ใต้ร่มเงามหาชีวาลัยอีสาน ตอนที่ 2
อ่าน: 1719 ที่บ้านมกราปีนี้ที่สวนผึ้ง พี่อึ่ง(ดวงพร เลาหกุล) กระตือรือร้นอยากให้พี่น้องไปพบสิ่งดีงามที่สตีกเป็นอย่างยิ่ง และพี่รุ่นใหญ่ (บรรดา ส.ว. น่ะ) ก็ตกลงใจว่า เราควรจะถือโอกาสช่วงใดช่วงหนึ่งในปีนี้ไปสตึกกัน และกำหนดเวลาก็ออกมาในวันที่ 5-9 พฤษภาคม 2553
เช้ามืดแห่งวันมงคลแห่งฉัตร ที่ปกเกล้าประเทศชนชาวสยามทั้งมวลมาหลายทศวรรษ พวกเรานัดพบกับรถที่พี่สาระจัดหามาให้ที่หน้าคณะ รถโดยน้องยงยุทธโชเฟอร์ที่น่ารักของเราโฉบไปรับพี่แอ พี่สาระ พี่มืด พี่นี้ ที่วิทยาลัยเกื้อการุณย์ แล้วเราก็ร่อนเร่มุ่งไปสตึกด้วยจิตใจอันเปิดกว้างเพื่อเรียนรู้ และอิ่มเอิบด้วยการได้มีโอกาสเดินทางร่วมกันอีก
แผนที่ในมือพี่สาระ เป็นรายชื่อของตำบลต่างๆ อำเภอต่างๆ ที่นำไปสู่สตึก ไม่มีกำหนดเส้นทางใดใด เป็นแผนที่พิเศษที่พี่ระอ่านออกมาจากพี่กู้ แล้วบันทึกไว้ในกระดาษ ตอนแรกที่เห็น ข้าพเจ้าถามพี่ระว่า “ระ จดอะไรมาท่องจำหรือวะ” พอพี่ระเฉลยว่าเป็นแผนที่ ข้าพเจ้าก็ได้แต่ยิ้มและอึ้งในแผนที่ฉบับพิเศษในโลก ที่พี่ระคงดูแล้วเข้าใจแต่เพียงผู้เดียว
โสรีช์ โพธิแก้ว
« « Prev : ใต้ร่มเงามหาชีวาลัยอีสาน ตอนที่ 1
Next : ใต้ร่มเงามหาชีวาลัยอีสาน ตอนที่ 3 » »
2 ความคิดเห็น
vbvbvb = อิอิอิ
ดีแล้วที่แผนที่มีพี่ระเข้าใจคนเดียว เพราะขืนมีคนเข้าใจหลายคนอาจจะยุ่งได้น่ะค่ะ เพราะมากหมอมักมากความสิเหมอ บทพิสูจน์ว่าแผนที่ใช้ได้คือมิหลง ดังนั้นการไปถึงยังเป้าหมายย่อมสำคัญกว่าวิธีการที่จะไปให้ถึง ฮี่ฮี่ฮี่
เป็นแผนที่ที่นำทางมาถึงได้ก่อนเวลาที่คาดไว้ด้วยนะเบิร์ด 555