ลานสวนป่า

(ถ้าไม่ปลูกก็ไม่มีลูกเหรียงหล่นมาให้ในวันนี้)

คนที่อยู่ท่ามกลางป่าคอนกรีต อาจจะไม่รู้สึกรู้สาถึงความเป็นป่าธรรมชาติเหมือนคนชนบท การเกี่ยวข้องและความสืบเนื่องหรือความจำเป็นอาจจะรู้สึกไม่ตรงกัน นั่นก็หมายความว่า ถึงจะอยู่โลกใบเดียวกัน แต่เราก็มองคนละมุม ทำให้ปัญหาของโลกยากที่จะได้รับการปฎิบัติไปในทิศทางเดียวกัน มลภาวะต่าง ๆ จึงตกค้างในจิตใจของมนุษย์แบบคนละเรื่องเดียวกัน อาจจะวับๆแวมๆถึงภัยพิบัติเป็นครั้งคราว ชั่วครู่ชั่วยามก็เลอะเลือนไปเหมือนเดิม ถ้าช่วยกันคนละไม้ละมือไม่กระทำต่อสภาพแวดล้อมให้ติดลบ อาจจะช่วยให้การตั้งต้นที่จะช่วยกันกอบกู้วิกฤติภาวะโลกร้อนได้บ้าง ไม่ต้องมาก ช่วยกันคนละเล็กละน้อยตามความถนัดและความสามารถ ลงขันเพื่อส่วนรวมอย่างผู้ตระหนัก ไม่ใช่คอยแต่ตระหนกอย่างเดียว

(กว่าจะได้เห็นเมล็ดแห่งความดีมีเวลาสร้างสม 20 ปี)

วันนี้เป็นวันดีวันหนึ่งในรอบ 20 ปี ที่ฝักของต้นเหรียงหล่นลงมาให้เราเก็บเมล็ดมาเพาะปลูกผมได้ต้นกล้าจากท่านมหา 5 ขั้น จำนวน 5 ต้น เอามาปลูกไว้ข้างบ้านเพื่อให้อยู่ในสายตาประสาคนขี้เกียจ เหรียงที่ว่าโตวันโตคืน ลำต้นชะลูดสูงลิ่วแตกกิ่งก้านสาขา ที่โคนต้นมีพูขนาดใหญ่แตกรอบ ๆ ลำต้น รากใหญ่มาส่วนเข้ามาเบียดคานบ้าน กิ่งก้านก็ตกใส่หลังคาบ้าง ได้ให้คนงานขึ้นไปตัดทอนทุกปี เดี๋ยวนี้กิ่งสูงได้เป็นที่หลับนอนของนกยูงทั้งคู่ ก่อนหน้าเมื่อผ่านมา 2-3 ปี มีลูกโม่งหล่นมาให้เห็น แต่ยังไม่ติดฝัก..มีคนเกรงว่าจะเป็นอันตรายที่ไม้ใหญ่อยู่ติดบ้าน แนะนำให้โค่นลงมา

(ถ้าไม่มามีหรือจะได้ยืนอยู่ตรงนี้)

ผมตัดไม่ลงและตัดใจไม่ได้

คิดว่ายอมย้ายบ้านดีกว่าที่จะมาโค่นต้นไม้

คิดดูเถิด สร้างบ้านปีเดียวก็เสร็จแล้ว

ปลูกต้นไม้กว่าจะโตขนาดนี้ใช้เวลา 20 ปี

ถ้ายังไม่มีวิธีปลูกต้นไม้ให้โตรวดเร็วก็ย้ายบ้านกันเถิดนะ

(ถ้าไม่ปลูกก็ไม่ได้เจอผักที่อร่อยๆเหล่านี้)

เท่าที่สังเกตุ ไม้ยืนต้นต่าง ๆ ทะยอยออกฝักออกเมล็ดได้ 2-3 ปีแล้ว ไม้แดง ไม้สะเดา ไม้ยางนา ไม้ประดู่ ไม้มะสัง ไม้มะค่าโมง ไม้สาธร ไม้อาคาเซีย ไม้ยูคาลิปตัส รวมทั้งไม้เหรียง ทำหน้าที่แม่ไม้พันธุ์ดีเตรียมพร้อมที่จะแตกลูกแตกหลานออกไป ผมเริ่มเก็บดอกเบี้ยจากแม่คุณเหล่านี้ ด้วยการเอาเมล็ดมาเพาะเพื่อปลูกและจำหน่ายให้ผู้ที่สนใจปลูกสร้างสวนป่าทั่ว ๆ ไป การเรียนรู้ขั้นตอนเหล่านี้มีความหมายต่อโลกใบนี้ไม่มากก็น้อย นับวันจะสอดคล้องกับความเปลี่ยนแปลงที่ส่งผลกระทบที่หลากหลาย แต่คนเราก็ลังเลที่จะกระทำสิ่งหนึ่งสิ่งใดอย่างเป้นระบบและสอดรับกันทุกฝ่าย เพราะธรรมชาติของมนุษย์มันเป็นเช่นนั้นเอง

(ถ้าไม่เพาะ ก็ไม่มีไม้พันธุ์ดีมาปลูก)

การสร้างป่าครอบครัวจำเป็นต้องออกแบบ และสามารถตอบคำถามได้ถึงวิธีการและเ้หตุผลแวดล้อม ว่าทำไมเราถึงต้องทำเช่นนี้ มีผลได้ผลดีต่อคนเองและต่อโลกอย่างไร เดือนนี้จะเห็นได้ชัดจากความร้อนอบอ้าวและความแห้งแล้งที่นำความอ่อนเพลียละเหี่ยใจกระจายว่อน แต่จักจั่นกลับร้องเพลงเป็นที่ครึกครื้นทั้งวันทั้งคืน ถ้าเรายอมรับว่าตกอยู่ในวังวนที่ไม่ปลอดภัยจากภาวะแวดล้อม แล้วลงมือทำอะไรเสียบ้าง ปัญหาอยู่ที่จะเริ่มต้นอย่างไร?

(ไม่มีป่า ไม่มีธรรมชาติ ไม่มีดอกกระเจียว ไม่มีเสียงจั๊กกะจั่น มีแต่เสียงม๊อบที่อึงอล)

มหาชีวาลัยอีสานจึงเดินมาข้างหน้า 1 ก้าว

เพื่อจะปลี่ยนทศนิยมมาเป็นการทดลองด้วยสองมือและหัวใจมั่น

เมื่อสร้างสังคมรักกันเองยังไม่ได้

ก็ขอชวนมาปลูกต้นไม้กันไว้เถิด

ต่อไปไม่ว่าใครจะมาที่นี่

ก่อนกลับจะได้ปลูกต้นไม้ไว้ที่นี่ทุกครั้งไป

เพื่อจะมั่นรักไว้กับต้นไม้ยังไงละครับ

แคว๊ก

« « Prev : วิธีทำงานร่วมกับเทวดา

Next : พื้นที่ความรู้เป็นพื้นฐานของสติปัญญา » »