มาจะกล่าวบทไป ถึงเจ้าเป็นไผ 5
>> ผมเกาะแกะวนเวียนอยู่แถวกระดานดำ แอบดูครูสอนบ้าง ดูนักเรียนบ้าง เกิดความรู้สึกหลากหลายอารมณ์ มีเรื่องค้างคาใจกับวิธีให้การศึกษาของประเทศนี้ พยายามหาคำตอบมานาน เพิ่งจะมาเจอตอนที่ได้อ่านเจ้าเป็นไผ ที่ครูไทยหัวใจเต็มร้อยร่ายกระบวนยุทธ เวทีตรงนี้วิเศษสุดและถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้ต้อนรับครูดีของแผ่นดิน มีครูเกาะกลุ่มกันมาเขียน 3-4 ท่าน แต่แม่ไม้ครูไทยที่วาดลวดลายออกมานั้น แตกต่างจากโครงการประกวดครูดีเด่น ครูในดวงใจ หรือครูหรูเลิศประเสริฐศรีอย่างที่เขาประกวดประชันตามโครงการต่าง ๆ จะต่างกันตรงครูเราเอาหัวใจการศึกษาเพื่อชีวิตและสังคมโดยรวมมานำเสนอ ครูอึ่ง ครูมิม ครูปู ครูคิม โห แต่ละคนเขียนอร่อยเหาะ มีครบทุกรส อ่านแล้วซูดซ๊าด พอแยกกลุ่มตัวอย่างได้คร่าว ๆ มีทั้งเจ้าของโรงเรียน ผู้บริหาร ครูวิชาการแบบหมูไม่กลัวน้ำร้อน และครูสู้หัวชนฝา..
>> ช๊อตนี้จะเขียนถึงครูอึ่ง แต่ไม่รู้ว่าจะำเขียนจะได๋ปี้น๊องเอ้ย ยากจริง ๆ วิ่งอาบน้ำหลายรอบแล้ว เส้นชีวิตของหญิงตัวเล็ก ๆ ที่ค่อยๆสะสมความแกร่งกล้ามาตั้งแต่เด็กๆ เห็นชัดเลยว่าทุนรอนของชีวิตมันเกิดขึ้นภายในวิถีครอบครัวและชุมชน ประเด็นนี้ครูอึ่งผ่านมาเป็นกระตั๊ก.. วันเวลาวัยเด็กจึงหมดไปด้วยการต้องงอนง้อขอเล่นกับพี่น้องผู้ชาย ที่มักจะเบื่อหน่ายเด็กหญิงบางทีก็ยอมให้ตามไปร่วมสงครามยิงหนังสติ๊กกับคู่อริที่เหม็นหน้า ที่อีกฟากของท้องนาข้างบ้าน ยามเป็นที่รำคาญอาจถูกพี่ไล่เตะระบายอารมณ์ และได้แอบสมน้ำหน้าเวลาพ่อตีเมื่อชำระความ
>>ช่วงปิดเทอมจะถูกส่งไปอยู่บ้านสวนกับยาย ให้ได้สมทบกับหมู่ญาติรุ่นเล็ก เล่นปีนป่ายเป็นทโมนกันกรูเกรียว ยามเย็นก็เดินเป็นแถวไปเล่นน้ำแม่วังเมื่อครั้งยังมีหาดทรายและน้ำใสแจ๋ว
โตมากับเด็กผู้ชาย ยามร้าย ก็ร้ายเหลือ โดยเฉพาะเมื่อไม่อยากไปโรงเรียน พ่อกับแม่เป็นเจ้าของโรงเรียน แต่กลับส่งไปหัดอ่านเขียนที่โรงเรียนอื่น
>> จำได้ว่า เฝ้าตามติดครูใจดีท่านหนึ่ง ไม่เว้นระยะห่างกระทั่งยามท่านเข้าห้องน้ำ ตามไปนั่งเฝ้า แถมรบเร้า คุณครูทำอะไรอยู่ คุณครูเสร็จหรือยัง เป็นระยะ..และครูต้องพาไปทำธุระด้วยถึงธนาคาร ไม่เช่นนั้นเป็นร้องลั่นสนั่นโลก ร้องได้ร้องดี ถูกพ่อไล่ตีให้ไปโรงเรียนอยู่เป็นนาน จนพี ่นักเรียนที่เดินผ่านเห็นเป็นเรื่องขัน
>> ใครอ่านเรื่องครูอึ่งไม่จบรวดเดียวก็บ้าแล้ว มันเป็นอะไรที่ไม่สามารถหาคำอธิบายได้อย่างใจ พวกเราเคยไปเยี่ยมโรงเรียนมงคลวิทยามาแล้ว ความซาบซึ้งย่อมมีดีกรีกว่าท่านเป็นธรรมดา เรียกว่าผมไปอึ้งกิมกี่มาก่อนท่านทั้งหลาย ต่อๆมายิ่งได้เสวนารู้จักมักจี่กันยิ่งขึ้น ก็ยิ่งเห็นอานุภาพในตัวนักบริหารการศึกษาชั้นอ๋องท่านนี้ ถึงจะเรียนมาทางสายบริหารการศึกษานี่ก็เถอะ อะไรทำให้ตัวและหัวใจเป็นครูทั้งแท่งได้ปานฉะนี้ หรือว่าวิญญาณครูมันสามารถซึมเข้าได้อัตโนมัติ ลองสังเกตุตอนครูอึ่ง อธิบายเรื่องอะไรๆดูเถิด จะเห็นพลังแห่งความตั้งใจแรงกล้ามาก พูดช้าๆชัดๆชัดถ้อยชัดคำ เหมือนจะตอกย้ำให้จารึกลงไปในมันสมองของเรา ถ้าผมมีลูกหลานจะเอามาฝากเรียนกับครูอึ่งนี่แหละ เพราะที่นี่มีวิธีบ่มเพาะคุณความดีให้กับมนุษย์อย่างเป็นธรรมชาติ
>> ถ้าจะเล่าเรื่องครูอึ่งอย่างที่จะอยากจะบอกใครๆ ปีนี้คงไม่ต้องทำอะไร เอาอย่างนี้ดีกว่า เปิดไปอ่านเจ้าเป็นไผ จะเห็นภาพเด็กหญิงตัดผมม้าตาใสตัวป้อมๆ แล้วจินตนาการต่อว่า ป้อมพริกขี้หนูนี่แหละ.. บางวันก็มีวีรกรรมกระโดดลงจากรถสามล้อ ก็ด้วยเหตุไม่ยอมไปโรงเรียน และกงกรรมกงเกวียนเหล่านี้ย้อนมาถึง ยามเมื่อมาเป็นครูเสียเอง เจอมาครบสูตรทั้งร้องไห้ อาละวาด ขว้างปา กัดมือ กัดขา จูงแขนติดครูเป็นตังเม
ผมเคยเขียนกลอนแนะนำ ที่มีเนื้อหาโยงไปถึงครู >>
..แต่ก็มีปัญหาครูช่วยสอน
ครูดีๆเขาก็งอนทำเฉยๆ
ชวนไผเขาก็ไม่สนใจเลย
มีไหมเอ่ย..ครูอกหัก ขอสักคน ..
>> รอมา 30-40 ปี แต่ตอนนี้เจอแล้ว
เจอคอนที่การศึกษาไทยกำลังยับเยิน
ครูที่รักเด็ก รักศักดิ์ศรีครู รักการศึกษาไทย
ไม่เชื่ออย่าหลบหลู่ ลองตามไปฟังไปอ่านดู
ไปรับฟังเรื่องราวข่าวสาร จากโรงเรียนมงคลวิทยา
ในรายการ “ม่วนใจ๋ ใกล้เตี้ยง” ทางสถานีวิทยุ F.M. 100.5 Mhz.
ถ้าไม่เคยรู้จัก ผอ.ดวงพร เลาหะกุล
ถ้าไม่เคยไปโรงเรียนมงคลวิทยา อย่าเพิ่งคุย อิ อิ..
« « Prev : มาจะกล่าวบทไป ถึงเจ้าเป็นไผ 4
Next : มาจะกล่าวบทไป ถึงเจ้าเป็นไผ 6 » »
9 ความคิดเห็น
เห็นด้วยค่ะ
พี่ครูอึ่งมีความละเอียดละออ เวลาที่พี่ครูอึ่งมองสิ่งใด สังเกตเห็นว่าเป็นการมองแบบพินิจ จับนิ่งและพยายามมองครบมุม เวลาพูดหรือเขียนบอกให้รู้ว่ามีการเรียบเรียงความคิดก่อนเสมอ เบิร์ดชอบโรงเรียนนี้ที่คุณครูใส่ผ้าถุงค่ะพ่อ นึกถึง”โครงสร้างกำกับวินัย” ขึ้นมาแว้บๆเชียว อิอิอิ
มีเรื่องแปลกอยู่อย่างหนึ่ง
ครูใจใหญ่ ส่วนมากจะตัวเล็กๆทั้งน๊าน
ครูมิม ครูปู ผอ.อึ่ง ครูคิม หรือแม้แต่อุ้ย อิ อิ
ผมนะัมีหน้าที่เขียนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แบบหลงๆลืมๆ
ตาหวานมีหน้าที่แก้คำผิดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่อย่างนั้นจะมีจำเลยคนเดียววววว
อิ อิ
อิอิ….ดีใจจังที่ได้อ่าน
มิมรู้จักครูพี่อึ่งเป็นครั้งแรกที่สวนป่าคราวตีแตกอีสานเหมือนกันค่ะ
ยังไม่ค่อยได้มีโอกาสคุยกับพี่ครูอึ่งเลยค่ะ
แต่ทึ้งมาก….ตอนที่พี่ครูอึ่งเล่าเหตุการณ์ตอนไปรับอาจารย์หลินที่โคราช
พี่ครูอึ่งพูดช้าๆ และชัดเจน รู้สึกได้ค่ะว่ามันมีพลังออกมา
ประทับใจค่ะ
นึกถึงน้องอึ่งทีไรแล้วชื่นใจและขำๆ
ชื่นใจกับความสดใสที่แอบซ่อนอยู่ภายใต้ความขรึมๆของครูใหญ่
แล้วก็ขำๆกับความสดใสแบบเด็กๆในบางอิริยาบถทีเผลอ
บางเรื่องบางราวแลกเปลี่ยนกันได้ลึกถึงอกถึงใจ
สรุปลงด้วยเรื่องที่ไม่แคล้วขำก๊ากส์อยู่เรื่อยๆเลยน้องอึ่งจ๋า
เป็นครูที่หมออย่างพี่มีความหวัง
กับการร่วมด้วยช่วยกันสร้างเด็กไทยค่ะ
แอบมาอ่านแบบเขินๆ แล้วก็ยิ้มหลายเรื่องทั้งเรื่องที่ทำให้พ่อครูฯ ต้องอาบน้ำหลายรอบ ผ้าถุงกับวินัยของเบิร์ด เรื่องรับ อ.หลินของน้องมิม
รวมทั้งมีเรื่องจะฟ้องพี่บางทราย ว่า อุ้ยกับพี่ตา ชอบชวนกันขำน้องกันอยู่เรื่อยเลย..^^
ขอบคุณทุกท่านที่สะท้อนให้เห็นตัวตนของตัวเองด้วยค่ะ
พี่ครูอึ่งทำให้น้องครูปูต้องฉายหนังซ้ำแล้วซ้ำเล่า เรื่องข้อหาที่เป็นคนต้นเรื่องที่ทำให้น้องครูปูติดบล็อก เพราะเมื่อแรก ๆ ที่เข้ามาใช้บล็อก ดันเผลอคลิกเข้าไปอ่านบันทึกของพี่ครูอึ่งเป็นคนแรก
ตั้งแต่นั้นเลยตามต้อย ๆ (ไม่ได้ตามพี่ต้อยนะ ตามพี่ครูอึ่งนั่นแหล่ะ อิอิ) ติดบันทึกพี่ครูอึ่งแหง็ก แล้วพลอยตามว่าพี่ไปอ่านของใครบ้าง จากนั้นก็เลยเถิดไปไกล จนมีวันให้หลุดพลั่กเข้ามา
ในลานปัญญานี่แหล่ะ
พี่ครูอึ่งเป็นคนคิดบวก ที่จิตใสสะอาด ไม่ว่าจะเป็นมิติที่ลึกขนาดไหน ก็จะมีแง่คิดที่ใสอยู่ตลอดเวลา และจะเลือกวิธี win-win อยู่เสมอ โดยเฉพาะให้คนอื่น win ก่อนนี่ ประทับใจค่ะ ^_^
ด้วยเวลาและสถานการณ์ที่ได้พบเจอกันเพียงสั้น ๆ แต่ก็ยังเขิน ๆ (นี่ขนาดเขินแล้วนะ) จึงไม่ค่อยมีเวลาได้ซึมซับจากพี่ครูอึ่งมากนัก
ดีใจ กระดี๊กระด๊าทุกครั้งที่รู้ว่า กิจกรรมไหนมีพี่ครูอึ่งมาร่วมด้วย ไว้วันไหนมีเวลาจะร้องเพลง ได้แต่อยู่ห่าง ๆ ทั้งที่ยังห่วง ๆ ให้ฟังนะ อิอิ
ด้วยรักและเคารพค่ะ ^_^