ลานสวนป่า

วันนี้กระต๊อบน้อยรับแขกทั้งวัน 3-4คณะได้

ด่วนสายตรงที่โทรมาค่อนข้างตะกุกตะกั๊ก..เพราะรับแขกนะเธอ

เมื่อวานนี้เล่นสงกรานต์กับนางเมฆขลาและรามสูรย์เปียกมะล๊อกมะแล๊กไปตามฟอร์ม วันนี้ฟ้าใสตั้งแต่เช้า พอเข้าบ่ายทำท่าครึ้มอกครึ้มใจอีกแล้ว ถ้าจะมาแถมอีกก็ขอเป็นช่วงกลางคืนเถิดนะพระพิรุณ ขอให้มดปลวกตั้งหลักกันบ้าง ฝนที่เทมาทำให้บ้านปลวกแมลงชำรุดไปพอควร ส่วน-กบขียด-คางคก-ร่าเริงระรื่น แมลงเม่าก็รอจังหวะเล่นออกมารำวงเล่นไฟยามค่ำคืน

ฝนมาแต่ละครั้งนำความเปลี่ยนแปลงให้แก่สรรพสิ่งทั้งปวง

น้ำฝนมีคุณค่าเหมือนน้ำใจ

หล่นลงตรงไหนมีแต่ความดีงาม

นึกถึงข้อมูลที่คุณหมอสารภีนำเสนอเกี่ยวกับคุณค่าของผักชนิดต่างๆ อ่านแล้วได้ความรู้และประทับใจมากๆ ทำให้เรารู้ว่าผักแต่ละชนิดในบ้านเรา มีคุณค่าทางเภสัชอย่างเอกอุ เพียงแต่คนไทยเราไม่ใส่ใจเท่าที่ควร บ้างก็ไปหลงละเมอเมนูและผักต่างด้าวจนลืมของดีใกล้ตัว ลองเข้าไปอ่านดูละครับ อ่านแล้วท่านจะรักผักไทยๆอย่างไม่รู้ตัว แต่ละตัวมีสารอาหารมากมาย ถ้าเรารับประทานผักปลอดสารพิษทุกวัน ก็เหมือนการเติมภูมิต้านทานให้กับตัวเองทุกวัน

ถ้าเราเห็นความสำคัญเกี่ยวกับเรื่องใด

เราก็จะใส่ใจกับเรื่องนั้นๆได้ดี

1. ทำความเข้าใจเกี่ยวกับคุณประโยชน์ของผักจากบล็อกคุณหมอสารภีและที่อื่นๆ
2. ทดลองปลูกผักดูบาง
3. ให้ความสำคัญกับการเลือกซื้อผัก
4. ทดลองประกอบอาหารรับประทานในครอบครัวบ่อยขึ้น
5. วางแผนระยะยาวเรื่องการบริโภคผักในครัวเรือน
6. ทำการศึกษาวิจัยเพิ่มเติม
7. ออกทัศนศึกษาดูงานในจุดที่ท่านสนใจ
8. ถามตัวเองว่า..พร้อมที่จะทำเรื่องนี้แล้วหรือยัง
9. ถ้าสงสัย  กลับไปอ่านข้อ1-8

ผมมีเครือข่ายครูในพื้นที่มานมนาน เรียกตัวเองว่า “กลุ่ม3ก้อนเส้า”

ครูกลุ่มนี้มีแนวคิดเรื่องการศึกษาที่น่าสนใจ

กล้าคิด กล้าทำ กล้าเสนอแนะ และถ้าเบี้ยว ที่จะไม่ทำตามกระแสบ้าๆบอๆ

ด้วยพฤติกรรมเยี่ยงนี้จึงถูกผู้บังคับบัญชาบ้องตื้นหมั่นใส้

แต่..ด้วยความที่เป็นคนที่มีเจตนาดีต่อหน้าที่และรับผิดชอบลูกศิษย์

จึงพอประคับประคองตัวอยู่ในระบบได้ตามควรแก่อัตภาพ

พูดไปแล้ว..พวกเขตพื้นที่ ผู้บริหารก็ได้อาศัยผลงานของครูกลุ่มนี้แหละแก้ผ้าเอาหน้ารอดเนื่องๆ

ทุกปี วันสงกรานต์เขาก็จะนัดกันมาเยี่ยมยามผม และก็ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะบอกให้ผมรู้ตัวล่วงหน้า จึงไม่ทราบว่าจะจัดเลี้ยงข้าวเลี้ยงน้ำได้อย่างไร มาถึงเขาก็จะจัดที่จัดทาง เสริ์ฟน้ำ จัดพิธีการรดน้ำ แจกของฝากของขวัญ ถ่ายภาพ ผมมีหน้าที่ให้พร แล้วก็คุยสารทุกข์สุกดิบกัน นานๆได้พบกัน..จึงได้ฟังเรื่องดีๆของแต่ละคน ซึ่งเป็นความรู้ใหม่ ผมได้เรียนรู้เรื่องใหม่ๆจากคุณครูกลุ่มนี้

ยกสุดท้าย..เขาจะบอกว่า..

ให้ครูบาเล่าเรื่องอะไรก็ได้สรุปท้ายให้ฟัง

แหม..เรื่องเล่ามีปะเลอะ

ให้ไปตามอ่านในลานปัญญาและFB.

แล้วก็อย่าลืมคอมเมนท์ด้วยละ

ไม่อย่างนั้น..เขาจะเป็นครูที่หัวไวใจสู้ได้อย่างไร?

ถ้าไม่ต่อแต้มความรู้กับคนอื่นๆ

จะ..เปิดห้องเรียนสู่โลกกว้าง ให้ทุกอย่างเป็นครูได้อย่างไร

ถ้าครู ไม่เปิดตา เปิดใจ เปิดโน๊ทบุกส์ กระโจนเข้าสนามความรู้อย่างชาญฉลาด

ในโลกนี้ไม่มีอะไรที่ครูทำไม่ได้ ถ้าครูอยากจะทำ

ต้นไม้ป่าไม้ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากใครหรอกนะครับ เขาพึ่งตัวเองและพึ่งกันเองได้ดี ไม่ได้อ่อนแอร้องกระจองง๋องเหมือนสรรพสิ่งอื่น เพียงแต่มนุษย์อย่าไปรบกวนไปทำลาย ป่าไม้ก็จะดำรงอยู่ได้เป็นปกติ มนุษย์นี่ก็แปลก รู้ทั้งรู้ว่าตนเองต้องอาศัยป่าไม้และธรรมชาติอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่มนุษย์ก็ไม่มีความตระหนัก ยังรุกทำลายป่าไม้อย่างหฤโหด

น่าจับพวกนี้ไปทิ้งไว้ที่ดาวอังคารนัก

เช้าๆเดินไปดูสภาพแวดล้อมกระต๊อบ

เดินไปเจอรูแมงมุมเล็กๆกำลังโผล่ออกมา

นั่งสังเกตุ ..จะเห็นความมหัศจรรย์ของบ้านแมลงชนิดนี้

ลองพิจาณาดูเส้นใยที่ถักทอปากรูดูเถิด

มันช่างละเอียดซับซ้อน..ถ้าเอามาต่อๆกันจะยาวสักกี่มากน้อย

เจ้าของรังจะต้องใช้ความพยายามมากเท่าไหร่

ที่จะสร้างเส้นใยดักสัตว์เล็กๆ..

เจ้าตัวนอนหลบร้อนอยู่ในรู..รอสิ่งที่จะมากระทบกับดักที่โยงไว้ปากรู

ดูๆไปแล้วช่างสบายเหลือเกิน

นับเป็นชุดความรู้ที่น่าสนใจยิ่งนัก

คุณครูที่สอนด้านธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม น่าจะชวนลูกศิษย์ไปเรียนในสภาพจริงบ้างนะครับ เสน่ห์ของโลกธรรมชาตินั้นน่าลุ้นระทึกยิ่งนัก ถึงสมัยนี้จะมีสื่อสะดวกดึงมาชมได้ แต่มันก็ยังขาดชีวิตชีวาอยู่ดีนั่นแหละ การที่เด็กสัมผัสความรู้สดๆเหล่านี้ จะช่วยปลูกฝังความตระหนักให้เห็นความสำคัญ เกิดความสนใจและห่วงใยธรรมชาติมากขึ้น

ไม่อย่างนั้นเราจะสร้างนิสัยความรับผิดชอบให้กับโลกใบนี้ได้ยังไงละครับ

เรียนในห้องได้ความรู้

เรียนนอกห้องได้ความจริง

เอาความรู้+ความจริง

ผู้เรียนก็จะได้รู้ความจริง

แต่..กว่าจะถึงจุดนั้น

ครูผู้สอน..ควรจะได้รู้ทะลุกระบวนการเหล่านี้ล่วงหน้าเสียก่อน

ไม่อย่างนั้น..คุณครูจะสอนเด็กให้ทันสมัยได้อย่างไร

เด็กพันธุ์ใหม่ต้องสอนด้วยกลอุบายใหม่ๆ

ครูพันธุ์ใหม่..สนใจเรื่องเหล่านี้ไหมละครับ?

: ประเทศชาติดูทันสมัย เจริญรุ่งเรืองด้านวัตถุ แต่ธรรมชาติเสียหาย ถือว่า..กระจอก

: บริหารบ้านเมือง แย่งชิงอำนาจมาได้ แต่สังคมแตกเป็นเสี่ยง ถือว่า..กระจอก

: ทำมาค้าขายร่ำรวย รวบหัวรวบหาง รายเล็กรายน้อยล่มจม ถือว่า..กระจอก

: นักวิชาการ บริหารวิชาความรู้ไปในทางที่เสื่อม ถือว่า..กระจอก

: ชาวนาชาวสวน ทำมาหากินทำลายต้นทุนสภาพแวดล้อมยับเยิน ถือว่า..กระจอก

: อ่านบทความ ไม่ยอมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ไม่คอมเมนท์ ถือว่า..ขี้เกียจ !

::  รู้เล็กรู้น้อยค่อยบรรจง

คนบ้านป่ามีปัญหาให้ขบคิดอยู่เสมอละครับ บางสิ่งก็แก้ไขได้ บางสิ่งก็ยังแก้ไม่ตก ต้องพยายามแก้ไขกันต่อไป เพียงแต่เราอย่าลืมปัญหาที่แขวนไว้มีอะไรบ้าง วันนี้ยกตัวอย่างใหดูสักเรื่องหนึ่ง เรื่องเกี่ยวกับทองๆนะครับ แต่เป็นทองที่บินไปบินมา ชาวบ้านเรียกกันว่าแมลงวันทอง ตัวมันเล็กๆสีทองมีลายคาดดำที่ท้อง มันเป็นตัวก่อกวนทำลายผลไม้ให้เน่าเสียง่าย ชอบไปวางไข่ไว้ตามผิวผลไม้และผักต่างๆ เมื่อหนอนโตขึ้นก็เข้าไปชอนไขอยู่ในผลไม้นั้นๆ ทำให้ผลเน่าเสียหาย ส่งผลกระทบต่อคุณภาพและต้นทุนปีหนึ่งหลาบพันล้านบาท

บางพื้นที่เกษตรกรจะทำการห่อผลไม้ด้วยกระดาษ ป้องกันแมลงวันทองมาวางไข่แต่เนิ่นๆ ถึงจะป้องกันได้เราก็เสียเวลากับเรื่องพวกนี้ไปไม่น้อย มีนักเคมีผลิตสารดึงดูดแมลงวันทองให้มากลุ้มรุม แล้วเอายาฆ่าแมลงผสมลงในเหยื่อ เมื่อแมลงวันทองมาดูดกินก็จะตาย ลดจำนวนศัตรูพืชลงไปเรื่อยๆ

แต่ในกลุ่มเกษตรอินทรีย์ที่ระแวดระวังเรื่องการใช้ยาต่างๆ

จะแนะนำให้ปลูกไม้ดอกไล่แมลง

เช่น ดาวเรือง และกระเพรา

ต้นกระเพราที่ดอกแก่จะส่งกลิ่นเรียกแมลงวันทองมาตอม

ช่วงนี้ผมรับประทานชาสะระเหน่และชากระเพรา

ปกติจะไปเด็ดยอดอ่อนมาใช้

ต่อมายอดอ่อนไม่มี ไปเด็ดยอดกระเพราแก่มาชงน้ำชา

เธอเอ๋ยแมลงวันทองบินมาตอมที่ถ้วยน้ำชาจำนวนมาก

เอามือตบตกลงไปในถ้วยน้ำชาตายนับร้อยตัวได้

จึงได้ข้อสังเกตใหม่ว่า..

ใบกระเพาะแก่ในน้ำร้อนจะส่งกลิ่นฉุนเรียกแมลงวันทองมาตอมได้มาก

ดื่มชาใบกระเพาอ่อนมานานไม่เห็นมีแมลงวันทองมาตอม

เป็นอุทาหรณ์ให้แง่คิดว่า ..บางทีใบอ่อนใบแก่ก็เรียกแมลงวันทองได้ต่างกัน

แต่ที่เด็ดไปกว่านั้น เมื่อเช้านี้เดินไปเจอลูกน้ำเต้าพันห้อยโตงเตงอยู่บนต้นมะละกอ จึงขยับไปถ่ายรูปใกล้ๆ อ้าว! เจอแมลงวันทองกำลังตอมดอกมะละกอเป็นกระจุก นับเป็นเรื่องใหม่ที่ได้เจอ ก่อนหน้านั้นไม่ทราบไม่ได้สังเกตุเห็นแมลงวันทองชอบกลิ่นดอกมะละกอมาก่อน

คงต้องติดตามดูต่อไป

• แมลงวันทองชอบกลิ่นดอกมะละกอทุกพันธุ์หรือชอบบางพันธุ์
• เราจะหาวิธีกำจัดแมลงวันทองที่ตอมดอกมะละกอได้อย่างไร
• โจทย์พวกนี้..เป็นการบ้านที่ท้าทายทั้งนั้นละครับ
• ในธรรมชาติมีความรู้ที่เราไม่รู้มากมายนัก
• ถามว่าถ้าจะเรียน จะออกแบบเก็บเกี่ยวความรู้อย่างไหน?

อย่างนั้นรึ! อย่างนี้รึ! รึอย่างไร?

ทั้งๆที่ไม่ออกจากเคหาไปเล่นสงกรานต์ที่ไหน
นอนเฝ้ากระต๊อบน้อยกลอยใจอยู่โด่เด่
อาบน้ำทาแป้งอ่านหนังสือ
แต่งกลอน นอนกลางวัน
อยู่เหมือนมาปิกนิคทุกวัน..
ไม่สะดวกสบายจนเว่อร์
แต่ได้รสชาติของชีวิต

รึ อาจจะเป็นเพราะติดเชื้อลูกชาวไร่ชาวนาก็ได้
เห็นธรรมชาติแล้วจะชอบๆๆ..นอนสัมผัส ไม่ได้คิดเรื่องยากลำบากอะไร
หุงข้าวหม้อเล็กๆ ต้มบ้างผัดบ้างตำน้ำพริกบ้าง แค่นี้ก็อร่อยจนไม่รู้จะยังไงแล้ว
การได้อยู่ง่ายๆกับธรรมชาตินี่แหละ ..ของขวัญที่เรามอบให้ตัวเอง

• อยากจะชมเดือน..แสงเดือนก็มาเยือนส่องหล้า
• อยากจะแก้ผ้-..ฝนก็ตกลงมาให้อาบ
• อยากจะอาบแดด..พระอาทิตย์ก็โผล่มาโลมไล้
• อยากจะกินผักผลไม้..ก็เดินไปเด็ดฉับๆ..
• อยากจะไปไหน..ก็ไม่เปลืองน้ำมัน ไม่ต้องติดไปแดง
• อยากจะนั่งจะนอนจะเดินเหิร ..ก็สะดวกสบายไม่วุ่นวายเหมือนข้างนอก

ชักสงสัยว่า..ทำไมคนเราถึงชอบกระเสือกกระสนก็ไม่รู้นะ
แทนที่จะปลูกคะน้า พริก มะเขือ กินเอง
เปล่า! วิ่งโร่เข้าบางกอกไปทำงานง๊อกๆ..เพื่อหาเงินมาซื้อมะเขือฉีดยาฆ่าแมลงกิน
ท่าจะบ้า..ไหมเล่า..

บ่ายแก่ๆมีลูกหลานชาวบ้านเอามะพร้าวอ่อน/ดอกไม้/มาขอพร ก็คุยกันตามประสาคนอยู่ในพื้นถิ่นเดียวกัน ถามไถ่เรื่องทำมาหากิน ปัญหาทั่วไป จุใจก็หน้าแฉล้มกลับไป..กำลังจะตัดสินใจไปรดน้ำผักดีหรือไม่ดี ถ้าขี้เกียจก็ชะลอได้อีกหนึ่งวัน เพราะพื้นดินยังพอชุ่มชื้น ถ้าโชคดีมีฝนมาก็ต่ออายุความชุ่มฉ่ำไปได้อีกหลายวัน
ผมสังเกตเห็นว่าปีนี้ฤดูฝนขยับมาเร็วขึ้น เดือนมีนาเมษาพระพิรุณก็มาเยือนหลายครา บางหมู่บ้านก็เจอลมหอบหลังคาไปไว้กลางกอไผ่ เมื่อคืนจังหวัดตราดลมกวาดสวนยางพาราไปหลายขนัด อายุใกล้จะได้กรีดยางแล้ว
อาชีพเกษตรกรรมมันก็มีความเสี่ยงยังงี้แหละพี่น้อง
ไม่มั่นคงเหมือนอาชีพปั้นน้ำเป็นตัวอย่างท่านผู้ทรงเกียรติหร๊อกนะ

ระหว่างยี่ยักยี่หย่อนจะเอายังไงดี ก็นึกขึ้นได้ว่าอาหารมื้อเย็นยังไม่ได้วางแผน แต่เล็งไว้แล้วว่ามะเขือยาวออกลูกหนักจนต้นโงนเงน ทำท่าจะแก่มากเกินที่จะเก็บเมล็ดพันธุ์ ใบโหระพาก็กำลังงาม อย่ากระนั้นเลย..ผัดมะเขือยาวใส่ไข่ เจี๊ยะกับซุปผักสดดีกว่า..อร่อยหรือไม่อร่อยก็ไม่รู้จะบอกใคร เพราะโฉมยงเขาก็ขี้เกียจเดินมากินข้าวที่กระต๊อบด้วย เขาไม่ได้รังเกียจรังงอนอะไรหร๊อก เป็นแต่บางวันเขาก็ไม่กินข้าวมื้อเย็น ลมพัดลมเพเอาแน่เอานอนไม่ได้

ใครหิวก็เชิญแสดงฝีมือโชว์เสน่ห์ปลายจวักตามอัธยาศัย
นึกขึ้นได้ว่าเจ้าแห้วก็ชอบผัดมะเขือยาว
กะว่าจะถ่ายรูปไปอวดให้ชักดิ้นชักงอสักหน่อย

เพียงแค่คิดเสียงฟ้าก็ร้องครืนๆ ลมพัดอู้ๆ มองดูยอดไม้..พัดแรงเอาการเหมือนกัน ต้นกล้วยจะหักพับอีกกี่ต้นก็ไม่รู้ หลังจากลมผ่านไป..ฝนก็ตกมาสิครับ ตกหนักมากประมาณครึ่งชั่วโมง หลังจากนั้นก็ตกยิมๆให้ยายฉิมไปเก็บเห็ด แต่ก็ไม่แน่นะ คืนนี้อาจจะเทลงมาอีกกะทอกก็ได้ อากาศเย็นฉ่ำ กะว่าบันทึกนี้แล้วจะไปอาบน้ำฝน

เทวดามาชวนเล่นสงกรานต์แล้วนี่ คราวนี้คงนุ่งผ้าขาวม้าทะมัดทะแมง เพราะจะไล่ปล้ำนางเมฆขลา แข่งกับรามสูรย์ที่โกรธเกรี้ยวขว้างขวานอยู่ครืนๆ ดูท่าคืนนี้จะเล่นเกมส์ยาวเสียแล้ว เมฆหนายังลอยต่ำ ลมก็สงบนิ่งเสียด้วย
ไม่ต้องไปเที่ยวรดน้ำ-ถนนข้าวสาร-ข้าวเหนียว-ข้าวปุ้นที่ไหนหร๊อก

เล่นสงกรานต์ถนนข้าวนอกนาที่นี่แหละ ..แฉะทั้งกายและใจ !

ปีนี้ โชคดีที่มีกระต๊อบใหม่ มาให้อาศัยหลบลมร้อนพักผ่อนกายใจ นั่งๆนอนๆทำงานไปท่ามกลางเสียงนกร้องเพลงตามสุมทุมพ่มไม้ มีแดดบ้าง ลมบ้าง ใบไม้บ้างมาเยือน มีมดดำเป็นผู้คุมกฎความสกปรก ถ้ามีกลิ่นอาหารกลิ่นอร่อย มดยกทัพขบวนยาวเฟื้อยมาทักทายทันที
แสดงว่า..
เพื่อนร่วมโลกไม่ต้องการให้เรานำสิ่งแปลกปลอม
มาทำความแปดเปื้อนพื้นที่ๆเราอยู่ร่วมกับเขา
เราจึงควรจะอยู่อย่างสะอาด สงบ เรียบร้อย แช่มช้อยแต่พองาม
เดินเบา หายใจเบา เอ๊ะยิ้มเบาๆด้วยสิ..

คืนนี้ออกมานอนครั้งแรก
เปิดไฟทำงานอ่านหนังสือ..สักพักแมลงจะบินมา
เขาคงมาดูว่า..มีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น
ทำไม!! ที่นี่สว่างจัง.. จึงมากันบินมาตอมไฟ
บางคนเข้าใจว่าแมลงชอบเล่นไฟ..จริงรึ!
แมลงอาจจะบินมาเพื่อหาวิธีลดแสงสว่างลงก็ได้นะ

ไม่เป็นไรเพื่อนเอ๋ย ..ปิดไฟก็ได้ ..
นั่งเงียบๆท่ามกลางแสงเดือนหรุบหรู่ ฟังเสียงนกเพรียกไพร เป็นอะไรหรือเจ้านกน้อย นอนเหงาเปล่าเปลี่ยวหรือไร จึงส่งเสียงเว้าวอนอยู่ทั้งคืน นั่งไปสักพักชักจะสะลึมสะลือ เอาผ้าขาวม้ามาปู หยิบผ้าห่มมาคลุมขาถึงหน้าอก พื้นที่นอนจำกัดแค่ตัวเอนนอนได้ ..นึกไปถึงว่า..วาระสุดท้ายคนเราก็ต้องการพื้นที่แค่กว้างศอกยาววาเท่านั้น
แต่เมื่อยังมีลมหายใจอยู่นี่ละ..มนุษย์เราต้องการพื้นที่ดำรงชีพมากน้อยเท่าใดถึงจะพอดี คนเมืองอาจจะต้องการห้อง/โต๊ะทำงาน คนป่าอาจจะต้องการพื้นที่เพาะปลูกบ้าง ซึ่งถ้าทำอย่างประณีตและเข้าใจ มีวิชาความรู้ที่จะอยู่จะทำในพื้นที่นั้นๆอย่างมีคุณภาพ คนเราก็ไม่ได้ต้องการที่ดินมากมายอะไรหรอก

ถ้าเป็นผม..มีที่ดิน 5 ไร่ก็มากไปแล้ว
แค่ปลูกผัก1ไร่ ก็ทำแทบไม่ไหวแล้ว
ต้องปลูกไม้ผล ไม้ผักยืนต้น เพื่อจะไม่ต้องปลูกบ่อยๆ
เป็นการบริหารการทำงานให้น้อยลงไปส่วนหนึ่ง
พื้นที่ๆเหลือปลูกผักล้มลุก ผักตามฤดูกาล ไม้ดอกไว้ชื่นชม
แทรกกระถาง/ถุงเพาะชำต้นไม้/แปลงเพาะกล้าไม้ ในที่ว่าง
แค่นี้ แค่นี้จริงๆ ก็อยู่ได้อย่างเรียบง่ายปกติสุข

ถ้าโลภมาก ต้องทำมาก เหนื่อยมาก
จะเหลือเวลาที่ไหนเอามาดูแลตัวเอง จะเอาเวลาที่ไหนมาพักผ่อน
จะมีเวลาที่ไหนไปเรียนรู้ไปใคร่ครวญ
ในเมื่อสาละวนอยู่กับความต้องการที่ไม่มีวันจบ

อยู่กระต๊อบแล้วรู้สึกดี อยู่ในที่น้อยๆ ง่ายๆ ตอกตะปูแขวนสิ่งจำเป็นที่ต้องใช้บ้าง กระต๊อบไม่มีตู้เตียง ไม่มีชั้นเก็บของ ก็ไม่ควรมีมีภาระให้มากมาย คำว่าเสื่อผืนหมอนใบยังมีเสน่ห์ถ้าเราใคร่ครวญ เปลี่ยนตัวเองมาชื่นชมวิธีอยู่วิธีทำที่ไม่ต้องมีสมบัติรุงรังนี่ดีจังเลย มีหม้อหุงข้าวเล็กๆ มีหม้อไฟฟ้าสีแดงที่ใช้นึ่งข้าว ผัก ไข่ ไปพร้อมกัน มีพัดลมตัวน้อยไว้คอยเพิ่มกระแสลมยามบ่าย มีกระติ๊กน้ำร้อนไว้ชงชา อ้อ! มีโน๊ตบุกส์ มีWIFI.ก็สุดหรูแล้ว

เทียบกับเมื่อก่อน ที่นี่ไม่มีอะไรเลยเราก็อยู่มาแล้ว ผ่านมาแล้ว
ปัจจุบันสิ่งที่มีที่สมทบเข้ามามากขึ้นๆ..
มากไปก็เป็นภาระ..เดี๋ยวมด แมลง ปลวก ก็จะมาประท้วงอีก
ความพอดีพอเพียงเป็นวินัยกำกับกิเลสเราเหมือนกันนะเธอ
ชีวิตที่พอดี เดินอยู่สายกลางของแต่ละคนอาจจะไม่เท่ากัน
ของใครของมันออกแบบกันให้ลงตัวลงใจเถิดนะ

มีแฟนหลายคนไม่ดี ถูกมองว่าหลายใจ
แต่ถ้ามีเพื่อนมากมาย..เพื่อนที่รู้ใจ
เพื่อนที่รักและไว้วางใจได้ ..มีมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดีใช่ไหมละเธอ

อุ้ยจันตา..บอกว่า..
วันไหนเศร้าเพื่อนก็เล่าเรื่องให้หัวเราะ
วันไหนอกเดาะ..ก็มีอกให้ซบสะอื้นไห้

สงกรานต์..คนไกลขอส่งกระแสใจมาถึงเพื่อนทุกคน
ขอให้ชีวิตชุ่มเย็นเหมือนน้ำฝนที่โปรยปราย
หล่นไปตกตรงไหนความชุ่มชื่นงอกงามเขียวระบัด
ชีวิตยิ้มชื่น ผ่อนคลาย หัวเราะได้ ก็พอแล้ว
จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด..
จงคอมเมนท์ บ้างเถิด ..
คิ คิ..