ธารปัญญา

ในตอนปลายฤดูใบไม้ร่วงที่เซาท์ดาโกต้า  

ชาวอินเดียนแดงได้ถามความเห็นจากหัวหน้าเผ่าคนใหม่ว่า…  

“ฤดูหนาวที่จะถึงนี้จะหนาวกันแค่ไหน…หนาวมากหรือไม่ค่อยหนาวสักเท่าไหร่”  

ฝ่ายหัวหน้าเผ่าคนใหม่ยุคนิวไมเลเนี่ยม…วิถีชีวิตเก่าแก่ภูมิปัญญาดั้งเดิม ไม่เคยได้รับการถ่ายทอดจากหัวหน้าเผ่าบรรพบุรุษคนก่อนแม้แต่นิดเดียว…

ทำทีแหงนหน้ามองท้องฟ้า…แต่บอกไม่ได้ว่าฤดูหนาวที่จะถึงนี้จะเป็นอย่างไร

เพื่อไม่ให้เสียหน้า จำเป็นต้องรักษาฟอร์มเอาไว้ เขาจึงบอกแก่คนในเผ่าว่า…  

“ฤดูหนาวปีนี้จะหนาวจริงๆ สมควรที่พวกเราทุกคนในหมู่บ้านจะเริ่มลงมือเก็บฟืนตุนไว้ให้มากเสียแต่เนิ่นๆได้แล้ว”

และเพื่อความรอบคอบ อีก ๒-๓ วันต่อมาเขาก็มีความคิดใหม่..  

เขาแอบไปที่ตู้โทรศัพท์สาธารณะไกลจากหมู่บ้านพอสมควร  

ใช้บริการโทรศัพท์สอบถามกรมอุตุนิยมวิทยาว่า…  

“ฤดูหนาวที่จะถึงนี้จะหนาวกันหรือไม่”

“รู้สึกฤดูหนาวที่จะถึงนี้อากาศจะค่อนข้างหนาว” …คือคำตอบจากเจ้าหน้าที่ในกรมอุตุนิยมวิทยา

ดังนั้น หัวหน้าเผ่าจึงกลับไปบอกแก่คนในเผ่าให้ตระเตรียมฟืนไว้ให้มากขึ้น(เผื่อเหลือเผื่อขาดเข้าไว้)  

อีก ๑ อาทิตย์ต่อมาเขาแอบโทรศัพท์ไปสอบถามกรมอุตุนิยมวิทยาอีกว่า…  

“ฤดูหนาวที่จะถึงนี้อากาศจะยังคงหนาวมากใช่ไหม”  

“ใช่ ฤดูหนาวที่จะถึงนี้อากาศจะหนาวมาก” …เป็นคำตอบจากเจ้าหน้าที่ในกรมอุตุนิยมวิทยา

ได้ยินดังนั้นหัวหน้าเผ่าจึงกลับไปบอกแก่คนในเผ่าให้ช่วยกันตระเตรียมฟืนไว้ให้มากขึ้นกว่าเดิมเป็นโกลาหล…แม้เพียงเศษไม้ชิ้นเล็กๆก็ยังใช้ได้  

๒ อาทิตย์ต่อมาเขาแอบโทรศัพท์ไปสอบถามกรมอุตุนิยมวิทยาอีกครั้ง  

“คุณยังคงแน่ใจใช่ไหมว่าฤดูหนาวที่จะถึงนี้อากาศจะหนาวจัดสุดทารุณแน่นอน”   

“อ๋อ แน่นอน ฤดูหนาวปีนี้จะเป็นปีที่อากาศหนาวหฤโหดที่สุดนับตั้งแต่ที่ผมเคยพบในฐานะนักพยากรณ์อากาศเลยทีเดียว” …เป็นเสียงจากอีกฝ่าย

“ทำไมคุณจึงแน่ใจนักล่ะ” …หัวหน้าเผ่าซัก  

นักอุตุนิยมวิทยาตอบว่า…

“ก็พวกอินเดียนแดงน่ะสิ พากันออกเก็บฟืนตุนกันไว้อย่างบ้าคลั่งทีเดียวล่ะคุณเอ๋ย”