ลานสวนป่า

ในอดีตกาลอันไกลโพ้น มีชุมชนขนาดต่าง ๆ กระจายตัวกันอยู่ตามที่ราบเชิงเขา บางครั้งก็อยู่กันผาสุกตามควรแก่อัตภาพ ต่อเมื่อรวมกันใหญ่ขยายเป็นเมือง ก่อเกิดจารีตประเพณี มีการเรียนรู้เพื่อทำมาหากินในพื้นถิ่นนั้น ๆ  ทำเลที่ตั้งจึงยึดถือบริเวณดินดำน้ำชุ่ม นั่นหมายถึงมีดินดี แหล่งน้ำดี มีสภาพแวดล้อมที่ดี ฟ้าฝนดี มีเส้นทางสัญจรที่สะดวก แต่ก็หาได้มองข้ามเรื่องชัยภูมิ ที่เหมาะต่อการป้องกันตัวเองจากการรุกรานของข้าศึกศัตรู

การศึกสงครามดูเหมือนจะเกิดมาคู่กับสังคมมนุษย์ เมื่อ 800 ปีที่แล้ว ชุมชนเล็กแห่งหนึ่งพากันหนีภัยสงคราม ที่เกิดจากชนเผ่าที่แข็งแรงกว่าเข้ามากวาดต้อนผู้คน ตัวชี้วัดจำนวนประชากรเป็นพลังอำนาจของนครนั้น ๆ  การรุกรานจึงเกิดขึ้นเป็นครั้งคราว สงบบ้าง รบพุ่งกันบ้าง ผูกมิตรไมตรีกันบ้าง

ชนเผ่าแซ่เฮก็หาได้รอดพ้นวิกฤติการณ์เหล่านี้ พ่อเฒ่าแม่เฒ่าที่ห่วงใยอนาคตของชาติพันธุ์พากันครุ่นคิด มองหาช่องทางที่จะอพยพถอยร่นมาจากตอนใต้ของเมืองตาลีฟู ขบวนเกวียนล่อต่อกันยาวเฟื้อย ออกเดินทางไปแสวงหาแผ่นดินใหม่ ตามที่ได้ส่งม้าเร็วไปสำรวจล่วงหน้า

ก่อนออกเดินทางผู้นำได้วางแผนแบ่งบทบาทหน้าที่ ใครจะคุมเสบียง ใครจะดูแลความปลอดภัย ใครจะรับผิดชอบเรื่องเจ็บป่วย ใครจะระแวดระวังเภทภัยต่าง ๆ ทุกผู้ทุกนามต่างมีหน้าที่รับผิดชอบตามความถนัด ในสังคมทีทุกคนเป็นเครือญาติกันเช่นนี้ มีความรับผิดชอบสูงยิ่งนัก การได้ทำหน้าที่ถือเป็นความภาคภูมิใจ ต่างร่วมทุกข์ ร่วมสุขกัน หลอมรวมหัวใจเป็นหนึ่งเดียว ทำให้เกิดพลังมวลรวม ผนึกแน่นรู้ร้อนรู้หนาวไปด้วยกัน

ในระหว่างการเดินทาง ทุกครั้งที่หยุดค้างแรม กองเกวียนจะล้อมวงกลม ตรงกลางจัดเป็นที่ประชุมและจัดเป็นที่หลับนอน ด้านหลังที่อยู่ใกล้แหล่งน้ำเป็นโรงครัวแบบง่าย ๆ เด็ก ๆ จูงวัวไปล่าม พวกตัวกระเปี๊ยกถูกพี่ป้าน้าอาจับไปชำระตัวในสายธารที่ใสเย็น ชายฉกรรจ์ช่วยกันทอดแหหาปลา พวกแม่ใหญ่ถือครุกับเสียมไปขุดกะปูขุดรูกบเขียด น้าสาวชวนกันไปเด็ดผักในป่าใกล้ ๆ  หนุ่ม ๆ ขนฟืนมากอง ๆ เป็นย่อม ๆ  เพื่อจุดไฟยามค่ำคืน ใกล้ชายน้ำแม่ครัวพ่อครัวช่วยกันปรุงอาหาร เสียงตำน้ำพริก เสียงสับเนื้อประชันกันโป๊ก ๆ ข้าง ๆ เตาฟืนควันโมง

เทพนิมิตบอกว่าหัวหน้าพ่อครัวตัวโตมีผ้าโพกศีรษะ เหงื่อชุ่มหน้าแต่หัวเราะร่าอารมณ์ดี กำลังปรุงลาบไก่ป่าใส่พริกข้าวคั่วหอมยั่วน้ำลายนัก ตักแบ่งส่งให้วงอาหารเป็นทอด ๆ

พ่อครัวหัวป่าก์คนที่เอ่ยถึงในชาติกาลนี้

ปัจจุบันเป็นข้าราชการตัวอย่างที่ชาวภูเก็ตภาคภูมิใจ

ได้รับพระราชทานสายสะพาย 3 เส้นแล้ว

จะเป็นใครไม่ได้ อัยการชาวเกาะในอดีตชาตินั่นเอง คิคิ..

« « Prev : เมื่ออดีตกาลเจ้าเป็นไผ คิ คิ

Next : ไปงานกล้วยแวะร้านไก่แต่กินหอย » »