วันบางกอกแตก
กรุงเทพฯร่ำๆจะแตกตั้งนานแล้ว
ประชากรแยะปัญหาเยอะ
เจ่าจุกอยู่กันท่ามกลางความเจริญจอมปลอม
ที่ผ่านมา>>แทนที่จะช่วยกันดูบ้านเมืองให้ปกติ
วันนี้คืนดีก็ก่อม๊อบ ปิดถนน ยิงกัน เผาบ้านเผาเมือง
ขัดเคืองโทษกันไปกันมาจนเท่าทุกวันนี้
เทวดาคงจะหมั่นไส้ จึงตักเตือนด้วยน้ำที่อ่อนโยนอ่อนไหว
ถ้ายังไม่สำนึกไม่ดีขึ้น
ขออีกสักชุดสองชุดเถิดพระเจ้าข้า..
ทำให้ไทยทั้งประเทศ ลุ้นระทึกกับน้ำท่วมมานานนับเดือน ไล่มาตั้งแต่ภาคเหนือตอนล่าง แต่ละจังหวัดผจญมหาวาตภัยกันหัวหกก้นขวิด บ้านเมืองร้านค้าศูนย์ราชการวัดวาโบราณสถานวินาศสันตะโร รู้ทั้งรู้ก็ไม่อาจจะต้านทานพลังมหาศาลของน้ำได้ ปริมาณน้ำเที่ยวนี้ลบสถิติของทุกสำนัก มนุษย์สู้ยันกันน้ำเต็มเหนี่ยว แต่ไม่อาจต้านทานกระแสน้ำได้ กองทัพสีขุ่นข้นเคลื่อนมารวมพลมาจ่อกรุงเทพด้านนอก แล้วค่อยๆรุกโจมตีเขย่าขวัญพื้นที่กรุงเทพภายใน จุดสำคัญๆเชื่อมั่นว่าจะป้องกันได้ สุดท้ายแม้แต่กองบัญชาการของรัฐบาลที่ชื่อว่า(ศปภ.) ก็ยังกระเจิดกระเจิงออกจากดอนเมือง
เรือบินลำใหญ่ยังจ่อมจมอยู่ในน้ำ
อย่างอื่นจะเหลือเรอะ
ชื่อเรือบิน..แต่เอามาพายไม่ได้
เตรียมขายทิ้งเพราะชราภาพ
ยังดีนี้ที่สมัยนี้มีโทรศัพท์สะดวก ไม่อย่างนั้นเธอเอ๋ยจะติดต่อกันยังไง ถนนเป็นคลอง รถวิ่งไม่ได้ เรือมีน้อย ใช้แพ กะละมัง โฟม ขวดพลาสติก ยางในรถยนต์ ฯลฯ ช่วยกันคิดๆประดิดประดอยอุปกรณ์เพื่อจะตื้ออยู่ในสภาพครึ่งบกครึ่งน้ำ เครือญาติอยู่ที่ไหนถามไถ่ถึงกันจนหูไหม้ อุ้มชูดูแลกันยามบ้านแตก
วันนี้กรุงแตก
เอ๊ย!ไม่ใช่สิ กรุงเทพตกน้ำป๋อมแป๋ม
หลายหมู่บ้านช่วยกันกรอกถุงทรายจนกล้ามเป็นมัดๆ
น้ำมา..ไม่มีบ้านไหนต้อนรับ
น้ำมา..ไม่รู้ไม่ชี้ ปิดประตูขับไล่ไสส่ง
น้ำมา..ไม่รู้ที่ไป น้ำงง น้ำจึงหลงทาง
น้ำมา..ไม่มีคนจูงจึงไปตามยะถากรรม
น้ำมา..ไปเจอประตูน้ำ..ยังไม่เปิดรับอีก หาว่าไม่มีกุญแจ โธ่ๆๆๆ
น้ำมา..ไม่ติดป้ายบอกทิศทาง
น้ำมา..หาที่อยู่ที่ไปไม่ได้..
น้ำ น้อยอกน้อยใจ ร่ำไห้ ตอแย ไม่จากไปง่ายๆ
คนบางกอกใจดำใจร้ายกับน้ำ..
น้ำดำๆเต็มไปด้วยมลพิษไม่รู้จะไปอาศัยใคร
น้ำบูดเน่าจึงเปะอยู่ทุกหนทุกแห่ง
ทนเน่าเหม็นได้ก็ตามใจ
ถึงจะอาบน้ำทาแป้งประทินโฉมอย่างไรก็ยังมีกลิ่นตุๆ
เ มื่ อ เ ธ อ ไ ม่ เ ข้ า ใ จ น้ำ น้ำก็ ไ ม่ เ ข้ า ใ จ เ ธ อ
เมื่อ เ ธ อ ล ะ เ ล ย น้ำ น้ำ ก็ ล ะ เ ล ย เ ธ อ
เธอเอาแต่โกรธเกรี้ยวให้น้ำ น้ำก็จะอ่อนโรยไม่มีแรงเดินจากเธอ
คนที่โดนปล่อยเกาะนอนอดโซพะวักพะวน
หลายคนสิ้นลม กว่าจะเจอ..ต้องงัดหลังคาบ้านหามออกมา
โลงผีพุลอยออกมาจากสุสาน
จระเข้เผ่นพ่าน แข่งกับตัวเหี้ยและงูเหลือม
ตอนนี้มีข่าว..งูบ้าอะไรไม่รู้มีเศรษฐีเฮงซวยมาเลี้ยงไว้ดูเล่น
ลักษณะเหมือนงูเขียวบ้านเรา
แต่พิษมันยิ่งกว่างูจงอาง
เซรุ่มยังไม่มีเสียด้วย
ตอนนี้เห็นงู ใ ห้ ตี งู ก่ อ น ตี แ ข ก
อย่าตีให้หลังหัก ตี ๆ ๆ ให้หัวแบะ..
พูดถึงงู งูก็มา งูเงี้ยวมานอนซุกอยู่ใต้ผ้าห่ม
มีคนโดนงูเห่ากัดตายไปกี่รายยังไม่ได้นับศพ
หนู ตะขาบ ตะเข็บ จิ้งจก กิ้งกือ ปลิง จะให้ไปไหน
ขออยู่ใกล้ๆได้ไหมจ๊ะคนสวย
ถือว่าเป็นเพื่อนร่วมโลกร่วมชะตากรรม
ข่าวแต่ละสำนักเกาะติดสถานการณ์อย่างจดจ่อ
รายงานกันข้ามวันข้ามคืน
ขึ้นเครื่องบินบรรยายภาพให้เห็นจะจะระทึกระทวยใจ
เรือ-ทราย-สุขา-น้ำดื่ม-อาหาร-ไฟฟ้า-ประปา-มาม่า-ปลากระป๋อง รองเท้าบู๊ท เป็นปัจจัยจำเป็นเร่งด่วน ต้องการอย่างมาก ถึงจะมีคนตั้งโรงครัวเลี้ยงอาหารมื้อต่อมื้อ ก็คงช่วยได้ในจำนวนจำกัด คนอดโซเป็นแสนๆจะทำยังไง ถ้าไม่ยกระดับให้เขาช่วยเหลือตัวเอง เอาเรือไปบริการแบบตลาดน้ำดำเนินสะดวกดีไหม ส่งสินค้าไปถึงคนที่ติดเกาะตามคอนโด
ทุกคนทุกฝ่ายต่างโอดครวญกระปอดกระแปด
ไม่ตระหนักว่า..ม ห า วิ ก ฤ ติ เ ที่ ย ว นี้ เ ท ว ด า ก็ ช่ ว ย ไ ม่ ไ ด้
ถ้าช่วยตัวเองไม่ได้จะลำบากสุดขีด
คนบางกอกคุ้นชินกับการเอื้ออาทรสะดวกสบาย
ส ว ร ร ค์ ห า ย ไ ป ใ น พ ริ บ ต า
โ ช ค ช ะ ต า ต ก อ ยู่ ใ น น ร ก ใ น บั ด ด ล
มีคนวิตกจริตคิดจะฆ่าตัวตายหลายพันราย คนที่เสียจริตคิดไม่ตกอีกนับแสน บางคนปีนไปโวยอยู่บนยอดเสาไฟฟ้า โถ พ่อมหาจำเริญ พ่อเสพย์ยาบ้าจนสติแตก เพิ่มภาระให้สังคมอย่างสุดเซ็ง บทเรียนราคาแพงที่สุดในประวัติการณ์เปิดแล้วแต่ละหน้า คนเฒ่าคนแก่คนเจ็บป่วยคนพิการ จะลำบากกว่าคนปกติกี่ช่วงตัว ยากินก็หมด หามออกไปหาหมอรอเรือมารับไม่ไหว สิ้นลมไปต่อหน้าต่อตา..พยายามจะเยื้อชีวิตแล้ว แต่ยานพาหนะไม่พอ หมู หมา ไก่ วัว ควาย สัตว์บกทุกชนิดแม้แต่ช้างก็อพยพจ้าละหวั่น กรุงแตก..ผู้คนอลหม่าน ขบวนรถติดยาวค่อยๆคลานไปทีละกระดึบ กระดึบ เต่ายังเดินได้เร็วกว่าขบวนหนีตายออกต่างจังหวัด
คนบางกอกจะต้องใช้ชีวิตครึ่งบกครึ่งน้ำไปอีกนานนับเดือน
หลังจากชุดใหญ่ผ่านไป
น้ำเน่าและขยะโสโครกจำนวนมหาศาลยังรังควาญเรื้อรัง
ถามว่า..ช่วงนี้จะทำอะไรได้บ้าง
คนที่ตกงาน..จะทำยังไง
คนที่มีฝีมือเชิงช่าง รัฐฯน่าจะเปิดศูนย์ฝึกอบรมฝีมือแรงงานเตรียมไว้ หลังน้ำลดการซ่อมแซมบ้านเรือนขนานใหญ่เกิดขึ้นแน่ ปัญหาอยู่ที่ว่าจะไปหาช่างซ่อมแซมกรุงเทพทั้งเมืองพร้อมๆได้ที่ไหน น้ำดื่มขาด ไข่ไก่ขาด ยังสั่งมาจากมาเลเซีย ช่างฝีมือขาดจะสั่งเข้ามาอย่างนั้นรึ
อันดับแรกเร่งผลิตเรือขนาดเล็ก5หมื่นลำ
อย่าไปรอบริจาค..จัดงบประมาณเร่งผลิต
เรือจะช่วยลำเลียงทุกอย่างให้ขับเคลื่อนแทนรถ
ผู้คนจะได้เดินทางเข้า-ออก-ไปทำภาระกิจได้
ก รุ ง เ ท พ ห ง า ย ท้ อ ง เ พ ร า ะ ร ะ บ บ จ ร า จ ร นี่ แ ห ล ะ
ถนนเปลี่ยนมาเป็นคลอง เราไม่เปลี่ยนยานพาหนะได้อย่างไร
อย่าไปคิดว่า..เรื่องจะจบง่ายๆเร็วๆ
ไอ่บ้าที่ไหนมาพูดว่า..น้ำเข้ากรุงเทพจะไม่สูง
อย่าหวาดวิตก ให้เตรียมตัวไว้พร้อมอพยพ
อพยพแล้วอพยพอีก ย้ายแล้วย้ายอีก บางกลุ่มมาจ่อจุกใต้สะพานลอย
คนกรุงส่วนใหญ่นึกว่าน้ำท่วมไม่เท่าไหร่
หลายพื้นที่ใจเย็น เพราะมั่นใจยังไงๆน้ำก็มาไม่ถึง
จึงรีๆรอๆ รอจนน้ำท่วมปาก
ท่วมนานๆ น้ำลายก็บูด
รายงานพายุแต่ละลูก รายงานน้ำแต่ละเขื่อน
น่าจะวิเคราะห์ได้ว่ามหาอุทกภัยเที่ยวนี้เท่าไหร่
จะมาเล่นเป่ายิงฉุบได้ที่ไหนเล่า > >
อย่าไปโทษเด็กอ่อนวิชาคำนวณ
แม้แต่ผู้ใหญ่ก็สอบตกวิชานี้แบบหมดท่า
เหตุการณ์ผิดปกติจะมาคิดในกรอบปกติก็บ้าแล้ว
ถึงจะมีประกันภัยก็เถอะ
จะไปหาช่างจำนวนหลายหมื่นคนมาจากไหน วิทยาลัยการอาชีพ วิทยาลัยชุมชน วิทยาลัยเทคนิค สถาบันเทคโนโลยี ฯลฯอาจารย์และลูกศิษย์ระดมฝึกปรือฝีมือเชิงช่างให้ระเบิดระบือในช่วงนี้ดีไหมครับ สอนวิชาการดูแลบ้านร้านค้าอาคารให้อยู่ในสภาพเรียบร้อยหลังน้ำท่วม คนที่ตกงานก็จะมีงานทำหลายหมื่นตำแหน่ง
รัฐฯควรมีแผนงานฝึกอบรมช่างฝีมือ
แล้วก็ตั้งเป็นกลุ่มรับบริการแก้ไขแก้ปัญหา
รับซ่อมแก้ไขเครื่องใช้ไฟฟ้า เฟอร์นิเจอร์ ห้องน้ำห้องสุขาห้องครัว ฯลฯ
รับดูแลสนามหญ้า ปลูกต้นไม้ชดเชยของเก่า
รับดูแลบ้านให้สะอาดเอี่ยมอ่อง
มีเบอร์โทร..ประกาศทางทีวี
แค่นี้ก็ช่วยลดจำนวนคนตกงานได้ไม่น้อยนะเธอ
กลุ่มชาวบ้านต่างจังหวัดที่ไม่โดนน้ำท่วม ควรจะเตรียมการเพาะปลูกผักต่างๆ เพาะพันธุ์ไม้ประเภทต่างๆ ไม้ผล ไม้ผักยืนต้น ไม้ประดับ ไม้ดอก ไม้สมุนไพร แม้แต่หญ้าปูสนามก็ต้องการใช้นับล้านผืน วิกฤติเที่ยวนี้ภาคกลางสูญเสียพันธุ์ไม้แทบหมดสิ้น รวมทั้งพันธุ์สัตว์น้ำสัตว์บกก็ต้องชดเชยธรรมชาติอีกไม่น้อย เงินที่รัฐฯจะปลอบใจหลังน้ำท่วม เอามาสร้างกิจกรรมดังกล่าวนี้ดีไหม
เงินมาอย่างเดียวไม่พอหรอก
ความรู้ต้องควบคู่มากับเงินด้วย
งานพัฒนาช่วงหน้าสิ่วหน้าขวานจึงจะสมประโยชน์
รัฐฯ มี น โ ย บ า ย ที่ จ ะ บ ร ร เ ท า เ จ๊ ง แ ห่ ง ช า ติ อ ย่ า ง ไ ร ?
บางทีรัฐฯโดนน้ำเขย่าจนเซ่อบ้อง คิดอะไรไม่ออก
อะไรที่ประชาชนคนที่ปลอดน้ำจะช่วยได้
ก็ช่วยกันคิดช่วยกันกอบกู้วิกฤติในระยะยาว
ขอย้ำว่าระยะยาว ระยะกลาง ระยะสั้น
จะต้องฟื้นฟูกันข้ามปีข้ามเดือน
บริบาลพื้นที่ บริบาลชีวิตจิตใจ บริบาลสภาพแวดล้อม
การบ้านประเทศเปิดอ้าซ่าแล้ว
พี่น้องไทยทั้งผองจะช้าอยู่ใย
ใครถนัดเรื่องไหนก็เข้ามาช่วยปะผุประเทศไทยกันเถิด
ถ้าไม่ช่วยตอนนี้ จะรอช่วยน้ำท่วมคราวหน้า..ก็บ้าแล้ว
ไม่ต้องรอบัตรคิวหรอกเธอ
2 มือล้วงกระเป๋า 2 เท้าก้าวเข้ามา
มาซับน้ำตา มาซับน้ำเน่า มาช่วยเมืองหลวง
จิตอาสา ใจอาสา กายอาสา สติปัญญาอาสา
เหนื่อยเป็นธรรมดา ..พี่ๆทหารจะรอหิ้วปีกเข้ามุมเอง
เอาตัวอย่าง ท.ทหาร อดทน..
ระดมพลังให้ปรากฏ..ให้เห็นพลังประชาคมไทยเข้มแข็งบึกบึน
สู้ สู้ สู้ อยู่ห่างๆ ..ระวังผีหลอกนะเธอ
มาที่นี่ สู้ตรงที่นี่ เถิดนะคนดี
อย่าไปโทษรัฐบาลอ่อนแอ
อย่าไปเสียเวลาเหลวไหลไปกับเรื่องพวกนั้น
ควรช่วยกันหน้าที่พสกนิกรถวายพ่อพระอันเป็นที่รักยิ่งของเรา
