ชีวิตนี้เปราะบางนัก

อ่าน: 3075

เมื่อวานมีแขกมารับตั้งแต่ตี5 จะพาไปดูที่ทางที่จะทำธุรกิจเกี่ยวกับการเกษตร พื้นที่อยู่แถวๆวังม่วง ลพบุรี ห่างจากเขื่อนชลสิทธิ์ประมาณ30กม.ระยะทางจากกทม.ประมาณ200 กม. คาดว่าช่วงบ่ายคงจะกลับมาทันขึ้นรถตู้กลับบ้าน ผมเป็นคนแก่ที่คิดถึงบ้าน คิดถึงผัก สายลมและแสงแดด คิดถึงคนรักที่อยู่ใกล้ๆและที่อยู่ไกลโพ้น..

สถาน ที่ดังกล่าวอยู่ติดกับถนนลาดยาง เลาะเลียบไปข้างๆกับแม่น้ำป่าสัก เป็นที่เปิดโล่งกว้างขวางหลายหมื่นไร่ ชาวบ้านทั่วไปทำการเพาะปลูก-ข้าว-มันสำปะหลัง-ปลูกอ้อย-เลี้ยงโค-เลี้ยงแพะ ไปเห็นสภาพแวดล้อมแล้วอิจฉาเป็นบ้า น้ำท่าบริบูรณ์ พื้นดินมีแร่ธาตุอุดม ลมพัดตึงทั้งวัน ไร่ข้างๆกันติดตั้งกังหันลมพร้อมกับสร้างแท็งก์น้ำขนาดใหญ่ แจกจ่ายน้ำให้พืชไร่ได้อย่างพอเพียง คณะเราเดินดูมุมโน้นมุมนี้แล้วก็เดินทางต่อ

วัตถุประสงค์เขาต้องการให้ผมได้มาเห็นที่ดินแปลงนี้กับตาตัวเอง

เพียงแค่บอกเล่าหรือเห็นภาพ

ไม่พอต่อการตอบคำถามว่า..จะปลูกอะไรดี?

ก่อนหน้าที่จะซื้อที่ดิน..นักธุรกิจกลุ่มนี้มีโครงการจะตั้งโรงงานแป้งมันสำปะหลัง แต่ ช่วงที่มีการสร้างเขื่อนป่าสักชลสิทธิ์ ทำให้พื้นที่บริเวณกว้างน้ำท่วม..มีการเวนคืนที่ดิน อพยพชาวบ้านออกไป แผนงานต่างๆของนักธุรกิจกลุ่มนี้จึงชะงัก ปล่อยให้คนในพื้นที่เช่าปลูกอ้อยเป็นเวลานับสิบปี มาบัดนี้ ..จะเอาที่ดินมาทำประโยชน์เสียเอง นี่คือที่มา..ที่ผมถูกลากมาชมที่ดินผืนนี้

เห็นสภาพแวดล้อมแล้ว..ผมคิดถึง ค อ น ด รั๊ ก เ ต อ ร์ เ ป็ น บ้ า

สมัยที่ตระเวนหาที่ทางปักกลด..ได้เล่าว่า..อยากจะได้พื้นที่ๆมีองค์ประกอบอย่างนี้ มีน้ำมีลมมีภูเขามีความอุดมสมบูรณ์มีป่าไม้มีความมั่นคง.. ผมฟังแล้วก็นึกไม่ออกว่าประเทศนี้มันจะมีผืนดินที่พร้อมสรรพอย่างนี้อยู่ที่ไหน? พอมาเห็นจุดนี้ก็ได้แต่ร้อง..โอ้โหๆๆ..

แต่ก็นั่นแหละเธอเอ๋ย

กลุ่มนี้เขามารวบรวมซื้อที่ทางไว้ตั้งแต่เมื่อ20กว่าปีที่แล้ว

บัดเดี๋ยวนี้ราคาไร่ละหลายแสนบาท

ที่ดินไม่เสื่อมราคา เหมือนหน้าตาคนเราหรอกนะเธอ

นอกจากที่ดินไม่เหี่ยวเฉาแล้ว ราคายังพุ่งกระฉูดๆ

หลังจากนั้นท่านผู้สันทัดกรณีบอกว่า เราน่าจะตระเวนดูพื้นที่รอบๆ ห่างอกจากนี้ไปไม่ใกล้มีน้ำตกก้านเหลือง เป็นน้ำตกที่แปลก..น้ำทั้งหมดผุดขึ้นมาจากใต้ดิน น้ำใสไหลเย็นเห็นตัวปลา ถนนหนทางก็เข้าถึงสะดวก จึงพากันเดินชมตามจุดต่างๆ ชาวบ้านเล่าว่า..เดินไปอีก 1,200 เมตร ก็จะเจอจุดที่น้ำพุ่งขึ้นมา ก็ได้แต่ฝากไว้ก่อนโอฬาร ยังมีรายการพิเศษอยู่ใกล้ๆที่ท่านผู้นำอยากจะพาไปชมโรงเรียนสัตยาไส ที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลขับรถ15นาทีก็ถึง เรื่องที่พิเศษกว่าพิเศษก็คือ อาจารย์ศุภชัยแห่งมหิดล คนที่พาผมมานี่แหละ ท่านเป็นตัวตั้งตัวตีในการตระเวนรวบรวมที่ทางที่จะมาสร้างโรงเรียนตั้งแต่ เมื่อ20กว่าปีที่แล้ว ได้ที่ดินแล้วท่านก็พาภรรยาและลูกน้องมากางเต็นท์สร้างโรงเรียนสัตยาไส ..

แหม..เจอกับผู้ก่อการตัวเป็นๆเลยนะนี่ ส่วนท่านนักธุรกิจที่พาผมมาดูที่ดิน

สมัยคุณพ่อก็ได้บริจาคที่ดินและให้ทุนก่อสร้างอาคารสำนักงานหลังแรก

เรียกว่า..จุดไต้ตำตอ..โรงเรียนสัตยาไสเข้าแล้วนะเธอ..

พอรถเลี้ยวข้าประตูไป..อาจารย์ศุภชัยก็ลองโทรฯถึงท่านอาจารย์อาจอง

อ้าว! ผมนึกว่านัดท่านไว้แล้ว

ที่ไหนได้..คำตอบ..ถ้าอาจารย์อยู่เราก็เจอตัวเองแหละ..

เออ สินะ..เรื่องนี้ขึ้นกับวาสนาเสียแล้ว..

และแล้ว..คนโชคดีจะแห้วได้อย่างไร อาจารย์อาจองท่านอยู่บ้านพอดี คณะที่มาล้วนรู้จักกันดีอยู่แล้ว อาจารย์ยิ้มร่า..เลี้ยงน้ำชาคุยกัน..ไปยังไงมายั้งไง ผมเองเสียอีกที่เป็นคนแปลกหน้าไม่เคยมาที่นี่..ท่านอาจารย์กรุณามาก..บอกว่า จะชวนไปชมทุกจุดทุกเรื่องของที่นี่ ท่านยกโทรศัพท์ประสานผู้อำนวยการโรงเรียน แม่ครัว เจ้าหน้าที่ฝ่ายต่างๆ..บอกว่าจะมีแขกไปเยี่ยม

หลังจากผู้ อำนวยการมาถึง ท่านพาเราไปยังอาคารหลังใหญ่ที่นักเรียนทุกคนต้องมาสวดมนต์ทำสมาธิร่วมกัน แต่ช่วงนี้ปิดเทอม..ถ้ายังงั้นเอาท่านผู้อำนวยการนี้แหละ ..พาเราสวดมนต์..ท่านอาจารย์อาจองไปบรรเลงเปียโนประกอบ เฮ้อ..เป็นอะไรที่ซาบซึ้งมาก  ท่านอาจารย์เล่าว่าที่นี่รับเด็กทุกศาสนา เวลาทำสมาธิเด็กก็ไปนั่งยังแท่นบูชาประจำศาสนาของตน ท่านบอกว่า..ทุกศาสนาสอนให้เป็นคนดี โรงเรียนแห่งนี้จึงเคารพและให้ความสำคัญศาสนาเท่าเทียมกัน นอกจากจะมีนักเรียนที่หลากหลายศาสนาแล้ว ที่นี่จะมีผู้สนใจจากมิตรประเทศมาเยือนอยู่เนืองๆ เมื่อมายังห้องนี้  แต่ละกลุ่มก็ไปทำความเคารพยังแท่นบูชาศาสนาของตนเอง..

โรงเรียน ระดับอินเตอร์ เขาคิดถึงแก่นสารความจริงยังงี้แหละเธอ หลังจากนั้นอาจารย์พาเรานั่งรถตู้ตระเวนไปจุดที่เป็นกระบวนการเรียน มีอุปกรณ์การเรียนเรื่องพลังงานต่างๆครบถ้วน พาไปชมโรงเพาะเห็ด บ้านลาสติกใสที่มีไว้อบพืชผักพืชผล พาไปชมอาคารผลิตน้ำมันไบโอดีเซล อาจารย์บอกว่า..มีโรงแรมในบางกอกบริจาคน้ำมันพืชที่ใช้แล้วจำนวน2โรงแรม พอมาถึงที่นี่ก็นำเข้าสู่กรรมวิธีเปลี่ยนน้ำมันพืชเก่าให้เป็นน้ำมันไบโอ ดีเซล ใช้เติมรถทุกคันของที่นี้ ยังมีอาคารพลังงานลมพลังงานแสงอาทิตย์อีกนะเธอ อาจารย์กำลังทำฟาร์มรับแสงแดด ผลิตไฟฟ้าจากพลังงานแสงอาทิตย์ที่มากพอจะเป็นรายได้มาใช้จ่ายของโรงเรียนใน อนาคต อาจารย์ชวนไปพื้นที่เพาะปลูก/ทำนา ที่นี่ทำนาได้ข้าวปีละ30ตัน เพียงพอที่จะเลี้ยงประชากรทั้งโรงเรียนได้ตลอดปี พาไปชมจักรยานปั่นไฟ เล่าให้ฟังว่า..อาคารที่เห็นๆ10กว่าหลังที่ตั้งอยู่ในบริเวณโรงเรียน400ไร่ นี้ ทุกหลังมีผู้ใจบุญจากทั่วโลกมาสร้างให้ทั้งนั้น อาจารย์ชี้ให้ดูอาคารสอนดนตรี ท่านบอกว่า..มีฝรั่งที่ลูกเขามาเสียชีวิตเมื่อคราวเกิดสึนามิภาคใต้ ได้มาสร้างอาคารหลังนี้ยกให้เป็นอนุสรณ์ของลูกที่จากไปอย่างกะทันหัน

เรื่องของการบริจาคท่านบอกว่าจะไม่ขอรับจากผู้ปกครองนักเรียน

เกรงว่าจะเงินผู้ปกครองคนรวยมาทับเงินผู้ปกครองคนจนๆ

ปีหน้าจะรับนักเรียนเพิ่ม และจะแยกเรียน/สอนนักเรียนชาย/หญิง

เด็กๆที่นี่อยู่ประจำ แยกอาคารชาย อาคารหญิง..

ที่นี่เป็นโรงเรียนทางเลือก..ที่ เ ลื อ ก ไ ด้ จ ริ ง ๆ น ะ เ ธ อ

ผมคิดว่า..เป็นโรงเรียนทางออก..ออก จากความบอบช้ำของหลักสูตร หลักสูตรที่ยกร่างไว้อย่างดีแต่ไม่มีใครปฏิบัติตาม การศึกษาไทยยุคนี้จึงกระท่อนกระแท่นเหมือนบัวแล้งน้ำ ผู้ที่อยู่ในวงการศึกษาแถกไถไปตามยถากรรม เด็กๆก็ดำน้ำเรียนไปอย่างน่าเวทนา..เละตุ้มเปะตั้งแต่อนุบาลไปจนถึงปริญญา..

ก็ยังดีใช่ไหมละครับ..

ที่ประเทศนี้ยังมีคนกล้าหาญพอที่จะหักดิบการศึกษา

พยายามสร้างตัวอย่างที่ดีๆ

มีมิตรประเทศส่งครูมาสอนภาษา

แหม พูดไทยชัด เก่ง ฉอดๆๆๆยังกะต่อยหอย

อาจารย์อาจองไปบรรยายที่ประเทศสิงคโปร์

มีรัฐมนตรีศึกษาฯมานั่งฟัง แล้วบอกว่าจะตามมาดูสัตยาไส..

แต่..บ้านเรา  มันก็ไอ่แค่นั้นแหละ..

เปลี่ยนรัฐมนตรีกระทรวงศึกษาธิการทุกๆ6เดือน

มั น ห ม า ย ค ว า ม ว่ า ยั ง ไ ง ค รั บ

นอกจาก..การศึกษาไทยไร้ทิศทาง..

อาจารย์ให้ความเห็นว่า..

พรบ.การศึกษาไทยดีที่สุดในโลก..แต่..ไม่มีการนำไปปฏิบัติ

มันก็คงไม่ต่างกับ..หัวล้านไม่ง้อหวี..

รึ..คนสวยไม่สนใจคอมเมนท์..นั่นแหละเธอ..

หลัง จากตระเวนจนจุใจแล้ว อาจารย์ชวนมายังโรงอาหาร แม่ครัวเตรียมเมนูมังสะวิรัติไว้ให้แล้ว รับประทานอาหารร่วมกัน  แล้วก็แยกย้ายอำลา..อาจารย์บอกว่าจะหาโอกาสมาแวะเยี่ยมมหาชีวาลัยอีสาน ส่วนผมได้ประโยชน์อย่างยิ่งต่อการนำความรู้ที่ได้เห็นและรับฟังมาใช้ใน โครงการหมู่บ้านโลก หลังจากล่ำลา เราก็บึ่งเข้าบางกอก ระหว่างทางก็ประสานกับแห้วให้มารอที่โรงแรม จะได้นัดหมายขึ้นรถตู้เข้าป่าด้วยกัน

รถตู้ออกจากสถานีอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ16.30น.

นัดให้มารับที่หน้าสถาบันจุฬาภรณ์

โชเฟอร์ ซิ่งเตลิด..กว่าจะยูเทิร์นมารับได้ก็เสียเวลาไปโข เนื่องจากหยุดหลายวัน ทุกคนแห่กลับบ้าน รถติดแต่ก็พอขยับได้ช้าๆ มาสะดวกเอาตอนเลยสีคิ้วมาแล้ว รถจ้ำอ้าวราวกับจะบิน มาถึงสตึก5ทุ่มเศษ โฉมยงมารับเข้าไป มาถึงบ้าน..ก็โล่งอกโล่งใจ..ชวนกันกินข้าวต้มดีกว่า

ตั้งหม้อข้าวต้ม

ไปเก็บผักบุ้งมาล้าง

ไปเก็บพริกเหลืองมาผัดใส่สุกรสับ

ไปเอาหมูหยองมาเป็นเครื่องเคียง

แค่นี้ก็อิ่มมื้อดึกแล้วละครับ

ที่มีรายการอาหารผิดแผกนอกเหนือเวลาอย่างนี้ มันมีเรื่องผิดปกติที่จะต้องทำใจเล่า..ครั้งแรกคิดว่าจะเก็บงำไว้กับตัวไม่ บอกใคร..แต่คิดอีกทีบอกไว้ก็ดี ในเมื่อยังมีโอกาสเล่าขานบอกที่รักไว้  มันเป็นอย่างนี้ครับพี่น้อง..ช่วงที่รถวิ่งเข้าเขตพระนครศรีอยุธยา โชเฟอร์ผู้อาวุโสของเราคงจะหลับใน ล้อรถด้านซ้ายเฉตกไปข้างถนน..ตัวตกเอียงกะเท่เร่ หัวรถวิ่งฝ่ากิ่งไม้ใบหญ้าไป20เมตร ก็สามารถหักพวงมาลัยดึงรถเบนขึ้นถนนได้ รถตู้วิ่งตามหลังพุ่งแซงกะทันหันด้านขวาที่ผมนั่ง ถ้าเบียดเข้ามาสัก 1นิ้วก็คงจะโคร้มๆ!!จังเบ้อเร้อ..

หรือมีต้นไม้ข้างถนนฝั่งคนขับ

รถก็คงจะประสานงาเข้าเต็มๆ

เรา4ชีวิตก็คงจะร่องแร่งอีท่าไหนก็ไม่รู้

คิดๆแล้วก็จะใจหาย..

เกรงว่าจะไม่ได้มาเขียนอะไรๆออดอ้อนคนสวยอีก

เดือดร้อนบางท่านอาจจะแต่งชุดดำพร่ำล่ำลา

นึกถึงเรื่องบ่ายเมื่อวานนี้..ขนแขนสะแตนอัพไม่หาย..

ใจมันหวิวๆยังไงไม่รู้..ถ้าวันที่จะจากที่รักไปจริงๆ..จะเป็นยังไงหนอ?

ระหว่างรถประคองรถวิ่งกลับบางกอก

จู่ๆก็มีเสียงระเบิดตูม! ขึ้นข้างๆ

สะดุ้งโหย! เอาอีกแล้วสิ..จอดๆๆๆ

อาจารย์ศุภชัยสติดี..บอกว่า

เป็นเสียงยางรถ10ล้อระเบิด..

เฮ้อ+!!! … วันนี้ วันหัวใจชักกระตุกตลอดเลยยย..

ยังมีเรื่องหวาดเสียอีกนะเธอ

กริ๊งๆ!..ครูบาใช่ไหมค่ะ..

หนู..โทรมาจากบริษัทพาโนราม่า เรามีรายการใหม่..

หัวข้อ..“ทำอย่างไรจะชี้ชวนให้คนไทยคิดใหม่เกี่ยวกับอนาคตประเทศไทย

หนูขอไปสัมภาษณ์ครูบา / ถ่ายทำรายการวันพรุ่งนี้ได้ไหมค่ะ..

ถ้าคนรับสายบอกว่า..มันสายไปเสียแล้วหนู

ครูบาอุบัติเหตุเสียชีวิตเมื่อวานนี้..

ตอนนี้นอนฟังพระบังสุกุลอยู่ที่วัดหนองหมาว้อ..

หนูจะไปสัมภาษณ์ไหมล่ะ!!!??/@#$&^%

  • คนเรานี่นะเธอ..มีชีวิตที่เปราะบางนัก
  • ช่วงที่ยังรักใครได้..ก็รีบๆรักกันเถิดนะ
  • ช่วงที่ยังยิ้มหวานให้กันได้..ก็ยิ้มแฉ่งถิดนะ
  • ช่วงที่ยังกอดกันได้..ก็กอดๆกันบ้างนะ
  • ช่วงที่ยังทำอะไรดีๆให้กันได้ ..ก็รีบๆทำกันเถิดนะ
  • ช่วงที่ยังมีเวลาแบ่งปันให้กันได้..ก็รีบๆแบ่งเถิดนะ
  • ช่วงที่ยังคอมเมนท์ได้..ก็คอมเมนท์ด้วยนะคนสวย..


วันวานยังหวานอยู่

อ่าน: 1817

เช้าวานนี้ ตื่นแต่เช้า เห็นประชาคมชาวอุบลร่วมกันทำพิธีทำบุญตักบาตร จึงรีบอาบน้ำแต่งตัวมานั่งกินโจ๊กที่ห้องอาหาร แล้วขึ้นยังไปห้องประชุมที่อยู่ชั้น2 ซึ่งเป็นสถานที่จัดงานแสดงความยินดีแก่บุคลากรมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ทุกท่านแต่งกายสะอาดเอี่ยมสดใส ท่านที่รับผิดชอบจัดให้เรานั่งเรียงตามจุดที่กำหนดไว้ คนแก่กว่าเพื่อนเขาจับให้นั่งหัวแถว เวลาซ้อมก็ต้องขึ้นไปก่อนเพื่อน ตอนรับเครื่องราชฯก็รับก่อนเพื่อน หลังจากนั้นเป็นการแจกรางวัลให้อาจารย์ที่มีผลงานวิจัยยอดเยี่ยม บุคลากรที่มีผลงานด้านต่างๆ รวมทั้งผู้ที่ทำผลงานด้านการกีฬามหาวิทยาลัยด้วย นับเป็นการเติมกำลังใจให้แก่บุคลากรที่ตั้งใจปฏิบัติหน้าที่เต็มความดีความ สามารถ สะท้อนผลของความดีให้ปรากฏ ท่านที่ได้รับรางวัลในครั้งนี้คงมีกำลังใจสู้ๆต่อไปนะครับ

หลังจากพิธีการผ่านไป มหาวิทยาลัยอุบลราชธานีได้จัดให้มีการเสวนาเรื่อง

ผลกระทบของประชาคมอาเซียนต่อวงการอุดมศึกษาไทย?

ยุทธศาสตร์

-ปัจจัยขับเคลื่อนสำคัญ

-ภาพต่างๆที่อาจจะเกิดขึ้น

-การเตรียมความพร้อม

-กฎระเบียบและข้อผูกพันที่เกี่ยวข้อง

มหาวิทยาลัยอุบลราชธานีกับการก้าวสู่ประชาคมอาเซียน8มุมมองจากภายนอก ผมสนใจเรื่องนี้เป็นพิเศษ เพราะจะได้เก็บประเด็นต่างๆไปขยายผลต่อในการประชุมสัมมนาวิชาการนานาชาติในหัวข้อ การยกระดับคุณภาพชีวิตและภูมิปัญญาท้องถิ่นอาเซียน ครั้งที่1” วันที่8-11 สิงหาคม 2555 ที่ ม ห า วิ ท ย า ลั ย เ ท ค โ น โ ล ยี ร า ช ม ง ค ล 9 แ ห่ง ทั่ ว ป ร ะ เ ท ศ งานนี้มีตัวแทนจากประเทศกลุ่มประชาคมอาเซียนและประเทศเพื่อนบ้านมาร่วมออก ความเห็น20ประเทศ

ผมได้รับเชิญให้ไปแสดงความเห็นในหลายวาระตลอดงาน4วัน มันเป็นความรับผิดชอบที่จะต้องค้นคว้าข้อมูลมาร้อยเรียงตามสไตล์ของเรา ถ้าเราเป็นผู้เรียน ไปที่ไหนๆก็ได้เรียน การไปอุบลเที่ยวนี้ก็เหมือนการไปเรียนนั่นแหละครับ แถมยังโชคดีได้เรียนกับท่านผู้รู้ระดับอ๋องทั้งนั้น

วิทยากรประกอบด้วย

.ดร. ปิยวัฒน์ บุญหลง ผอ.คลังสมองของชาติ

คุณอรนันท์ วัฒนายานนท์ ผู้ชำนาญการกลุ่มประชาคมอาเซียน

ดร.ศิรินทิพย์ บุณมี ตัวแทนจาก ม.อุบลราชธานี

การ ได้ฟังผู้รู้มาคลี่ข้อมูลให้เราดูนั้น เป็นการเรียนลัดยอดเยี่ยมที่สุด ผมได้รับข้อมูลเกี่ยวกับอาเซียนในแง่มุมเด็ดๆมากมาย ยกตัวอย่างเช่น ผลการสำรวจความคิดเห็นเกี่ยวกับความเป็นอาเซียนของมิตรประเทศ มีตัวเลขที่ฮาจนอ้าปากหวอหลายข้อ ความสนใจ ความคุ้นเคย พบว่าประเทศลาวและประเทศเพื่อนบ้านได้รับคะแนนสูงกว่าประเทศเรา ไทยอยู่อันดับท้ายๆแทบทุกข้อ ประเทศลาวได้คะแนนอันดับ1หลายด้าน แสดงว่าพี่ไทยยังไงๆก็ออกแบบสไตล์ไทยไปเสียทุกเรื่อง ทั้งๆที่อีก2ปีเศษระบบอาเซียนก็จะคืบคลานมาถึงแล้ว วิทยากรให้ความสำคัญใน 3 ประเด็นหลัก

1 ด้านความมั่นคง การเมืองระหว่างประเทศ

2 ด้านเศรษฐกิจ เศรษฐกิจประชาคมอาเซียน

3 ด้านสังคม /วัฒนธรรม

พูด กันมากเรื่องการสื่อสาน ภาษา ทักษะฝืมือ ความสามารถ ความพร้อมด้านต่างๆ รวมทั้งจุดดีจุดด้อยอื่นๆ เช่น โรคระบาด ยาเสพติด แรงงานอพยพ สมองไหล การควบคุม กฎกติกา อะไรที่มันแตกต่างกันจะเอามารวมกันก็คงต้องอาศัยเวลาที่จะเรียนรู้ระหว่าง กัน และแสวงหาความร่วมมือระหว่างกัน วิทยากรได้ยกตัวอย่างการเตรียมความพร้อมของประเทศต่างๆพอสังเขป และกระเซ้าเรียกเสียงฮา..

ชอบงานดี งานสบาย หงายตลอด

รู้ภาษาต่างประเทศทำงานโรงงานต่างด้าว ไม่รู้ภาษาฯต้องทำงานในไทย

ความสามารถในการคอรัปชั่นสูงขึ้น แต่การแข่งขันลดลง

จุดอ่อนของไทย..อยู่ที่ไม่มีทิศทางการศึกษา

ของดีอาเซียนอยู่ตรงไหน? ค้นพบแล้วหรือยัง

ทำความรู้จักกับอาเซียนดีพอแล้วหรือยัง

ยังมีรายละเอียดปลีกย่อยที่น่าสนใจอีกเยอะครับ เวลามีจำกัด งานเสวนาเป็นเพียงน้ำย่อย เราจะต้องทำการบ้านกันต่อไป ผมนำหนังสือโมเดลบุรีรัมย์ ไปแจกอาจารย์ผู้ใหญ่40 เล่ม หลังจากนั้นก็เก็บกระเป๋า/คืนห้อง ดร.อุทัย อันพิมพ์ โทรศัพท์มานัดไว้ว่าจะอาสามารับช่วงพาไปรับประทานอาหารเวียดนามที่ร้านอินโดจีน แหนมเนืองร้านนี้ฝีมือดีครับ อร่อยทุกจาน แซบทุกคำ ..

ระหว่างนั้นมีคนมาขายรถเตอรี่

อาจารย์อุทัยซื้อเลขท้าย 54 สองใบ

แบ่งให้ผมใบหนึ่ง..

ต่อมามีเจ้าอื่นเร่มาขายอีก

ผมจึงหยิบกระเป๋ามาซื้อเลขท้าย 24 บ้าง

แล้วแบ่งให้อาจารย์อุทัย 1 ใบ

อบายมุขเป็นสิ่งไม่ดี เ รื่ อ ง โ ช ค ดี ไ ม่ ดี ไ ม่ ต้ อ ง ซื้ อ ห ว ย

ถ้าทำดี โชคก็ดีอยู่แล้ว..ไม่ต้องเสียเงินหรือสุ่มเสี่ยงให้เมื่อยตุ้ม!

อ้าว! แ ล้ ว ผ ม ซื้ อ ฉ ล า ก กิ น แ บ่ ง ทำ ไ ม ล ะ

หลังจากอิ่ม อาจารย์อุทัยถามว่า..พ่อสนใจจะไปดูการแกะเทียนพรรษาไหม? มี เจ้าถิ่นพาตระเวน มีรึจะไม่รีบตะครุบ..เราออกตระเวนไปหลายวัดที่มีชื่อเสียง ไปเห็นแล้วก็ทึ่งๆและทึ่ง การที่ได้ไปดูอย่างใกล้ชิด เห็นขั้นตอนและกระบวนการต่างๆ มันสุดแสนจะแจ่มใจมากใช่ไหมละเธอ

แต่ละวัดใช้เวลาในการสร้างเทียนแห่งละ 2 เดือนเป็นอย่างน้อย

เทียนแห่พรรษาบางแห่งตบแต่งอย่างวิจิตรบรรจงบนรถที่ยาวถึง 20 เมตร

ใช้งบประมาณแห่งละ 4-8 แสนบาท

รางวัลชนะเลิศ 200,000 บาท

ต้องฝึกกระบวนแห่ ขบวนฟ้อนกันเหงื่อไหลไคลย้อย

หลังจากประกวดแล้วนำกลับมาชื่นชม 6-7 วันก็แกะเทียนออก โธ่ๆๆๆ

บางสำนักมีถ้วยรางวัลเต็มตู้ มีประวัติ มีตำนาน มีร่องรอย

นายช่างและลูกมือมีความมุ่งมั่น มีความสุข มีการพัฒนาฝีมือ

ระยะนี้..เร่งงานกันหามรุ่งหามค่ำไม่ได้หลับได้นอน..

เรื่องนี้อธิบายมิติศรัทธา ได้อย่างยอดเยี่ยม

เสียดายไม่มีเวลาชมวัดอย่างละเอียด ฝากไว้ก่อนโอราฬ

ฝน ตกพรำๆ  ตระเวนไปชมการแกะเทียน 4-5 วัด ได้เวลาจะไปสนามบินแล้ว พอคลำกระเป๋าจะซื้อของ อ้าวกระเป๋าตังส์หาย ก่อนหน้านี้ยังควักซื้อหวยอยู่นี่..สงสัยจะลืมไว้ที่ร้านอาหาร อาจารย์อุทัยทราบเรื่องรีบหันพวงมาลัยกลับไปที่ร้านอินโดจีน พบว่า..เด็กพนักงานในร้านเก็บเอาไปให้เจ้าของร้าน คุณเจ้าของร้านก็ดีเหลือใจ โทรไปบอกใครต่อใครที่รู้จักอาจารย์อุทัยให้วุ่น เพราะไม่มีเบอร์โทรฯที่จะติดต่อเจ้าตัวได้ พอเราไปรับกระเป๋าแล้ว ก็ต้องโทรฯเคลียท่านที่พลอยเดือดร้อนไปด้วย

อ ย่ า ซื้ อ ห ว ย เ ล ย น ะ ค รั บ . .หวาดเสียว..

ยังดีนะครับที่เจอคนดี

ไม่อย่างนั้นจะใจหายใจคว่ำกว่านี้

ตั๋วเครื่องบิน บัตรต่างๆ เงินซื้อข้าวกิน จะไปนอนที่ไหน?

ไม่ทำซกหมก เหมือนคนอกหักซ้ำซ้อนรึเธอ..

เย็นนี้พี่แต๋วเลี้ยงเรียกขวัญ..หาย..ให้กลับมาอยู่กับเนื้อกับตัว

ถ้าแห้ว..หรือท่านอื่นจะมาร่วมด้วยช่วยยิ้ม

ก็เตรียมพกยิ้ม..มารอที่พหลโยธินเพรท เวลา 6โมงเย็น นะครับ..

เสียดาย กีฬาโอลิมปิก ไม่มีการแข่งยิ้ม

ไม่อย่างนั้นจะส่ง ..พวกเรานี่แหละไปชิงแชมป์ ..

เสียงบ่นๆๆ และบ่น..ทำไม?

เกิดเป็นหญิงแสนลำบาก

แฟน..ก็ ต้ อ ง ห า

ขา..ก็  ต้ อ ง เ รี ย ว

หน้า..ก็ ห้ า ม เ หี่ ย ว

นม..มี นิ ด เ ดี ย ว ก็ ไ ม่ ไ ด้

เฮ้อ!

คัดจาก Iam Zoma


ย่องเยี่ยมยามเจอคนงามเมืองอุบล

อ่าน: 2142

10.00 น. รถตู้ล้อเคลื่อนออกจากสวนป่า พร้อมสัมภาระหนังสือและผักมาฝากญาติชาวเมืองดอกบัว ระหว่างทางเห็นต้นข้าวกำลังฟื้นสลบจากฝนทิ้งช่วง เมื่อคืนนี้ฝนเทลงมาเป็นบริเวณกว้าง และต่อๆไปถ้ามาอีกก็ยิ่งจะชุ่มฉ่ำ ชาวนาอีสานนั้นทำนาอาศัยน้ำฝน เขาเรียกภาษาทางการว่านาน้ำฝน ไม่เหมือนทางภาคกลางที่เขาเรียกนาเขตชลประทาน มีคลองส่งน้ำซอกซอยไปถึงทุกตารางเมตร ดังนั้นชาวนาอีสานจึงทรหดกว่าชาวนาภาคอื่น ต้องคอยลุ้นเรื่องฝนตกอยู่เรื่อยๆ พักหลังตัดไม้ทำลายป่า แถมดินฟ้าอากาศก็แปรปรวน จึงมี2ตัวเลือกไม่แล้งก็น้ำท่วม ทำให้ชาวนาสมัยนี้ต้องประยุกต์ใช้เทคโนโลยีที่เหมาะสม ที่พากันขายควายไปทำลูกชิ้น ก็เพราะสาเหตุต้องเร่งทำนาให้ทันกับสภาวะอากาศแบบลูกผีลูกคนนี่เอง จึงหาวิธีทำนาแบบรวบรัด

หลายพื้นที่ดำนาด้วยเครื่องแล้วนะเธอ ที่เจ้าลมหวนชวน ชวนหิว กับเพื่อนๆไปดำนาด้วยแรงงานคนตามที่เล่านั้น อีกไม่ช้าอาจจะเป็นตำนานไปก็แล้วก็ได้ ยกตัวอย่าง เช่น การหาบน้ำ การหุงข้าวด้วยฟืน การขี่รถแทนขี่ควาย

โ ล ก กำ ลั ง เ ป ลี่ ย น แ ป ล ง เ ร า

รึ เ ร า กำ ลั ง อ ยู่ ใ น ยุ ค ก า ร เ ป ลี่ ย น แ ป ล ง

สมัยนี้ขืนอยู่แบบเงอะงะๆ..มีหวังตกยุคนะเธอ..

เด็กสมัยนี้ต้อง ตาโตๆ หูโตๆ ปากโตๆ หัวโตๆ หัวใจพองโต

จะได้มองเห็นไกลๆฟังอะไรชัดๆ พูดและถาม มีมันสมองที่ดี จิตใจดี

ผมมาถึงโรงแรมในมหาวิทยาลัยประมาณบ่ายเศษ หลังจากเข้าห้องหอแล้ว ก็นั่งพักผ่อน สักพักก็ได้รับโทรศัพท์จากอาจารย์สุรีย์ ธรรมิกบวร ท่านเป็นคณบดีคณะพยาบาลศาสตร์ ท่านเป็นคนก่อตั้งคณะฯด้วยนะเธอ อาจารย์เป็นคนบุกบั่นและบุกเบิก กว่าจะปั้นคณะพยาบาลศาสตร์ขึ้นมาได้ เธอเอ๋ยต้องสู้และทน ต้องประสานงานสิบทิศ

ห ม ด ร อ ย ยิ้ ม ไ ป ห ล า ย ร ถ สิ บ ล้ อ

อาจารย์บอกว่า อีกสักครึ่งชั่วโมงจะมารับ หิวแล้วยัง

ลืมบอกไป..มาถึงผมก็สั่งข้าวผัดปูกับต้มจืดสาหร่ายฟาดไปแล้ว

จึงบอกอาจารย์ว่า..ช้าๆก็ได้ครับ ยังบ่ายอยู่เลย

เปลี่ยนเรื่องชี้ชวนใหม่..ครูบาสนใจงานแกะเทียนพรรษาของอุบลไหม?

เคยเห็นเขาแกะเทียนไหม?

จั ง ห วั ด อุ บ ล กำ ลั ง จั ด ง า น แ ก ะ เ ที ย น น า น า ช า ติ !

อ้าว! วาสนาดีอีกแล้วสิเรา..

ได้ เวลาแดดร่มลมตก  อาจารย์ขับรถมารับ ตรงแน่วไปบริเวณจัดงานซึ่งอยู่ในเขตพิพิธภัณฑ์และเสาหลักเมือง นับเป็นการได้มาเห็นศักยภาพของคนเมืองอุบลแบบรวบรัด ยังบอกอาจารย์ว่า..ถ้าไม่ตัดสินใจมาชมงานนี้ วาสนาคงชำรุดไปนาน ล้วนมีสิ่งที่ชอบและชื่นชมทั้งนั้น บริเวณเต็มไปด้วยงานศิลปะที่หลากหลาย มีชาวต่างชาติมาแกะเทียนตามสไตล์ของแต่ละชาติ นับว่าจังหวัดอุบลได้นำเอาการแกะเทียนเข้าไปสู่นวัตกรรมศิลปะสากลได้อย่างบรรเจิด งาน เขายังไม่เปิดนะครับ เราไปชมนี่คนไม่แออัด จึงมีเวลาอ้อยอิ่งแบบสบายๆ ผมถ่ายครีปวีดีโอไว้ แต่เอาโพสต์ขึ้นยากเหลือเกิน จะทยอยเอารูปลงให้ชมแทนก็แล้วกัน

เดินๆไปเจอมุมนักวาด..

มี น้ อ ง น้ อ ย ตั ว ก ะ เ ปี๊ ย ก นั่ ง ว า ด ภ า พ อ ยู่ ค น เ ดี ย ว

มองแวบๆ โอ้โห! ฝีมือเหลือร้าย

นึกไม่ถึงตาแป๋วๆตัวแค่นี้จะมานั่งวาดอยู่โดดเด่น

รีบเข้าไปชวนคุย ..แ ม่ ห นู อ า ย ไ ม่ ต อ บ ..

จึงแอบถ่ายครีปถ่ายภาพาฝาก

นึกไปถึงเจ้าหนูกุลนที ..เวลาเธอสอนลูกศิษย์คงจะมีความสุขมาก..

เดินๆไปชมร้านค้าพื้นเมือง ไปเจอน้ำเต้าลูกเล็กที่ยังดูใหม่ๆ จึงซื้อมาเพื่อจะแกะเอาเมล็ดไปทดลองปลูก และอีกส่วนหนึ่งจะส่งให้หนูกุลนที เผื่อจะมีเวลาว่างประดิฐษ์ประดอยน้ำเต้าออกมาสวยๆ เดินๆ..ไปเจอคนขายของเล่น ที่ยิงด้วยหนังสะติกให้พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า  แล้วกางเป็นร่มค่อยๆหมุนลงมา ที่น่าทึ่งก็คิดมีหลอดไฟเล็กๆติดไว้ด้วย ถ้ายิงเล่นตอนกลางคืนคงจะสวยงามมาก ซื้อมาในราคา6ตัวร้อย กลับไปเจ้าแห้วมาสวนพอดี จะได้ทดลองเล่นกัน

อย่านึกว่าการละเล่นจะหล่นหายไปจากช่วงวัยเราๆนะเธอ

หลัง จากชมงานจนเต็มอิ่ม อาจารย์ถามว่ามื้อเย็นอยากจะทานอะไร? ชิมสลัดไหม? มีโน่นนี่ให้เลือกจนยากจะตัดสินใจ เอาอย่างนี้ดีไหมครับ ไปทานข้าวต้มกัน อาจารย์เป็นทั้งเจ้ามือเจ้าถิ่น แวะจอดที่ร้านข้าวต้มกลางเมืองอุบล ชื่อร้านสันติโภชนา คนอุบลน่าจะรู้จักร้านนี้ มี2ร้านแต่ถูกแบ่งด้วยถนน จะเลือกนั่งร้านฝั่งไหนก็แค่เดินข้ามไป

นั่งเรียบร้อยก็สั่ง ผัดเต้าหู้-ยำขาไก่-ตุ๋นดอกไม้จีน-ผัดกุยฉ่ายขาว-เจี๊ยะกับข้าวต้มข้าวกล้อง ที่ผสมเผือกชิ้นเล็กๆลงไปด้วย ร้านนี้น่าจะเป็นที่นิยมของคนอุบล มีขาประจำเยอะ ที่จอดรถเต็มตั้งแต่ช่วงบ่าย รสชาติกลมกล่อมตามระดับร้านมืออาชีพ นอกจากไม่ผิดหวังแล้วท้องแทบแตก!  อิ่มจนอืด..อาจารย์ยังถามว่า..เอารังนกร้อนๆไหม? เอาผลไม้ไหม? โธ่ๆๆๆ..

อาจารย์คงเผลอว่าเอาชูชกมาเลี้ยงกระมัง

อิ่ม แล้วก็กลับมาพักผ่อนสิครับ ระหว่างทางก็ได้คุยแลกเปลี่ยนเรื่องการผลิตพยาบาล ปัญหาเชิงโครงสร้างและนโยบายด้านบุคลากรการแพทย์ อาจารย์เล่าเรื่องส่งนักศึกษาไปลุยงานในพื้นที่ เห็นไหมครับ ผมได้โจทย์สดๆจากพื้นที่ไปประชุมด้านกำลังพลกระทรวงสาธารณสุขอีกแล้ว

กิ น ข้ า ว ต้ ม ก็ ไ ด้ ค ว า ม รู้ ขึ้นอยู่กับว่าไปกินกับใคร?

เดือน ตุลาคมนี้..นักศึกษาพยาบาลของอาจารย์ปี1-2ก็จะมาเข้าค่ายที่สวนป่า 3 วัน ทั้งนิสิตอาจารย์รวมกันประมาณ 70 ชีวิต ผมก็จำวันที่ไม่ได้ เอาไว้นึกออกจะบอกอีกที เผื่อพี่ต้อยพี่แต๋วและน้องนุ่งที่สนใจจะมาสมทบ ผมละอยากให้พี่น้องชาวเฮมาอีก และอยากให้หลวงพี่ติ๊กมาพบนักศึกษากลุ่มนี้ จะนิมนต์ล่วงหน้านะขอรับ เดือนตุลาฯมีหลายคิวเหลือเกิน 22-24 สสสส.1 จัดไปพม่า และยังมีใครต่อใครอยากจะมากันยาวยืด

คงต้องจับสับหลีกบ้าง จัดรวมกลุ่มกันบ้าง

สังคมแตกแยกมากแล้ว

เราควรจะหลวมตัวทำอะไรกันหลวมๆ

แทนที่จะรัดรึงชีวิตก็ติดโชคอัพซะ

ทำให้หัวใจ..มึนตึง ตึงตัง และตูมตามทำไมเล่า

2มือล้วงกระเป๋า..2 เท้าก้าวเข้ามา..ยังใช้ได้ไหมสมัยนี้

ถ้า เ อ า แ ต่ ยั ง โ ง้ น ยั ง งี้ ไ ป ผู ก พั น กั บ พั น ธ ะ จ น นั ว เ นี ย

โอกาส..มั น ก็ อั ก เ ส บ น ะ สิ เ ธ อ . .

เวลาและวารีไม่คอยท่า..แต่สวนป่ายังคอยเธอ..

ก่อนจะมา..ก็อ่านหนังสือ เจ้าเป็นไผ กับ โมเดลบุรีรัมย์ ไปพลางๆ

คนสวยจะยี่ยักยี่หย่อนไปทำไม

เปิดอ่านหนังสือที่ละหน้า..ยิ้ ม ที ล ะ ห น้ า

แค่นี้ก็หน้าเปื้อนยิ้มแล้วละเธอ..

ค น จ ะ ส ว ย ม า ก ส ว ย น้ อ ย ก็ อ ยู่ ที่ ร อ ย ยิ้ ม แ ย้ ม นี่ แ ห ล ะ

ต่อให้แต่งหน้าสวยเริดอย่างไร?..ถ้าหน้าบูด..%$*#@!!**#

ไม่อยากจะพูดเลย ..จบดีกว่า..อิ อิ อะ อะ ..


ชีวิตนี้หนอเหมือนใบไม้ปลิวไปตามแรงลม

อ่าน: 2131
โดย Sutthinun Pratchayapruet เมื่อ 28 กรกฎาคม 2012 เวลา 22:36 น. ·

ฝน และ ฝน

หมู่นี้ฝนตกหยุมหยิมบ้าง ตกพอประมาณบ้าง ตกซู่ๆบ้าง

คืนนี้ดูภาพจากเรดาร์เห็นกลุ่มเมฆฝนจากโคราชกำลังมุ่งมาอีกกลุ่มใหญ่

เที่ยงคืนนี้ หรือพรุ่งนี้เช้าอาจจะมีฝนหนักก็ได้

ถ้าไม่มีฝน หรือฝนทิ้งช่วง

คนงานก็จะเทพื้นปูนทับแผ่นสำเร็จได้เรียบร้อย

หลังจากนั้น 3 วัน ก็ก่อสร้างบ้านบนพื้นที่ว่านี้ได้แล้ว

คนงานกลุ่มหนึ่งไปอัดอิฐดินซีเมนต์

ได้ปริมาณที่พอจะสร้างห้องน้ำ-ห้องเก็บของ-ห้องครัว-ห้องซักล้าง

งานกำลังสัมพันธ์กันได้ด้วยดี

ถ้าไม่มีฝน อุปกรณ์ไม่ติดขัด

20 วันคุณชายก็จะได้บ้านพำนักที่มีต้นไม้แวดล้อม

มีสายลมและแสงแดด มาเยือน

แวดล้อมด้วยธรรมชาติที่เราพอจะสร้างเสริมขึ้นมา

ยังกังวลหน่อยเดียวที่ 2-3วันนี้ผมก็จะไม่ได้อยู่บ้าน

มหาวิทยาลัย อุบลส่งรถมารับ รับไปทำไมหรือครับ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี เสนอขอพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ให้กับกรรมการสภามหาวิทยาลัยตามกฎหมาย ที่ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ แต่งตั้ง ประจำปี 2552 ซึ่งได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ชั้นเบ็ญจมาภรณ์มงกุฎไทย นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณของคนป่าอีกวาระหนึ่ง ผมถือโอกาสจะเอาหนังสือ “โมเดลบุรีรัมย์” ไปฝากคณาจารย์ผู้ใหญ่ด้วย

วันที่ 29 พักที่อุบลหนึ่งคืน

วันที่30 ก่อนเที่ยงรับเครื่องราชฯแล้ว ยังได้รับฟัง ศ.ดร.กนก วงศ์ตระหง่าน

บรรยายพิเศษ : การเตรียมความพร้อมสู่ประชาคมอาเซียน(AEC)

ตอนเย็นจะบินมาเป็นนกขมิ้นเหลืองอ่อนที่บางกอก

วันที่ 31 ไปประชุมคณะกรรมการด้านกำลังพลที่กระทรวงสาธารณสุข

วันที่1 สิงหาคม ไปดูการลงทุนด้านการเกษตรฯให้กับนักธุรกิจชาวอินเดียที่ ลพบุรี

วันที่ 2 จะนั่งรถตู้กลับสวนป่าพร้อมแห้ว

คาดว่าจะถึงอำเภอสตึกประมาณบ่ายโมง

อยู่ โยงถึงวันที่ 7 ก็จะเดินทางเข้าบางกอก แล้วต่อไปเชียงใหม่ มีคนถามว่าจะไปไฟล์ไหน? ยังตอบบ่ได้เพราะยังไม่ได้ดูตารางบิน แต่ไม่ต้องกลัวหรอกนะเธอ ถ้าพลาดเที่ยวบิน อาจจะจี้เครื่องบินไปก็ได้ เอา เป็นว่า 8-12 ลุยเชียงใหม่แน่ ใครจะเลี้ยงข้าวซอยก็จะเป็นพระคุณ เขยเชียงใหม่จะได้กลับมาทบทวนความหลังเมื่อครั้งยังเป็นหนุ่มกระเตาะ แอบมาเต๊าะกุหลาบเวียงพิงศ์ ยุคก่อน ..อีน้องคนงามกินข้าวแลงแล้วก่อ..รายละเอียดจะเรียนให้ทราบอีกครั้งหนึ่ง ในชั้นนี้บอกเล่าพอสังเขป.. อิ อิ//

: ชีวิตนี้ช่างหันรีหันขวางจริงหนอ

: ชีวิตนี้ขึ้นๆลงๆเหมือนข้างขึ้นข้างแรม

: ชีวิตนี้ไม่ทราบว่าใครลิขิตให้เป็นเช่นนี้

: ชีวิตนี้มีลายแทงพลิกคว่ำพลิกหงาย

: ชีวิตนี้ เป็นเช่นนี้เอง

: ค่ำคืนนี้จะมีคนสวยที่เข้ามา”คอมเมนท์” เราบ้างไหมน่ะ..


ขออภัยในความไม่สะดวก

อ่าน: 2869

ตอนหัวค่ำฝนกระหน่ำจนแฉะ ไม่รู้จะทำอะไร เปิดไฟอ่านหนังสือ..แมลงเม่าก็เข้ามาเซ้าซี้ บินตอมโน่นนี้แล้วตกลงมา เดี๋ยวมดดำก็มาตอม..ปิดไฟนอนฟังเสียงหัวใจเต้นดีกว่า..ตึ๊กตัก ตึ๊กตัก ไม่กี่ตึ๊กก็ม่อย..หลังจากหลับไปยกหนึ่งก็ตื่นมาเปิดไฟ แมลงเม่าหายไปหมดแล้ว ลุกมาเปิดคอมฯ..

..เจอต้อม..รำพัน ในFB.ว่ากำลังดูพิธีเปิดโอลิมปิกสนุกสนาน แถมยังบอกว่า..ยังไม่จบยังมีเวลา ผ ม ก็ รี บ เ ผ่ น ไ ป บ้ า น ห ลั ง ใ ห ญ่  พอเปิดทีวีหา..หน้าจอบอกว่า คณะ กรรมการควายอะไรสักอย่าง ไม่อนุญาตให้ทีวีจอดำเปิดชมรายการได้ เนื่องจากคณะกรรมการโอลิมปิคสากล (ไอโอซี) กำหนดให้การถ่ายทอดสดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกส์เกมส์ ลอนดอน 2012 ครอบคลุมพื้นที่และรับสัญญาณโทรทัศน์ผ่านทางสาบอากาศในประเทศไทยเท่านั้น สถานีขออภัยในความไม่สะดวกมา ณ ที่นี้

ขออภัยในความไม่สะดวก

แล้วเมื่อไหร่ มึ-จะสะดวกละเว๊ยเห่ยยย!

แหม..ถ้า ไอ่คนที่ขออภัยอยู่ใกล้ๆ ผ ม จ ะ ถี บ ใ ห้ หั ว ค ะ มำ  แทนที่มันจะคิดแก้ไขบริการประชาชนให้ได้รับฟังข่าวสารและการกีฬา มันกลับมาเล่นแง่งอนกันเรื่องผลประโยชน์ ไอ่พวกหากินกับจานดาวเทียมก็ไม่ยอมควัก หน้าด้านขายจานอย่างเดียว เมืองไทยเรามีเรื่องอย่างนี้เยอะ เช่น เรื่องระบบสัญญาณโทรศัพท์ 3G.-4G. อะไรนั้น ประเทศลาวเขามีใช้ตั้งแต่ปีมะโว้แล้ว แต่บ้านเรามันยังกัดกันไม่เลิก แทะกันไปเห่ากันไปกรรโชกกันไป พวกตาดำๆก็ทนกันไป ทำไมพวกเสื้อสีต่างๆมันไม่ชุมนุมแก้ไขในเรื่องสร้างสรรค์อย่างนี้บ้าง ไปเผาทำไมศาลากลาง ไปเผาที่ทำงานเผาบ้านไอ่พวกคณะกรรมการบริหารระบบโทรคมนาคมสื่อสารจะไม่เข้า ท่ากว่ารึ!

แหม..พูดเรื่องนี้แล้วคิดถึงคุณบี คนหน้าหวาน

ห า ย งั ว เ งี ย แ ล้ ว ลุ ก ขึ้ น ม า ช่ ว ย อั ด พ ว ก นี้ ห น่ อ ย เ ถ อ ะ

ผม ไม่ดูทีวีมาหลายเดือนแล้ว ตั้งแต่ออกมาปลีกวิเวกอยู่บ้านกระต๊อบ หนังสือพิมพ์ก็ไม่ได้อ่าน เว้นแต่นิตยสารและพ็อกเก็ตบุกส์ก็อ่านบ้างตอนเดินทางโดยรถทัวร์  แต่ก็ยังเห็นว่าทีวีเป็นสื่อที่เราติดตามดูข่าวสารได้สะดวก บอกให้ช่างมาติดตั้งจานดำให้แล้ว แต่ทีวียังไม่ได้ฤกษ์ยกมา เมื่อพวกหากินกับระบบการถ่ายทอดเป็นอย่างนี้ ก็คงเฉยๆต่อไปจนกว่าทุกอย่างจะลงตัว

บ้านเมืองเรานี่นะเธอ ไอ่พวกแปดสาแหรกเอางบประมาณแผ่นดินไปวางโครงสร้างระบบการคมนาคมทุกรูปแบบหลายแสนล้านบาท เงินภาษีพวกเราทั้งนั้น เอาไปแล้วแทนที่มันจะบริหารให้ประโยชน์ตกอยู่กับสังคมและประเทศชาติ มันก็เอาไปซิกแซกหากินในรูปของเงื่อนไขและกฎบ้าๆบอๆที่มันแฝงเร้น ค่าโทรศัพท์ น้ำมัน ไฟฟ้า ค่าทางด่วน ค่าจิปาถะ มันมีค่าอีแอบแฝง กันทั้งนั้นละครับ แล้วค่าพวกนี้เราก็ไม่รู้ที่ไปที่มา ตั้งชื่อย่อไว้ยุ่งๆเยอะๆให้เวียนหัว เอาแค่เรื่องน้ำมันในอ่าวไทยและบนผืนแผ่นดินไทย จะมีสักกี่คนที่รู้ว่ามันแด๊กซ์กันตรงไหนอย่างไร? กอบโกยไปแล้วยัง ทะลึ่งไปสร้างปัญหาให้บ้านเมืองไม่จบสิ้น ตราบใดที่มันเอาประเทศนี้เป็นสมบัติของครอบครัวไม่ได้ ไ ท ย แ ล น ด์ มั น ก็ เ ป็ น แ ด น ม ห า วิ บั ติ ยั ง งี้ ล ะ เ ธ อ ..

พูด ไปก็เหมือนเห่าใบตองแห้ง ..มาคุยเรื่องหมาๆดีกว่า ผมมีหมาอยู่2ตัว ทำหน้าที่องครักษ์พิทักษ์นาย ชื่อเจ้ามอมกับเจ้าดอก นิสัยต่างกันมาก แต่ชอบที่จะมานอนด้วย ผมนอนอยู่ที่ไหน มันก็จะมานอนเฝ้าแถวๆนั้น ไม่ว่าผมจะลุกขึ้นตอนไหม มันพร้อมจะลุกด้วย ตอนตี4ผมถีบจักรยานไปดูที่วีบ้านหลังใหญ่ มันก็ลุกวิ่งนำหน้า จะหาสิ่งมีชีวิตอะไรที่ขยันเท่าเจ้า2ตัวนี้ไม่ได้แล้ว ไม่รู้ว่ามันทำหน้าที่หรือมันชอบวิ่งตามก็ไม่รู้นะ

เช้าๆผมถีบรถจักรยานออกกำลัง มันก็วิ่งเยาะออกหน้า

ไปไหนไปด้วย เป็นเพื่อนที่แสนจะอนาทรต่อเพื่อน

ถ้าเธอ..หาแฟนเอาใจใส่ได้เหมือนเจ้า2ตัวนี้

ไม่ทราบว่าเธอจะชอบ หรือเธอจะรำคราญ..

โฉมยงเล่าว่า..รถยนต์จอดที่ไหน มันก็จะไปนอนเฝ้าที่นั่น

ช่วงที่ผมไปบางกอก..มันก็จะวนเวียนมาดูมาดมกลิ่น..

ไม่มีกลิ่นก็แสดงว่า..ไม่มีตัวตน

ไปไหนมา..ปะหน้า..มันก็จะแสดงความยินดียกใหญ่

เปล่งเสียงในลำคำคองิ๊ดๆง๊าดๆ..

เหมือนจะถามว่า..ทำ ไ ม ไ ป น า น นั ก ล่ ะ   . .

เจ้าความคิดถึงนี่นะเธอ..มันมีคุณค่าต่อจิตใจมากเลยนะ

เหมือนที่ผมกำลังคิดถึงคนที่อ่านหนังสือ “โมเดลบุรีรัมย์”ตอนนี้ ไม่ทราบว่ารู้สึกอย่างไรบ้าง..ไม่สะท้อนความคิดเห็นมาให้ฟังบ้างเลย เว้นแต่บางท่าน..ที่กรุณาสนใจหนังสือ คนนอกระบบ ที่หมดไปแล้ว ยังสองจิตสองใจว่าจะพิมพ์ใหม่แบบผสมกับเหตุการณ์ในปัจจุบันดี หรือคงสภาพเนื้อหาเดิมไว้ ผมอยากจะเขียนเรื่อง “คนอิงระบบ” อยากจะเขียนถึงคนสวยที่รู้จักในตอนนี้ว่า..ผมมองเห็นจุดงามในจิตใจ จุดพิเศษที่เธอแสดงออก จุดอึ้งกิมกี่ที่เธอมี ความดีความงามในชีวิตของแต่ละคนมีเสน่ห์มากนัก เพียงแต่เจ้าตัวกักไว้ด้วยความขัดเขินที่จะเขียนบอกเล่าเอง ต้องมีคนมากะเทาะออกให้..ใช่ไหมละครับ

เ รื่ อ ง ท ำ น อ ง นี้ ใ ช่ เ ร า ไ ม่ เ ค ย คิ ด แ ล ะ ท ำ

ถ้าท่านอ่านหนังสือเจ้าเป็นไผ1-2

จะเห็นความผุดพรายที่เจ้าตัวเล่าเองอย่างบรรเจิด

แต่ก็นั่นแหละเธอ..จะมีสักกี่คนที่ยอมเขียนเรื่องดีๆของตนเองให้เราอ่าน

ต้องยั่วยุซ้ำแล้วซ้ำเล่า กี่เล่ากี่ยุๆๆๆ..

ที่ผมเว้าวอนให้คุณคนสวยช่วยๆ “คอมเมนท์” ก็ เพื่อเป็นจุดเริ่มให้ท่านค่อยๆสะสมความเคยชินในการแสดงออกความคิดเห็น คิดไปเขียนไปเดี๋ยวท่านก็อยากจะเขียนเรื่องของตนเองยาวขึ้น เมื่อได้รับการขานรับจากเพื่อนๆแล้ว อีกหน่อยท่านก็จะเขียนเป็นเรื่องเป็นราว จากความรู้จากประสบกรณ์และทักษะชีวิตของแต่ละคน

ความรู้ในตัวคนนั้นธรรมดาที่ไหนละเธอ

เรามาช่วยกัน ..

ทำ เ รื่ อ ง ธ ร ร ม ด า ใ ห้ เ ป็ น เ รื่ อ ง พิ เ ศ ษ ดีไหมละครับ?

ใครจะลงมือเขียนก่อน..อย่าไหว้ครูนานนักเลย

กดแป้นพิมพ์ผัวะผะได้เลยนะบัดนี้



Main: 0.089264154434204 sec
Sidebar: 0.07131290435791 sec