ลานสวนป่า

#2 rani ให้ความคิดเห็นเมื่อ 21 ตุลาคม 2008 เวลา 12:02

สวัสดีค่ะพ่อครู

สังคมในปัจจุบันมันยุ่งเหยิง มั่วไปหมด จนเดี๋ยวนี้คนกลายเป็นแบ่งพวก แบ่งก๊ก แบ่งเหล่า ลามไปถึงเทือกเขาเหล่ากอหมด กลายพันธ์กันไปหมด

ประเด็นแต่ละฝ่ายก็ยืนยันว่าของตนถูกต้อง ใช้หลักกูบ้าง หลักกฎหมายบ้าง ซิกแซกบ้าง ตรงไป อีกฝ่ายก็ไม่ออก ดึงดันกันไป อีกฝ่ายก็ไม่จบไม่สิ้น  จนเกิดความไม่พอดี แต่ละคนทำได้แต่ปาก อ้างหลักการของแต่ละฝ่าย ยืนหยัดจะสู้ไม่ถอย อย่างนี้ก็พังซิค่ะพี่น้อง (ประเทศชาตินะคะที่จะพัง)…. แต่ละคนแต่ละฝ่ายก็หลังชนฝากันทั้งนั้น จนประเทศจะตกขอบเวทีโลกแล้ว คิดกันบ้างไหมว่าจะมีความเสียหายตามมาอีกเท่าไร

……….

คำว่า “สามัคคี”  มันเริ่มเลือนหายไป ไม่รู้จักความยืดหยุ่น ไม่รู้จักที่จะยิ้มเข้าหากัน แต่ละคน ก็ถือมีดไว้ข้างหลัง คอยแต่จะแทงกัน หรือกระทืบ ให้อีกฝ่ายพังกันไป โดยลืมนึกถึงคนในชาติ มองแต่กลุ่ม แต่พวกของตนเป็นหลัก

อย่างนี้ใคร จะเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับลูกหลานได้ อนาคตของชาติจะไปอยู่ที่ไหน ต่อไปเราจะร้องเพลงชาติให้ใครฟัง  ฝากช่วยกันคิดด้วยนะคะ

อิอิ.เดี๋ยวมาใหม่ค่ะ

#4 จอมป่วน ให้ความคิดเห็นเมื่อ 21 ตุลาคม 2008 เวลา 12:18

มันเหมือนทางสองแพร่ง ( Bifurcation ) ของทฤษฎีไร้ระเบียบ ( Chaos Theory ) เลย

จองที่ไว้  ไปกินข้าวก่อน  แล้วจะมาคุยต่อเหมือนคนข้างบน  อิอิ

#6 Logos ให้ความคิดเห็นเมื่อ 21 ตุลาคม 2008 เวลา 13:03

ความวุ่นวายที่เกิดขึ้น มาจากความยึดมั่น ถือมั่น ว่าตนเท่านั้นที่ถูกต้อง และอีกฝ่ายหนึ่งผิดเสมอ –(1)– ในเมื่อตนเท่านั้นที่ถูกต้อง คำว่าคนกลาง จึงไม่กลาง ดังที่เคยกล่าวมาแล้วว่า คนอยู่ทางขวา ก็ว่าคนกลางอยู่ทางซ้าย ส่วนคนที่อยู่ทางซ้าย ก็ว่าคนกลางอยู่ทางขวา

ประชาธิปไตย มาจากคำว่า ประชา สนธิกับ อธิปไตย คืออำนาจของประชาชน; คำนี้อาจเป็นจุดเริ่มต้นของปัญหา หากคิดเพียงว่าประชาชนเลือกตัวแทนเข้าสู่ศูนย์กลางอำนาจ เพื่อปกครอง เพื่อจัดการ ฯลฯ

อธิปเตยฺย พจนานุกรมฉบับราชบัญฑิตยสถานแปลว่า ความเป็นใหญ่ยิ่ง ซึ่งไม่ได้หมายถึงอำนาจเท่านั้น แต่ยังมีนัยรวมถึงหน้าที่ที่มีต่อผู้มีส่วนเกี่ยวข้องทั้งหมด –(2)– คือประชาชน

สิ่งที่ผู้ที่แสดงอำนาจไม่เข้าใจ คืออำนาจนั้น ยิ่งแสดงก็ยิ่งเห็นชัดว่าไม่มี ยิ่งแสดงก็ยิ่งเสื่อม (แต่พวกตอแหล สามารถหลอกตัวเองได้ว่าชอบแล้ว ถูกต้องแล้ว ซึ่งกลับไปสู่ประเด็นแรก) — อำนาจมาจากบารมี บารมีมาจากความยอมรับ หากมีบารมี ก็ไม่ควรจะใช้อำนาจในเวลาที่ไม่ควรใช้ แต่ใช้เพื่อประโยชน์ของสังคมที่เลือกตนมาเป็นตัวแทน ซึ่งในการเลือกมานั้น เป็นฉันทามติที่ให้มากระทำการแทนกลุ่มคน เพื่อประโยชน์ของกลุ่มคน ไม่ใช่มอบหมายมาให้กระทำการอะไรก็ได้เพื่อตนเอง (อีกครั้งหนึ่งกับพระราชดำรัส เมื่อวันที่ ๒๐ พฤษภาคม ๒๕๓๕) –(3)–

สังคมไทยแม้โครงสร้างทางวัฒนธรรมจะแสดงถึงการรวมกลุ่ม มีความเป็นญาติ มีครอบครัวใหญ่ ฯลฯ แต่เรากลับใช้โครงสร้างที่ขยายความแตกแยก แบ่งขั้ว และไม่ไว้ใจกัน เช่นระบบราชการ –(4)– ซึ่งไม่เอื้ออำนวยให้คนทำงานได้ทำงาน ขยับตัวไม่ได้เลยเดี๋ยวโดนสอบ ทำงานเหมือนถูกขังอยู่ในสุ่มไก่แห่ง “ขอบเขต” อำนาจองค์กร — ผมเข้าใจผิดไปเอง นึกว่าองค์กรราชการทำเพื่อประชาชน ไม่นึกว่าคิดถึงตัวเองก่อน!

ผู้นำไม่เคยนำ ไม่คิดในสิ่งที่ต้องคิด ไม่ทำในสิ่งที่ต้องทำ แถมไม่รับผิดชอบเสียอีก แต่ดันไปให้นำหนักกับเหลี่ยมเชิง สำนวนโวหาร หรือเรื่องบ้าบออื่นๆ ที่ไม่เกี่ยวกับการทำงาน เช่นสายสัมพันธ์ –(5)– ผู้นำเพียงแต่แก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า ซึ่งการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าก็เป็นคำที่ผิดอีกนั่นแหละครับ ที่จริงแล้วการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า ไม่ได้เป็นการแก้ไขอะไรเลย เพราะว่ามันเป็นเพียงการบรรเทาเพื่อเลื่อนปัญหาไปในอนาคตเท่านั้น เลื่อนไปเลื่อนมา ก็หมักหมมกันขึ้นเรื่อยๆ รอเวลาพังทลาย –(6)–

เปิดไว้ 6 ประเด็นก่อนนะครับ

1. 1. ความยึดมั่น ถือมั่นในตัวตน
2. 2. การไม่เข้าใจในหน้าที่ ความรับผิดชอบ
3. 3. การใช้อำนาจเพื่อตัวตน (และพวกพ้องที่สนับสนุนตนและผลประโยชน์เฉพาะกลุ่มซึ่งตนมีเอี่ยวด้วย)
4. 4. ความไม่ไว้ใจกัน ระบบจับผิด
5. 5. การไร้ภาวะผู้นำ
6. 6. การไม่แก้ไขปัญหาที่สาเหตุ

หกประเด็นนี้ไม่แก้ ก็ยากจะคลายเกลียวครับ

• ปัญญาเกิดจาก ความเข้าใจที่ถูกต้อง+ความคิดที่ถูกต้อง
• ทางออกนั้นอยู่ที่ ปัญญา+การกระทำที่ถูกต้อง

ผมขอเสนอว่าเข้าใจปัญหาก่อนหาทางออก และแนะนำลานสันติสุขครับ

#8 สิทธิรักษ์ ให้ความคิดเห็นเมื่อ 21 ตุลาคม 2008 เวลา 15:26

สวัสดีครับ  ครูฯ

ระดับความขัดแย้ง อยู่ในระดับสูงแล้วครับ เกินกว่าที่พวกพวกเราจะสมานกันได้  ทำไมหรือครับ

คู่ความขัดแย้ง ได้พัฒนาไปแล้ว  ระดับความขัดแย้งเข้าขั้นวิกฤต

เรามาดูคู่ความขัดแย้งกันดีกว่าครับ  แล้วเราอาจคิดออกว่าควรทำกันอย่างไร

ย่อๆดังนี้

ขั้วที่หนึ่ง   พัฒนาการจาก ทุน ทุนนายหน้า ทุนสามานย์

ขั้วที่สอง  พื้นฐานจาก นายทุนชาติ นายทุนน้อย  และชุมชนบางส่วน

พันธมิตร แนวร่วม …….

ขั้วที่หนึ่ง  นายทุนนายหน้าทั้งปวง  ทุนต่างประเทศ  กลุ่มอิทธิพล  กลุ่มผลประโยชน์ร่วม  หัวคะแนน และ ประชาชนรากหญ้า ที่ผ่านการเชื่อมต่อ(โดยทางหนึ่งทางใดเช่น การซื้อเป็นต้น)  อื่นๆ     

ขั้วที่สอง  กลุ่มนายทุนชาติ กลุ่มนายทุนน้อย กลุ่มอำมาตย์ กลุ่มชนในเมือง กลุ่มนักวิชาการที่ไม่ได้อิงผลประโยชน์  ประชาชนที่รับรู้ข่าวสารทั่วด้าน  อื่นๆ

เส้นทางพัฒนา และฐานอำนาจ 

ขั้วที่หนึ่ง 

นโยบาย แผนปฏิบัติการ ที่ได้ดำเนินการมา เป็นเวลา หลายปี  ได้ประกาศนโยบาย และพัฒนาอำนาจ การวางเครือข่ายอย่างจัดตั้งและต่อเนื่อง  หลังจากได้อำนาจรัฐ  ได้ระดมทุน และใช้นโยบายทุน

เบื้องล่าง   สร้างฐานอำนาจโดยใช้ระบอบทุน    เช่น   กองทุนหมู่บ้าน  OTOP SME SML แปลงสินทรัพย์ให้เป็นทุน สร้างโปรเจคมหีมา  สลากบนดิน     วัฒนธรรมใหม่  (เช่นกรุงเทพฯเมืองแฟชั่น)  เป็นต้น  

เบื้องบน  ได้ใช้อำนาจการโยกย้ายขุมตำแหน่ง สร้างฐานความแข็งแกร่งโดยเฉพาะ ตำรวจ และทหาร  รวบรวมกลุ่มการเมือง เข้าเป็นปึกแผ่น ด้วยทุน

ขั้วที่สอง

ก่อกำเนิดด้วยกลุ่มทุนชาติ ที่มีผลกระทบโดยตรงจากระบอบทุนสามานย์  การแปลง ทุนเข้าสู่การรวมศูนย์   เข้าข่าย ปลาใหญ่กินปลาเล็ก  ไม่เปิดโอกาสนายทุนชาติได้เติบโต    กลุ่มทฤษฏีพอเพียง  กลุ่ม องค์กรชุมชน กลุ่มนายทุนน้อย ทีประสบปัญหาการค้าผูกขาด  กลุ่มอำมาตย์ และกลุ่มประชาชนที่มีผลกระทบโดยตรง กลุ่มอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมและวัฒนธรรม 

ได้ก่อกำเนิดอย่างหลวมๆแล้วค่อยๆเจริญเติบโตภายใต้ตัวแทนการนำโดยใช้ชื่อ กลุ่ม พันธมิตรฯ   การเคลื่อนไหวตลอดมา  โจมตีอำนาจรัฐ  ชูสถาบัน ฯ 

ฐานล่าง ผ่านการเคลื่อนไหว ชุมชนเข้มแข็ง  ทฤษฎีพอเพียง  องค์กรศาสนาที่ไม่คั่วกลุ่มผลประโยชน์  ข้าราชการที่ไม่ได้รับความเป็นธรรมจากนักการเมือง (ข้าราชการที่ทำตามหน้าที่ด้วยความซื่อสัตย์)

การเคลื่อนไหวสองขั้ว ล้วนเป็นความขัดแย้ง ทางการเมือง สังคม การศึกษาและเศรษฐกิจ วัฒนธรรม  โดยที่ไม่สามารถปรองดองกันได้ ด้วยเหตุผล   

ทางการเมืองที่ไม่สามารถร่วมมือกันได้อย่างเด็ดขาด

 ทางเศรษฐกิจ สองเส้นทางอำนาจล้วนเป็นเส้นทางที่เป็นการสวนทางอย่างเด็ดขาด  (พัฒนาโดยทุน กับ ทฤษฎีพอเพียง)

ทางสังคม  โดยวัฒนธรรมดั้งเดิมได้ค่อยๆถูกทำลาย ถูกแปลงให้เป็นระบอบทุน การ ระดมเปลี่ยนแปลงวัฒนธรรมได้ถูกกระทำอย่างต่อเนื่อง

ทางการศึกษา  ระบอบทุนได้ค่อยๆเข้าครอบงำการศึกษา จากดูแลโดยรัฐฯมาเป็นการครอบครองโดยเอกชน  ซึ่งกำลังจะนำเข้าสู่กระดานตลาดหุ้น  (โดยองค์กรเอกชน และรัฐฯหลายๆส่วนถูกทำลายไปแล้ว) 

เงื่อนไขความขัดแย้งต่างๆ ล้วนเป็นเงื่อนไขความขัดแย้งที่ไม่สามารถปรองดองกันได้  ส่วนหนึ่ง เป็นแนวทางการพัฒนาของระบอบทุน กับ กระแสทฤษฎีพอเพียง เดินสวนทางกัน  หลายคนที่ออกรายการอย่างเปิดเผยของการระดมทุน ทฤษฎีเพิ่มเงินเดือน สร้างอำนาจการซื้อ การจ่าย ใช้ตัวเลข GDP  การกระตุ้นเศรษฐกิจกระทำอย่างครอบคลุม    และการกระจายความรู้ทฤษฎีพอเพียงโดยกลุ่มที่ดำเนินการอย่างต่อเนื่อง  จากหลายๆภาคส่วน ยังคอยเป็นก้างขวางคอของระบอบทุน

ยังไม่ได้พูดถึงหลายๆด้านของความขัดแย้ง  เช่น การศึกษา การรับรู้ การสื่อสาร

แต่จะพูดถึง ความขัดแย้งไม่มีทางแก้ไขด้วยสันติวิธี  มันมาไกลเกินจะเยียวยา

ภาพที่เห็นๆ   ทำไมเหตุการณ์ตรึงเครียดระดับนี้ ไม่มีใครสามารถมารับผิดชอบได้   เกมส์กำลังถูกลากไปเรื่อยๆ  ลากไปจนถึงฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดจะหมดแรงก่อน

ไม่มีใครลงได้เด็ดขาด  ไม่สามารถถอยได้เด็ดขาด  เสียงเตือนจากต่างประเทศดังขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า   เสียงเตือนจาก(ทำเนียบ)………..ก็ส่งเสียงและหนุนเนื่อง  ฐานใครเท่านั้นที่จะใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้น  ระยะยาวใครจะเป็นฝ่ายชนะ  ยังต้อง ดูกัน หรือ ร่วมมือกัน   หรือร่วมกันสู้เท่านั้นครับ จะอยู่ฝ่ายไหนเท่านั้น

เงื่อนไขความขัดแย้งต่างๆวันๆจะยิ่งพอกพูนขึ้นเรื่อยๆ ความขัดแย้งจะขยายตัวไปอีก ขอภาวนาว่าจะไม่มีสงครามการเมือง ที่สยดสยอง

ขอบคุณมากๆครับครูฯ

#10 Logos ให้ความคิดเห็นเมื่อ 21 ตุลาคม 2008 เวลา 21:40

ในการร่วมกันหาทางออก ขอเสนอให้คำว่า “ต้อง” เป็นคำหยาบครับ

คำว่า “ต้อง” คือการยัดเยียดความคิดของเราให้กับผู้อื่น ซึ่งเราก็โกรธหากผู้อื่นไม่รับ

ทำไมถึงใช้คำว่า “ต้อง” ทำไมผู้อื่นจึงเห็นแตกต่างออกไปไม่ได้

#12 น้ำฟ้าและปรายดาว ให้ความคิดเห็นเมื่อ 22 ตุลาคม 2008 เวลา 6:45

หัวเราะก๊ากกับคำเสนอของคุณรอกอด เห็นด้วยค่ะ เพราะเมื่อกี๊ไล่อ่านความเห็นของตัวเองอีกครั้งก่อนลงมาที่กล่องคอมเม้นต์พบว่ามีคำว่า “ต้อง” ที่ทำให้ขมวดคิ้วอยู่สองคำ..ซึ่งเป็นคำที่จะไม่ใช้ แต่เมื่อไปปรากฎก็ทำให้ความหมายไปไกลกว่าที่คิดจนแม้แต่ตัวเองก็ยังขมวดคิ้ว

เข้ามาเพิ่มถึงกระบวนการคัดเลือกผู้สมัคร สส.ในพื้นที่ ตามที่สัมผัสมาจะมีการสำรวจฐานเสียงก่อนที่พรรคจะตัดสินใจคัดเลือกคนเป็นตัวแทนพรรคในการลงสมัครค่ะ ซึ่งเป็นการสำรวจโดยโพลที่พรรคเป็นคนทำ ที่เป็นเช่นนั้นเพราะบางเขตจะมีคนเสนอเป็นตัวแทนพรรคหลายคน จึงคัดคนที่มีโอกาสมากที่สุด  การกลั่นกรองแบบนี้ทำให้คาดฐานคะแนนเสียงของตนได้ถูกต้องกว่า ๗๐ เปอร์เซนต์ค่ะ

กลุ่มชนชั้นกลางขึ้นไปมักจะเป็นกลุ่มที่สร้างความพลิกผันให้กับผลการเลือกตั้ง เพราะไม่ขึ้นกับหัวคะแนน เมื่อใดก็ตามที่ไปใช้สิทธิ์ในเปอร์เซนต์สูงเมื่อนั้นโอกาสพลิกความคาดหมายเกิดขึ้นได้เสมอ

บารมีหรืออิทธิพลของผู้สมัครแต่ละคน อยู่ที่พื้นที่และคนในพื้นที่ด้วยค่ะ อย่างเขตทางนอกๆการสร้างงาน การอำนวยความสะดวกในเรื่องต่างๆ เช่นถนน ไฟฟ้า ประปา ฯลฯ เรื่อยไปถึงการติดต่อ ค้ำประกัน ร้องทุกข์ เป็นความจำเป็นพื้นฐานที่ได้รับการร้องขออยู่บ่อยครั้ง ซึ่งเป็นการดูแลที่กลืนเข้าไปในวิถีและได้รับความคาดหวังว่านี่คือหน้าที่พื้นฐานของส.ส…รวมทั้งประตูบ้านควรเปิดตลอดเพื่อพร้อมเสมอสำหรับผู้มาเยือนค่ะ 

#14 Logos ให้ความคิดเห็นเมื่อ 22 ตุลาคม 2008 เวลา 10:17

#12 ผมเสนอเป็นการทั่วไปเพื่อเป็นข้อบังคับการประชุมครับ อิอิ

เราใช้คำว่า “ต้อง” ในโครงสร้างของภาษาเพื่อแสดงน้ำหนักของประโยค โดยมักลืมไปว่ามีความหมาย assertive แสดงจุดยืนที่จะไม่ต่อรองด้วยเหมือนกัน

#16 จอมป่วน ให้ความคิดเห็นเมื่อ 22 ตุลาคม 2008 เวลา 13:30

เมื่อเกิดปัญหา ( เมืองไทยตอนนี้คงมีปัญหาแน่ๆ  อิอิ )  ก็ควรจะมีการเปลี่ยนแปลง ( โดนห้ามใช้คำว่าต้อง  เพราะเป็นคำหยาบ )

ถ้าคุยกันรู้เรื่อง  ตกลงกันได้  ก็จบ

ถ้าไม่คุยกัน  หรือคุยแล้วไม่รู้เรื่อง ( เพราะมีต้องอยู่ในหัวใจ )  ก็จบเหมือนกัน  แต่คง ( โดนห้ามใช้คำว่าต้อง ) จะจบแบบมีเจ็บตัวกันบ้าง  แล้วแต่ใครกล้ามใหญ่กว่ากัน

มันเป็นไปตามเหตุปัจจัย  ตามดูด้วยใจเป็นกลาง ? ( เอียงนิดๆ )

#18 น้ำฟ้าและปรายดาว ให้ความคิดเห็นเมื่อ 23 ตุลาคม 2008 เวลา 8:25

ว่าจะดอดเข้ามาดูและเติมอะไรหน่อย ก็ฮากลิ้งกับมุกของคุณหมอจอมป่วนกับคุณรอกอด ..ลืมเลยว่าจะพูดอะไร ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ตั้งหลักก่อน เดี๋ยวมาใหม่ค่ะ  ก๊ากๆๆๆๆๆ

#20 น้ำฟ้าและปรายดาว ให้ความคิดเห็นเมื่อ 23 ตุลาคม 2008 เวลา 16:01

ขำก๊ากกับพี่เหลียงอีกรอบ แหม..ล้อซะ :)

พ่อบอกเสนอให้สุดกู่ไปเลย..เอาก็เอาค่ะ นอกจากการเปิดเวทีให้มีการจับเข่าคุยของผู้นำทุกกลุ่มฝ่ายที่กำลังฮึ่มๆกันอยู่ตอนนี้แล้ว

มาถึงรัฐธรรมนูญกันบ้าง ที่ฝ่ายหนึ่งจะแก้ อีกฝ่ายไม่ให้แก้ ยันกันอยู่อย่างนี้ เพราะเงื่อนไขว่าต่างฝ่ายต่างก็ว่ารัฐธรรมนูญฉบับนี้มีที่มาสวยงามแถมจะหาคนกลางก็ยากเพราะติดรัฐธรรมนูญ จะเอาการเมืองใหม่ก็ยากเพราะติดรัฐธรรมนูญ  งั้นขอตั้งตุ๊กตาตามสิ่งที่ได้คุยกับเพื่อนพ้องน้องพี่คนข้างนอกมานานแล้ว เพื่อให้พี่ๆน้องๆทุกท่านช่วยกันคิด รื้อ และต่อเติมตามใจค่ะ

เตรียมพร้อมในการจัดการเลือกตั้งสภาร่างรัฐธรรมนูญ…ฯลฯ (ยังนึกชื่อเต็มๆไม่ออกค่ะ)ทั้งทางกฎหมายและกกต. > ยุบสภา..แล้วให้ประชาชนสรรหาสภาร่างฯ (ที่ยังนึกชื่อเต็มๆไม่ออกอันนี้แหละ) ห้ามนักการเมืองทุกกลุ่มฝ่ายลงสมัครนะคะ ให้เลือกได้จังหวัดละ ๔ คน แบ่งสัดส่วนผู้แทนสภาร่าง ๔  คนในแต่ละจังหวัดเป็นสองส่วน คือ ๑.ส่วนของผู้จบนิติศาสตร์ รัฐศาสตร์ รัฐประศาสนศาสตร์ ( กลุ่มนี้จะเชี่ยวชาญเรื่องการปกครองและกฎหมาย ) หนึ่งกลุ่ม ซึ่งควรมีการประกอบอาชีพเป็นหลักฐานแน่นอนนะคะ เพราะอยากให้เป็นตัวแทนของกลุ่มอาชีพนั้นๆ กลุ่มนี้ประชาชนในจังหวัดสามารถเลือกมาได้ ๒ คน  ๒. ป.ตรีขึ้นไปในสาขาอื่นๆ หรือปราชญ์ชาวบ้าน ..แพทยศาสตร์ก็สมัครได้ค่ะ ก๊ากๆๆๆๆ กลุ่มนี้ก็เช่นกันที่ควรมีการประกอบอาชีพที่แน่นอน ตรวจสอบได้นะคะ เลือกตัวแทนได้อีก ๒ คน

การเปิดให้กลุ่มอาชีพเข้ามามีส่วนร่วมมีสิ่งที่ควรทำให้เป็นกติกาชัดเลยว่าบุคคลในกลุ่มอาชีพที่สมัครมาเป็นตัวแทนของสาขานั้นๆได้ประกอบอาชีพนั้นจริง (  ก่อนมาลงสมัคร ) ถ้าเป็นแค่นอมินีของบริษัทยักษ์ใหญ่ บริษัทข้ามชาติ หรือกลุ่มอำนาจการเมือง ก็หมดสิทธิ์ในการลงสมัคร ซึ่งตรงนี้ยังคิดไม่ออกว่าจะตรวจสอบอย่างไร เอาแบบสมัครงานดีมั้ย ใช้ ใบรับรองอะไรทำนองเนี้ย..

หาเสียงได้ กำหนดงบประมาณในการหาเสียงไม่เกินคนละ ๔ ล้านให้เวลาโฆษณาตนเอง ๑ เดือน แล้วเลือกตั้งพร้อมกันทั่วประเทศ

สภาที่ได้จะเป็นสภาชั่วคราวมีอายุไม่เกิน ๑ ปี มีหน้าที่ในการ ๑.คัดสรรบุคลากรที่มีความรู้ความสามารถกลุ่มหนึ่งจากคนในประเทศมาทำหน้าที่บริหารบ้านเมืองไปก่อนในช่วงหนึ่งปีนี้ ( คัดไม่ดีก็สนุกอิอิ ) รัฐบาลชั่วคราวนี้มีภารกิจคือ ” วางรากฐานของประเทศ และไม่ทำอะไรที่เป็นการผูกพันหรือเป็นภาระแก่รัฐบาลใหม่ ” เพราะตัวมาเพียงชั่วคราวเท่านั้นนะจ๊ะๆๆๆๆ ๒.ร่างรัฐธรรมนูญ โดยการถกเถียงหาข้อยุติในการร่างรัฐธรรมนูญใหม่  หรือจะปรับแก้ไขก็ตามที เพื่อให้ความคิด ” ตกผลึก ” และมีรัฐธรรมนูญที่ทุกฝ่ายยอมรับ เพราะประชาชนเลือกเข้ามาเองนี่นา ฝ่ายไหนจะโวยวายว่ามาจากเผด็จการทหาร หรือเผด็จการรัฐสภาก็พูดไม่ออก

ขอเชิญทุกท่านร่วมกันสร้างฝันต่อค่ะ..

#22 Logos ให้ความคิดเห็นเมื่อ 23 ตุลาคม 2008 เวลา 17:12

• สภาควรออกกฏหมายอย่างเดียว อย่าไปยุ่งกับการบริหารราชการครับ
• เมื่อรับอาสาประชาชนมาออกกฏหมาย ก็ทำหน้าที่อย่างที่ตนอาสามาทำ แล้วก็กรุณาทำซะด้วย เลิกเอาแต่พูด
• แค่พิจารณากฏหมายที่มีอยู่แล้ว ก็อาจจะพิจาณายกเลิกได้หนึ่งในสามหรือครึ่งหนึ่ง เพราะมีกฏหมายเยอะมากที่ล้าสมัย ไม่ทันเหตุการณ์ และยังมีอีกเป็นจำนวนมากที่เป็นการให้อำนาจ แต่ไม่ได้กำหนดหน้าที่/เป้าหมาย
  

  ---

• ควรจำกัดอำนาจรัฐมนตรีไว้แค่เรื่องของนโยบาย ตามที่แถลงไว้กับสภา
• เมื่อเหตุการณ์เปลี่ยนแปลงไป อาจจะมีบางอย่างที่ไม่ได้แถลงไว้กับสภา ก็แถลงนโยบายเพิ่มเติมอีกก็ได้ ทำให้ทุกอย่างโปร่งใส สส.ทุกท่านตรวจสอบได้
  

  ---

• ตั้งคำถาม ตั้งโจทย์ร่วมกัน อย่าคิดแก้ปัญหาโดยไม่รู้ว่าคำถามคืออะไร เป้าหมายคืออะไร จะได้เลิกนิสัยแถไปเรื่อยๆ (สงสารอะ น่าจะเจ็บสีข้าง) [เพิ่มเติม: ราณีเจ๊าะแจ๊ะ]
  

  ---

• พ่อแม่สั่งสอนลูกเรื่องหิริโอตตัปปะ มารยาท และความละอายกันซะบ้าง

ป.ล. ไม่มีคำว่า “ต้อง” หึหึ

#24 sompornp ให้ความคิดเห็นเมื่อ 23 ตุลาคม 2008 เวลา 23:14

โห มีแต่คนส่งการบ้าน
อายจัง
แต่ขออายต่อไป จนกว่าน้าแป๊ดจะมา

#26 น้ำฟ้าและปรายดาว ให้ความคิดเห็นเมื่อ 25 ตุลาคม 2008 เวลา 8:49

เยี่ยมค่ะคุณรอกอด อ่านแล้วสนุกและ”ชัด”  และพี่บางทราบเริ่มตอบโจทย์พ่อ( สนุกค่ะ )  พี่ครูอึ่งก็ตอบด้วย ( พี่อึ่ง พี่แป๊ดจ๋า อิอิอิ )

ทุกอย่างในโลกไม่ได้ดีไปหมดหรือเลวไปหมดนะคะ เพียงแต่ส่วนไหนที่ไม่เหมาะก็ปรับปรุง ส่วนไหนที่ดีก็สานต่อ ค่อยๆทำ ค่อยๆแก้ โดยมีจุดหมายปลายทางในสิ่งเดียวกัน เชื่อและศรัทธาในความดีงามของคน..ของโลกใบนี้ เพราะสังคมมีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาแม้จะไม่ทันใจแบบกดปุ่มแต่ก็เปลี่ยนได้ ถ้าหล่อเลี้ยงเค้าไว้ด้วยความดีงาม

ความรุนแรง หยาบหยามไม่ก่อให้เกิดสิ่งใดในทางที่ดี เพราะเจตคติที่แสดงออกเป็นด้านลบ ลบจะสร้างบวก ใช้พลังมหาศาลและทำได้ยากมาก แต่บวกทำให้เป็นบวกๆๆๆๆๆๆนั้นง่ายกว่าเยอะ และมีความสุขในการทำด้วย

การ์ตูนที่คุณรอกอดนำมาฝากทำให้ยืนยันสิ่งที่คิดว่า ถ้ารัฐบาลใดตอบสนองต่อความต้องการพื้นฐานของมนุษย์คือปัจจัยสี่ แบบที่รัฐบาลท่านทักษิณทำ ท่านก็ได้รับความรัก แม้นจะมีสิ่งใดเกิดขึ้นก็ตาม..และทุกรบ.ถ้าจะทำเพื่อปชช. ก็กำหนดสิ่งเหล่านี้ให้เป็นสวัสดิการพื้นฐาน เอาไปเป็นรัฐธรรมนูญเลยดีมั้ยคะ  อย่างสามสิบบาทก็เอาไปไว้ในรัฐธรรมนูญ เพื่อเป็นหลักประกันว่าสิทธิในการรักษาพยาบาลจะคงอยู่ตลอดไป ..ส่วนไหนดี ส่วนไหนเหมาะสมก็ควรทำต่อนะคะถ้าเรายึดคนในประเทศเป็นหลัก

ในอดีตธรรมเนียมปฏิบัติคือเปลี่ยน รบ. มักจะรื้อสิ่งเดิมทิ้งทำให้การทำงานไม่ต่อเนื่อง แต่ที่ผ่านมาเราจะเห็นว่าแม้นจะเปลี่ยน รบ.มาสองครั้งแต่ก็ยังมีหลายๆนโยบายที่ยังคงอยู่ เช่นสามสิบบาทฯ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าสิ่งที่เราอยากเห็นคือการทำงานร่วมกันและยอมรับในสิ่งดีๆเพื่อสรรค์สร้างปท.นั้นไม่ไกลเกินไปแล้วล่ะค่ะ ( มั้ง?)
 
สนุกจริงๆ ลานฯนี้ อิอิอิ

#28 dd_l ให้ความคิดเห็นเมื่อ 26 ตุลาคม 2008 เวลา 19:57

ไปตอบอยู่ในมุมเล็กๆ อิ อิ

#30 » สวัสดีปีใหม่ชาวเฮทุกท่าน อย่าลืมบันทึกนี้ครับ ลานเจ๊าะแจ๊ะ ให้ความคิดเห็นเมื่อ 31 ธันวาคม 2008 เวลา 17:25

[...] อย่าลืมบันทึกนี้ครับ [...]