โอ้โหอีกรอบ ไม่ใช่เรื่องได้ทีขี่แพะไล่นะครับ มันเป็นเรื่องเหลือเชื่อที่น่ายินดี เมื่อเช้านี้ผมเดินผ่านสวนผักที่รกเรื้อข้างบ้าน ยังไม่มีเวลาสะสาง ก็ปล่อยให้พืชพักต่างๆมันขึ้นไขว้กันตามอำเภอใจ ไม่ได้เหลียวแลมานานสองนาน เห็นดอกชมจันทร์ขึ้นบานสลอน วันนี้เลยเดินไปใกล้ สังเกตว่ามันติดฝักเมล็ดไหม เพราะถ้ามีเมล็ดในช่วงนี้น่าจะสมบูรณ์เหมาะแก่การเก็บไว้ทำเมล็ดพันธุ์ ผมก็เดินฉับๆชมสวนไปเรื่อยๆ ผักสวนครัวน่านี้มันเขียวสะพรั่งดีนัก
(แม่-ครูที่สอนวิชาชีวิตเกษตรกรรมผม)
อ่านเรื่องแม่ที่รอกอดเอามาเผื่อแผ่แล้ว ทำให้สันดานลูกไม่ดีมีเต้นเร้า คิดถึงแม่แต่ก็สายไปเสียแล้ว ในวันที่แม่อยู่ห่างไกลโพ้น อยู่สวรรค์ชั้นไหนก็ไม่รู้ ได้แต่เดินดูเดินทวนความหลัง ต้นไม้ต้นโน้นต้นนี้แม่เป็นคนปลูก แม่สอนโดยการกระทำให้ดู แม่เป็นครูที่ไม่เคยผ่านวิชาครู แต่แม่เป็นครูด้วยชีวิตจิตใจขนานแท้ คำว่าให้ความรักก่อนให้ความรู้ แม่ทุกคนทำมาแต่เราตีนเท่าฝาหอย ทุ่มเทให้ทุกสิ่งทุกอย่างโดยไม่มีข้อจำกัดและไม่เคยเบี่ยงเบนใดๆทั้งสิ้น แม่เป็นผู้ให้ผู้เสียสละที่ยิ่งใหญ่ของลูกๆทุกคน
