ลานเวลา

ในวันที่เหนื่อยล้า..
พาตัวเองไปหามุมอันสงบเงียบ ยามย่ำค่ำ

ท่ามกลางความหม่นมัวของเมฆยามครื้มฝน
ดวงจันทร์ยังเปล่งประกายให้แลลอดเห็นแสงสวย

เจดีย์ใหญ่ตระหง่านอยู่เบื้องหน้า
ให้พิจารณาถึงความจริงแห่งชีวิต
มีเงามืด… มีแสงสว่าง…
มียิ่งใหญ่… มีล่มสลาย…
มีรกร้าง…มีซ่อมแซม บูรณะ

นั่งนิ่งๆ รับรู้ สัมผัสกับสายลม และสรรพเสียง
เสียงนกกลับรัง  เสียงท่องบทสวด แว่วมาเป็นระยะ
นั่งมองหมู่เมฆที่แปรเปลี่ยน ไม่คงที่

บันไดนาคผุกร่อน ทอดสู่พระพุทธรูปเบื้องบน
งดงามด้วยกระแสความสงบเย็นอันเป็นสุข
เผ้ามองกระแสคลื่นในใจ ที่คล้ายจะสงบลง

เนิ่นนาน…

ท่ามกลางความสลัวเลือนราง
แสงสว่างเล็กๆ ดูราวจะปรากฏขึ้น..

บันทึกจากวัดเจดีย์หลวง เชียงใหม่
29 มิ.ย.52

« « Prev : ไหว้สาปารมี ๑๓๑ ปี ครูบาเจ้าศรีวิชัย

Next : เรื่องราวจากผิวน้ำ » »