หาไม่เจอแต่ก็เจอ
เมื่อวานนี้ช่วยกันเดินหาจุดที่แม่นกยูงออกไข่
สังเกตเห็นอาการผิดปกติมาหลายวันแล้ว
เจ้านกตัวผู้จะเรียกหาแม่คนสวยทั้งวัน
ปกติจะมีเสียงขานรับ
แต่เดี๋ยวนี้เงียบฉี่
เจ้าโต๊กจึงร้องโวยวายอยู่ตัวเดียว
เราพยายามสังเกตว่าแม่นกยูงโผล่ออกมาจากจุดไหน แต่ก็ไม่ทันสักที ตอนเย็นเห็นป๋อหลอมาขออาหารกิน แล้วก็หลบแวบหายไปเหมือนมายากล พวกคนงานก็ช่วยกันค้นหาตามสุมทุมพุ่มไม้ ผมไปเจอรังไข่.. ตอนแรกดีใจนึกว่าใช่แล้ว แต่บ่าย ๆ เห็นเจ้าไก่งวงโอ๊กไปแพนหางทำเสียง ถึด ถึด อยู่แถวนั้น จึงรู้ว่าเป็นรังไข่ไก่งวง ตอนเย็นไปนับดูมี 8 ฟอง จิ๊กเอามา 3 ฟอง กะว่าถ้าเจอรังไข่นกยูงจะเอาไข่ไก่งวงไปสับเปลี่ยน ลักษณะของไข่ใกล้เคียงกันมาก ไก่งวงฟักไข่อยู่ในแปลงผัก ใกล้ชิดกับเราจะดูแลง่ายกว่า ตอนที่ลูกเจี๊ยบออกมา จะจับแม่ลูกเข้าคอกอนุบาลก็น่าจะง่ายกว่านกยูงซึ่งจับยาก ปล่อยให้นกยูงฟักไข่ไก่งวงสลับกัน นกยูงเป็นสัตว์ที่ชอบเลี้ยงลูกมาก ถ้าเห็นไก่บ้านเลี้ยงเจ้าเจี๊ยบที่เพิ่งออกมาใหม่ ๆ แม่นกยูงยังไปแย่งลูกไก่แจ้มาเลี้ยงแบบดื้อ ๆ เหมือนกับจะพูดว่า “ฉันขอเลี้ยงลูกเธอมั่ง” มีหรือแม่ไก่แจ้จะยอม จึงเกิดสงครามย่อยไล่จิกตีกันอลหม่าน
สาเหตุที่ผมต้องเปลี่ยนไข่
เพราะสัตว์ปีกตอนเล็ก ๆ มีศัตรูในธรรมชาติมาก
เช่น แมว นกกระปูด อีกา พังพอน เป็นต้น
ศัตรูเหล่านี้เป็นนักล่ามืออาชีพอยู่แล้ว
ถึงจะมีพ่อนกยูงคอยละแวดระวังก็ยังไม่ไว้ใจอยู่ดี
ผลของการเดินค้นหาไข่นกยูง ทำให้ได้เจอสิ่งที่อยู่รอบตัวในช่วงแล้งนี้ ประการแรกพบใบไม้หล่นลงมาเยอะมาก ตอนนี้ปิดเทอมมีเด็ก ๆ ลูกหลานคนงานมาอยู่ด้วยหลายคน ผมซ่อมรถไสน้ำให้ใช้งานได้ทุกคัน หลังจากนั้นแม่หวีก็หางานให้เด็กทำ โดยจ้างให้ไปกวาดขี้วัวใส่ถุงปุ๋ยแล้วเข็นไปใส่แปลงยางพารา เด็กได้เงินกินขนมก็สนุกสนาน หลังจากนั้นจะต่อด้วยให้ไปกวาดใบไม้แห้งใส่ถุงปุ๋ยขนมาใส่แปลงผัก ในอัตรากระสอบละ 5 บาท 100 กระสอบเท่ากับ 500 บาท ถ้า 500 กระสอบจะแบ่งเงินค่าขนมให้เด็ก 2,500 บาท เราก็จะได้ใบไม้มาคลุมแปลงผักสูงเป็นคืบเชียวแหละ งานง่าย ๆ เบา ๆ เหมาะแก่เด็กทำกันช่วงว่าง แถมยังโด๊ปด้วยขนม-กล้วยหอม-มะละกอ-แตงโม เข้าสูตรแรงดี-งานเดิน-รับเพลินค่าขนม ยังมีโครงการต่ออีกนะครับ ถ้าบริษัทเอาเครื่องสับกิ่งไม้มาส่ง ก็จะให้เด็ก ๆ พวกนี้เป็นลูกมือ ช่วยเก็บกิ่งไม้มาไว้ให้ใกล้ ๆ เครื่อง เด็ก ๆ ก็จะได้เรียนรู้ทางอ้อมในหลายเรื่อง ถ้าเราไปสอนตรง ๆ ในจังหวะที่เด็ก ๆ ไม่สนใจก็จะเป็นไม้เบื่อไม้เมากันเปล่า ๆ เด็กสมัยนี้ค่อย ๆ ชี้ชวน ทำงานที่สนุกไม่น่าเบื่อแถมได้สตางค์ไปกินขนม การเรียนรู้ที่สนุกบางทีก็ใช่ว่าจะจัดได้ง่ายๆถ้าเราไม่เข้าใจวิธีการจัดฉากให้เข้ากับการจัดแจงให้ดี
ใครไม่รู้เอาต้นดาหลามาปลูกไว้ใกล้กับครัว
ผมสังเกตเห็นนานแล้ว
ดาหลาแตกกอใหญ่ขึ้นเพราะอยู่ใกล้จุดน้ำไหลมาจากห้องน้ำ
ช่วงฝนเห็นใบเขียวครึ้มแต่ไม่ยอมออกดอก
เราไม่เคยปลูกจึงไม่มีข้อมูลว่าดาหลาออกดอกช่วงไหน
เพิ่มมาเจอดอกตอนที่เดินหาไข่นกยูงนี่ละครับ
เป็นดาหลาดอกสีชมพู
ดอกสวยมาก บานนาน สวยทน เหมือนคนในตระกูลเฮนี่แหละ
แคว๊กๆ
« « Prev : โลกมนุษย์คงจะดีกว่านี้แน่
10 ความคิดเห็น
[...] หาไม่เจอแต่ก็เจอ [...]
เจออิหยังน๊อ
อิอิ..เจอสิ่งที่วิเศษค่ะพ่อครู….มองซื่อๆแต่ใช้แว่นวิเศษ….ฮาๆๆๆ เคารพรักพ่อครูจังเลย….
ส่งมะเขือเทศทางEMS ไปให้ป้าหวานนานแล้ว
สงสัยเน่าระหว่างทาง ไปรษณีย์ถึงไม่ยอมเอาไปให้
เอาไว้วันจะส่งผักแปลกๆไปให้เด้อ
ป้าหวานตอบรับแล้วค่ะในบันทึกของลานสวนป่าช่วงนั้น สงสัยพ่อครูไม่เห็น ป้าหวานยังว่า มะเขือเทศวิเศษเลยค่ะ เนื้อแน่น สมบรูณ์ ลูกโต มาถึงขอนแก่นก็ยังสดอยู่ค่ะ อิอิ วันหลังป้าหวานจะเปิดตลาด เอารถไปขนของที่สวนป่าที่เหลือกิน เหลือใช้ มาขายตลาดขอนแก่น ซะเลย…อยากขายกันแพงนัก เอาของจริงจากสวนป่ามาให้ตะลึงตึงๆ สดๆอวบๆ ปลอดสารพิษ แคว๊กๆๆๆ ข่าวสดๆสะตอที่นี่ ขีดละ 50 บาทแล้ว….
พ่อขา ดอกดาหลา ตัดดอกมาใช้ปักแจกันได้ค่ะ
รึไม่ก็ เอาดอกมาทำ ยำดอกดาหลา ก็ได้นะคะ
ดอกดาหลา มีน้อย เอาไว้ถ่ายรูปอวด เอาไว้โม้ ดีกว่า แคว๊กๆ
นึกว่าเละ เหมือนของอุ้ย นะป้าหวาน ถ้ายังปกติ ไม่บอบช้ำมาก ก็ดีใจ อิอิ
ดาหลาตามภาพ สีและขนาดรูปทรง เหมือนกับดาหลาที่หน้ากุฏิ จึงมีความคุ้นเคยพอสมควร…
ดาหลาชอบน้ำจัด เพราะหลวงพี่รดน้ำชุ่มตลอดจึงมีดอกออกตลอดปี และท่านมักจะคุ้ยดินพรวนดินโดยรอบเสมอ กอเดียวบางครั้งจึงนับได้เกือบร้อยดอก ผิดกับอีกกอหนึ่งซึ่งโอนไปปลูกด้านกำแพงหน้าวัด ไม่ออกดอกเลย เพราะไม่ค่อยมีใครจะรดน้ำ ตอนหลังจึงขุดทิ้งไป…
เดียวนี้ หลวงพี่รูปเดิมย้ายไปอยู่กุฏิอดีตเจ้าอาวาส ดาหลากอเดิมจึงค่อนข้างจะเหี่ยวแห้ง เพราะหลวงตาที่มาอยู่ใหม่ ดูแลรดน้ำตามยถากรรม…
เจริญพร
ได้ความรู้ชัดเจนมากครับหลวงพี่ จะลองแยกกอมาปลูกไว้ใกล้ๆบ้าน
สาธุ