ลานเรียนรู้สบายๆ

ช่วงนี้ไม่ทราบเกิดอะไรขึ้น ญาติๆของผู้ร่วมงานต่างอำลาไปสู่สุขคติกันเป็นระยะๆ เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาไปงานสวดคุณแม่ของอาจารย์ที่ภาควิชา (อ.สุวิทย์) ต่อมาวันจันทร์ก็ไปงานสวดของคุณพ่อของน้องข้าว (บุคลากรของบัณฑิตวิทยาลัย) และวันนี้ไปงานเผาของท่านแรกที่ จ.ชัยภูมิ กลับมาถึงบ้านก็ได้ทราบข่าวว่า คุณแม่ของอาจารย์อีกท่าน (อ.ไพฑูรย์) ก็อำลาไปอีก เมื่อเราไปร่วมงานก็เป็นการไปร่วมงานที่เศร้าๆ … แต่ก็ทำให้เตือนตัวเองเสมอว่าสักวันเราก็ต้องไปเหมือนกัน เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องของธรรมชาติ

วันนี้ พระท่านเทศนาบอกว่า การมาร่วมงานนี้ ทำให้ ได้ปลงสังขาร ได้สมานไมตรี และได้ความดีเพิ่มขึ้น กล่าวคือ

เมื่อเรามาเห็นคนตายเราก็จะได้ปลงสังขาร คือ ได้เตรียมตัวตาย เพราะเป็นเรื่องของธรรมชาติที่ทุกคนที่เกิดมาก็จะต้องตาย ดังนั้น หากเราปลง และคิดว่าอีกไม่นานเราก็จะต้องไปแล้ว เราจะได้อยู่อย่างมีสติ เพราะเมื่อคนเราตายสิ่งที่เหลือไว้คือคุณงามความดีเท่านั้นที่เป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น ไม่เหมือนสัตว์ที่มีเหลือ เขา เหลือ หนัง ไว้เป็นประโยชน์ได้

ฉะนั้น ในช่วงชีวิตที่เหลืออยู่ ต้องอยู่อย่างมีสติ ไม่หลง เพราะ หากหลงตัวก็จะลืมตาย หลงกายลืมแก่ หลงสามีภรรยาก็จะลืมพ่อแม่…ได้สมานไมตรี ก็เนื่องจากเพื่อนๆที่ไม่ได้พบกันนานก็จะได้มาพบกัน ทักทายพูดคุยกันก่อให้กันไมตรีต่อกัน และที่ ได้ความดีเพิ่มขึ้น ก็คือ การได้ทำบุญ การได้ช่วยเหลืองาน ก็จะทำให้เรามีความดีเพิ่มขึ้น
ดังนั้น การมางานก็ขอให้มาแล้วเกิดปัญญา ไม่ใช่ได้เพียงสัญญาเท่านั้น แต่ให้เกิดการศึกษา เพราะการศึกษาจะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง คือเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้น เปลี่ยนแปลงคนใกล้ตัวให้ดีขึ้น และเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อมให้ดีขึ้น
และขอให้ดำรงตนปฏิบัติอยู่อย่างมีระเบียบวินัย…ระเบียบสร้างนิสัย วินัยสร้างคุณธรรม….
เอวังก็มีด้วยประการละฉะนี้แล…..

« « Prev : ปิ่ง ปิ้ง ปิ๊ง…..แวบบบ องค์กรแห่งความสุข Happy Workplace …

Next : ศิลปินแห่งชาติ…เอกลักษณ์ตัวตน » »