ลานสวนป่า

วันนี้นักเรียนโข่งยกทีมมาดูงาน เปิดฉากมาก็ตื่นเต้นจนตับสั่น..ระหว่างนั่งรถเดินทางมาจังหวัดระยอง ..ลุงเอกเล่าว่าไปใต้คราวนี้ นั่งเฮลิคอปเตอร์ออกจากเบตง พอเครื่องบินขึ้นมาหน่อยก็เข้าม่านเมฆหนาทึบมองไม่เห็นอะไรเลย แต่นักบินมีประสบการณ์บินและรู้สภาพพื้นที่ พยายามบินไต่ขอบเมฆจนเห็นช่องเล็กๆมองเห็นพื้นดิน จึงลดแพดานดิ่งลงมาหาทางบินกลับได้ แต่ลำที่บินตามข้างหลังคงมองไม่เห็นอะไร จึงชนภูเขาเสียชีวิตทั้งลำ ตามข่าวที่นสพ.ลงเมื่อ2-3วันนี้ ..ผมไม่ได้นั่งฮอฯลำนั้นด้วย ฟังแล้วยังปอดกระเส่า และปลายเดือนนี้นักเรียนโข่งจะลงใต้2-3วัน จะไปเจออะไรบ้างยังไม่รู้เลย แต่ก็อุ่นใจที่หลวงพี่ติ๊กจะบินไปลงหาดใหญ่ด้วยกัน ส่วนอีกสายหนึ่งจะบินไปลงนราธิวาส วันท้ายๆจึงจะมาเจอกันที่จังหวัดยะลา

ช่วงเช้าไปดูโรงงานผลิตแก้วเจียระไน เห็นแล้วก็อึ้งกิมกี่ เป็นธุรกิจหนึ่งเดียวในไทยแต่ฝีมือประชันทั่วโลกได้ แต่ก็ล้มลุกคลุกคลานทรหดเหมือนกัน ยังนึกชมที่เขาเลือกทำกิจการที่ยากมาก ต่อสู้กับคู่แข่งระดับโลกได้จึงไม่ใช่เรื่องธรรมดา ผมเคยเห็นแต่แก้วสวยๆบนโต๊ะอาหาร วันนี้มาเห็นขั้นตอนการผลิตจึงขอชื่นชมนักสู้ชีวิต

หลังจากนั้นเราไปชมโรงงานผลิตไฟฟ้าด้วยถ่านหิน ที่ลำเลียงทางเรือนำเข้าจากประเทศออสเตรเลีย เป็นกิจการระดับโลกที่ทุกอย่างใหญ่โตพิลึกกึกกือทั้งนั้น ฟังบรรยายสรุป ขึ้นไปชมทิวทัศน์บนหอสูง ชมนิทัศน์การที่บริษัทเขาจัดแสดงไว้ดีมาก มีมัคคุเทศก์น้อยมานำชม มีอธิบดีกรมควบคุมมลพิษและรองผู้ว่าการนิคมอุตสาหกรรมมาบรรยายสรุป ช่วงเลี้ยงมื้อเย็นท่านผู้ว่ามาบรรยายสรุป คืนนี้คงเลี้ยงกันดึก แต่ผมมีนัดจะไปชมตลาดระยองตอนตี5กับพลโทพิเชษฐ์ วิสัยจร จึงขอลานไปนอนก่อนนะตาหวาน

ถ้าจะอ่านรายงานเต็มรูปแบบ ต้องติดตามที่Blogท่านอัยการชาวเกาะ รับรองว่าไม่ผิดหวัง คืนนี้นอนห้องเดียวกันที่Novotel Rim Pae Resort Rayong แต่ท่านคลุมโปงไปก่อนแล้ว อัยการมีวินัยในการนอนดีมาก ไม่เหมือนนกฮูกชราที่นอนไม่เป็นเวล่ำเวลา ตั้งใจว่าจะลงบล็อกเสียก่อน ไม่อย่างนั้นเรื่องก็จะตกค้าง วันใหม่เรื่องใหม่ ว่ากันเป็นวันๆไป ประหนึ่งบันทึกประจำวันยังไงละขอรับ