ลานไผ่

      คุณครูทรงธรรม ชุ่มเมืองปัก ครูใหญ่โรงเรียนมัธยมปักธงชัย หรือ โรงเรียน มป. ที่ผมเรียนตั้งแต่ชั้น ม.๑ ถึง ม.๖ เป็นคุณครูที่ผมรู้จักมาตั้งแต่เด็ก เนื่องจากโรงเรียนตั้งอยู่ใกล้บ้านเกิด คุณครูทรงธรรมหรือครูเหลือ ของชาวบ้านร้านตลาดปักธงชัยเป็นคุณครูที่ผมประทับใจมากและถือเป็นครูต้นแบบที่สำคัญคนหนึ่งของผมตลอดมา

        ภาพข้างบนเป็นภาพที่คุณครูทรงธรรม มอบให้ผมในวันที่ ๑๔ มีนาคม ๒๕๐๔ เมื่อผมไปลาคุณครูเพื่อจะเดินทางจากบ้านที่อำเภอปักธงชัย เข้ามาศึกษาต่อชั้น ม.๗-ม.๘ ที่โรงเรียนราชสีมาวิทยาลัยที่อยู่ในอำเภอเมือง นครราชสีมา โดยหลังภาพเขียนว่า “สำหรับอรรณพ ศิษย์ที่รัก” และมีลายเซ็นชื่อของคุณครูและ วันเดือนปี กำกับอยู่ด้วย ภาพนี้ผมยังเก็บไว้อย่างดีจนถึงปัจจุบัน  แม้วันนี้คุณครูทรงธรรม ได้จากพวกเราไปแล้ว แต่ผมยังคงระลึกถึงคุณครู ยึดถือคำสั่งสอนของคุณครูและถือเป็นต้นแบบเสมอครับ

           คุณครูทรงธรรมเป็นคนที่รอบรู้ในเรื่องต่าง ๆ มากมายนอกเหนือจากการสอนและบริหารโรงเรียน เป็นที่ปรึกษาของชาวบ้าน ชาวตลาดปักธงชัยในเรื่องต่าง ๆ  เช่นการหาฤกษ์ยามที่ดีในการทำพิธีต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นขึ้นบ้านใหม่ เปิดร้านใหม่ พิธีมงคลต่าง ๆ การตั้งชื่อเด็ก ตั้งชื่อร้าน เป็นต้น  นอกจากนั้นคุณครูทรงธรรม ยังเป็นครูที่มีลายมือที่สวยมาก ป้ายประกาศของโรงเรียนส่วนใหญ่จะเขียนโดยคุณครูท่านนี้เป็นส่วนใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นการเขียนบนกระดานดำ ด้วยชอล์คสีขาวและชอล์คสีต่าง ๆ  โดยจะต้องนำชอล์คซึ่งมีรูปร่างกลม ๆ มาเหลาปลายให้แบบ ๆ เพื่อจะได้เขียนตัวหนังสือได้สวยงาม เหมือนกับการใช้ปากกาเมจิกด้านปลายแบนเขียนกันในปัจจุบัน ผมชอบไปยืนดูคุณครูเขียนและจะช่วยคุณครูทำหน้าที่ในการเหลาชอล์คให้คุณครูเสมอ ๆ  นอกจากนั้นคุณครูทรงธรรมยังเป็นผู้ที่มีความสามารถในการเขียนป้ายประชาสัมพันธ์ขนาดใหญ่อีกด้วย ไม่ว่าจะเป็นป้ายที่ทำด้วยไม้ หรือป้ายที่ทำด้วยผ้าขนาดใหญ่  ผมจะชอบไปดูคุณครูทำเสมอและคอยช่วยหยิบของส่งให้คุณครู  คุณครูทรงธรรมจะสอนวิชาศิลปะและมีความสามารถวาดลายกนกได้สวยงามมาก รวมทั้งเขียนตัวหนังสือแบบที่เรียกว่า ตัวหนังสือศิลป์ ได้อย่างสวยงามและหลากหลายรูปแบบ เป็นแรงบรรดาลใจให้ผมฝึกเขียนลายกนกและหัดเขียนตัวหนังสือศิลป์ จนสามารถเขียนได้ดีพอสมควร รวมทั้งการเขียนป้ายด้วยการใช้พู่กันแบนในสมัยนั้น   

« « Prev : เด็กข้างวัด (๗) คารวะคุณครู

Next : เด็กข้างวัด (๙) เข้าเมืองหลวง » »