>> เรื่องต่อไปนี้ขออนุญาตเล่าเพียง 20%
เพราะมันท้วมท้นในเชิงปริมาณความประทับใจอย่างเหลือเกิน
ผอ.อึ่ง กับอารามมารับเข้าเชียงใหม่ ระยะทาง 25-26 กม.
จุดประสงค์เพื่อรวมแก็งค์คนแซ่เฮเอากฤษ์เอาชัย
แต่ก่อนจะไป ไหนๆ ก็ไหนๆแล้ว
วัดจามเทวีอยู่ต่อหน้าโทนโท่ แวะชมหน่อยดีไหม
แสงแดดก็ยังมีพอถ่ายรูปได้ในบรรยากาศสบายๆ
เดินไป 30 ก้าวก็กดชัตเตอร์ฉับๆ อ่านต่อ »
>> ฝนตั้งเค้ามาแต่เมื่อวาน ได้ข่าวว่าตกพรำๆทั่วราชอาณาจักร
นอนอยู่กรุงได้ยินแต่เสียงรถราวิ่งทั้งคืน
ถ้านอนอยู่สวนป่าอาจจะได้ยินเสียงกบเขียด และนกละเมอบ้าง
ผุดลุกผุดนั่งทั้งคืนนอนบ่หลับ จนกระทั้งอุษาสาง อ่านต่อ »
>> เมื่อคืนลงรถทัวร์กลับจากบ้านมาถึงรังนกกระจอกหลังเที่ยงคืน
วางกระเป๋า..ถ้าไม่ได้ส่งบล็อกคงนอนไม่หลับ
มีเรื่องค้างส่ง ค้างใจ เนื่องจากอินเตอร์เ็น็ทบ้านนอกไม่เป็นใจ
ความในใจสะสมไว้ก็จะเป็นดินพอกหางหมู
มาถึงจึงปั่นๆๆๆส่งๆๆๆเสร็จประมาณตี 3
ล้มตัวนอน มาสะดุ้งตื่นประมาณ 7.30 น.
มีเสียงโทรศัพท์มาปลุก กริ๊งๆ ๆ แล้วก็ปิดฉับ
สะเดิดมาคว้าโทรศัพท์มา กด ถามไป
.. โทรผิดคะ เฮ้อ! ไม่ได้โชว์เบอร์โชว์ใจสักกะหน่อย อ่านต่อ »
>> กลับบ้านเที่ยวนี้ ฝนตกถล่มทลาย น้ำเจิ่งนองเต็มท้องทุ่ง ชาวนาดีใจกบเขียดร่าเริง ม๊อบในเมืองกรุงเปียกน้ำป๋อมแป๋ม อากาศสะอาดต้นไม้รีบเจริญเขียวสะพรั่ง มีข่าวดีจะแจ้งว่า ตอนนี้มีนกยูงป่าบินมาอาศัยเพิ่มเป็น 4 ตัวแล้ว ส่งเสียงร้องดังทุกเช้าค่ำ เสียดายที่กล้องถ่ายรูปยังซ่อมไม่เสร็จ ไม่อย่างนั้นจะมีภาพนกยูงป่ารำแพนมาอวด นอกจากนี้ยังมีนกอินทรีตัวใหญ่ ปีกกางเต็มที่กว้างเกือบ 4 เมตร ชาวบ้านเห็นตกอยู่ในแอ่งน้ำข้างหมู่บ้าน (คงจะโดนพายุ หรือสะดุ้งฟ้าผ่า) ชาวบ้านนึกว่าสัตว์แปลกๆพวกนี้มีแต่สวนป่านี่แหละเลี้ยงไว้ จึงพากันหามมาส่ง ปิ๋วจ่ายรางวัลให้ไปหนึ่งร้อยบาท อ่านต่อ »
>> ทุกครั้งที่จะได้ไปภาคเหนือ ใจไหวหวั่นไม่เคยเสื่อมคลาย
ผมไปเมืองเหนือหลายรูปแบบ
บางครั้งนั่งเครื่องดาโกต้า (ยุคที่ทหารอเมริกันมาอาศัยบ้านเราเป็นฐานทัพบินไปถล่มเวียดกง)
เอื้องหลวงเอาเครื่องบินใบพัดขนาดเล็กมารับส่งผู้โดยสารในประเทศ
จำได้ว่าบางเที่ยวต้องบินขึ้นบินลงส่งผู้โดยสารตามจังหวัดรายทางที่ตั้งฐานทัพอเมริกา
เช่น บินลง อุตรดิตย์ ลำปาง แล้วก็โผขึ้นไปลงเจียงใหม่
บางทีขากลับ ขึ้นจากเจียงใหม่ แวะลำปาง อ้อมไปนครพนม แล้ววกมาลงดอนเมือง
หนุ่มรุ่นกระทงหัวใจมันร้อนรุ่ม..ทำไมมันบินช้ายังงี้นะ อ่านต่อ »
