ธารปัญญา

เมื่อคำร้องได้รับการอนุมัติ

ช่างภาพประจำสำนักข่าวเอบีซีก็ไม่รอช้ารีบงัดมือถือโทรถึงสนามบินภายในโดยด่วนเพื่อขอให้เครื่องบินเตรียมความพร้อมออกเดินทางได้ในทันทีที่เขาไปถึงสนามบิน 

แล้วเขาก็ได้รับการยืนยันภายในเวลาไม่นานนักหลังจากนั้นว่าทุกอย่างพร้อมแล้ว

เมื่อเขาเดินทางถึงสนามบิน..

เขาเข้าใจในบัดดลว่าเครื่องบินที่เห็นติดเครื่องวอร์มอัพที่ลานบินอยู่นั้นกำลังรอเขาอยู่  

เขาก้าวยาวๆตรงไปยังเครื่องบินลำนั้นพร้อมด้วยสัมภาระที่จำเป็นของเขา  

ถึงแล้วก็ก้าวขึ้นเครื่อง ปิดประตูดังลั่นพร้อมตะโกนว่า “ไปกันเถอะ”

นักบินจึงนำเครื่องขึ้นสู่เวหาทันที

บนเครื่อง เมื่อเวลาผ่านไปได้ระยะหนึ่ง ช่างภาพก็จึงสั่งนักบิน..

“คุณช่วยบินต่ำๆอยู่เหนือหุบเขาด้วยนะ ผมจะได้เก็บภาพไฟที่กำลังโหมไหม้แถบนั้นได้ถนัด”  

“ทำไมล่ะครับ” เป็นเสียงถามกลับ จากนักบิน  

“ก็เพราะผมเป็นช่างภาพของสำนักข่าวเอบีซีน่ะสิ” เขาตอบ 

“และผมจำเป็นต้องได้ภาพที่ดีที่สุดในที่เกิดเหตุ” เขาเอ่ยต่อทันที 

นักบินคนนั้นนิ่งเงียบไปชั่วอึดใจหนึ่ง แล้วในที่สุดเขาก็ละล่ำละลักออกมาว่า

“ค คุ คุณ กะ กำ ลัง จะ บอกโผะ ผมว่า ว่าคุณ ม่ะ ม่ะ ไม่ ใช่ คุ ครู ฝึก บิน ของผมหรอกหรือครับ”