท/เที่ยว

ข้อเสีย..รถวิ่งเร็วมาก บางกอก-สวนป่า ใช้เวลา6ชั่วโมง สำหรับท่านที่หัวใจสั่นคลอนควรพกยาหม่องยาดมติดตัวไว้

รายละเอียดมีดังนั้นครับ

เบอร์โทรประสานกลาง 084-9318759

กทม.-สตึก เบอร์โทรประสาน 090-820-9869

สตึก-กทม.- เบอร์โทรประสาน 090-821-1981

มีวันละ 5 เที่ยว -7.00น.-9.00น.-11.00น.-13.30น.-16.00 น.

ขากลับเที่ยวนี้ ผมเลือกเวลาออกจากบางกอก9.00น.มาถึงสตึกบ่าย2

จะเห็นว่า..ถึงจะไม่ได้ออกมาอยู่สวนป่านานๆแบบคุณชาย

แต่เธอก็มีช่องจะคลิกชีวีให้มีชีวาสดใสได้

ข น เ อ า ค ว า ม ข ม ขื่ น ใ น ก รุ ง ม า ทิ้ ง ล ง ห ลุ ม ปุ๋ยผักที่นี่

ยังจะมีอะไรที่ดีกว่านี้รึคนสวย..

ตื่นเช้าๆชวนกันถีบจักรยานสูดโอโซน

อาบน้ำ ปะ แ ป้ ง ม อ ง เ ล่ ย ะ ..ให้สดชื่น

แล้วนั่งจิบน้ำชาอาบแดดอุ่นฟังเสียงนกเขาขันท่ามกลางลมเย็นสบาย

นั่งทอดอารมณ์..อ่านหนังสือ เล่นFB..รึจะลุกไปปลูกผัก

ทำขนม ทำกับข้าว นั่งเม๊าท์กัน คิ คิ..

ก็ ล อ ง ถ า ม ใ จ ตั ว เ อ ง ดู น ะ เ ธ อ . .

จะจ่อมจมขมขื่นกับการทรมานขับรถฝ่าจราจรจราจลทุกวัน

รึจะนั่งรถสบายๆเป็นคุณนายเฉิดฉายมาเที่ยวสวนป่า..

ท่านอาจจะเคยได้ยินคำว่า”สวรรค์มีตา” หรือ “ฟ้าลิขิต” “ชะตาฟ้า” ถ้าคอหนังกำลังภายในคงจะเข้าใจได้ ถ้าเป็นสายพุทธ..มักจะใช้กฎแห่งกรรม หรือบุญมาวาสนาส่ง มีความเชื่อในเรื่องชาตินี้ชาติหน้า..ก็ว่ากันตามอัธยาศัยก็แล้วกันนะครับ ..ผมเป็นผู้เรียนอยู่เรื่อยๆ เหนื่อยก็นอนยิ้ม มีแฮงก็ลุกมาโลดโผนโจนทะยานต่อ ..คนเรามีงานมีหน้าที่มีพันธกิจไม่เหมือนกัน แล้วเราก็ก้มหน้าก้มตาทำๆๆและทำ จำเจกันอยู่อย่างนั้น เบื่อหรือไม่สนุกก็ต้องทำ..เพราะมันเป็นหน้าของเรา ปัญหามีอยู่ว่า เราจะบรรเทาความจำเจในชีวิตประจำวันได้อย่างไร

เบื่อผมทรงนี้เปลี่ยนทรงผมใหม่

เบื่ออาหารเมนูนี้ก็หาเรื่องชิมอาหารใหม่ๆแปลกๆ

เบื่ออ่านเฟสบุกส์เฉยๆ..ก็ลองคอมเมนท์ดูบ้างสิเธอ

เราสามารถโยกความเบื่อหน่ายต่างๆนานาได้ถ้าเราใส่ใจประเด็นนี้ ช่วงนี้มหาชีวาลัยอีสานกำลังจะปรับตัวไปเป็นบริเวณของหมู่บ้านโลก ก่อนนั้นมีรูปแบบคล้ายๆกับศูนย์เรียนรู้ ซึ่งตั้งและทำมานานก่อนที่จะคนเรียกขานว่าศูนย์นั่นศูนย์นี่เกร่อทั่วประเทศ จ ริ ง ๆ แ ล้ ว มั น เ ป็ น บ้ า น เ รี ย น เพราะคนที่อยู่อาศัยไม่มีความรู้ว่าจะจัดการตัวตนกับที่ดินเสื่อมโทรมผืนนี้อย่างไร มีเรื่องให้คิดเยอะครับ..ความอยู่รอดอยู่ดี..ทั้งตัวเราและอนาคตของพื้นที่แห่งนี้ด้วย ไม่ใช่คิดแต่จะกอบโกยทำประโยชน์ทำมาหากิน ทำๆเหมือนรออะไรสักอย่าง พอเหนื่อยล้าแก้ปัญหาสภาพแวดล้อมและหนี้สินไม่ตก ก็แบ่งขายที่ดินจนจุ๊ดจู๋ลงไปเรื่อยๆ

ช่วงที่ทำมาหากินก็ไม่ได้สร้างสรรค์อะไรให้แก่ธรรมชาติเลย

มนุษย์ไ ป อ ยู่ อ า ศั ย ต ร ง ไ ห น ก็ ไ ป ส ร้ า ง ปั ญ ห า ที่ ต ร ง นั้ น

ข่มขืนเอาเป็นเอาตายกับสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ

ทำไม!.ค น ขี้ เ ห ม็ น ถึ ง มี แ น ว คิ ด อ ย่ า ง นี้ ล ะ ค รั บ

เป็นกันทั้งโลกด้วยนะเธอ..เราจึงเห็นโลกใบนี้เน่าเฟะเต็มไปด้วยมลภาวะ ช่วยกันปู้ยี้ปู้ยำแล้วก็ยังเล่นตลกต่อ.. คุยฟุ้งเรื่องรักป่า..โลกร้อน..ชอบป่าไม้ รักธรรมชาติ (อยู่ในห้องแอร์) แม้แต่ความรักความคิดเกี่ยวกับโลกและสังคมก็ยังกระทำเพียงครึ่งเดียว ถ้าเป็นอย่างนี้เราก็จะได้อยู่อาศัยบนโลกใบนี้ โลกที่เต็มไปด้วยโรคและกิเลส

ถ้ า เ ป็ น อ ย่ า ง นี้ จ ะ เ อ า ยั ง ไ ง ดี ล ะ เ ธ อ

หลังจากงึมงำอยู่นานก็เริ่มถามตัวเองว่า..ผ ม จ ะ เ อ า ชี วิ ต ไ ป ว า ง ไ ว้ ต ร ง ไ ห น ด้วยศักยภาพและประสบการณ์อันน้อยนิด ผ ม ค ว ร จ ะ เ ลื อ ก ทำ อ า ชี พ อ ะ ไ ร มองเฝ้ามองดูคนที่เขาเจริญก้าวหน้า..ทุกคนผ่านการเล่าเรียนระดับสูงมาทั้งนั้น บางคนข้ามน้ำข้ามท่าไปเรียนมาจากเมืองนอก บางคนปรับปรุงตัวจนเป็นเผ่าพันธุ์อินเตอร์ไปแล้ว เจ้าหน้าที่ข้าราชการที่ได้รับการบรรจุตำแหน่งต่างๆล้วนแต่ผ่านการเรียน มีกระดาษเปื้อนหมึกรับรองความรู้ความสามารถจากสถาบันต่างๆ..เมื่อได้การงานทำ..ก็ไต่ระดับขึ้นไปๆ เป็นผู้เชี่ยวชาญผู้ชำนาญการ บางคนมีสร้อยต่อท้ายคำว่า “พิเศษ” ไปไหนๆก็เห็นแต่คนพิเศษ.. ผมแอบอิจฉาความพิเศษ ผมอยากจะได้ความพิเศษบ้าง

จึ ง ม า คิ ด ทำ เ รื่ อ ง ธ ร ร ม ด า ๆ ใ ห้ เ ป็ น เ รื่ อ ง พิ เ ศ ษ

ผมย้อนมามองดูตัวเอง ต้นทุนทางการศึกษาก็กระพร่องกระแพร่ง ไม่มีปริญญาอะไรกับเขา ความรู้ความสามารถก็ไม่มี เพราะไม่ได้เรียนไม่ได้ผ่านสถาบันระดับอุดมศึกษา ไม่ได้ผ่านการฝึกฝนอบรมวิชาการวิชาชีพ สภาพโดยรวมเหมือนตาบอดคลำช้าง เป็นชีวิตแห่งการเรียนรู้ที่สะเปะสะปะและเละตุ้มเปะด้วยนะเธอ ถ้าคิดมูลค่าความผิดพลาดจากการเรียนผมคงหลายสิบล้านบาท มันไม่ใช่สิ้นเปลืองเงินทองอย่างเดียวหรอกนะ ยังสูญเสียความร่ำรวยทรัพย์สินเงินทองไปไม่รู้เท่าไหร่ ที่หามาได้หมดไปกับการเรียนการทดลองกิจกรรมรอบๆบ้าน ทำๆ..จนคนที่นอนใกล้ๆเอือมระอา..แต่เขาก็ไมรู้จะทำยังไง..กับคนหัวดื้อ จึงตกกะไดพลอยโจน

คติพจน์ของผม : เ รื่ อ ง เ จ๊ ง เ รื่ อ ง เ ล็ ก . . เ รื่ อ ง ทำ เ รื่ อ ง ใ ห ญ่

ผมเป็นบ้าอะไรไม่รู้นะครับ..เคยดูแคลนการสะสมเงินทอง

ด้วยประมาทว่า..ห า เ มื่ อ ไ ห ร่ ก็ ไ ด้

แต่ก็แปลกนะ..ภาพลักษณ์คนภายนอกมองว่าผมเป็นคนรวย

ชาวบ้านแถวๆนี้..ไปถามหาครูบาสุทธินันท์ เข้าไม่รู้จักหรอก

เพราะฉายา “ครูบา” คนเมืองแต่งตั้ง

ที่ชาวบ้านเขาตั้งให้คือ “เสียอุ๊”

ชีวิตผมมักเป็นอย่างนี้เสมอ..อะไรๆที่เป็นที่ได้..คนอื่นอุปโหลกให้ทั้งนั้น!

เมื่อดำเนินการหัวหกก้นขวิดมาจนถึงบั่นปลายของชีวิต ผมก็ยิ่งชัดเจนมากขึ้น..เห็นบางคนร่ำรวยอุตสาห์หาเงินทองเอาเป็นเอาตาย บางคนถึงกับคดโกงยังไงก็ได้ขอแต่ให้ข้ารวย พ ว ก นี้ ก็ ร่ำ ร ว ย จ ริ ง ๆ นั่ น แ ห ล ะ แต่คุณภาพชีวิตของเขาไม่ได้ร่ำรวยตามไปด้วย ความรวยก็แยกไปทาง ความเป็นมนุษย์ก็แยกไปทาง ต า ย ไ ป ก็ ไ ม่ เ ห็ น เ ป็ น ท่ า อ ะ ไ ร ทุ ก ๆ อ ย่ า ง Delete ว่างเปล่า จ บ ค ว า ม เ ป็ น ม นุ ษ ย์ ร ว ย ๆ แ บ บ ก ร ะ จ อ ก ๆ .

เธอเคยคิดไหมครับว่า จะปิดบัญชีความเป็นมนุษย์อย่างไร..

ผมวุ่นวานอยู่กับการเรียนรู้ทุกวันทุกคืน ก่อนหน้านั้นก็รับแขก จัดการฝึกอบรม ไปเสนอหน้าที่โน่นที่นี่ เป็นกรรมการบ้าๆบอๆเยอะไปหมด ทุ ก สิ่ ง ที่ เ ข้ า ไ ป มี ส่ ว น ร่ ว ม คื อ วิ ธี ก า ร เ รี ย น รู้ ข อ ง ผ ม คนบ้านนอกบ้านป่า..ถ้าไม่เข้าไปคลุกในกรุงบ้างก็จะไม่รู้อะไร คงอยู่แบบดื้อตาใสไปวันๆ ที่ผ่านมาจึงฟังทั้งเพลงลูกทุ่งและเพลงลูกกรุง เพลงฝรั่งฟังบ่ออก..แต่ก็ชอบนะ..เกิดเป็นคนไทยก็ควรเรียนรู้เรื่องเมืองไทยใช่ไหมละครับ? จะมาอยู่แบบไม่รู้ไม่ชี้ หรือรู้แต่เรื่องในสำนักงานของตนเองก็บ้าแล้ว

ช่วงนี้ผมจึงสนับสนุนให้ญาติของผมถลาแล่นออกจากบางกอกบ้าง โชคดีเป็นบ้าที่พี่จินตนามาคลุกอยู่ในป่าได้หลายวัน มาถึงที่นี่จะทำอะไรก็ได้ โจทย์มีให้เลือกจนตาลาย จะปลูกต้นไม้ ปลูกผัก เด็ดผัก เรียนนิสัยของผัก ลองเอาผักมาทำอาหาร เอาผลไม้มาทำขนม โธ่! ปัจจัยการเรียนสดๆอยู่ตรงหน้า คว้าอะไรมาทำก็สนุกทั้งนั้นแหละ ผมเรียกว่า..วิชาที่ชิมได้

ผมนะจัดพื้นที่รอบบ้านไว้อย่างธรรมชาติ จะนั่งนอนรับลมเย็น จะนั่งอาบแดด จิบน้ำชาคุยกัน ฟังเสียงนกป่าร้องเพลงทั้งวันก็ยังได้ หรือจะแอบดูเจ้าไก่พังส์หัวจุกควงสาวๆขนาบข้างละ2-3ตัว ก็เพลินไม่เบา..ไม่มีใครนั่งๆนอนๆให้สมองกลวงหรอกนะเธอ..สายตามองไปเห็นผักอวบสดสะพรั่ง เห็นดอกมะรุม ดอกชมจันทร์ ดอกอัญชัน ดอกบวบ ดอกฟักทอง ยอดน้ำเต้า ยอดมะรุม ยอดเสาวรส ยอดชะอม ยอดขี้เหล็ก ยอดมะระขี้นก ผักกวงตุ้ง ผักบุ้ง ผักคะน้า ผักสลัด ผักกุยช่าย ผักปวยเล็ง ผักชี ต้นหอม ฯลฯ คิดทำเมนูแปลกๆวันละ2-3 หม้อยังไม่พร่องเลยเธอ เมื่อ

วานก่อนทำไอติมแตงไทย

เมื่อวานทำขนมแตงไทย

วันนี้เห็นคุยกันว่าจะทำเมนูเกี่ยวกับหน่อไม้ หน่อไผ่กิมซุง หน่อบงหวาน แข่งกันขึ้นปะเลอะ ผมนะแทบไม่ต้องทำอะไรเลย ค อ ย ช ม กั บ ชิ ม ก็ อิ่ ม จ น อื ด แ ล้ ว ผมคิดไปเองรึเปล่าไม่รู้นะ ..วิถีคนเมืองที่อยู่กับการงานวุ่นวายทั้งปีทั้งชาติ ที่อยู่อาศัยก็กระจิดริด จะปลูกอะไรก็ยาก พี่จินตนาเล่าว่า..พยายามปลูกผักบนคอนโด เห็นผักที่นี่กับผักที่โน่นแล้วอยากร้องไห้ ..ก็บอกว่า..ไม่เป็นไรหรอก เห็นไหมนี่ เมล็ดพันธุ์ผักที่ส่งมา..มันอวบงามน่าตื่นตาไหมละ..แทบทุกมื้อจะมีผักสลัดต้นอวบกรอบวางเคียงทุกมื้อ ผักสลัดที่ว่านี้พี่จินตนาส่งเมล็ดมาให้ เออวิธีนี้ก็ดีนะ ท่านใดอยากจะชิมผักอะไรก็ส่งเมล็ดมา ผมปลูกแล้วโตแล้วก็จะชวนมาชิม ส่วนการปลูกที่คอนโดก็สนับสนุนนะ..กลับไปเที่ยวนี้ขนเอาดินที่ผสมปุ๋ยตามสูตรสวนป่าไปด้วย 5-6 กระสอบปุ๋ย ไปรื้อปลูกใหม่ ผักอาจจะงามขึ้นมาก็ได้

ก่อนหน้านี่พี่แต๋วพี่ต้อยพี่ประกรณ์มาก็เฮฮาไปอีกแบบ ทุกทีมมีสไตล์การทำอาหารไม่เหมือนกัน คนที่ได้รับประโยชน์เต็มๆก็คือชูชก เอ๊ย! ผมและโฉมยงนี่แหละ ได้ทั้งความรู้ความอร่อยๆ มี ค รู ม า ส อ น เ ชิ ง ป ร ะ จั ก ษ์ ถึ ง บ้ า น เ ธ อ เ อ๋ ย จ ะ มี ก า ร เ รี ย น วิ ธี ไ ห น ที่ วิ เ ศ ษ ไ ป ก ว่ า นี้ อี ก . . ตอนนี้ผักมีเยอะ ก็จะเก็บไปฝากคนรักคนดีที่ขาดแคลนผักปลอดสารพิษ รถพิ่นตนาข้างหลังกว้างขวาง ใส่ผักได้สัก6-7เข่งละมั๊ง

เราจะนัดกันมารับโบนัสความรักจากสวนป่ายังไงดีละครับ

ฝ่ายผู้เชิญจัดให้พักที่โรงแรมสยามซิตี้ รึสยามอะไรสักอย่าง จำผิดจำถูกที่อยู่ติดกับแม่น้ำเจ้าพระยา แต่ไม่แน่หรอกบางทีผมก็จะนอนที่พหลโยธินเพรสเหมือนเดิมขอเคลียร์คิวก่อนนะครับ แล้วจะแจ้งด่วน พี่ต้อยอยู่ในระหว่างพักฟื้น อยากให้ชิมน้ำเต้าอ่อน ยอดน้ำเต้า ผักพวกนี้เป็นยา ดอกและยอดมะรุมก็ดีนะพี่ต้อยจะจัดไปฝากอีก จะได้รับประทานแล้วเย็นอกเย็นใจ อิ อิ..

วันนี้จะประดิษฐ์น้ำเต้า

คิดถึงนักศิลปะ ..ไม่มีใครว่างเลย

ก็คงประดิษฐ์แบบป่าๆตามสไตส์ป่านะครับ

สวยไม่สวยก็คอยดูเอาก็แล้วกัน

ฟ้าแจ้งแล้ว..ข อ อ นุ ญ า ต ไ ป ต้ ม ซุ ป ผั ก เ ลี้ ย ง พี่ จิ น ต น า ..

ขอบคุณทุกคอมเมนท์..