ลานสวนป่า

อาจารย์ภูคา คนที่มีลูกสาวตัวน้อย ๆ น่ารักนั่นแหละครับ พี่ป้าน้าอากระตู้วู้กันลั่น เมื่อหันไปเห็นหลานสาวตัวป้อมๆอุ้มออกมาจากรถ ทั้งๆที่ยังงัวเงีย คุณพ่อบอกให้ส่งยิ้มส่งจูบ ทำหน้าเปื้อนยิ้มทำปากจู๋ คุณหนูปฏิบัติการได้รวดเร็วเป็นธรรมชาติยิ่งกว่ากดปุ่มเสียอีก ดังนั้นสิ่งแรกที่ผมอยากจะเจอมากที่สุดก็คือคุณหนูมหัศจรรย์ที่ว่านี้ คุณพ่อเล่าว่าเธอชอบฟังพระสวดมนต์ตั้งแต่เล็ก ตอนนี้อายุสัก 2 ขวบเศษละมั๊ง

รายการต่อมาได้แก่การไปเยี่ยมร้านที่ผัดผักฮากที่อร่อยที่สุดในโลก ข้อควรระวังอย่าให้ตาหวานนำหน้า เดี๋ยวพาไปนั่งป๋อหล๋อผิดร้านอีก อยากไปชมภาพผนังที่วัดภูมินทร์อีกสักครั้ง เพราะอ่านหนังสือเจอเรื่องที่เราไม่รู้อีกเยอะ จากนั้นเราคงเดินทางผ่านรอยตะเข็บช่องทางชายแดนเข้า-ออก ไทยลาว จุดนี้อยากให้ปาลียอนช่วยลงเรื่องและรูปให้ชมบ้างก็จะดีไม่น้อย ส่วนที่เมืองหงสา หลวงพระบาง ท่านบางทรายและน้าเปลี่ยนถ่ายทอดข้อมูลในวงกว้างมาให้เราคันในหัวใจพอสมควร แต่บัดนี้ไป..อยากจะให้ลงเรื่องและจุดที่เราจะไปอยู่ไปกินไปนอนไปเอะอะมะเทิ่้งกัน รวมทั้งกิจกรรมอื่น ๆ เช่น จะไปปลูกต้นไม้ ไปทำอะไร ๆ  การเดินทางใช้รถ ใช้เรืออะไร ตารางทัวร์คงจะออกมาเร็วนี้ อ้อ! อย่าลืมแจ้งค่าใช้จ่ายด้วยนะครับ

ขณะที่เรากำลังวางแผนเยือนถิ่นชาวเหนือ อันอบอุ่นและอ่อนโยนของชาวลานนาตะวันออก เมื่อวานเจ้าหน้าที่ตรวจการแผ่นดินโทรมาถาม “รายการที่โคราชเป็นยังไง” เธอคงหมายถึงโปรแกรมที่เราจะไปเยือนร่มธรรม แสดงว่าเขายังไม่เข็ดขยาดอยากจะติดตามชาวเฮไปอีก ผมก็ไม่แน่จะว่าเราจะยืดรายการร่มธรรมไปตอนไหน พวกเราบางคนก็ไปจิ้มกล้องมาแล้ว เช่น คุณหมอจอมป่วน ชวนปินโต กระติกน้ำไปลุยมาแล้ว ซึ่งคุณหมอเขียนเล่าเมื่อไม่นานมานี้

แห้วศรี มาถามเรื่องศีรษะอโศกอีก เอาเป็นว่าถ้าคณะเรามาพร้อมหน้าพร้อมตาเมื่อใด ก็จะจับตัวไปศีรษะอโศกแบบเช้าเย็นกลับ หรือไปนอน 1 คืนกลับก็ได้ เป็นโปรแกรมที่อยากพาญาติทั้งหลายไป เพราะเราจะได้พบบรรยากาศร่มรื่น พบผู้คนที่อิ่มบุญอิ่มใจ เุจ้าตำรับบุญนิยมและมังสวิรัติขนานแท้ ทั้งจะได้แนวคิดดี ๆ มาจัดสรรใส่หมู่บ้านเฮอีกด้วย เพราะลักษณะของชาวอโศกนั้นได้ดำเนินการเป็นกลุ่มหมู่บ้านตามสไตล์ที่จัดสรรขึ้นด้วยตัวเอง จุดดีจุดพิเศษคงมีไม่น้อย น่าจะมีอะไรที่ทำให้เขาอยู่ยั่งยืนมาได้ถึงเพียงนี้ ผมเองขันชะเนาะหัวใจกับชาวอโศกไว้บ้างแล้ว ถ้าเราไปเยี่ยมท่านเหล่านั้นคงยินดี ทั้งฝ่ายที่ไปรับและฝ่ายที่ไปเยือน เป็นการเชื่อมสัมพันธไมตรีข้ามเครือข่าย

เมื่อเช้านี้ฟังทีวีรายการข่าวเรื่องลำไย

ลำไยเกรด A ราคา 9 บาท

ลำไยเกรด B ราคา 6 บาท

ลำไยเกรด C ราคา 2-3 บาท

ไปลำพูนครั้งล่าสุด กิ๊กพาไปชมสวนลำไย พบว่าส่วนใหญ่มีลูกดกจนกิ่งลู่แทบหัก ปีนี้ลำไยได้ฝนได้อากาศดี ออกผลผลิตมาจนล้นรถสิบล้อ พี่น้องชาวสวนลำไยมาปิดกั้นถนนไปรอบหนึ่งแล้ว เพื่อจะเรียกร้องให้รัฐบาลช่วย มาคิดดูแล้วก็น่าเห็นใจทั้ง 2 ฝ่าย ประกอบกับคนเราทุกวันนี้กลัวอ้วน กลัวเบาหวาน อย่างผมเองก็เป็นกับเขาด้วย ไม่เอาลำไยเข้าปากเสียเฉย ๆ ยังงั้นแหละ ไม่รู้มันเป็นยังไง ทั้ง ๆ ที่สมัยเด็กชอบมากจนรู้สึกว่าเป็นผลไม้จากสวรรค์เชียวแหละ

ถ้าเราไม่คิดเรื่องการแปรรูปให้บรรลุผล วงจรการเกษตรประเทศนี้ก็จะแปลกประหลาดที่สุดในโลกต่อไป แทนที่ชาวสวนช่วยกันทำมาหากินได้ผลผลิตดีจะเป็นความสำเร็จ ความยั่งยืน ความดีงาม กลับกลายมาเป็นปัญหาให้หนักอกหนักใจกันทุกฝ่าย ถ้าร้านก้วยเตี๋ยว ร้านขนมใช้เนื้อลำใยแทนน้ำตาลทราย หรือเอาลำใยไปทำน้ำตาลทรายเสียเลยจะได้ไหม? สถาบันวิจัยและพัฒนาของเราไปทำเรื่องอะไรก็ไม่ทราบ ทำไมไม่ช่วยเอาโจทย์จากชุมชนไปวิเคราะห์วิจัยให้มีลุล่วง ปล่อยให้ความไม่รู้ มันกระจายว่อนไปทั่วอย่างนี้ มันก็ชีช้ำกะหล่ำปลีทุกปี หรือปีนี้จะเอาลำใยไปเททิ้งอีก มันโง่สันตะโรกันจริง ๆ เลยละขอรับ

สมัยที่ผมไปรู้จักสาวสันป่าตอง

ได้เอาลำไยพันธุ์ดีมาปลูกที่หน้าบ้าน 2 ต้นผมเอาลำใยพันธุ์ดีมาปลูกที่หน้าบ้าน กระจายว่อนไปทั่วอย่างนี้ มันก็ชีช้ำกะหล่ำปลีทุกปี

อกหนักใจกันทุกฝ่าย สถาบันวิจัยและพัฒนาข 30 ปีมาแล้ว ก็ออกผลบ้างไม่ออกบ้าง

แต่ให้ร่มเงาดีมาก

ก็ดีไปอย่าง..

ยามนึกถึงกิ๊กก็มองต้นลำไยต่างหน้า

แต่คิดถึงอุ้ย คิดถึงน้า คิดถึงอาราม คิดถึงครูอึ่ง จะมองอะไร?

นี่คือคำถาม อิ อิ.

« « Prev : รายการประเจิดประเจ้อทางวาจา

Next : วาสนาอักเสบ » »