งานแต่งตามประเพณีไทย
งานแต่งของผมตามประเพณีไทยจัดขึ้นที่ในบริเวณ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ที่เป็นที่ทำงานอยู่ในขณะนั้น หลังจากการจัดงานตามประเพณีจีนที่โคราชแล้วห้าวัน ในตอนเช้าได้รับความกรุณาจากท่านคณบดีคณะสังคมศาสตร์ ซึ่งเป็นทั้งผู้บังคับบัญชาและอาจารย์โดยตรงของเจ้าสาว ให้ใช้บริเวณบ้านพักของท่านที่อยู่ภายในมหาวิทยาลัยเป็นที่จัดงาน และครอบครัวของท่านเมตตาจัดการให้เกือบทุกอย่าง เราไปไหว้ศาลพระภูมิประจำมหาวิทยาลัยที่บริเวณหน้าศาลาธรรม ก่อนจะมารับศีลรับพรจากพระจำนวน 9 รูป ที่นิมนต์มาสวดให้ แล้วทำบุญตักบาตรเช้า ต่อจากนั้นก็เป็นการจดทะเบียนสมรส โดยเชิญท่านนายอำเภอเชียงใหม่ออกมาดำเนินการนอกสถานที่ให้ที่บ้านพัก โดยมีพ่อแม่ของเจ้าสาวและเจ้าบ่าว คณบดีคณะสังคมศาสตร์ (ผู้บังคับบัญชาของเจ้าสาว) คณบดีคณะวิทยาศาสตร์ (ผู้บังคับบัญชาของเจ้าบ่าว) ในขณะนั้นมาร่วมเป็นพยาน ถือว่าเป็นความเมตตาของท่านต่อเราอย่างมากจริง ๆ โดยเฉพาะท่านคณบดีคณะสังคมศาสตร์ ที่นอกจากจะเมตตาให้ใช้บริเวณบ้านพักของท่านในการจัดงานแล้ว ยังช่วยในการจัดการเรื่องต่าง ๆ ให้เกือบทั้งหมด รวมทั้งการเชิญท่านนายอำเภอมาจดทะเบียนสมรสให้นอกสถานที่อีกด้วย
งานในตอนเย็นเป็นเป็นพิธีรดน้ำสังข์และให้พรจากผู้ใหญ่ ผู้บังคับบัญชา เพื่อนร่วมงาน และแขกผู้มีเกีรยติ โดยมหาวิทยาลัยให้ความเมตตาให้ใช้ ศาลาธรรม เป็นสถานที่ประกอบพิธี ถ้าจำไม่ผิดคิดว่าเป็นรายแรก หรือ รายแรก ๆ ของงาน ที่มหาวิทยาลัยอนุญาติให้ใช้ศาลาธรรมในการจัดงานมงคลสมรส ผู้ที่มารดน้ำให้พรมีตั้งแต่ ท่านอธิการบดี รองอธิการบดี คณบดี รองคณบดี หัวหน้าภาควิชา คณาจารย์และเพื่อนร่วมงานในมหาวิทยาลัย ทั้งชาวไทยและชาวต่างประเทศ งานเลี้ยงรับรองเป็นการเลี้ยง ค๊อกเทล ค่อนไปทางแบบฝรั่งหรือแบบสากล เนื่องจากสถานที่คัยแคบเกินไปที่จะจัดเลี้ยงแบบอื่น ๆ (ตามความคิดของผม แต่จริง ๆ เป็นเพราะเหตุใดแน่ ต้องถามทางเจ้าสาว เพราะการตัดสินใจเป็นของทางเจ้าสาวครับ….อิอิ)
สิ่งที่เป็นที่จดจำของผมเป็นอย่างยิ่งอย่างหนึ่งในงานนี้ก็คือ ของที่ระลึก หรือของชำร่วย ที่แจกแขกที่มาร่วมงานในครั้งนี้ เป็นดอกกล้วยไม้สดจริง ๆ ที่นำลงมาจากบนดอยสุเทพปุย คือ ดอกกล้วยไม้ รองเท้านารี ที่ท่านรองอธิการบดี มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ในขณะนั้นให้ความเมตตามอบให้ เพื่อมาแจกในงาน กล้วยไม้รองเท้านารี ในขณะนั้นยังไม่เป็นที่รู้จักและยังไม่สามารถเพาะเลี้ยงขยายพันธุ์ได้ในเมืองไทยในขณะนั้น เป็นพันธุ์กล้วยไม้สงวนของประเทศไทย ท่านรองอธิการบดีกำลังดำเนินการวิจัยการเพาะเลี้ยง ขยายพันธุ์อยู่ ภายใต้โครงการหลวงดอยสุเทพ นับว่าเป็นความเมตตาของท่านรองอธิการบดีต่อเราเป็นอย่างยิ่งครับที่ มอบกล้วยไม้รองเท้านารีมาให้เป็นจำนวนมาก เพื่อแจกเป็นของที่ระลึกแก่ผู้มาร่วมงานทุกท่าน เป็นอะไรที่เราภูมิใจอย่างยิ่ง และไม่แน่ใจว่าจะมีใครที่โชคดีอย่างเราอีก
ความเมตตากรุณาของผู้ใหญ่ที่กล่าวมาข้างตน เป็นสิ่งที่เราจะไม่มีวันลืมไปได้เลยตลอดชีวิต เราโชคดีจริง ๆ ครับ
ใครมีประสบการณ์ในเรื่องนี้อย่างไร หรือมีข้อคิดเห็นอย่างไร ปัจจุบันเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร เชิญแลกเปลี่ยนครับ
« « Prev : งานแต่งตามประเพณีจีน
Next : ของชำร่วยหรือของที่ระลึกงานแต่ง » »
1 ความคิดเห็น
ของชำร่วยในงานแต่งงาน ถูกจัดส่งมาจากภูพิงค์ราชนิเวศน์ บูเค ( Bouquet)กล้วยไม้รองเท้านารี จากสถานที่เพาะขยายพันธุ์รองเท้านารีในขณะนั้น งานนี้จะมีชาวต่างชาติ(UNDP) ค่อนข้างมาก เนื่องจากอาม่าช่วยงานโครงการแม่สา อ.แม่ริม (MAE SA PROJECT) ในตอนเริ่มโครงการเลยได้ใช้ความรู้ความสามารถ ปฏิบัติจริงจนเป็นที่ประจักษ์ และเป็นช่วงที่งานเข้าค่ะ เพราะได้รับเชิญไปงานของ UNDP ในฐานะตัวแทนของมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ในขณะนั้นอยู่เสมอ ๆ ค่ะ และผลทำให้ได้เป็น ผศ.คนแรกที่อายุน้อยที่สุด จากการใช้ผลงานประเมินเพื่อขอตำแหน่งวิชาการเป็นครั้งแรกของประเทศ ซึ่งมีท่านผู้บริหารขอร้องให้ส่งผลงาน เลยได้เป็น ผศ.ตั้งแต่ ปี 2519 จากนั้นก็ทำงานโดยไม่เคยขอตำแหน่งวิชาการอีกเลย ไม่เคยใช้สิทธิ์ต่างๆ ที่ทางราชการมี แม้กระทั่งลาออกจากราชการ ซึ่งอายุการทำงานขณะนั้น 24 ปี 4 เดือน ทางส่วนการเจ้าหน้าที่บอกว่ารออีกสองเดือน จะได้บำนาญ เพราะทำงานเกิน 24 ปี 6 เดือน เขาจะปรับให้ เป็น 25 ปี จะได้บำนาญ เป็นที่แปลกใจสำหรับผู้ใหญ่และเพื่อนๆ มาก ถึงขั้นชมอาม่าว่าฉลาดน้อยมาก แต่ก็อาม่าเลือกที่ทำในสิ่งที่ถูกต้องและซื่อสัตย์กับตัวเองค่ะ
สำหรับ ศ. พันเอกพิเศษ พูนพล อาสนจินดา และครอบครัว เปรียบเป็นครอบครัวที่สอง ของอาม่า และอาม่าเองเปรียบเหมือนลูกสาวคนโต ของครอบครัวนี้ ท่านจัดการเรื่องงานแต่งงานตามขนบธรรมเนียมพิธีไทยที่ ให้ทุกอย่าง เป็นงานที่สง่างามที่สุดในชีวิต ซึ่งเป็นพลังความรัก ที่ทุกฝ่ายจัดให้อย่างสมบูรณ์ที่สุดเท่าที่เคยพบเห็น และมีประสบการณ์มาค่ะ ขอกราบระลึกถึงผู้มีพระคุณทุกท่าน ทั้งที่อยู่บนสวรรค์แล้วหลายท่าน และทุกๆท่านที่มีชีวิตอยู่ ในโอกาสครบรอบแต่งงาน 35 ปี วันวานยังหวานอยู่ค่ะ