สวัสดีครับทุกท่าน
สบายดีกันนะครับ วันนี้ได้มีโอกาสในการทบทวน การแยกส่วน และการบูรณาการอีกครั้งครับ ในทางคณิตศาสตร์จะมีการแยกส่วน อาจจะเรียกว่า Differentiation หรือเรียกว่า อนุพันธ์ อย่างพวก dy/dx ดีวายบายดีเอ็กซ์ เป็นการแบ่งแยก แยกส่วน ตัวกระทำดีวายบายดีเอ็กซ์นี่ก็จะกระทำักับฟังก์ชันใดๆ ผลที่ได้คือการแบ่งแยกส่วนๆ ออกจากกัน ซึ่งมีความหมายทางคณิตศาสตร์เป็นความหมายต่างๆ ขึ้นกับว่าเป็นอัตราการเปลี่ยนแปลงอะไรเทียบกับอะไร เป็นดั่งเหมือนการที่คนเราในสังคมแยกกันไปทำหน้าที่ของตัวเองตามบทบาทหน้าที่ของตัวเอง หรือว่าให้คนไปทำงานหรือแยกกันอยู่ หรือต่างคนอาจจะต่างอยู่ หรือแต่ละคนไปอยู่ในห้องของตัวเอง มีกำแพงแบ่งกั้นกันชัดเจน
กับอีกคำหนึ่งคือ คำว่า บูรณาการ หรือ Integration คำๆ นี้ เรามักจะคุ้นเคยกันดี คือการรวมหลายๆ อย่างเข้าด้วยกัน หากย้อนมองคนที่ถูกแบ่งแยกด้วยวิธีการขั้นต้น หากเราจะให้คนหลายๆคนที่อยู่จากที่ต่างๆ กัน มาอยู่ร่วมกัน หรือการลดกำแพงห้องให้มองเห็นตา เห็นใจ เห็นตัวกันนั้น ก็จำเป็นต้องมีเทคนิคในการบูรณาการใจของคนต่างที่ต่างถิ่นมาอยู่กันอย่างเข้าใจเขา ใจเรา เข้าใจกัน ในทางคณิตศาสตร์ เราเรียกว่า ปริพันธ์ การหาปริพันธ์ หรือการอินทิเกรตในทางคณิตศาสตร์จำเป็นต้องมีการเรียนรู้เทคนิคการอินทิเกรต หรือเทคนิคในการบูรณาการนั่นเอง มิใช่ว่าจะบูฯ กันได้ง่ายๆ ในการบริหารใจคน
ดังนั้นคำสองคำนี้ อนุพันธ์และปริพันธ์ จะมันเป็นปฏิกริยาต่อกัน เราเรียกว่า ปฏิยานุพันธ์
ในโลกแห่งความจริงของเรา จะเห็นว่าการแบ่งแยก เรามักจะใช้กฏเกณฑ์ต่างๆ ในการแบ่งแยก แยกส่วนสิ่งต่างๆ เรามักจะใช้กฏหมาย คัมภีร์ หนังสือ และกฏต่างๆ ในการแบ่งแยก ลองสังเกตดูครับ ว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่เรามองหาความต่าง เราอาจจะหาความเหมือนไม่เจอเลย
ส่วนการอินทิเกรตหรือบูรณาการ เราจำเป็นต้องใช้หัวใจในการบูรณาการ ต้องใช้เทคนิคในการรวมคนบริหารใจคน มิใช่จะบริหารใจคนด้วยเพียงแค่กฏเกณฑ์เท่านั้น กฏเกณฑ์อย่างเดียวอาจจะไม่เพียงพอ
ดังนั้น การแยกส่วนจะดูเหมือนง่าย แต่บูรณาการจึงมิใช่เป็นเรื่องง่าย ที่จะทำได้แค่คำสั่งหรือนโยบายครับ….
แยกส่วนด้วยกฏเกณฑ์ บูรณาการด้วยใจ (Differentiation by Rules/ Integration by Hearts)
ด้วยมิตรภาพ
เม้ง
