ลานถัง

วันนี้ตื่นแต่เช้า….เพราะมีนัดขึ้นเขาไปร่วมพิธีบวงสรวงสมเด็จฯ ค่ะ

ใกล้หน้าหนาวแล้ว  อากาศตอนเช้าที่เรือนเอื้องคำ  ใน ม. พะเยา สดชื่น เย็นสบายจริงๆ

ก้าวออกจากประตูห้องพัก ซึ่งตั้งอยู่บนเนินเขา เป็นสนามหญ้า มองตรงไปข้างหน้า เห็นศาลตั้งเด่นเป็นสง่าบนยอดเขาเล็กๆ ห่างไปไม่ไกลนัก

ดิฉันได้รับทราบมาว่าเป็นศาลสมเด็จพระนเรศวร  และอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัยด้วย  แต่ก็ยังไม่มีโอกาสไปสักการะใกล้ๆ  สักที

วันนี้…..ดิฉันได้เรียนรู้อีกอย่างหนึ่งว่า  ผู้บริหารที่ดีจะต้องใส่ใจ ให้ความสำคัญ ในสิ่งซึ่งเป็นขวัญและกำลังใจของผู้ใต้บังคับบัญชาอย่างไรบ้าง

ที่ศาลบนเขา ซึ่งอยู่ระหว่างบูรณะ ยังต้องระวังขณะเดินขึ้นบันได เพราะไม่ได้ปูกระเบื้อง  แต่ลานกว้างโล่งปูด้วยอิฐตัวหนอนและล้อมรั้วแล้ว ทำให้สามารถยืนชมวิวและมองเห็นอาณาเขตมหาวิทยาลัยได้เกือบหมด  ช่วยคลายความงุนงงเกี่ยวกับที่ตั้งของตึก และถนนหนทางต่างๆ  ที่เห็นจากแผนที่แก่ดิฉันได้แจ่มกระจ่างขึ้น

เมื่อถึงเวลา 7 นาฬิกาตรง ท่านอธิการบดีเป็นประธานจุดธูปเทียน  แล้วพราหมณ์ก็ทำพิธีกล่าวคำบูชา

ช่วงเวลานี้เอง ที่ก่อเกิดบรรยากาศแห่งความศักดิ์สิทธิ์  ปลุกขวัญและกำลังใจ  ดิฉันรู้สึกว่าเหมือนพวกเราเหล่าข้าราชบริพาร ได้มาถวายบังคมสมเด็จพระนเรศวรมหาราช  และกล่าวคำปฏิญาณต่อหน้าพระพักตร์ว่าจะปฏิบัติหน้าที่เพื่อความเจริญรุ่งเรืองของชาติบ้านเมือง ถวายแด่พระองค์ท่านด้วยความจงรักภักดี จนกว่าชีวิตจะหาไม่

เมื่อปักธูปบนอาหารที่นำมาถวาย  และกราบสักการะสมเด็จฯ ด้วยพวงมาลัยกันแล้ว ก็เป็นช่วงของการรำถวาย สาวงามนางรำ 2 คน ก็ไม่ใช่ใครอื่นไกลที่ไหน  เป็นนิสิตของ ม.พ. นั่นเอง 

เสร็จพิธีที่เรียบง่าย ท่านอธิการยังได้แจก พระพิฆคเณศวร์ องค์เล็กๆ แก่พวกเราทุกคนด้วย

Happy Ending