ลานไผ่

        หลังจากศพของอาม่าไซเง็ก  มาถึงที่ศาลา ๒ วัดกลางปักธงชัย ในช่วงประมาณบ่ายโมงของวันที่ ๙ สิงหาคม ในช่วงบ่ายของวันนั้นก็มีพวงหรีดต่าง ๆ เริ่มทะยอยถูกนำมาที่ศาลา ๒ หนึ่งในหรีดที่มาแรก ๆ ก็คือ หรีดที่เขียนว่า อาลัยยิ่ง จาก เพื่อน ม.ป. รุ่น ๒๕๐๓  ในช่วงแรก ๆ พวกเราพี่น้องก็นั่งคุยกันว่าเป็นรุ่นใครหว่า เพราะครอบครัว วราอัศวปติ เรียนชั้นมัธยมที่โรงเรียนมัธยมปักธงชัย หรือ ม.ป. นี้กันหลายคน  ถามคนที่นำหรีดมา ซึ่งก็เป็นเจ้าของร้านทำหรีดอยู่แถวหน้าวัดกลางนั่นเอง เขาก็บอกว่าเขาไม่รู้ชื่อคนสั่ง เขาให้เอามาส่งที่ศาลา ๒ นี้  ไล่กันไปไล่กันมาจนในที่สุดอาม่าหลินฮุ่ยก็บอกว่าเป็นรุ่นของแพนด้านั่นเอง  ก็มันนานถึง ๕๑ ปี มาแล้ว…. เลยสับสนตามประสา สว….๕๕๕๕

                ในช่วงการสวดพระอภิธรรมศพอาม่าไซเง็ก ก็มีเพื่อน ม.ป. รุ่น ๒๕๐๓  มากันหลายท่าน แต่จะมากันคนละวัน เพราะว่างไม่ตรงกัน และเนื่องจากเป็นคนที่อยู่ในตลาดปักธงชัยจึงมักจะมาเมื่อใกล้จะถึงเวลาเริ่มจะสวด รวมทั้งนั่งปะปนกับแขก ม.ป. รุ่นอื่น ๆ และชาวตลาดปักธงชัยที่รู้จักมักคุ้นกันดี เลยทำให้ไม่ได้ถ่ายรูปร่วมกันไว้ จำได้ว่าหลาย ๆ ท่านมาร่วมงานสวดหลายคืนด้วย  อย่างเช่น หมอสวงและผอ. ประมวล ฉ่ำตะคุ  เพื่อน อ. จิตติมา ที่อยู่บ้านใกล้กัน เพื่อนตุ๋ย เจ้าของฉัตรทองไหมไทย  เพื่อนชิต สวาสดิ์รัตน์  เจ้าของรถสายปักธงชัย-โคราช และมีรุ่นพี่รุ่นน้อง ม.ป.  อีกจำนวนมาก ส่งหรีดและมาร่วมงาน เราครอบครัววราอัศวปติ ขอขอบคุณไว้ ณ ที่นี้อีกครั้งครับ  และในโอกาสนี้ขอนำภาพเพื่อนๆ ม.ป. รุ่น ๒๕๐๓  ที่ไปร่วมงาน ม.ป. รำลึกเมื่อวันที่ ๑๑ เดือนเมษายน ๒๕๕๔ ที่ผ่านมา ที่ได้ถ่ายร่วมกับ คุณครูสำเนียง ฉิมณรงค์ เจ้าของโรงเรียน ม.ป. มาใส่ไว้เพื่อความทรงจำด้วยครับ

« « Prev : อาม่าไซเง็ก (๓) นำรูปอาม่ากลับบ้าน

Next : อาม่าไซเง็ก (๗) ความทรงจำดี ๆ ในงานศพ » »