ลานสวนป่า

 

ไปดูงานภาคตะวันออกเที่ยวนี้

ได้ฉุกคิดบางเรื่อง

พวกกลุ่มอุตสาหกรรมนั้นคิดน่ากลัวมาก ทำอะไรพิลึกพิลั่น

หลายเรื่องทำไปแก้ไป มีความรู้ไม่ถึงไม่เป็นไร

เอาแค่เห็นว่าได้เงินมาก มีโอกาสรวย ชิงทำก่อนได้เปรียบ ลุยเลย

อาจจะเรียกว่าตีหัวเข้าบ้านก็ได้!!

เหมือนกับนักเลงกล้าได้กล้าเสีย

โกงไว้ก่อน ถ้าไม่ไหวค่อยหาทางลี้ภัย

 

ความเสียหาย ผลกระทบ ให้ราคาน้อยกว่าการฉวยโอกาส

ชอบใช้วิธีตีก่อน ไปหาหมอ ไปสถานีตำรวจทีหลัง

เปรียบเสมือนโครงการวิจัยในเมืองสารขันธ์

ยักแย่ยักยันเพราะระบบมันเต็มไปด้วยอีแอบ

ไม่สามารถเดินหน้าได้ทันที 

บิดกุญแจสต๊าทส์รถ

ใช่ว่าจะเคลื่อนไปได้ทันที  บางทีล้อแป๊บ ต้องสูบลม ปะยาง หรือไม่ก็เปลี่ยนยางใหม่

มันถึงชักคะเย่ออยู่อย่างนี้

 

ไปเดินในนิคมอุตสาหกรรม

เหมือนกับเราไปอยู่ในโลกใหม่

ถนนหนทางเต็มไปด้วยท่อขนาดใหญ่ ยาวเป็นแผงหลายกิโล

ไปเจอถนนก็จะยกสูงข้าม ใหญ่ยาวกว่าทางเดินข้ามสะพานลอยเสียอีก

มีท่อมีถังมีอาคารขนาดมโหระทึก

ทุกอย่างต้องไซส์XLยกกำลัง1,000-100,000 ทั้งนั้น

 

เรือบรรทุกถ่านหินมโหราฬมากพี่น้อง

ไปขนมาจากออสเตรเลีย ชะวา มาผลิตกระแสไฟฟ้าในบ้านเรา

สารพัดโรงงานตกคลักกันอยู่ที่นี่

ช่วยกันใช้ทรัพยากรที่ดิน แหล่งน้ำ อากาศ ทรัพยากรมนุษย์ เทคโนโลยี พลังงานต่างๆ

ปริมาณมากกว่าการใช้ในภูมิภาคตะวันออกทั้งหมด

น้ำทะเลเน่า ดินเน่า อากาศเน่า คุณภาพชีวิตผู้คนเน่า ของเหลือใช้กองไว้เป็นภูเขา ภูเขาขยะมลพิษ ขยะเคมี กองทับถมสูงขึ้นๆๆๆๆๆ.. เอาผ้าหรือใยสังเคราะห์ก็ไม่ทราบมาคลุมไว้ มีวัสดุคลุมภูเขาขยะได้ ก็ลองนึกดูเกิดว่ามันน่าสะพึงกลัวสักเพียงไหน เราเห็นภายนอกยังขนาดนี้ แล้วข้างในจะขนาดไหนพี่น้อง

มันจะอุ่มลุ้มเพียงไหนก็ยังไม่รู้ คิดแล้วใจรอนๆ..

 ถามว่าชาวบ้านเป็นยังไงรึ

อ๋อ ชาวบ้านเปรียบเสมือนปูที่ถูกจับมัด

ชุมชนเปรียบเสมือนอวนยุ่ง ขาดกระรุ่งกะริ่ง

                                                                                                                                                                                                               

..ถ้าใครได้อ่านการเดินทางสุดหวาดเสียวที่ลุงเอกเล่าในบล็อก จะเห็นว่าการขึ้นเฮลิคอปเตอร์ในสภาพอาการปิดนั้นอันตรายกว่าการเดินภาคพื้นดินไปเผชิญผู้ก่อการเสียอีก วันนี้ผมเดินทางกลับบ้านในสภาพที่มีเมฆฝนบ้าง แต่คงไม่ได้เศษเสี้ยวของน่านฟ้าเบตง ที่เมฆปกคลุมหนาทึบแบบจะมาก็มาไม่ให้รู้ตัว 

..หลังจากที่อุบัติเหตุเฮฯชนเขาเสียชีวิตทั้งลำแล้ว

ถามผู้สันทัดกรณีว่า..ไม่มีเรดาร์รึ หรือว่าใช้ไม่ได้!

คำตอบ ..เรดาร์ใช้ไม่ได้

การบินแบบนี้จึงเสี่ยงพอๆกับพวกนักบิน มิกาเช่

อาศัยประสบการณ์ การตัดสินใจ และหัวใจหินจริงๆ  จึงจะบินได้

อ่านรายละเอียดในบล็อกลุงเอกนะครับ

 

ช่วงที่บินกลับบ้านเมื่อบ่ายนี้  ผมสังเกตตอนฝ่าเข้าไปในกลุ่มเมฆ เราจะมองไม่เห็นอะไรเลย แต่เครื่องบินโดยสาร ลำใหญ่ บินเร็ว บินสูง ตรวจสอบเส้นทางล่วงหน้าสะดวก มีเครื่องมือนำร่อง จึงปลอดภัยแตกต่างจากเฮลิคอปเตอร์หลายขุม ระหว่างบินกลับ มองเห็นฝนเจิ่งทุ่งเป็นระยะๆ พรุ่งนี้จะมีค่ายนักศึกษา มมส.60 คน ตั้งแต่วันที่14-17 ช่วงนี้จะชวนคนรุ่นใหม่มากินนอน  จะชวนคุยเรื่อง..

• บทบาทนิสิตนักศึกษาต่อสังคม
• หน้าที่นักศึกษารุ่นใหม่
• มุมที่มองอนาคต
• วิธีที่นักศึกษาจะศึกษาสังคม
• การฟื้นฟูค่ายนิสิตนักศึกษา
• กิจกรรมฝึกงาน
• แลกเปลี่ยนเรียนรู้
• ฯลฯ

ดังนั้น ในช่วงนี้จึงอยากตะโกนดังๆว่า

ปลูกต้นไม้กันแล้วยังพี่น้องงงงงงงงง..

อิอิ..

 

 

 

และแล้ว เมื่อมีรายการคุณขอมา ก็เกิดเรื่องตามมา ติ๊ก ต๊อก ติ๊ก ต๊อก..

ที่ภาคใต้นั้นใครๆก็รู้ว่ามีไข้โป้ง ไข้ป้าง และไข้ใจ

มีระเบิดปั่นป่วนความสงบสุข ตูม ตูม

คุณรัตติยา เขียวแป้น หนูแป๊ด ลูกสาวแห่งชาติ

เจ้าตำหรับใจสั่งมา

ส่งใจมาสั่งให้กระผมกราบนิมนต์ท่านหลวงพี่ติ๊ก

มาวางระเบิดฮาที่มอ.หาดใหญ่ สักตูม!!จะได้ไหม?

 

 

โดยนิมนต์พระคุณเจ้าเทศน์บรรยายในวันที่ 1 กันยายน 2551

..ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว

ตามโปรแกรมเดิมนักศึกษาโข่งจะเดินทางไปถึงหาดใหญ่

ไปดูงานและเข้าร่วมงานสมัชชาสันติสุขภาคใต้ที่จังหวัดยะลา

คณะนักศึกษาจะเดินทางกลับก่อน

ผมกับหลวงพี่ติ๊กขออนุญาตอยู่ต่ออีก1คืน

ตะกี้ให้หนุ่มหล่อจตุพรเคลียตั๋วเดินทางให้แล้ว

 

ต้นเดือนกันยายน

มหาวิทยาลัยสงขลานัครินทร์

จะจัดรายการ..สนทนาลีลาหลวงพี่ติ๊ก..ในประเด็น

“วิธีติดโช๊คอัพให้กับความขัดแย้งในสังคมไทย”

 

 

หลวงพี่ติ๊กเป็นไผ? นี่ละสิ !..

ชื่อ: พระมหานภันต์ สนติภทโท (ถาวรบรรจบ)

ที่อยู่: คณะ6 วัดสระเกศฯ แขวงบ้านบาตร เขตป้อมปราบฯ กทม.

ตำแหน่ง: ประธานกลุ่มพัฒนาจิต “เพื่อชีวิตดีงาม” องค์กรศาสนาอบรมเผยแผ่การประยุกต์พุทธธรรมในการแก้ไขปัญหาชีวิตและสังคม

E-mail:pmna...@qmail.com

 

 

ผมนะปลื้มใจมากที่ได้ประสานงานเรื่องนี้

ขอแนะนำเพิ่มแบบซื้อลูกชิ้นแถมไม้เสียบนั่นแหละขอรับ

ท่านเป็นพระสงฆ์รูปเดียวที่ผ่านการเข้ามาเป็นนักศึกษาโข่งรุ่นที่1

ไม่แน่จริงผ่านด่านอรหันต์ทองคำไม่ได้หรอกนะโยม

ตอนแรกลุงเอกบอกว่ารุ่นนี้มีพระมาเรียนด้วย1รูป

ผมยังงง  มาได้ไง พระมีวุฒิบัตรระดับซี9ด้วยรึ

 

จวบจนกระทั้งมาถึงวันนี้

พวกเราตระหนักแล้วว่า..ท่านติ๊กทะลุทางธรรรมทางโลกเกินซี11ไปแล้ว

ผมขอสมัครเป็นลูกศิษย์เดินตามก้นท่าน

แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นได้ง่ายๆ..ญาติโยมทั้งหลายเอ๋ย

เอาแค่ยกแรก เมื่อครั้งเดินทางไปศึกษาดูงาน

นักศึกษาใหม่แนะนำตัวในระหว่างการเดินทาง

ท่านหลวงพี่ติ๊กแสดงธรรมปุจาฮา..

เพื่อนๆสมาชิก..ท่านผู้ฟัง..ถึงตกเก้าอี้ก็ยังฮา..

 

กิตติศัพท์เรื่องธรรมมะฮาหาได้ง่ายๆที่ไหนละขอรับ!

เกิดโจทก์ขานกันข้ามขบวนรถ

ทำให้พี่สุน้นท์ว่าที่ประธานรุ่นทนไม่ได้

ต้องไปนิมนต์ท่านให้ย้ายมาแสดงธรรมยังรถคันของเรา

เพื่อลดความขัดแย้งในความเสมอภาคของการฮา!

จึงอนุญาตประโคมข่าวมาด้วยความเคารพ

เราพบกันแน่..วันที่1 กันยาฮา นะขอรับ อิอิ

 

 

หมายเหตุ:

 

นมัสการหลวงพี่

เจริญพรโยม

ท่านครับ มอ.เขาให้ผมเป็นหน้าม้านิมนต์ท่านอยู่ต่ออีก1วัน

มีรายการอะไรหรือ  เจริญพร

มหาวิทยาลัยจะนิมนต์ท่านไปเทศก์นะขอรับ

เรื่องอะไรหรือ

ก็เรื่องสันติสุขสันติภาพในมุมมองของท่านผู้ทรงศีลนะขอรับ

เมื่อวานติดตามอ่านละครปี่เหี่ยวดีมาก แต่พระไม่สามารถลงมาชมได้

อ้อที่หาดใหญ่นี่มีกลุ่มเฮฮาศาสตร์ไปฟังด้วยใช่ไหม?

ผมคิดว่าพอมีนะครับ  ถ้าเขาประชาสัมพันธ์ดีๆ

บางทีมือระเบิด อาจจะวางมือ มาฟังท่านเทศน์ฮา กลับไปอารมณ์ดี..

อาจจะลดดีกรีเปลี่ยนจาก..

ระเบิดแสวงเครื่อง

มาเป็น..ระเบิดแสวงฮา!

 เป็นการสร้างบรรยากาศมิตรไมตรีก็ได้นะขอรับ

ถ้าอย่างนั้นอาตมาจะโทรไปให้เขาจัดการเรื่องตั๋ววันเดินทางใหม่

คราวนี้ได้ อิอิ ..แล้วแป๊ดเอ๋ย คิ..คิ

Key Word : ไหนๆไปแล้วต้องฮาให้คุ้ม!!

 

 

มาระยองเที่ยวนี้

เห็นอะไรต่อมิอะไรมากมายในมุมกว้าง

2ข้างถนนหนทางเต็มไปด้วยท่อขนาดใหญ่เกาะกันเป็นขั้นๆวางขนานถนนยาวสุดสายตา

ยื่นลงไปในทะเล เสาไฟฟ้าขนาดใหญ่ตั้งอยูบนตอม้อ เพื่อลำเลียงกระแสไฟฟ้ามาให้พวกเราใช้

มองไปบนอากาศ จะเห็นปล่องต่อขนาดใหญ่นับร้อยนับพัน โผล่ขึ้นตามจำนวนโรงงานอุตสาหกรรมนับพันแห่ง

เต็มไปด้วยถังบรรจุสารเคมี น้ำมัน ทั้งรูปกลม รูปแบบ เต็มพื้นที่นิคมอุตสาหกรรม

ที่แปลกมากๆ..คือภูเขาขยะขนาดมหึมา

เป็นอย่างไรรึ? มันคือเศษขยะกองเท่าภูเขามีพลาสติกคลุมไว้

มันเป็นเมืองแห่งการอุตสาหกรรมที่เป็นต้นตอของสินค้านับร้อยนับพันอย่าง

ราคาที่ดินขึ้นไปถึงไร่ละ 5-10 ล้านบาท

แต่ตอนเวนคืนที่ดินชาวบ้านเมื่อครั้งก่อตั้งนิคม รัฐตีราคาให้ไล่ละ8,000-20,000บาท

อ้างว่าจะนำมาสร้างโรงงานอุตสาหกรรม โรงงานผลิตไฟฟ้า ทำเรือน้ำลึกขนส่งสินค้า

รายได้ประชากรต่อหัวสูงที่สุดในประเทศ

การลงทุนสูงมาก มีเม็ดเงินเป็นล้าน ล้าน บาท

บริหารงานระดับอินเตอร์

เร่งทำรายได้ตัวเลขทั้งกลางวันกลางคืน

กำลังจะมีรายการขยายโรงงานระยะที่3-4ตามมาอีก

เราได้ลงไปเยี่ยมชุมชนหลายแห่ง

ชาวบ้านโอดโอยว่า..ระยองกลายเป็นนรกแล้ว!!

มาบตาพุด เปลี่ยนเป็นมาบตาพิษ

สารเคมีมันลอยมาในอากาศ

วันดีคืนไม่ดีสารพวกนี้ทำให้ชาวบ้านที่สูดดมอาเจียนหายใจไม่ออก

เกิดผื่นผวามร่างกาย เป็นโรคภูมิแพ้ที่ชุมชน

หลายชีวิตเป็นมะเร็ง ระยะต้น ระยะกลาง และระยะสุดท้าย

มลภาวะเกิดขึ้นสารพัดพิษ

น้ำผิวดิน น้ำฝนบนฟ้าตกลงมาใช้ไม่ได้

น้ำตามลำคลองเต็มไปด้วยสารมหาภัย

น้ำทะเลระยะชายขอบดำปี๋ หาอาหารทะเลกุ้ง-หอย-ปู-คนที่นี่เขาไม่กินกัน

ตามชายหาดตายซาก การท่องเที่ยว จบ เจ๊ง สนืท

น้ำตาแห้งขอด น้ำใจก็กระปลกกะเปลี้ยเต็มที

มลภาวะด้านเสียงนั้นของตายอยู่แล้ว

เรื่องอื่นๆปั่นป่วนจนจับต้นชนปลายไม่ถูก

 

วันนี้นักเรียนโข่งยกทีมมาดูงาน เปิดฉากมาก็ตื่นเต้นจนตับสั่น..ระหว่างนั่งรถเดินทางมาจังหวัดระยอง ..ลุงเอกเล่าว่าไปใต้คราวนี้ นั่งเฮลิคอปเตอร์ออกจากเบตง พอเครื่องบินขึ้นมาหน่อยก็เข้าม่านเมฆหนาทึบมองไม่เห็นอะไรเลย แต่นักบินมีประสบการณ์บินและรู้สภาพพื้นที่ พยายามบินไต่ขอบเมฆจนเห็นช่องเล็กๆมองเห็นพื้นดิน จึงลดแพดานดิ่งลงมาหาทางบินกลับได้ แต่ลำที่บินตามข้างหลังคงมองไม่เห็นอะไร จึงชนภูเขาเสียชีวิตทั้งลำ ตามข่าวที่นสพ.ลงเมื่อ2-3วันนี้ ..ผมไม่ได้นั่งฮอฯลำนั้นด้วย ฟังแล้วยังปอดกระเส่า และปลายเดือนนี้นักเรียนโข่งจะลงใต้2-3วัน จะไปเจออะไรบ้างยังไม่รู้เลย แต่ก็อุ่นใจที่หลวงพี่ติ๊กจะบินไปลงหาดใหญ่ด้วยกัน ส่วนอีกสายหนึ่งจะบินไปลงนราธิวาส วันท้ายๆจึงจะมาเจอกันที่จังหวัดยะลา

ช่วงเช้าไปดูโรงงานผลิตแก้วเจียระไน เห็นแล้วก็อึ้งกิมกี่ เป็นธุรกิจหนึ่งเดียวในไทยแต่ฝีมือประชันทั่วโลกได้ แต่ก็ล้มลุกคลุกคลานทรหดเหมือนกัน ยังนึกชมที่เขาเลือกทำกิจการที่ยากมาก ต่อสู้กับคู่แข่งระดับโลกได้จึงไม่ใช่เรื่องธรรมดา ผมเคยเห็นแต่แก้วสวยๆบนโต๊ะอาหาร วันนี้มาเห็นขั้นตอนการผลิตจึงขอชื่นชมนักสู้ชีวิต

หลังจากนั้นเราไปชมโรงงานผลิตไฟฟ้าด้วยถ่านหิน ที่ลำเลียงทางเรือนำเข้าจากประเทศออสเตรเลีย เป็นกิจการระดับโลกที่ทุกอย่างใหญ่โตพิลึกกึกกือทั้งนั้น ฟังบรรยายสรุป ขึ้นไปชมทิวทัศน์บนหอสูง ชมนิทัศน์การที่บริษัทเขาจัดแสดงไว้ดีมาก มีมัคคุเทศก์น้อยมานำชม มีอธิบดีกรมควบคุมมลพิษและรองผู้ว่าการนิคมอุตสาหกรรมมาบรรยายสรุป ช่วงเลี้ยงมื้อเย็นท่านผู้ว่ามาบรรยายสรุป คืนนี้คงเลี้ยงกันดึก แต่ผมมีนัดจะไปชมตลาดระยองตอนตี5กับพลโทพิเชษฐ์ วิสัยจร จึงขอลานไปนอนก่อนนะตาหวาน

ถ้าจะอ่านรายงานเต็มรูปแบบ ต้องติดตามที่Blogท่านอัยการชาวเกาะ รับรองว่าไม่ผิดหวัง คืนนี้นอนห้องเดียวกันที่Novotel Rim Pae Resort Rayong แต่ท่านคลุมโปงไปก่อนแล้ว อัยการมีวินัยในการนอนดีมาก ไม่เหมือนนกฮูกชราที่นอนไม่เป็นเวล่ำเวลา ตั้งใจว่าจะลงบล็อกเสียก่อน ไม่อย่างนั้นเรื่องก็จะตกค้าง วันใหม่เรื่องใหม่ ว่ากันเป็นวันๆไป ประหนึ่งบันทึกประจำวันยังไงละขอรับ