ครูพันธุ์ใหม่
ต้นไม้ป่าไม้ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากใครหรอกนะครับ เขาพึ่งตัวเองและพึ่งกันเองได้ดี ไม่ได้อ่อนแอร้องกระจองง๋องเหมือนสรรพสิ่งอื่น เพียงแต่มนุษย์อย่าไปรบกวนไปทำลาย ป่าไม้ก็จะดำรงอยู่ได้เป็นปกติ มนุษย์นี่ก็แปลก รู้ทั้งรู้ว่าตนเองต้องอาศัยป่าไม้และธรรมชาติอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่มนุษย์ก็ไม่มีความตระหนัก ยังรุกทำลายป่าไม้อย่างหฤโหด
น่าจับพวกนี้ไปทิ้งไว้ที่ดาวอังคารนัก
เช้าๆเดินไปดูสภาพแวดล้อมกระต๊อบ
เดินไปเจอรูแมงมุมเล็กๆกำลังโผล่ออกมา
นั่งสังเกตุ ..จะเห็นความมหัศจรรย์ของบ้านแมลงชนิดนี้
ลองพิจาณาดูเส้นใยที่ถักทอปากรูดูเถิด
มันช่างละเอียดซับซ้อน..ถ้าเอามาต่อๆกันจะยาวสักกี่มากน้อย
เจ้าของรังจะต้องใช้ความพยายามมากเท่าไหร่
ที่จะสร้างเส้นใยดักสัตว์เล็กๆ..
เจ้าตัวนอนหลบร้อนอยู่ในรู..รอสิ่งที่จะมากระทบกับดักที่โยงไว้ปากรู
ดูๆไปแล้วช่างสบายเหลือเกิน
นับเป็นชุดความรู้ที่น่าสนใจยิ่งนัก
คุณครูที่สอนด้านธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม น่าจะชวนลูกศิษย์ไปเรียนในสภาพจริงบ้างนะครับ เสน่ห์ของโลกธรรมชาตินั้นน่าลุ้นระทึกยิ่งนัก ถึงสมัยนี้จะมีสื่อสะดวกดึงมาชมได้ แต่มันก็ยังขาดชีวิตชีวาอยู่ดีนั่นแหละ การที่เด็กสัมผัสความรู้สดๆเหล่านี้ จะช่วยปลูกฝังความตระหนักให้เห็นความสำคัญ เกิดความสนใจและห่วงใยธรรมชาติมากขึ้น
ไม่อย่างนั้นเราจะสร้างนิสัยความรับผิดชอบให้กับโลกใบนี้ได้ยังไงละครับ
เรียนในห้องได้ความรู้
เรียนนอกห้องได้ความจริง
เอาความรู้+ความจริง
ผู้เรียนก็จะได้รู้ความจริง
แต่..กว่าจะถึงจุดนั้น
ครูผู้สอน..ควรจะได้รู้ทะลุกระบวนการเหล่านี้ล่วงหน้าเสียก่อน
ไม่อย่างนั้น..คุณครูจะสอนเด็กให้ทันสมัยได้อย่างไร
เด็กพันธุ์ใหม่ต้องสอนด้วยกลอุบายใหม่ๆ
ครูพันธุ์ใหม่..สนใจเรื่องเหล่านี้ไหมละครับ?
« « Prev : ทองบินได้
Next : วิธีสมานฉันท์ฉบับสวนป่า » »
2 ความคิดเห็น
วันก่อนผมดูรายการทีวีโโยบังเอิญเรื่องการค้นพบว่าใยแมงมุมนั้นมีความเหนียวมากๆๆๆๆๆ นักวิทยาศาสตร์จึงศึกษาและสังเคราะห์เนื้อเยื่อขึ้นมาให้เหมือนคุณสมบัติของใยแมงมุมและเอาไปทดลองรับลูกปืน พบว่า ลูกปืนไม่สามารถยิงทะลุเนื้อเยื่อสังเคราะห์นี้ได้ เอาหละซิ ค่อไปคงมีการผลิตเนื้อเยื่อนี้ออกมาในรูปของเสื้อกันกระสุนชนิดใหม่ หรือ อื่นๆ เห็นใยแมลงนี้แล้วนึกถึงรายการนั้นครับ
ครูควรเปิดโอกาสให้เด็กได้รู้เห็นความเชื่อมโยงของตนเองต่อสรรพสิ่งในโลก ต่อสังคมรอบตัว เพื่อจะได้เข้าใจถึงความสัมพันธ์ที่แท้และตระหนักรู้ถึงหน้าที่ของตนเองต่อทุกสรรพสิ่งนั้น ๆ ได้เอง