ลานสวนป่า

>> กลับบ้านเที่ยวนี้ ฝนตกถล่มทลาย น้ำเจิ่งนองเต็มท้องทุ่ง ชาวนาดีใจกบเขียดร่าเริง ม๊อบในเมืองกรุงเปียกน้ำป๋อมแป๋ม อากาศสะอาดต้นไม้รีบเจริญเขียวสะพรั่ง มีข่าวดีจะแจ้งว่า ตอนนี้มีนกยูงป่าบินมาอาศัยเพิ่มเป็น 4 ตัวแล้ว ส่งเสียงร้องดังทุกเช้าค่ำ เสียดายที่กล้องถ่ายรูปยังซ่อมไม่เสร็จ ไม่อย่างนั้นจะมีภาพนกยูงป่ารำแพนมาอวด นอกจากนี้ยังมีนกอินทรีตัวใหญ่ ปีกกางเต็มที่กว้างเกือบ 4 เมตร ชาวบ้านเห็นตกอยู่ในแอ่งน้ำข้างหมู่บ้าน (คงจะโดนพายุ หรือสะดุ้งฟ้าผ่า) ชาวบ้านนึกว่าสัตว์แปลกๆพวกนี้มีแต่สวนป่านี่แหละเลี้ยงไว้ จึงพากันหามมาส่ง ปิ๋วจ่ายรางวัลให้ไปหนึ่งร้อยบาท เอาปลาทูสดให้กิน แล้วเอาไปขังไว้ในเล้าไก่ พอขนแห้งมีแรงเยอะก็บินทะลุหลังคาออกไป..เฮ้อหมู่นี้เป็นยังไงไม่รู้ นกมาหา กามาสู่..เสียดายไม่ได้เอาเชือกผูกขาไว้..ถึงจะอย่างไรก็เถิดนะ เที่ยวนี้ขอหิ้วความคิดถึงท้วมท้นมาร่วมเจ๊าะก็แล้วกัน

>> เรื่องดีๆจากอีสานเที่ยวนี้ เกิดจากญาติธรรมสายศีรษะอโศก โดยอาจารย์ขวัญดินได้นำลูกศิษย์ระดับหัวกะทิ มานอนคุยด้วย 1 คืน เป็นการตระเวนเดินสายแลกความคิดกับผู้เรียนรู้ในสายอีสาน นักศึกษากลุ่มนี้เป็นหัวหอกในเรื่องการจัดการความรู้ในสาขาต่างๆ ที่ผมขอเรียกว่าอาจารย์ปลา อาจารย์ขยะ อาจารย์สมุนไพร อาจารย์ปุ๋ยฯ ผู้สันทัดกรณีเหล่านี้เป็นนักปฏิบัติเป็นวิทยากรขยายผลความรู้อย่างเอาจริงเอาจัง

>> อ้อ ผมมีเรื่องโง่เง่าเต่าตุ่นมาเล่าให้ฟัง ผมไม่เคยรู้เรื่องเกี่ยวกับเห็ดชนิดหนึ่ง รูปร่างๆกลมเท่าไข่ไก่ เห็นทั่วไปในป่ายูคาลิปตัส ก่อนหน้านี้ก็เดินเหยียบเล่น ญาติธรรมมาแนะนำว่านี่แหละของดี ว่าแล้วก็พากันไปเก็บมาล้างน้ำ หั่นบางๆผสมเครื่องปรุงแล้วนำไปทอด จะได้อาหารอร่อยที่เรียกว่าตับมังสะวิรัติ ลักษณะเป็นแผ่นบางๆสีคล้ำคล้ายกับตับยังไงยังงั้น เออ..ในธรรมชาติก็มีตับอร่อยไม่แพ้เนื้อสัตว์ เมนูนี้แข่งกับโรตีตาหวานได้เชียวแหละ ใครอยากชิมต้องกลับมาเยือนสวนป่าหน้าฝนนี้

<< ได้รูปแล้วครับ เปิดดูภาพที่ครูอึ่งถ่ายไว้ในช่องความเห็นข้างล่าง นี่แหละของจริง ตอนที่ถ่ายเป็นช่วงเห็ดแก่แล้ว จะกลายเป็นฝุ่นผง ไม่ทราบว่าสปอร์กระจายตัวไปตามลมได้หรือเปล่า เห็นแล้วไม่น่าจะรับประทานได้ ชาวบ้านเรียกเห็ดหำม้า เห็ดพวกนี้จะขึ้นทั่วไปในสวน ริมถนนก็มาก เคยนึกว่าเห็ดพวกนี้ถ้ารับประทานได้จะดีไม่น้อย.. ตอนที่ยังเห็ดไม่แก่ บิออกมาดูภายในจะเป็นเม็ดสีคล้ำๆคล้ายกับตับสัตว์ต้มสุก ขอบใจผอ.อึ่ง ที่เก็บภาพมาฝาก ไม่ทราบว่าท้องถิ่นอื่นเคยรับประทานเห็ดชนิดนี้ไหมครับ เรื่องนี้ถ้าไม่ชัวร์ใครจะกล้าเจี๊ยะใช่ไหมครับ ผมนะเคยเมาเห็ดมาแล้ว โห !!อาการไม่น้อยกว่าเมารักหรอกนะ อิอิ..

>> สอบถามที่ไปที่มา เล่าว่า..ได้ความรู้จากพระธุดงค์ท่านแนะนำ ท่านฉันให้ดูก่อน หลังจากนั้นญาติธรรมก็เฮโลเก็บมาทำอาหารจานเด็ด เก็บง่ายๆทำง่ายๆอร่อยง่ายๆ ผมเก็บตัวอย่างมาให้ป้าจุ๋มทำการวิจัยด้วย ถ้ามีสรรพคุณทางยาก็จะยิ่งเป็นประโยชน์ทบทวี

>> เกี่ยวเรื่องพวกนี้ทางญาติธรรมศีรษะอโศก ได้เรียนรู้เพื่อนำไปใช้ในชีวิตประจำวันน่าสนใจมาก เช่น เรื่องวิธีทำข้าวงอกรับประทานประจำวัน การรักษาโรคนิ่วในไตด้วยสมุนไพรที่มีประสิทธิภาพมาก การเข้ากิจกรรมลดพุง การดูแลสุขภาพแผนไทย การปลูกผักปลูกต้นไม้ การผลิตสินค้าเชิงภูมิปัญญา การทำปุ๋ยอินทรีย์ การทำน้ำดื่มสุขภาพ ฯลฯ

>> ผมคิดว่าวิถีการเรียนรู้ลักษณะนี้น่าสนใจมาก โดยเฉพาะสภาพแวดล้อมที่มีการจัดการไว้อย่างร่มรื่นสวยงาม ผมตั้งใจอย่างนี้ครับ กลับจากลำพูนผมจะไปสำรวจเบื้องต้นเสียก่อน จะไปเข้าคอร์สสุขภาพ 5 วัน ตามที่ญาติธรรมเชิญชวนด้วยความอาทร ได้ผลประการใดจะเก็บเรื่องราวมาเล่าให้ฟัง ถ้าเห็นว่าเป็นผลดีเหมาะกับชาวเรา ผมก็จะชวนพี่น้องเฮไปสันถวไมตรีกับชาวศีรษะอโศก น่าจะได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กันในอีกมุมหนึ่ง ดีไหมครับ ?

« « Prev : ย้อนรอยตะเข็บใจ

Next : ปักหลักปักฐานการงานสไตล์เฮ » »