ลานไผ่

         ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงมาก บางวันร้อนมาก ๆ แต่บางวันก็เย็น  มีผลไม้ชนิดหนึ่งออกผลให้เราได้เก็บรับประทานสดสดได้  เป็นผลไม้ที่บ้านเราไม่ค่อยเห็นมีวางขายกันคือ ผลมัลเบอรี่ หรือ ผลหม่อน หรือ ลูกหม่อนนั่นเอง  เราอาจจะคุ้นเคยแต่กับหม่อนพันธุ์ที่ใช้ใบเลี้ยงสำหรับเลี้ยงไหม ซึ่งมีผลเล็กมาก  ต่างจากหม่อนพันธุ์ที่เราปลูกไว้รับประทานผลพันธุ์นี้ ที่มีผลค่อนข้างโต ให้ผลดก ใบมีขนาดเล็กกว่าพันธุ์ที่ใช้เลี้ยงไหมมาก  เราได้พันธุ์หม่อนนี้มาจากสวนชื่อดังที่อยู่ใกล้มหาวิทยาลัยเชียงใหม่เมื่อสมัยเกือบ ๔๐ ปีมาแล้ว สวนนี้มีชื่อเสียงในการปลูกสตรอเบอรี่และมัลเบอรี่มากในสมัยนั้น ชาวบ้านจะเรียกว่า “สวนโกสิ่ว” เพราะเจ้าของเป็นชาวจีน  ช่วงนั้นผมทำงานวิจัยด้านเทคโนยีหลังการเก็บเกี่ยวของผลไม้ จึงเข้าไปเก็บข้อมูลและพูดคุยกับเจ้าของสวนบ่อย รวมทั้งพานักวิจัยจากประเทศออสเตรเลียเข้าไปพบปะแลกเปลี่ยนความรู้กันด้วย จึงมีความสนิทสนมกันมากพอสมควร จนเขายอมมอบกิ่งพันธุ์มัลเบอรี่พันธุ์ดีให้มาปลูกที่บ้าน  ครอบครัวเราจึงได้ชิมมัลเบอรี่สด ๆ รวมทั้งน้ำมัลเบอรี่ แยมมัลเบอรี่กันมาตั้งแต่สมัยอยู่ที่เชียงใหม่   เมื่อย้ายมาอยู่โคราชเราจึงนำกิ่งพันธุ์มาปักชำขยายต่อด้วย โดยทีแรกไม่คิดว่ามันจะรอด แต่ก็โชคดีที่มันรอด แม้จะให้ผลไม่ดีเท่าอยู่ที่เชียงใหม่ก็ตาม  เราจึงยังได้ชิมมัลเบอรี่สด ๆ เรื่อย ๆ จนถึงปัจจุบัน

          อ่านต่อ »

     งานปีใหม่ ๒๕๕๓ ของหมู่บ้านที่เราอาศัยอยู่ปีนี้จัดขึ้นในวันเสาร์ที่ ๙  มกราคม นี้เอง โดยมีท่านนายกฯ สมยศ พร้อมด้วยภรรยา ให้เกียรติมาเป็นประธานในพิธี ที่ตอนเช้าเริ่มด้วยการร่วมกันทำบุญตักบาตร มีการถวายอาหาร ข้าวสารอาหารแห้ง พระสงฆ์จำนวน ๓๙ รูป ที่นิมนต์จากวัดต่าง ๆ ในเขตตำบลสุรนารี  ผู้ที่มาร่วมทำบุญในครั้งนี้ได้แก่ ผู้ที่อยู่อาศัยอยู่ใน บ้านยางใหญ่พัฒนา หมู่ ๙ ตำบลสุรนารี อ. เมือง จ. นครราชสีมา ที่ประกอบด้วยหมู่บ้านจัดสรร รุ่งนิรันดร์ หลายโครงการตั้งแต่โครงการที่ ๑-๕ โครงการ ๘-๑๐ ดังนั้นจึงอาจจะเรียกได้ว่าเป็นชุมชนรุ่งนิรันดร์ก็ว่าได้

       อ่านต่อ »

        สัตว์ชนิดต่าง ๆ ที่มาเยี่ยมเยือนบ้านเราหลายอย่างเราไม่อยากให้มาโดยเฉพาะสัตว์เลื้อยคลานอย่างงู  แต่มีสัตว์อีกหลาย ๆ อย่างที่เราอยากเห็นเขาให้บ่อยเท่าไหร่ยิ่งดี อย่างเช่นพวกแมลงต่าง ๆ โดยเฉพาะพวกผีเสื้อ ที่มีหลากหลายในขนาดและสีสรรอันสวยงามต่าง ๆ กัน  เขาจะผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันมาเยี่ยมบ้านเรา  ผมชื่นชอบและได้เพลิดเพลินไปกับเหล่าผีเสื้อเหล่านี้ ที่ได้เห็นเขาบินชื่นชมดอกไม้ใบไม้จากดอกนี้ไปดอกนั้น  บางทีก็เห็นเขาบินโฉบเฉี่ยวเหมือนกับไล่ตามกันเป็นคู่  เห็นแล้วทำให้มีความสุขและสบายใจไปกับเหล่าผีเสื้อเหล่านี้ด้วย  ดูเขาช่างมีความสุขเหลือเกิน บินจากดอกโน้นไปดอกนี้ ได้ดมกลิ่นหอมของดอกไม้และชิมน้ำหวานจากดอกไม้เหล่านั้นอีกด้วย เรียกว่าได้ทั้งอาหารกายและอาหารใจไปพร้อม ๆ กัน  นึกถึงว่าถ้าเราเป็นผีเสื้อได้คงมีความสุขสุดยอดจริง ๆ 

(หมายเหตุ : ภาพล่างซ้าย เป็นภาพโดย ท่าน Lin Hui)

      อาจจะเป็นด้วยเหตุนี้หรือเปล่าที่คนโบราณหรือศิลปิน มักเปรียบเทียบว่า ผู้ชายเหมือนผีเสื้อส่วนผู้หญิงเหมือนดอกไม้ เป็นของคู่กัน  แต่คิดไปอีกทีไม่น่าจะใช่นะ เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นจริง  ผีเสื้อจะเป็นฝ่ายเลือกดอกไม้ข้างเดียว  ดูดดมชมดอกไม้หลาย ๆ ดอกได้ตามใจชอบ  แต่สำหรับผู้ชายกับผู้หญิง (ในปัจจุบัน)  ต่างมีสิทธิในการเลือกชื่นชมซึ่งกันและกันได้อย่างเท่าเทียมกัน  หรือว่าในสมัยโบราณ  ผู้ชายมีสิทธิเลือกผู้หญิงฝ่ายเดียวและสามารถมีผู้หญิงได้หลาย ๆ คนอีกด้วย…..

       ท่านมีความคิดเห็นอย่างไร กับการเปรียบเทียบว่า  ”ผีเสื้อกับดอกไม้ เหมือน ผู้ชายกับผู้หญิง”  ทั้งในอดีต ปัจจุบัน

      นอกจากสัตว์(ไม่)เลี้ยงที่ไม่มีขาอย่างพวกหอยทากแล้ว ในบางโอกาสเรายังมีสัตว์ไม่ได้เลี้ยงที่ไม่มีขาอีกอย่างดังในรูปที่มาเยี่ยมเยือนเรา  มีหลายขนาดและหลายสี จะมาบ่อยในช่วงหน้าฝน มันอาจจะต้องการหลบฝนหรือไม่ก็อาจจะเป็นเพราะว่าช่วงหน้าฝนมีอาหารอุดมสมบูรณ์ แถวบริเวณต้นไม้ที่เจริญงอกงามดีเป็นพิเศษ

เป็นงูอะไร ? มีพิษหรือไม่ ? ท่านใดทราบบ้างครับ

       ถ้าเป็นสมัยเมื่อหลายปีก่อน เมื่อพบสัตว์พวกนี้ในบริเวณบ้าน ก็จะต้องดำเนินการอย่างเด็ดขาดเพื่อกำจัดมัน   กรณีที่เป็นตัวโตมากก็ต้องไปตามเพื่อนบ้านมาช่วยกัน  แต่ในระยะหลังได้เรียนรู้ธรรมชาติมากขึ้น เข้าใจธรรมชาติมากขึ้น มีจิตใจที่มีความเมตตาต่อเพื่อนร่วมโลกมากขึ้น เมื่อพบมันอยู่ในบริเวณบ้านก็จะแผ่เมตตาให้มัน พยายามไม่รบกวนมัน ปล่อยให้มันค่อย ๆ เคลื่อนย้ายไปที่อื่นเอง ท่านผู้ชำนาญการ (ผบทบ) บอกว่า  สัตว์พวกนี้โดยธรรมชาติจะกลัวเรา และจะไม่ทำร้ายเรา ถ้าเราไม่ไปทำให้เขาตกใจหรือทำให้เขาเข้าใจว่าเราจะไปทำร้ายเขา ดังนั้นการแผ่เมตตาและไม่รบกวนเขา เขาก็จะค่อย ๆ หลบไปตามทางของเขาเอง….สาธุ ๆ….ขออย่าได้มาให้เห็นบ่อยก็แล้วกัน….อิอิ

       นอกจากเรามีสัตว์เลี้ยงยอดนิยมประเภท 4 ขาคือ เจ้าเหมียวที่เป็นสุดรักสุดโปรดของเจ้าของแล้ว  ที่บ้านชานเมืองของเรายังมีสัตว์เลี้ยงอีกหลายชนิด วันนี้นำภาพสัตว์เลี้ยงไม่มีขามาให้ชมครับ   อันนี้ก็แล้วแต่มุมมองของเจ้าของบ้านนะครับว่า มันเป็นสัตว์เลี้ยงหรือสัตว์ไม่ได้เลี้ยง   มันจะทำหน้าที่ควบคุมจำนวนต้นไม้บางชนิดไม่ให้มีมากเกินไป โดยการกินใบและยอดเป็นอาหาร อย่างเช่นต้นสมุนไพร (ง๊อก) ที่เจ้าของนำมาปลูก ตามในรูป (ซ้ายบน)   หลาย ๆ ต้นถูกมันกินใบจนหมด บางต้นก็สามารถแตกใบใหม่ออกมาทดแทนได้ แต่บางต้นก็แห้งตายไป  ทีแรกผมไม่เชื่อนะครับว่าเจ้าสัตว์ไม่มีขานี้สามารถปีนป่ายขึ้นไปถึงยอดต้นไม้สูงเป็นฟุตได้ เพราะส่วนใหญ่เคยเห็นแต่มันเดินอยู่บริเวณพื้นดินหรือพื้นซีเมนต์ข้างบ้าน (ตามรูปล่างขวา)  แต่ท่านผู้ชำนาญการควบคุมปริมาณสัตว์ (ไม่ได้เลี้ยง) ชนิดนี้บอกว่า ต้องออกมาดูตอนดึก ๆ หรือ เช้า ๆ จึงจะได้เห็นมันออกปฏิบัติการ  ผมพยายามเฝ้ามองหาอยู่หลายวัน จึงสามารถเห็นกับตา (ตามภาพ)  โอ้โหมันเป็นสุดยอดนักปีนป่านจริง ๆ ครับ  คราวนี้จับได้คาหนังคาเขาขณะมันกำลังปฏิบัติการกินทั้งใบและยอดจริง ๆ ครับ

         พบว่ามีทั้งหอยเล็กหอยใหญ่ หลายขนาดด้วยกัน เรียกว่าหอยอะไรบ้าง ? มีวิธีกำจัดหอยพวกนี้อย่างไร ? ใครเป็นผู้ชำนาญการ ช่วยด้วยครับ  มันเป็นสัตว์ที่เราไม่อยากจะเลี้ยง….อิอิ

        เอ….แต่มันก็น่าจะมีประโยชน์ เพื่อการสร้างสมดุลย์ในระบบนิเวศน์นะ  และการมองดูมันก็สามารถเตือนสติเราได้เหมือนกันนะ…..มันไม่มีมือมีตีน มันยังสามารถปีนป่าย เดินทาง เพื่อหาเลี้ยงชีพได้  เรามีตั้ง  2 มือ 2 เท้า (ตีน) จะต้องสู้ชีวิต ทำมาหาเลี้ยงชีพให้ได้ จะได้ไม่อายหอยมัน…..5555

      เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาหยิบหนังสือ ทำ(ธุรกิจ)อะไรดีหลังเกษียณ ? ที่ได้รับเป็นของขวัญปีใหม่ปีที่ผ่านมาจากลูก ขึ้นมาอ่านอีกครั้ง  ได้เห็นข้อที่เหมือนกันของคนสูงอายุ (ญี่ปุ่นและไทย) อีกอย่างคือ การเลี้ยงแมวเป็นเพื่อน  ในหนังสือเขียนไว้ว่าเขามีแมวถึงสองตัวเป็นเพื่อน แต่เรามีเพียงตัวเดียว  แสดงว่าแมวอาจจะเป็นสัตว์เลี้ยงที่ผู้สูงอายุนิยมเลี้ยงเป็นเพื่อนมากที่สุดในญี่ปุ่นก็ได้ผู้เขียนจึงนำมาใส่ไว้  เราก็มีสัตว์เลี้ยงยอดนิยมของ สว. เหมือนกัน….อิอิ

       อ่านต่อ »

        วันนี้นำรูปบริเวณบ้านในช่วง ปี 2003 มาให้ชมเปรียบเทียบกับในปัจจุบัน (ปี 2009)  จะเห็นได้อย่างชัดเจนถึงความเปลี่ยนแปลงครับ

              จากที่มีสนามหญ้ากว้างและมองเห็นบ้านข้างเคียงได้ชัดเจน ปัจจุบันมองไม่เห็นเพื่อนบ้านแล้ว  การเปลี่ยนแปลงเช่นนี้เป็นสิ่งที่ดีหรือไม่ดี ย่อมขึ้นอยู่กับมุมมองของแต่ละคน การเปลี่ยนแปลงเป็นเรื่องของธรรมชาติ แต่ในหลาย ๆ อย่าง ก็ขึ้นอยู่กับเราด้วยที่จะจัดการให้เปลี่ยนแปลงไปในทิศทางใด เช่นเดียวกับชีวิตเราย่อมเปลี่ยนแปลงไปตามธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม แต่เราก็สามารถที่จะจัดการให้การเปลี่ยนแปลง เกิดขึ้นในทิศทางใดด้วยตัวของเราเองได้ด้วยเหมือนกัน