มาจะกล่าวบทไป ถึงเจ้าเป็นไผที่ละคน
>> พี่น้องครับ อ่านเรื่องราวต่อไปนี้แล้ว ช่วยกันทำมาหากินหน่อย
จุดคลิ๊กที่เด็ดดวงของผองญาติเราแต่ละคนอยู่ตรงไหนนะ
คุณน้าแห่งชาติโยนมาให้ผมคอมเมนท์เรียงตัว
ถึงผู้ที่ลงพิมพ์เรื่องเจ้าเป็นไผในเล่มแรก
เมื่อเป็นเช่นนี้จะช้าอยู่ไย..
..ใครอกหักก็มีอกให้ซบ
ทำดีก็มีคนปรบมือชม
มีเรื่องเครียดก็มีคนให้ระบาย
เหงาเศร้าก็มีคนเล่าเรื่องตลกให้หัวเราะ..
..ข้างบนนั้นเป็น Key Word ผศ.ดร.จันทรัตน์ เจริญสันติ
>> ผมเลือกเีขียนถึงอุ้ยป็นคนแรก เพราะมีเหตุผลส่วนตัวที่ไม่เคยเล่าให้ใครฟังมาก่อน หาจังหวะบอกเรื่องสำคัญนี้ไม่ได้สักที คล้าย ๆกับจะเป็นความลับส่วนตัว เรื่องมันเป็นอย่างนี้ครับ อุ้ยจันตานี่นะ มีหน้าตารูปร่างเหมือนแม่ยายผมที่อยู่เชียงใหม่เปี๊ยบเลย ตอนที่แม่ยายมีอายุเท่าอุ้ยก็คงจะเป็นพิมพ์เดียวกันเลยเชียวแหละ ไม่ว่าหน้าตา น้ำเสียง รูปร่าง ท่าทาง ผมเห็นอุ้ยครั้งแรกถึงกับสะดุ้ง นึกว่าคุณแม่ยายมาทำอะไรที่นี่ เจอกันครั้งแรก อุ้ยถามผมว่า รู้สึกอย่างไรกับการพบเพื่อนหน้าใหม่ มีใครบ้างที่อยู่นอกเหนือความคาดหมาย..ไม่มีใครอยู่นอกเหนือความคาดหมายสักคน เพราะผมไม่ได้มองที่หน้าตาสังขาร แต่ผมมองที่ใจ ก็เลยมีแต่ความอิ่มเอมใจที่ได้รู้จัก จนกระทั้งวันท้ายๆในงานKM.เชียงใหม่ ช่วงที่เราเฮฮาปลื้มกันมาก กอดต่างตอบแทนกันชื่นมื่น และอุ้ยก็เข้ามากอด ..อุ้ยจะรู้ไหมหนอ..แม่ยายมากอดลูกเขยเข้าแล้ว ..
>> เรื่องนี้โยงไปถึง “หาเรื่องกอดอุ้ย” เมื่อครั้งเราจัดงานเฮฮาที่สวนป่าครั้งล่าสุด อุ้ยได้เขียนถึงเรื่องนี้ว่า.. ด้วยรู้ตัวเองดีว่าไม่ใช่คนที่ชอบเข้าสังคมที่มีคนกลุ่มใหญ่ และยิ่งไม่ชอบเป็นเป้าสายตาของใคร การอ่านบันทึก ที่บอกเล่าว่าจะทำพิธีกอดอุ้ย ก็ทำให้กังวลใจมากไม่ใช่เล่น …เอ๊ะ..ครูบาพูดเล่น ๆ หรือว่าจะทำจริง ๆ..
>> อุ้ยเป็นต้นฉบับของความเรียบง่ายและประณีตในทุกด้าน ตอนที่ผมแว๊บไปเชียงใหม่ อุ้ยแต่งตัวเรียบร้อยมาก ถ้าจะบอกว่าเหมือนแม่ยายอีก จะหาว่าหมดมุขก็ยอม อุ้ยไม่ใช่คนธรรมะธรรมโมเฉยๆ แต่เข้าถึงจิตวิญญานของศาสนา และศาสนสถานในถิ่นไทยงาม อุ้ยเป็นไกด์ทัวร์วัดได้เยี่ยมที่สุด อุ้ยตั้งใจทำเรื่องยาก ๆได้ดีมาก เช่น การศึกษาก็ได้รับเกียรตินิยมอันดับ 1 รับภาระหน้าที่การงานเพียบด้วยความเต็มใจ เป็นครูที่ศิษย์รัก เป็นชาวลานที่พวกเราภูมิใจ อุ้ยเป็นแบบพิมพ์แห่งความพอดีพองาม ทั้งๆที่อุ้ยบอกว่าไม่ชอบเข้าสังคม แต่ก็อยู่กับชาวเราได้อย่างสมบูรณ์สุขที่สุด ลองไปอ่านเรื่องที่อุ้ยในเจ้าเป็นไผดูเถิด แล้วจะรู้ว่าทำไมพวกเราถึงรักอุ้ยเป็นนักหนา อิ อิ ..
Next : มาจะกล่าวบทไป เจ้าเป็นไผ 2 » »
12 ความคิดเห็น
อุ้ย ได้ยินแล้วเปลี่ยน
มานั่งยัน นอนยัน ยืนยันว่าจริง แต่ยังมีดีๆเด็ดๆกว่านี้อีกเยอะครับ อิอิ
-ขอเข้ามายืนยันอีกเสียงจ้า…ว่าใครได้ใกล้ชิดอุ้ยก็จะรักอุ้ยเช่นกัน…ป้าจุ๋มเองเคยเขียนถึงเสมอว่ายิ่งใกล้ชิดก็ยิ่งรักอุ้ยมากขึ้นๆเช่นกันจ้า…
ธรรมดา อารมณ์ของผมไม่ค่อยวูบวาบมากนัก (มีบ้าง) แต่อ่านบันทึกนี้แล้ว แทบระเบิดหัวเราะ พร้อมกับเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง สำหรับตรงที่ไม่ได้หัวเราะครับ ฮาๆๆๆๆ
ความลับที่ไม่ลับเสียแล้ว อิอิอิ
อ่านแล้วขำก๊าก ก่อนจะยิ้มเต็มหน้าแล้วพิมพ์อักษรเพื่อบอกว่า..เป็นการแนะนำตัวที่ยอดเยี่ยมที่สุดที่เคยอ่านมาเลยค่ะพ่อ 55555555555555
อิอิ….ครูบาขา….ซาบซึ้งใจเป็นอย่างยิ่งค่ะ..
และขอหัวเราะผสมโรงท่านๆทั้งหลายด้วย….(อ่ะ….เพิ่งรู้ความลับตอนนี้เอง….ฮ่าๆๆๆๆ)
ส่วนท่านทั้งหลายเจ้าคะ….ขอกอดทีเฮอะ….อิอิ
คราวตีแตกอีสานเป็นครั้งแรกที่มิมได้รู้จักและเห็นอุ๊ยตัวเป็นๆ
แปลกจังค่ะ เหมือนมิมได้รู้จักอุ๊ยมานานแสนนาน
อาจเป็นเพราะว่าบุคลิกของอุ๊ยที่อ่อนโยน ทำให้เด็กอย่างมิมไม่กลัวเลยที่จะเข้าไปทักทายอุ๊ย
แต่อุ๊ยคงจะแปลกๆใจอยู่บ้าง ว่าใครกันนะ
ในที่สุดมิมก็ได้รู้จักอุ๊ย อุ๊ยน่ารักค่ะ จะให้นวดอีกทีทีก็ยอมค่ะ
อิอิ
น้องสาวผมคนนี้ นิ่มนุ่ม ลุ่มลึก สุขุม รอบคอบ งานในหน้าที่ก็ล้นถ้วยล้นจานยังเจียดมาให้กับสังคม อื้อ..เอากอดอุ่นๆจากพี่ไป
มากอดน้องสาวผู้มีอารมณ์ขัน ผู้ถูกหนุ่มหลงคิดว่า เป็นอุ๊ย ที่ให้ใจและใส่ใจกับความสุขของผู้คนอย่างเข้าใจยิ่ง…..รู้นะะว่าเขิน….ฮิ้วๆๆๆๆ
อุ๊ยเป็นคน โรแมนติค ไม่เบานา จะบอกให้
อุ๊ยแอบบันทึกหวานๆของผม แล้วแท็คมา ทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักมักจี่กัน
(แต่พอรู้จักกันถึงรู้ว่าเป็นคนแวดวงกันเอง)
อาจารย์สร้อยเป็นคนอ่อนโยน อ่อนน้อมมากๆ เจอหน้ายกมือไหว้เราก่อนทุกครั้ง (รึผมดูอาวุโสปานนั้นหว่า)
ดีใจที่สุดที่ได้มีโอกาสสัมผัสอุ้ยตัวเป็น ๆ ที่สวนป่า ฯ วันแรกที่เจอกันหลาย ๆ คนแซวว่าน้อยใจ เพราะครูปูจ้องแต่จะตามหาอุ้ยคนเดียว
ไม่กล้าบอกว่า เป็นแค้นที่ต้องชำระอ่ะ กั่ก ๆ
แฮ่ๆ ย๊อเย่นค่า เพราะสัมผัสได้ถึงความน่ารักของอุ้ยต่างหากล่ะค่ะ
กำลังจะพิมพ์ประโยคเดียวกับน้องมิมเด๊ะเลยค่ะ คือแปลกใจเหมือนกับเราเคยรู้จักกันมานานแสนนาน พอเจอกันปุ๊บเลยลื่นไหลต่อติดซะงั๊น
อย่างอุ้ยนี่ให้นวดทั้งวันทั้งคืนน้องครูปูก็ยอมเจ้า อิอิ
คึดฮอดแต๊ ๆ เมื่อไหร่จะได้เจอกันอีกน๊อ
^_^