กว่าจะได้เสื้อสามารถ

โดย Lin Hui เมื่อ พฤศจิกายน 1, 2009 เวลา 14:03 ในหมวดหมู่ ความรักที่เป็นธรรมชาติ, นักกีฬา, สังคม ครอบครัว #
อ่าน: 3612

เมื่อมาเป็นนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ชีวิตก็เปลี่ยนไป จากเป็นนักเรียนที่ต้องจัดตารางสอนเรียนวันละ แปด วิชา มาเป็นระบบหน่วยกิต วิชาละ สามหน่วยกิต ภาคการศึกษาละไม่ต่ำกว่า สิบแปดหน่วยกิต ตลอดหลักสูตร ไม่ต่ำกว่า หนึ่งร้อยสีสิบสี่หน่วยกิต สบายมากๆ จากที่เคยเรียนหนัก มาเรียนสบาย จันทร์ พุธ ศุกร์ เรียน สี่วิชา อังคาร พฤหัสเรียนสองวิชา มีช่วงว่างทุกวัน ถ้าอยากว่างบ่ายตลอด ก็จัดตารางสอนอังคาร พฤหัส เป็นช่วงเช้าสองวิชาแค่นั้นเราก็ว่างช่วงบ่ายเต็มๆ ไปเลย มีเวลว่างมาก ก็เล่นกีฬาซิค่ะ เพราะชอบอยู่แล้ว หัดเล่นแบดมินตั้น ปิงปอง เล่นได้ดีพอสมควร จึงได้เข้าทีมกับรุ่นพี่ เล่นที่สวนเจ็ดรินเป็นประจำ ส่วนบาสเก็ตบอลนั้นไม่ต้องพูดถึงเป็นตัวนักกีฬาของคณะที่เดียวค่ะ  แข่งชิงแช่มป์บาสเก็ตบอลหญิงของมหาวิทยาลัยทุกปี ตั้งแต่ปีหนึ่งถึงปีสี่ พูดง่า่่ยๆว่า แข่งบาสฯ ตั้งแต่เข้าเรียนจนจบ มช. เป็นการแข่งขันพบกันทุกคณะ ทีมที่มีคะแนนสูงสุดสองอันดับ จะเป็นคู่ชิงแชมป์บาสหญิง ซึ่งได้เข้าชิงทุกปี แต่ก็ได้ตำแหน่งรองแชมป์สามปี เพราะแชมป์ก็เป็นคณะแพทย์ทั้งสามปี นักบาสฯหญิงคณะแพทย์เป็นทีมพยาบาลที่เป็นรุ่นเดียวกันทั้งทีม มีรูปร่างสูงใหญ่สมส่วนสมกับเป็นนักกีฬา ต่างกับนักกีฬาบาสเก็ตบอลของคณะสังคมศาสตร์ ซึ่งตัวเล็กกระทัดลัด น่าตาจุ๋มจิ๋มเรียกเสียงเชียร์จากขอบสนามได้เป็นอย่างดี จนถึงปีสุดท้ายได้ครองตำแหน่งแชมป์บาสเก็ตบอลหญิงเป็นครั้งแรก จนทางคณะฯ ตัดเสื้อสามารถให้ทีมบาสเก็ตบอลหญิง ให้เป็นเกียรติประวัติ แต่สาเหตุที่ทำให้ได้แชมป์ หลายคนคงพอเดาออกนะค่ะ เพราะแชมป์เก่าเขาจบไปทั้งทีม ทีมใหม่ไม่แกร่งเท่าทีมเก่า จึงสามารถเอาชนะได้ค่ะ กว่าจะได้แชมป์ ต้องใช้เวลาถึงสี่ปีค่ะ

ลองทายดูซิว่าคนไหนคืออาม่า คราวนี้ห้ามหมียักษ์ทายเด็ดขาด เพราะเขาไปเชียรอาม่าทุกนัดค่ะ ตอนแรกก็ไม่คิดอะไรเพราะมีแฟนกีฬาเต็มขอบสนาม แต่มาแปลกใจตอนที่เป็นอาจารย์กันแล้ว ขยันมาที่ภาควิชาเหลือเกิน ตอนนั้นก็ไม่คิดอะไรอีก เพราะเป็นเพื่อนสนิทของ อ.เสน่ห์ หมียักษ์ตามาเรียนรู้เรื่องภาพถ่ายทางอากาศ และแผนที่ ยิงเนียนใหญ่ ไม่สงสัยสักนิดเลยค่ะ จนไปเรียนต่างประเทศกลับมา มาอยู่แฟลตปิ่นโตแฟลตเดียวกันอีก อาม่าอยู่ชั้นสาม หมียักษ์อยู่ชั้นสอง จำได้ว่าวันแรกที่กลับมาจากอังกฤษ มารายงานตัวที่มหาวิทยาลัย มายืมเตารีดจากอาม่าค่ะ นี่แหละน่า คู่กันแล้วก็ไม่แคล้วกัน

« « Prev : แข่งบาสเก็ตบอลกับทีมชาติ

Next : อีกแล้วครับท่าน » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

5 ความคิดเห็น

  • #1 bangsai ให้ความคิดเห็นเมื่อ 1 พฤศจิกายน 2009 เวลา 20:27

    อาม่าอยู่ตรงกลางใช่ไหมครับ
    ห้า ห้า ห้า ชนะเพราะทีมแกร่งจบไปแล้ว  แต่อย่างไรก็ชนะ
    ที่สวนเจ็ดรินผมก็ไปประจำเพราะมีเพื่อนพักที่นั่น จน ซิสเตอร์ตัวอ้วนๆ น่ารักจำได้ เอาน้ำส้มให้ทานบ่อยครับ

    อาม่าทำไมถ้วยเยอะจังครับ

  • #2 Lin Hui ให้ความคิดเห็นเมื่อ 2 พฤศจิกายน 2009 เวลา 9:04

    ถูกต้องแล้วครับ อาม่าอยู่ตรงกลางติดกับผู้ชายที่นอนยิ้มค่ะ บาสเก็ตบอลคือชีวิตจิตใจของอาม่าเลยค่ะ เพราะเล่นมาตั้งแต่เด็กๆ กีฬาที่เล่นเป็นทีมเป็นอะไรที่ต้องมีทีมเวิร์คที่ดี ความอดทนและมีความมุ่งมั่นมากค่ะ  อาม่าภูมิใจในถ้วยแชมป์บาสหญิงที่สุด ส่วนถ้วยอื่นๆ อาม่าก็มีส่วนร่วมเกือบทุกรายการที่ได้รับถ้วยรวม เพราะเล่นกีฬาเกือบทุกชนิด ตั้งแต่กรีฑาจนถึงก๊ฬาที่มีแข่งใน ขณะนั้น ผลของการร่วมแรงร่วมใจกัน ผลก็ได้รับถ้วยรวมกีฬาหลายประเภท จำได้ไม่หมดค่ะ สิ่งที่อยากบอกเพื่อนพ้องน้องพี่ทุกคน คือ กีฬาเป็นยาวิเศษ จริงๆค่ะ ที่อาม่ามีสุขภาพอย่างที่เห็นในปัจจุบันเป็นผลพวงจากกีฬาค่ะ แต่การเล่นกีฬาย่อมมีโอกาสเกิดอุบัติเหตุ เช่นกัน ซึ่งบางอย่างก็เกิดขึ้นได้โดยไม่ตั้งใจ ครั้งหนึ่งถูกหามออกจากสนามบาสเก็ตบอล เพราะถูกชนโดยนักกีฬาคณะแพทย์ที่ตัวโตมาก กระเด็นล้มเข่าหลุดค่ะ ต้องพยาบาลกันยกใหญ่ มีแพทย์ประจำลนามช่วยดูแลพยาบาลเป็นอย่างดี และต้องพักอยู่นานระยะหนึ่งจนเข่าอยู่ในสภาพใช้การได้ดี  จนมั่นใจและสามารถลงซ้อมได้อีกครั้ง  เป็นการเจ็บตัวจากการเล่นกีฬา นิทานเรื่องนนี้สอนให้รู้ ว่าต้องระวังตัวให้มากขึ้น ในการตั้งรับกันคนที่ตัวโตกว่ามากๆ ที่กำลังบุกเข้ามา อันตรายจริงๆค่ะ

  • #3 Panda ให้ความคิดเห็นเมื่อ 3 พฤศจิกายน 2009 เวลา 11:50
    • 555 ไม่มีสิทธิทาย
    • เป็น ชาวหอพัก สวนเจ็ดริน รุ่นแรกครับ….เล่นทั้งแบด และ ปิงปองครับ ส่วน ฟุตบอล บาสเก็ตบอลยอมแพ้ครับ…….อิอิ
  • #4 krupu ให้ความคิดเห็นเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2009 เวลา 13:15

    ขำกลิ้งเลยค่ะ มุกยืมเตารีด 555 ^_^

  • #5 Lin Hui ให้ความคิดเห็นเมื่อ 11 พฤศจิกายน 2009 เวลา 12:57

    ตอนนั้นคิดไม่ทัน แต่สนุกกว่านั้นประชาชาวแฟลตปิ่นโต มีมหกรรมไก่อบฟางทุกคืนวันสุดสัปดาห์ เรื่องนี้น้องปูควรขอให้มียักษ์ เล่าให้ฟังซิ สนุกมากค่ะ


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.60762286186218 sec
Sidebar: 6.7102460861206 sec