ลานไผ่

         ก่อนสิ้นเดือนแรกของปี หมีมีโชค(ลาภปาก) อีกแล้วครับท่าน เมื่อวานทำหน้าที่เป็นผู้ติดตามท่าน ผบ.ทบ. ไประลึก ๑๖ ปี (คูณสอง) แห่งความหลังระหว่าง  อาจารย์ที่ปรึกษา (อาม่า) กับนักศึกษาภาควิชาภูมิศาสตร์ มช. รุ่น ๑๗ (คือรุ่นนักศึกษา ของ มช. ที่เข้ามหาวิทยาลัยในปี พ.ศ. ๒๕๑๗) ที่ปัจจุบันก็มีตำแหน่งหน้าที่การงาน ที่สำคัญ ๆ อยู่ทั้งในเมืองหลวงและต่างจังหวัด  ที่นัดหมายกันมาเยี่ยมคารวะอาจารย์ บางคนไม่ได้พบอาจารย์เลยหลังจากจบการศึกษา จึงเป็นการมาคารวะอาจารย์เพื่อระลึกถึงความหลังเมื่อ  ๓๒ ปีก่อน ที่ อาม่า ในตอนนั้นก็เพิ่งเป็นอาจารย์ใหม่ ได้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่เป็นอาจารย์ที่ปรึกษา อายุจึงห่างจากนักศึกษาในความดูแลไม่มากนัก จึงมีความสนิทสนมกันมากเป็นพิเศษ และด้วยระบบการทำหน้าที่อาจารย์ที่ปรึกษาของสาขานี้ จะมอบหมายให้ทำหน้าที่ตั้งแต่ นักศึกษาเริ่มเข้ามหาวิทยาลัยปีแรก และทำหน้าที่ไปจนกระทั่งนักศึกษาจบการศึกษา คือประมาณ ๔ ปี จึงทำให้มีความสนิทสนมและผูกพันธ์กันมากกว่า ในบางสาขาวิชาที่มีการจัดอาจารย์ปรึกษาโดยเปลี่ยนอาจารย์ที่ปรึกษาใหม่ทุกชั้นปี ซึ่งก็อาจจะมีข้อดีในอีกแง่มุมหนึ่งในการให้คำแนะนำนักศึกษา เพราะปัญหาในการเรียนของนักศึกษาในแต่ละชั้นปีจะแตกต่างกัน การให้คำปรึกษาในระบบนี้อาจารย์ที่ปรึกษาแต่ละชั้นปีจึงมีความรู้ความชำนาญในปัญหาต่าง ๆ ของแต่ละชั้นปีดีเป็นพิเศษ  แต่ความสนิทสนมและผูกพันระหว่าง อาจารย์ที่ปรึกษากับนักศึกษาก็อาจจะน้อยกว่าระบบที่เป็นที่ปรึกษาตั้งแต่ปีหนึ่งจนกระทั่งจบการศึกษา

          รายละเอียด สามารถติดตามได้จาก บันทึกของ อาม่า (หลินฮุ่ย) เองได้ครับ ผมเป็นผู้ติดตามไป ก็ได้ทำหน้าที่ฟังและเก็บภาพบรรยากาศให้ท่าน ผบ.ทบ. เพื่อใช้ประกอบบันทึกครับ  ฟังไป เก็บภาพไป และ รับประทานไปครับ…. …..5555….ใครเป็นใครดูกันเอาเองนะครับ (เพราะผมเองก็ไม่ค่อยทราบ)  บรรยากาศดีแค่ไหนดูได้จากในภาพ  และเนื่องจากมีนักร้องระดับมืออาชีพหลายท่าน  จึงสนุกสนานกันจนเกือบถึงเวลาร้านเขาปิดทีเดียวครับ

« « Prev : แนวคิดกับการปฏิบัติ

Next : บ้านชานเมือง (27) อาม่าแจกทับทิม » »