ลานทับทิม(อาม่า)

วันที่ 6 กุมภาพันธ์ เป็นวันที่กระผมปลาทองมีความสุขมากๆ ชนิดที่ สุขนี้ต้องจำอีกนานสุขนี้ไม่ลืม จะไม่ให้มีความสุขได้อย่างไรครับท่าน ก็ขบวนเจ้าบ่าวมาที่บ้าน ทันที่รถมาถึง แม่รีบออกไปเปิดประตูรั้วหน้าบ้านทันที ให้รถเจ้าบ่าวเข้ามาจอดในบ้าน เห็นแม่ดีใจจนออกนอกหน้าผมก็มีความสุขไปด้วย  พอเห็นหน้ากันเขากอดกันด้วยความรักและคิดถึงกันครับ จากนั้นก็ชวนกันเดินมาหาผมครับ

ผมนั่งรออยู่ครับ ผมเห็นคุณตฤณ หรือคุณ Logos ที่คุณแม่ชื่นชมว่าเป็นคนที่มีน้ำใจ และจิตใจดีมาก นั่นแน่ผมเห็นซองคุ้นๆ ตา ที่แม่ผมได้รับเมื่อวันเสาร์ที่แล้ว 31มค. ครับ แม่ผมนำมาทำเป็นอาหารให้ผมกินทุกมื้อเลยครับ หมดไปแล้วหนึ่งซอง วันนี้ผมเห็นคุณ Logos เดินถือซอง Kombu ที่ผมคุ้นตามาฝากผมอีก สองซองผมรู้ครับว่าเป็นของผม ผมสุดแสนที่จะดีใจ

แม่ครับของผมใช่ไหมครับ ขอผมดูหน่อยครับแม่ ใช่แบบเดียวกันกับที่ผมกินอยู่ทุกวันหรือเปล่าครับ น่าน่าขอดูหน่อย

ผมรู้นะว่าแม่แอบซ่อนผม ผมก็เลยอ้อมมาข้างหลัง ผมก็ใช้จมูกดุนๆ ทีข้อศอกและเอวแม่ ทีหนีบซอง Kombu แอบซ่อนไว้ แม่ผมจั๊กกะจี๋ครับ คราวนี้แม่ก็ยอมให้ผมดู และให้ไปขอบคุณ คุณ Logos ออกแนว ฝรั่งคือเชคแอนด์ครับ

ขอบคุณครับ อุ้ยน้ำยายไหยเลยครับ ยัมมี่ยัมมี จากนั้นก็พากันออกไปที่สวนชวนให้ดูต้นขนุนไพศาลทักษิณ ที่กำลังมีลูกดก

แม่ชี้ให้ป้าจุ๋มดูลูกขนุนที่ยั๊วเยี๊ยะเต็มไปหมด ที่ต้องคอยตัดทิ้งไปบ้าง จากนั้นก็ชวนกันเข้ามานั่งคุยกันในบ้านต่อค่ะ

ส่วนผมก็เข้าบ้านมาแจมๆ กับเขาด้วยครับ ไม่ว่าผมจะทำอะไรก็ถูกใจป้าจุ๋มไปหมด แค่ผมยีนเหยีดตัวให้สูง แล้วปีนตู้เก็บของที่แม่ผมวางซอง Kombu ไว้ ป้าจุ๋มรีบมาถ่ายรรูปด้วย เวลาผมปีนป่ายแม่จะดุผมเสมอครับ แต่วันนี้แม่ผมใจดีครับ ไม่ดุผมเลยครับ จะไม่ให้ผมมีความสุขได้ไงครับ สักพักผมขอนุญาตออกไปนอกบ้านแม่ก็อนุญาต พอออกไปก็เห็นกล่องใบเบ้อเล้อ อ้อบ้านชั่วคราวเจ้าบ่าวนกยูงนี่เอง เกิดมาผมก็ไม่เคยเห็นนกยูงมาก่อน ผมก็เลยอยากไปทำความรู้จัก โดยมุดหัวเข้าไปตรงช่องที่ให้น้ำนกยูง ผมอยากเห็นใกล้ๆ เลยมุดเข้าไปคาบหางดึงตัวนกยูงให้เข้ามาใกล้ๆ จะได้เห็นได้ชัดๆ ขนที่หางเลยหลุดออกมาหลายเส้น พอดี คุณLogosออกมา เห็นเหตุการณ์เข้า รีบยกกล่องแล้วเรียกป้าจุ๋มให้ออกไปช่วย ผมก็ดีใจว่าผมคิดว่า คงทำเรื่องสนุกสนานได้ เพราะได้ยินเสียงทุกคนดังขึ้น ผมเข้าใจผิดคิดว่าชอบ แต่แม่ผมซิครับมาดุผมและสั่งให้หยุด ผมคอตกเลยนึกว่าทำดี แต่ที่ไหนได้สิ่งที่ผมทำไปเป็นการทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน ผมเสียใจทำตาละห้อยใส่แม่ แม่เลยมาลูปหัวแล้วบอกว่าไม่ดีนะลูกที่ทำอย่างนั้น ไปดึงหางจนขนหลุดเเจ็บนะ แต่เอาเถอะมันเป็นธรรมชาติของลูกที่อยากรู้อยากเห็น มันไม่ใช่เรื่องสนุกเลย หลังจากนั้นรถเจ้าบ่าวออกเดินทางต่อไป สวนป่า ที่ อ.สตึ จ. บุรีรัมย์ ทุกอย่างกลับเข้าสู่ภาวะปกติ ผมออกมาวิ่งเล่นกับน้องเหมียวในสนามอย่างมีความสุขอีกครับ

ขอขอบคุณเจ้าของภาพคุณ Logos

« « Prev : ความจนไม่ใช่สาเหตุที่ทำให้ไม่ซื่อสัตย์

Next : รัก » »