ลานสวนป่า

ท่านอาจจะเคยได้ยินคำว่า”สวรรค์มีตา” หรือ “ฟ้าลิขิต” “ชะตาฟ้า” ถ้าคอหนังกำลังภายในคงจะเข้าใจได้ ถ้าเป็นสายพุทธ..มักจะใช้กฎแห่งกรรม หรือบุญมาวาสนาส่ง มีความเชื่อในเรื่องชาตินี้ชาติหน้า..ก็ว่ากันตามอัธยาศัยก็แล้วกันนะครับ ..ผมเป็นผู้เรียนอยู่เรื่อยๆ เหนื่อยก็นอนยิ้ม มีแฮงก็ลุกมาโลดโผนโจนทะยานต่อ ..คนเรามีงานมีหน้าที่มีพันธกิจไม่เหมือนกัน แล้วเราก็ก้มหน้าก้มตาทำๆๆและทำ จำเจกันอยู่อย่างนั้น เบื่อหรือไม่สนุกก็ต้องทำ..เพราะมันเป็นหน้าของเรา ปัญหามีอยู่ว่า เราจะบรรเทาความจำเจในชีวิตประจำวันได้อย่างไร

เบื่อผมทรงนี้เปลี่ยนทรงผมใหม่

เบื่ออาหารเมนูนี้ก็หาเรื่องชิมอาหารใหม่ๆแปลกๆ

เบื่ออ่านเฟสบุกส์เฉยๆ..ก็ลองคอมเมนท์ดูบ้างสิเธอ

เราสามารถโยกความเบื่อหน่ายต่างๆนานาได้ถ้าเราใส่ใจประเด็นนี้ ช่วงนี้มหาชีวาลัยอีสานกำลังจะปรับตัวไปเป็นบริเวณของหมู่บ้านโลก ก่อนนั้นมีรูปแบบคล้ายๆกับศูนย์เรียนรู้ ซึ่งตั้งและทำมานานก่อนที่จะคนเรียกขานว่าศูนย์นั่นศูนย์นี่เกร่อทั่วประเทศ จ ริ ง ๆ แ ล้ ว มั น เ ป็ น บ้ า น เ รี ย น เพราะคนที่อยู่อาศัยไม่มีความรู้ว่าจะจัดการตัวตนกับที่ดินเสื่อมโทรมผืนนี้อย่างไร มีเรื่องให้คิดเยอะครับ..ความอยู่รอดอยู่ดี..ทั้งตัวเราและอนาคตของพื้นที่แห่งนี้ด้วย ไม่ใช่คิดแต่จะกอบโกยทำประโยชน์ทำมาหากิน ทำๆเหมือนรออะไรสักอย่าง พอเหนื่อยล้าแก้ปัญหาสภาพแวดล้อมและหนี้สินไม่ตก ก็แบ่งขายที่ดินจนจุ๊ดจู๋ลงไปเรื่อยๆ

ช่วงที่ทำมาหากินก็ไม่ได้สร้างสรรค์อะไรให้แก่ธรรมชาติเลย

มนุษย์ไ ป อ ยู่ อ า ศั ย ต ร ง ไ ห น ก็ ไ ป ส ร้ า ง ปั ญ ห า ที่ ต ร ง นั้ น

ข่มขืนเอาเป็นเอาตายกับสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ

ทำไม!.ค น ขี้ เ ห ม็ น ถึ ง มี แ น ว คิ ด อ ย่ า ง นี้ ล ะ ค รั บ

เป็นกันทั้งโลกด้วยนะเธอ..เราจึงเห็นโลกใบนี้เน่าเฟะเต็มไปด้วยมลภาวะ ช่วยกันปู้ยี้ปู้ยำแล้วก็ยังเล่นตลกต่อ.. คุยฟุ้งเรื่องรักป่า..โลกร้อน..ชอบป่าไม้ รักธรรมชาติ (อยู่ในห้องแอร์) แม้แต่ความรักความคิดเกี่ยวกับโลกและสังคมก็ยังกระทำเพียงครึ่งเดียว ถ้าเป็นอย่างนี้เราก็จะได้อยู่อาศัยบนโลกใบนี้ โลกที่เต็มไปด้วยโรคและกิเลส

ถ้ า เ ป็ น อ ย่ า ง นี้ จ ะ เ อ า ยั ง ไ ง ดี ล ะ เ ธ อ

หลังจากงึมงำอยู่นานก็เริ่มถามตัวเองว่า..ผ ม จ ะ เ อ า ชี วิ ต ไ ป ว า ง ไ ว้ ต ร ง ไ ห น ด้วยศักยภาพและประสบการณ์อันน้อยนิด ผ ม ค ว ร จ ะ เ ลื อ ก ทำ อ า ชี พ อ ะ ไ ร มองเฝ้ามองดูคนที่เขาเจริญก้าวหน้า..ทุกคนผ่านการเล่าเรียนระดับสูงมาทั้งนั้น บางคนข้ามน้ำข้ามท่าไปเรียนมาจากเมืองนอก บางคนปรับปรุงตัวจนเป็นเผ่าพันธุ์อินเตอร์ไปแล้ว เจ้าหน้าที่ข้าราชการที่ได้รับการบรรจุตำแหน่งต่างๆล้วนแต่ผ่านการเรียน มีกระดาษเปื้อนหมึกรับรองความรู้ความสามารถจากสถาบันต่างๆ..เมื่อได้การงานทำ..ก็ไต่ระดับขึ้นไปๆ เป็นผู้เชี่ยวชาญผู้ชำนาญการ บางคนมีสร้อยต่อท้ายคำว่า “พิเศษ” ไปไหนๆก็เห็นแต่คนพิเศษ.. ผมแอบอิจฉาความพิเศษ ผมอยากจะได้ความพิเศษบ้าง

จึ ง ม า คิ ด ทำ เ รื่ อ ง ธ ร ร ม ด า ๆ ใ ห้ เ ป็ น เ รื่ อ ง พิ เ ศ ษ

ผมย้อนมามองดูตัวเอง ต้นทุนทางการศึกษาก็กระพร่องกระแพร่ง ไม่มีปริญญาอะไรกับเขา ความรู้ความสามารถก็ไม่มี เพราะไม่ได้เรียนไม่ได้ผ่านสถาบันระดับอุดมศึกษา ไม่ได้ผ่านการฝึกฝนอบรมวิชาการวิชาชีพ สภาพโดยรวมเหมือนตาบอดคลำช้าง เป็นชีวิตแห่งการเรียนรู้ที่สะเปะสะปะและเละตุ้มเปะด้วยนะเธอ ถ้าคิดมูลค่าความผิดพลาดจากการเรียนผมคงหลายสิบล้านบาท มันไม่ใช่สิ้นเปลืองเงินทองอย่างเดียวหรอกนะ ยังสูญเสียความร่ำรวยทรัพย์สินเงินทองไปไม่รู้เท่าไหร่ ที่หามาได้หมดไปกับการเรียนการทดลองกิจกรรมรอบๆบ้าน ทำๆ..จนคนที่นอนใกล้ๆเอือมระอา..แต่เขาก็ไมรู้จะทำยังไง..กับคนหัวดื้อ จึงตกกะไดพลอยโจน

คติพจน์ของผม : เ รื่ อ ง เ จ๊ ง เ รื่ อ ง เ ล็ ก . . เ รื่ อ ง ทำ เ รื่ อ ง ใ ห ญ่

ผมเป็นบ้าอะไรไม่รู้นะครับ..เคยดูแคลนการสะสมเงินทอง

ด้วยประมาทว่า..ห า เ มื่ อ ไ ห ร่ ก็ ไ ด้

แต่ก็แปลกนะ..ภาพลักษณ์คนภายนอกมองว่าผมเป็นคนรวย

ชาวบ้านแถวๆนี้..ไปถามหาครูบาสุทธินันท์ เข้าไม่รู้จักหรอก

เพราะฉายา “ครูบา” คนเมืองแต่งตั้ง

ที่ชาวบ้านเขาตั้งให้คือ “เสียอุ๊”

ชีวิตผมมักเป็นอย่างนี้เสมอ..อะไรๆที่เป็นที่ได้..คนอื่นอุปโหลกให้ทั้งนั้น!

เมื่อดำเนินการหัวหกก้นขวิดมาจนถึงบั่นปลายของชีวิต ผมก็ยิ่งชัดเจนมากขึ้น..เห็นบางคนร่ำรวยอุตสาห์หาเงินทองเอาเป็นเอาตาย บางคนถึงกับคดโกงยังไงก็ได้ขอแต่ให้ข้ารวย พ ว ก นี้ ก็ ร่ำ ร ว ย จ ริ ง ๆ นั่ น แ ห ล ะ แต่คุณภาพชีวิตของเขาไม่ได้ร่ำรวยตามไปด้วย ความรวยก็แยกไปทาง ความเป็นมนุษย์ก็แยกไปทาง ต า ย ไ ป ก็ ไ ม่ เ ห็ น เ ป็ น ท่ า อ ะ ไ ร ทุ ก ๆ อ ย่ า ง Delete ว่างเปล่า จ บ ค ว า ม เ ป็ น ม นุ ษ ย์ ร ว ย ๆ แ บ บ ก ร ะ จ อ ก ๆ .

เธอเคยคิดไหมครับว่า จะปิดบัญชีความเป็นมนุษย์อย่างไร..

ผมวุ่นวานอยู่กับการเรียนรู้ทุกวันทุกคืน ก่อนหน้านั้นก็รับแขก จัดการฝึกอบรม ไปเสนอหน้าที่โน่นที่นี่ เป็นกรรมการบ้าๆบอๆเยอะไปหมด ทุ ก สิ่ ง ที่ เ ข้ า ไ ป มี ส่ ว น ร่ ว ม คื อ วิ ธี ก า ร เ รี ย น รู้ ข อ ง ผ ม คนบ้านนอกบ้านป่า..ถ้าไม่เข้าไปคลุกในกรุงบ้างก็จะไม่รู้อะไร คงอยู่แบบดื้อตาใสไปวันๆ ที่ผ่านมาจึงฟังทั้งเพลงลูกทุ่งและเพลงลูกกรุง เพลงฝรั่งฟังบ่ออก..แต่ก็ชอบนะ..เกิดเป็นคนไทยก็ควรเรียนรู้เรื่องเมืองไทยใช่ไหมละครับ? จะมาอยู่แบบไม่รู้ไม่ชี้ หรือรู้แต่เรื่องในสำนักงานของตนเองก็บ้าแล้ว

ช่วงนี้ผมจึงสนับสนุนให้ญาติของผมถลาแล่นออกจากบางกอกบ้าง โชคดีเป็นบ้าที่พี่จินตนามาคลุกอยู่ในป่าได้หลายวัน มาถึงที่นี่จะทำอะไรก็ได้ โจทย์มีให้เลือกจนตาลาย จะปลูกต้นไม้ ปลูกผัก เด็ดผัก เรียนนิสัยของผัก ลองเอาผักมาทำอาหาร เอาผลไม้มาทำขนม โธ่! ปัจจัยการเรียนสดๆอยู่ตรงหน้า คว้าอะไรมาทำก็สนุกทั้งนั้นแหละ ผมเรียกว่า..วิชาที่ชิมได้

ผมนะจัดพื้นที่รอบบ้านไว้อย่างธรรมชาติ จะนั่งนอนรับลมเย็น จะนั่งอาบแดด จิบน้ำชาคุยกัน ฟังเสียงนกป่าร้องเพลงทั้งวันก็ยังได้ หรือจะแอบดูเจ้าไก่พังส์หัวจุกควงสาวๆขนาบข้างละ2-3ตัว ก็เพลินไม่เบา..ไม่มีใครนั่งๆนอนๆให้สมองกลวงหรอกนะเธอ..สายตามองไปเห็นผักอวบสดสะพรั่ง เห็นดอกมะรุม ดอกชมจันทร์ ดอกอัญชัน ดอกบวบ ดอกฟักทอง ยอดน้ำเต้า ยอดมะรุม ยอดเสาวรส ยอดชะอม ยอดขี้เหล็ก ยอดมะระขี้นก ผักกวงตุ้ง ผักบุ้ง ผักคะน้า ผักสลัด ผักกุยช่าย ผักปวยเล็ง ผักชี ต้นหอม ฯลฯ คิดทำเมนูแปลกๆวันละ2-3 หม้อยังไม่พร่องเลยเธอ เมื่อ

วานก่อนทำไอติมแตงไทย

เมื่อวานทำขนมแตงไทย

วันนี้เห็นคุยกันว่าจะทำเมนูเกี่ยวกับหน่อไม้ หน่อไผ่กิมซุง หน่อบงหวาน แข่งกันขึ้นปะเลอะ ผมนะแทบไม่ต้องทำอะไรเลย ค อ ย ช ม กั บ ชิ ม ก็ อิ่ ม จ น อื ด แ ล้ ว ผมคิดไปเองรึเปล่าไม่รู้นะ ..วิถีคนเมืองที่อยู่กับการงานวุ่นวายทั้งปีทั้งชาติ ที่อยู่อาศัยก็กระจิดริด จะปลูกอะไรก็ยาก พี่จินตนาเล่าว่า..พยายามปลูกผักบนคอนโด เห็นผักที่นี่กับผักที่โน่นแล้วอยากร้องไห้ ..ก็บอกว่า..ไม่เป็นไรหรอก เห็นไหมนี่ เมล็ดพันธุ์ผักที่ส่งมา..มันอวบงามน่าตื่นตาไหมละ..แทบทุกมื้อจะมีผักสลัดต้นอวบกรอบวางเคียงทุกมื้อ ผักสลัดที่ว่านี้พี่จินตนาส่งเมล็ดมาให้ เออวิธีนี้ก็ดีนะ ท่านใดอยากจะชิมผักอะไรก็ส่งเมล็ดมา ผมปลูกแล้วโตแล้วก็จะชวนมาชิม ส่วนการปลูกที่คอนโดก็สนับสนุนนะ..กลับไปเที่ยวนี้ขนเอาดินที่ผสมปุ๋ยตามสูตรสวนป่าไปด้วย 5-6 กระสอบปุ๋ย ไปรื้อปลูกใหม่ ผักอาจจะงามขึ้นมาก็ได้

ก่อนหน้านี่พี่แต๋วพี่ต้อยพี่ประกรณ์มาก็เฮฮาไปอีกแบบ ทุกทีมมีสไตล์การทำอาหารไม่เหมือนกัน คนที่ได้รับประโยชน์เต็มๆก็คือชูชก เอ๊ย! ผมและโฉมยงนี่แหละ ได้ทั้งความรู้ความอร่อยๆ มี ค รู ม า ส อ น เ ชิ ง ป ร ะ จั ก ษ์ ถึ ง บ้ า น เ ธ อ เ อ๋ ย จ ะ มี ก า ร เ รี ย น วิ ธี ไ ห น ที่ วิ เ ศ ษ ไ ป ก ว่ า นี้ อี ก . . ตอนนี้ผักมีเยอะ ก็จะเก็บไปฝากคนรักคนดีที่ขาดแคลนผักปลอดสารพิษ รถพิ่นตนาข้างหลังกว้างขวาง ใส่ผักได้สัก6-7เข่งละมั๊ง

เราจะนัดกันมารับโบนัสความรักจากสวนป่ายังไงดีละครับ

ฝ่ายผู้เชิญจัดให้พักที่โรงแรมสยามซิตี้ รึสยามอะไรสักอย่าง จำผิดจำถูกที่อยู่ติดกับแม่น้ำเจ้าพระยา แต่ไม่แน่หรอกบางทีผมก็จะนอนที่พหลโยธินเพรสเหมือนเดิมขอเคลียร์คิวก่อนนะครับ แล้วจะแจ้งด่วน พี่ต้อยอยู่ในระหว่างพักฟื้น อยากให้ชิมน้ำเต้าอ่อน ยอดน้ำเต้า ผักพวกนี้เป็นยา ดอกและยอดมะรุมก็ดีนะพี่ต้อยจะจัดไปฝากอีก จะได้รับประทานแล้วเย็นอกเย็นใจ อิ อิ..

วันนี้จะประดิษฐ์น้ำเต้า

คิดถึงนักศิลปะ ..ไม่มีใครว่างเลย

ก็คงประดิษฐ์แบบป่าๆตามสไตส์ป่านะครับ

สวยไม่สวยก็คอยดูเอาก็แล้วกัน

ฟ้าแจ้งแล้ว..ข อ อ นุ ญ า ต ไ ป ต้ ม ซุ ป ผั ก เ ลี้ ย ง พี่ จิ น ต น า ..

ขอบคุณทุกคอมเมนท์..

« « Prev : กว่าจะเป็นโมเดลบุรีรัมย์

Next : จะมาสวนป่าละล้าละลังทำไมละเธอ **** » »