ลานถัง

          วันนี้เปลี่ยนป้ายชื่อเจ้าของลานว่างใหม่ จาก “Malinee” เป็น “ถัง” ค่ะ

          เผื่อว่า  จะช่วยให้เกิดความรู้สึกเป็นกันเองกับพรรคพวกมากขึ้น

          ความจริง ฉายานี้ มิใช่ฉายาใหม่ของดิฉันหรอกนะคะ

          มันเป็นฉายาเก่าแก่ดั้งเดิม ตั้งแต่สมัยที่ดิฉันเรียนอยู่ที่โรงเรียนมัธยม “สตรีวิทยา” กทม. โน่นแหนะ

          ตอนนั้น….มีเพื่อนเป็นแก๊งค์ใหญ่….จึงร่วมกันตั้งสมยานามกัน

          เท่าที่จำได้   คนที่รูปร่างเพรียวลมสุดก็ตั้งแบบประชดประชันเจ้าหล่อนว่าเป็นโป๊ยก่าย   แล้วเราก็เรียกขานว่าเจ้าโป๊ย  เจ้าโป๊ย กันจนติดปาก   แม้จนเรียนจบแต่งงานมีครอบครัวกันไปก็ยังเรียกกันอยู่   (เสียดายที่โป๊ยจากพวกเราไปแล้ว ทั้งที่ตอนนั้นโป๊ยยังอายุไม่มากและมีครอบครัวที่แสนอบอุ่น) 

          คนได้สมยานามว่าซัวเจ๋ง  นี่ไม่รู้ยังงัยถึงไม่ติดปาก  เรียกกันได้พักเดียวก็เลิก 

          ส่วนหงอคงก็ไม่มีใครเหมาะสม (จริงๆ แล้ว…รับไม่ได้กันมั้ง) 

          แล้วก็มาถึงถังซำหจัง….คงเป็นเพราะดิฉันเผลอคุยโวให้พรรคพวกฟังว่าคุณแม่ดิฉันเป็นจีนไหหลำ  แซ่ถัง…นะจะบอกให้  ดังนั้นฉันนี่นะ  สืบเชื้อสายมาจากราชวงศ์มีระดับ นับญาติกับฮ่องเต้ได้เชียวนา  นี่แหละนา…..เลยโดนจับตั้งฉายาให้เลยว่าถังซำหจัง  แตใครหล่ะจะเรียกยากอย่างนั้น…..ไอ้ถัง  เจ้าถัง… ก็เลยติดปากพรรคพวก (เก่าแก่) และลามปามมาถึงพรรคพวกตอนเรียนมหาวิทยาลัยด้วย

          เพราะฉะนั้น….ไม่ใช่ถังใส่น้ำ   ถังถูบ้าน  ถังแตก  อะไรทั้งนั้นนะคะ…….โปรดทราบ

          ฉายานี้….เริ่มลางเลือนเอาก็ตอนเป็นอาจารย์นี่แหละค่ะ……ความที่ต้องทำตัวให้น่านับถือ….สมกับแม่พิมพ์ของชาติ  การใช้ชื่อ “มาลินี”  อย่างเต็มยศ ก็เลยค่อยๆ เข้ามาแทนที่  ทำให้ดูดี พอวางบนหิ้งบูชาได้……

          เรื่องราวความเป็นมาก็เป็นฉะนี้นะเอิงเอย…….